Νατ «Sweetwater» Κλίφτον: Έχει να σας πει μία ιστορία (vids)

• Το γλυκό νερό
• Το τέλος σε ένα ταξί

Ο Νατ «Sweetwater» Κλίφτον έχει να πει μία ιστορία. Τη δική του. Μα δεν αφορά μόνο τον ίδιο. Ο Κλίφτον δεν υπήρξε ποτέ του εγωϊστής.

Αναζήτησε ίσες ευκαιρίες σε μία σκληρή εποχή. Ο Κλίφτον, γέννημα θρέμμα του Σικάγου και συχνά λησμονημένος στις αναφορές των παικτών που προέρχονται απ' αυτήν την πόλη, είναι ο πρώτος μαύρος μπασκετμπολίστας που υπέγραψε συμβόλαιο στο ΝΒΑ.

«Σπάζοντας» ένα στερεότυπο που βαστούσε για καιρό. Και από πίσω του ακολουθούθησαν και άλλοι. Πολλοί.

Η ζωή αυτού του πρωτοπόρου έγινε ταινία. Με τιτλο το παρατσούκλι του: Sweetwater. Ακόμη και η ιστορία του πως απέκτησε το... μεσαίο του όνομα, δείχνει τα εμπόδια που έπρεπε να ξεπεράσει για να μπορέσει να αγωνιστεί στο NBA.

Το γλυκό νερό

Όταν ήταν μικρός λάτρευε τα αναψυκτικά. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, δεν του επέτρεπε να τα αγοράζει. Οπότε η λύση ήταν απλή. Μερικές κουταλιές ζάχαρης στο νερό και το... γλυκόνερο ήταν έτοιμο.

Τα χρόνια κύλησαν και μετά από αρκετά ποτήρια από την παιδική του απόλαυση, ο Κλίφτον ασχολήθηκε με το μπάσκετ. Μετά από μία σεζόν στο Πανεπιστήμιο Εξέβιερ και το τέλος των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ο Κλίφτον φόρεσε τη φανέλα των Χάρλεμ Γκλόουμπτρότερς. Μίας ομάδας που είχε μέλη μόνο μαύρους παίκτες.

Ήταν εκείνος με την υψηλότερη αμοιβή. Ανάμεσα στους (μαύρους) συμπαίκτες του. Και όχι μόνο ανάμεσα στην ομάδα από το Χάρλεμ. Μα το... γλυκό νερό που κυλούσε στις φλέβες του δεν τον άφηνε ήρεμο.

Απαίτησε αύξηση από τους ιδιοκτήτες της ομάδας, καθώς οι λευκοί παίκτες των... κακών της υπόθεσης, των Τζένεραλς (η ομαδα που... έχανε πάντα από τους Τροτερς) λάμβαναν περισσότερα χρήματα.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν το αίτημά του ώθησε την πώλησή του, αλλά μέσα απ' αυτό το βήμα, ο Κλίφτον μπήκε για τα καλά στα κιτάπια της ιστορίας.

Η ετήσια αμοιβή του, μαζί με 2.500 έξτρα δολάρια, τα οποία κατέληξαν στην τσέπη του, τον έφεραν στο ΝΒΑ και τους Νιου Γιορκ Νικς. Ως ο πρώτος μαύρος μπασκετμπολίστας που περνάει με κάθε επισημότητα, αλλά δίχως δάφνες το κατώφλι του NBA.

Και έτσι το 1950, μαζί με τους θρυλικούς Τσακ Κούπερ (τον πρώτο μαύρο που έγινε Draft στο ΝΒΑ) και τον Ερλ Λόιντ, διέλυσαν το... φράγμα της συμμετοχής των μαύρων παικτών στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Αυτό ακριβώς περιγράφει η ταινία, η οποία είναι αφιερωμένη στη ζωή του. Ακόμη και ο δρόμος της προς τις κινηματογραφικές αίθουσες, θύμισε τη ζωή του.

Το τέλος σε ένα ταξί

Η ιδέα γεννήθηκε το 2007, αλλά η ταινία δεν κυκλοφόρησε πριν από τον Απρίλιο του 2023. Για 16 ολάκερα χρόνια περίμενε υπομονετικά για να πει την ιστορία του Νατ Κλίφτον.

Η αλήθεια ειναι πως το φινάλε της ήταν τραγικό. Ο Κλίφτον, όταν πια σταμάτησε να παίζει μπάσκετ, έβγαζε το μεροκάματό ως οδηγός ταξί.

Έτσι ξεκινάει η ταινία. Με τον Κλίφτον να συζητάει με έναν πελάτη του, έναν αθλητικογράφο, ο οποίος το 1990 είχε μάτια μόνο για τον Μάικλ Τζόρνταν.

Μέσα στο όχημα έζησε και τις τελευταίες στιγμές της ζωής του ο Κλίφτον. Η καρδιά του δεν άντεξε. Πήρε μία βαθιά ανάσα και χάθηκε. Ήταν 2 Σεπτεμβρίου του 1990. Ήταν (μόλις) 63 ετών.

Αγωνίστηκε για 8 χρόνια στο ΝΒΑ και μέτρησε 5.444 πόντους και 4.409 ριμπάουντ. Οι αριθμοί του δεν προκαλούν δα και ίλιγγο, αλλά η προσπάθεια και η επιτυχία του να πάει κόντρα σε ένα λευκό ρεύμα ήταν ικανά να τον φέρουν στο Hall Of Fame, 24 χρόνια μετά το θάνατό του 2014.

Και για όσους δεν το γνωρίζουν, ένα από τα νέα βραβεία που σύστησε το ΝΒΑ, φέρει το όνομά του. Και το λαμβάνει ο νικητής της περιφέρειας Ατλάντικ (Μπόστον Σέλτικς, Φιλαντέλφια 76ερς, Νιου Γιορκ Νικς, Μπρούκλιν Νετς, Τορόντο Ράπτορς).

Και όχι μόνο. Στο όνομά του υπάρχει και ένα ξεχωριστό βραβείο. Η ζωή του Νατ Κλίφτον αφιερώθηκε στον αγώνα και τα ίσα δικαιώματα. Και κάθε χρόνο, σε έναν κάτοικο της Νέας Υόρκης απονέμεται το βραβείο για το «Πνεύμα της Πόλης», προκειμένου να τιμηθούν άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά σε μία αχανής και περίεργη πόλη, όπως είναι η Νέα Υόρκη.