Από τον Φέργκιουσον, στον Τούχελ

Γιούργκεν Κλοπ

Παράλληλους δρόμους με τον Τόμας Τούχελ ακολούθησε στην καριέρα του ως ποδοσφαιριστής ο τεχνικός της Λίβερπουλ. Κανείς από τους δύο δεν αγωνίστηκε ποτέ στην Bundesliga, με τον Κλοπ να περνά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη Μάιντς και στη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας. Το 2001 ξεκίνησε το ταξίδι του στην προπονητική (από τη Μάιντς) και 18 χρόνια μετά έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν τα κατάφερε το 2013 (Ντόρτμουντ) και το 2018 (Λίβερπουλ), όμως το 2019 ήταν η χρονιά του. Κατέκτησε το Champions League με τη Λίβερπουλ, νικώντας στον τελικό την Τότεναμ με 2-0.

Ζοσέ Μουρίνιο

Ούτε καν μέτρια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η καριέρα του στους αγωνιστικούς χώρους. Μόλις στα 24 του αποχώρησε από την ενεργό δράση και ενώ νωρίτερα είχε φορέσει τις φανέλες των Ρίο Άβε, Μπελενένσες, Σεσίμπρα και Ιντούστρια. Από μικρός είχε μέσα του το «μικρόβιο» της προπονητικής και αφού σπούδασε αθλητικές επιστήμες και πήγε στην ομάδα νέων της Βιτόρια Σετουμπάλ, μια πρόταση-πρόκληση του Μπόμπι Ρόμπσον στάθηκε ικανή για να του ανοίξει τα «φτερά». Από μεταφραστής του Άγγλου τεχνικού, έγινε στη συνέχεια βοηθός του Φαν Χααλ και μετέπειτα πρώτος προπονητής. Μόλις στα 41 του, το 2004, στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με το «θαύμα» της Πόρτο, με τον “Special One” να κατακτά το Champions League και το 2010, ως τεχνικός της Ίντερ.

Λουίς Φαν Χααλ

Τη δεκαετία του ’70, όταν ο Άγιαξ του Κρόιφ «μεσουρανούσε», ο Φαν Χααλ ήταν παίκτης του «Αίαντα». Ωστόσο, ήταν στη δεύτερη ομάδα και όχι στην πρώτη, με την οποία δεν αγωνίστηκε ποτέ. Στη συνέχεια πήγε να αγωνιστεί στο Βέλγιο, ενώ το μεγαλύτερο μέρος στην καριέρα του το πέρασε στη Σπάρτα Ρότερνταμ. Τελευταία του ομάδα ήταν η Άλκμααρ, από την οποία ξεκίνησε την προπονητική. Βοηθός στην ΑΖ, βοηθός μετέπειτα και στον Άγιαξ, ώσπου το 1991 έγινε πρώτος προπονητής του «Αίαντα». Ο Φαν Χααλ δεν άργησε να δείξει τα εξαιρετικά δείγματά του στους πάγκους, αφού το 1995 οδήγησε τα «μωρά» του Άγιαξ στην κατάκτηση του Champions League. Ένα χρόνο μετά έφτασε κοντά, όπως και το 2010 (με την Μπάγερν), όμως και στις δύο περιπτώσεις ηττήθηκε στον τελικό.

Ότμαρ Χίτζφελντ

Ο Γερμανός τεχνικός έχει συνδέσει την πολύχρονη πορεία του με την Ελβετία, όπου πέρασε και το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής. Βασιλεία, Λουγκάνο και Λουκέρνη ήταν οι τρεις ομάδες που αγωνίστηκε, ενώ στην πατρίδα του φόρεσε τη φανέλα της Στουτγκάρδης για μία τριετία. Πήγε στην ομάδα το 1975, όταν βρισκόταν στη δεύτερη κατηγορία και μόνο για μία σεζόν έπαιξε ο ίδιος στην Bundesliga. Αντίθετα, οι μεγαλύτερες στιγμές στην προπονητική του καριέρα ήρθαν στη Γερμανία και μάλιστα... εις διπλούν. Το 1997 οδήγησε την Ντόρτμουντ στην κορυφή της Ευρώπης και τέσσερα χρόνια μετά, κατέκτησε το Champions League με την Μπάγερν.

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Ποτέ δεν πέρασε τα σύνορα της χώρας του, ως ποδοσφαιριστής. Ο Φέργκιουσον αγωνίστηκε μόνο σε ομάδες της Σκωτίας, με αποκορύφωμα στην καριέρα του να είναι η διετής παρουσία του στη Ρέιντζερς (1967-1969). Δεν κατέφερε να κερδίσει ποτέ κάποιον τίτλο σε υψηλό επίπεδο, ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή, με όσα έκανε μετέπειτα στους πάγκους. Μετά τις σπουδαίες επιτυχίες του σε Σεντ Μίρεν και Αμπερντίν, ο Σκωτσέζος πήγε το 1986 στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία δημιούργησε τη δική του δυναστεία για 27 συνεχόμενα χρόνια. Εκτός από τους δεκάδες τίτλους εντός συνόρων, κορυφαίες στιγμές του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον στους «μπέμπηδες» ήταν οι δύο κατακτήσεις Champions League, το 1999 και το 2008.