Όταν ο Τεντόγλου μιμήθηκε τον Luffy (pic & vid)

• Και σας ακούω να ρωτάτε: Τι είναι αυτό το Gear Second;
• Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Τεντόγλου;

Γράφει η Γιώτα Παπαδημακοπουλου

"Όποιος ξέρει, ξέρει" είπε ο Μίλτος Τεντόγλου κάνοντας το Gear Second του Luffy από το One Piece και όλοι οι weebs εκεί έξω νιώσαμε τις τρίχες μας να σηκώνονται και την περηφάνια του nerdουλα που κρύβουμε μέσα μας να χτυπάει κόκκινο.

Για όσους δεν γνωρίζουν, το One Piece είναι Ιαπωνική σειρά manga και anime (Ιαπωνικά comics και κινούμενα σχέδια αντίστοιχα), με την υπογραφή του 46χρονου Eiichiro Oda, που έχει πουλήσει περισσότερα από 490 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, μα και το manga με τις υψηλότερες πωλήσεις, όσο και η κωμική σειρά με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών. Η δημοτικότητα της σειράς είχε ως αποτέλεσμα ο Oda να καθιερωθεί ως ένας από τους καλλιτέχνες που άλλαξε την ιστορία των manga -και έχει φέρει έσοδα άνω των 21 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αν συμπεριλάβουμε και το merchandise. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια σειρά με πειρατές, που σκοπός τους είναι ένας και μοναδικός... ν' ανακαλύψουν το One Piece και να γίνουν οι κυρίαρχοι της θάλασσας.

Για όσους ανήκουν στη γενιά Χ, να σας θυμίσω πως η σειρά ξεκίνησε να προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά από το Alter -R.I.P.-, στις 14 Απριλίου του 2002 με τον τίτλο “Ντρέικ, το Κυνήγι του Θησαυρού” -ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ!!!. Ωστόσο, η προβολή της διακόπηκε μετά από 106 επεισόδια, καθώς το Ε.Σ.Ρ. αποφάσισε πως η σειρά περιείχε "βίαιο περιεχόμενο, ακατάλληλο για παιδική εκπομπή" -ενώ δεν είχε κανένα πρόβλημα τα ανήλικα να παρακολουθούν το “Η στιγμή της αλήθειας”. Βέβαια, αυτό που δεν αναφέρεται συχνά είναι πως το Alter ΠΟΤΕ δεν αγόρασε τα δικαιώματα της σειράς, παρά ξεκίνησε να την μεταγλωττίζει και να την προβάλλει ψιλοπαράνομα -γιατί στην Ελλάδα είμαστε, δεν το λες και κακούργημα-, εξού και άλλαξε τα φώτα του τίτλου, με την ελπίδα πως οι Ιάπωνες δεν θα πάρουν πρέφα τι σκάρωσαν. Τέρατα ευφυίας, δεν το συζητώ...

Περνώντας, τώρα, στον Luffy, τον πρωταγωνιστή της σειράς και ιδρυτή των Straw Hat Pirates, αρκεί να σας πω πως έχει μετατραπεί σε έναν άνθρωπο με λαστιχένιο σώμα, ιδιότητα που απέκτησε αφού κατανάλωσε ένα από τα εξαιρετικά σπάνια «φρούτα του διαβόλου», τα οποία δίνουν σε όσους έχουν φάει ένα από αυτά, μοναδικές ικανότητες. Ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο μείον σε όλο αυτό, καθώς μετά από εκείνη τη στιγμή, ο Luffy δεν μπορεί να κολυμπήσει. Όπως όλοι σε αυτό το σύμπαν, έτσι και ο Luffy, θέλει ν' ανακαλύψει το One Piece και να γίνει ο

Κυρίαρχος της Θάλασσας, και στο “ταξίδι” του για να πετύχει τον στόχο του -αισιόδοξο τον κόβω- έχει το πλήρωμά του, που δεν θ' αποδειχθούν απλά φίλοι του, αλλά η οικογένειά του, και που θα σταθούν στο πλευρό του σε όλες τις δυσκολίες που θ' αντιμετωπίσει -και πιστέψτε με... είναι πάααρα πολλές.

Και σας ακούω να ρωτάτε: Τι είναι αυτό το Gear Second;

Το Gear Second -Gear Two στην original Ιαπωνική version- είναι μια τεχνική που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο σύμπαν του “One piece” κατά τη διάρκεια του αγώνα του Luffy εναντίον του Blueno, στο chapter 388 του manga, που φέρει και το ομώνυμο της τεχνικής τίτλο και κυκλοφόρησε στις 07 Νοεμβρίου του 2005 -ήμουν νια και γέρασα- και συμπεριλήφθηκε στον 40ο τόμο της σειράς, ενώ στο anime εμφανίστηκε στο επεισόδιο 273, που προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 30 Ιουλίου του 2006 με τίτλο "All for the Sake of Protecting My Friends! Gear Second in Motion".

Αυτή η τεχνική, επί της ουσίας, ενισχύει τη δύναμη, την ταχύτητα και την κινητικότητα του χρήστη. Για να το αναλύσουμε λίγο περισσότερο -αλλά όχι τόσο που να κινδυνεύετε να πάθετε ανεύρυσμα-, ο Luffy καταφέρνει να επιταχύνει τη ροή του αίματος σε όλα ή σε επιλεγμένα μέρη του σώματός του, μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία του, και έτσι τους παρέχει περισσότερο οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Αυτό τον κάνει πολύ πιο γρήγορο και πολύ πιο δυνατό, με την ικανότητα μάχης του να αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό.

Κι επειδή, στην περίπτωση του Luffy, τα όργανα και τα αιμοφόρα αγγεία του είναι ελαστικά, αυτό τους επιτρέπει να διαστέλλονται και να συστέλλονται σε μεγαλύτερους ρυθμούς χωρίς τον κίνδυνο να σχιστούν και να γίνουν κομμάτια. Κάπως έτσι, η φυσιολογία του Luffy βελτιώνεται και αποκτά τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί ένα νέο και ισχυρότερο σύνολο τεχνικών που, αν και στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν με τις παλιές του, είναι τόσο γρήγορες που δύσκολα μπορεί κάποιος να τις αντιμετωπίσει. Η τεχνική αυτή περιλαμβάνει πάμπολλες κινήσεις, καμιά 10αριά πριν το timeskip του manga κι άλλες τόσες μετά, ενώ υπάρχουν και αυτές που βλέπουμε μόνο στο anime -αλλά δεν θα σας ζαλίσω το κεφάλι με υπερβολικές λεπτομέρειες γιατί πιθανότατα θα νομίζετε πως δεν είμαι στα καλά μου.

Βέβαια, όσο cool κι αν ακούγεται αυτή η τεχνική, επειδή αναγκάζει τον χρήστη της να χρησιμοποιεί ακόμη περισσότερο οξυγόνο και ενέργεια, αυξάνει παράλληλα και τον μεταβολισμό του, κάτι που τον κάνει να πεινάει περισσότερο από το συνηθισμένο -αν και αυτό είναι ίσως μια ακόμα δικαιολογία του Luffy για να τρώει τον άμπακο και να μην παχαίνει- ή να παραλύει έπειτα από παρατεταμένη χρήση της. Φανταστείτε το σαν ένα είδος ντόπινγκ, αλλά χωρίς να κινδυνεύει ν' αυξηθεί παράλληλα και η τριχοφυΐα σου ή να σε “τσιμπήσουν” σε σχετικούς ελέγχους Ομοσπονδιακές Επιτροπές. Anyway...

Ο Luffy ανέπτυξε αυτή την ικανότητα αφού συνάντησε τη μυστική οργάνωση CP9 και τους παρακολούθησε να χρησιμοποιούν το Soru, μία από τις 6 τεχνικές του Rokushiki -ένα υπεράνθρωπο στυλ πολεμικών τεχνών-, η οποία επιτρέπει χρήση υπεράνθρωπης ταχύτητας. Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε πως όταν ο Rob Lucci, πρώην μέλος της CP9, όταν είδε τον Luffy να χρησιμοποιεί το Gear Second και άρχισε να καταλαβαίνει πώς λειτουργεί, υπέθεσε ότι η χρήση αυτής της τεχνικής πιθανότατα θα μείωνε τη διάρκεια ζωής του. Βέβαια, μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει, όχι ξεκάθαρα τουλάχιστον, κι έχουν περάσει 16 χρόνια από την πρώτη φορά.

Αλλά επειδή ο Oda έχει δηλώσει πως η ιστορία του βρίσκεται περίπου στο 70% και πως θα χρειαστεί τουλάχιστον 7 χρόνια ακόμα για να την ολοκληρώσει -ναι, καλά... γελάω!-, και πως το πρώτο της chapter κυκλοφόρησε το 1997, έχουμε μέλλον μπροστά μας για να διαπιστώσουμε αν αυτή η θεωρία μπορεί να σταθεί in real time.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Τεντόγλου;

Ο Μίλτος Τεντόγλου, όπως και πολλοί άλλοι, είναι ένας γνήσιος weeb, ένα άτομο, δηλαδή, που ενδιαφέρεται για τα anime και την ιαπωνική κουλτούρα, που προσωπικά με γαλούχησαν και με επηρέασαν σε πολλές σημαντικές στιγμές της ζωής μου, με καθόρισαν και συνέβαλλαν σε αυτό που είμαι σήμερα -εντάξει, μπορεί να μην είμαι η καλύτερη εκδοχή του ανθρώπινου είδους, αλλά τι να κάνουμε...

Γιατί σε αντίθεση με το τι πιστεύουν ορισμένοι εκεί έξω, τα manga και τα anime δεν είναι για παιδιά, αλλά για όλους. Μας συστήνουν νέους κόσμους, μας καλούν να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους, ν' αποκτήσουμε νέες προοπτικές και οπτικές, μα πάνω απ' όλα να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, τα θέλω μας και να διδαχτούμε απ' τα μαθήματα ζωής που μας προσφέρουν, με σημαντικότερο όλων... να είμαστε ο εαυτός μας και να πιστεύουμε στο αδύνατο, γιατί μόνο τότε αυτό μπορεί να γίνει δυνατό. Και όχι, δεν υπερβάλλω καθόλου, κι αρκεί να κάνει κανείς το πρώτο βήμα σε αυτό τον φανταστικό κόσμο για να μην θέλει να βγει από αυτόν -ρωτήστε τον άντρα μου, που ξεκίνησε να βλέπει anime στα 40 του και τώρα δεν ξεκολλάει.

Ο Luffy, στην πορεία της περιπέτειάς του για ν' ανακαλύψει το One Piece, έρχεται αντιμέτωπος με πάρα πολλούς κακούς, ο ένας χειρότερος από τον άλλον και κυρίως, πιο δυνατός κι επικίνδυνος από τον προηγούμενο. Και κάθε φορά, ο Luffy είναι πιο αδύναμος από αυτούς -για την ακρίβεια, τρώει το ξύλο της χρονιάς του και καταλήγει μισοπεθαμένος-, αλλά πάντα καταφέρνει να βρει μέσα του τη δύναμη που χρειάζεται προκειμένου να κάνει την υπέρβαση και να νικήσει, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο της μάχης -και συνήθως η δύναμη αυτή αντικατοπτρίζεται στα πρόσωπα των φίλων του, της οικογένειάς του, εκείνων που αγαπάει και τον αγαπάνε και που στηρίζουν ο ένας τον άλλον δίχως όρους και όρια.

Ο Luffy και ο Μίλτος μοιάζουν αρκετά, θα τολμούσα να πω. Είναι νέοι, γεμάτοι ενέργεια, αστείοι, με χιούμορ, κάπως χαμένοι στον κόσμο τους, προσηλωμένοι, όμως, στον στόχο τους, μέσα στην παιδική του αφέλεια, πιστοί στο όνειρό τους, χωρίς να θυσιάζουν τον εαυτό τους για να το πετύχουν, περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους που τους θυμίζουν πως αξίζει να προσπαθείς ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, γιατί δεν έχεις ηττηθεί παρά μονάχα όταν σταματήσεις να παλεύεις.

Σε μια εποχή όπου οι Έλληνες αθλητές έχουν μηδενική στήριξη από την Πολιτεία και που τους θυμούνται μονάχα όταν φέρνουν διακρίσεις στη χώρα μας, για να τους σφίξουν το χέρι και να φωτογραφηθούν μαζί τους με τεράστια χαμόγελα υποκρισίας, ο Μίλτος Τεντόγλου, με μοναδικό του στήριγμα τους δικούς του ανθρώπους και τον προπονητή του Γιώργο Πομάσκι, πέτυχε αυτό που κανείς δεν περίμενε, αλλά ούτε και πίστευε. Ν' ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου!
Χρυσό μετάλλιο, λοιπόν, στο άλμα εις μήκος, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, με άλμα στα 8.41 μέτρα, για τον Μίλτο Τεντόγλου, στην εκπνοή του αγώνα, με το νεαρό αγόρι από τα Γρεβενά, που από το παρκούρ στους δρόμους της γειτονιάς του βρέθηκε σε ένα στάδιο να προπονείται για να γίνει άλτης, κι από εκεί στην κορυφή του κόσμου, εκτελώντας το δικό του Gear Second, αποδεικνύοντας πως όλα είναι δυνατά και πως ναι, μπορεί κανείς να γυρίσει το παιχνίδι, ακόμα κι αν όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί, και να “πετάξει”.

Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου ~

Μαμά, συγγραφέας, αρθρογράφος, manga reader και anime fan, χαμένη στον κόσμο μου και παλεύοντας να κάνω την κάθε μέρα μου ν' αξίζει, γιατί στο τέλος τίποτα άλλο δεν έχει μεγαλύτερη σημασία.