Άρης: Ο ελληνικός κορμός πρέπει να αποτελέσει στόχευση

Συνήθως αυτή η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει με την κατάθεση δύο δεδομένων, στην πραγματικότητα όμως ο συγκεκριμένος περιορισμός απλά χρησιμεύει στην αποφυγή περαιτέρω ανάπτυξή της. Προφανώς ο Άρης δεν διαθέτει την οικονομική δυνατότητα προσέγγισης εν δυνάμει Ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών για μια μεταγραφή υψηλής ασφάλειας που θα κάνει τη διαφορά. Είναι δεδομένο επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών αναζητεί διαδρόμους απόδρασης από το ελληνικό Πρωτάθλημα σε αντίστοιχα ξένα, γι’ αυτό εξάλλου οι περισσότεροι αγωνίζονται στο εξωτερικό. Μόνο που η συζήτηση είναι αδύνατο να στηριχθεί μόνο στην ανισορροπία που διαπιστώνεται μεταξύ οικονομικών δυνατοτήτων και αντίστοιχων απαιτήσεων των Ελλήνων διεθνών. Υπάρχει και η πολιτική της επένδυσης στον Έλληνα ποδοσφαιριστή η οποία δεν εμπεριέχει δα τόσο υψηλότερο ρίσκο σε σχέση με τις καραβιές των ξένων που έρχονται κάθε καλοκαίρι.

Με την πιθανότητα να χάθηκα στο μέτρημα, στα τελευταία τέσσερα χρόνια (σε μεταγραφικές περιόδους καλοκαιριού και χειμώνα), ο Άρης προχώρησε συνολικά σε 69 κινήσεις. Συμπεριλαμβανομένου του Γιώργου Δεληζήση ο οποίος επέστρεψε με αποκλειστικό στόχο να κρεμάσει τη φανέλα του και γνωρίζοντας ότι δεν θα είχε αγωνιστικό ρόλο και του Εργκύς Κάτσε ο οποίος είναι μεν διεθνής με την Αλβανία αλλά ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στον Αχιλλέα Τριανδρίας, το σύνολο των Ελλήνων δεν ξεπέρασε τους εννιά! Φετφατζίδης, Χριστοδουλόπουλος, Χουτεσιώτης, Σιαμπάνης, Μάνος, Αηδόνης και Μήτρογλου είναι οι υπόλοιποι.

Το παραπάνω στοιχείο καταδεικνύει την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα και κυρίως στην προοπτική εξέλιξης του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Παραμερίζοντας τον εκκωφαντικό αριθμό ξένων παικτών που αποκτήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι και κυρίως το γεγονός ότι οι «κίτρινοι» προσπαθούν να απαλλαγούν από τα συμβόλαια της συντριπτικής πλειοψηφίας αυτών, υπάρχει ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο. Από το σύνολο των 32 ξένων ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν τα τρία προηγούμενα καλοκαίρια (2020, 2021, 2022) οι έντεκα παρέμειναν στην ομάδα και δεύτερη χρονιά γιατί αποδείχθηκαν καλές επιλογές με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των Φαμπιάνο, Μπράμπετς, Οντουμπάτζο Μανού Γκαρθία, Ματέο Γκαρία, Μπερτόγλιο και Τζέγκο. Οι υπόλοιποι είτε έφυγαν στο εξάμηνο ή στον χρόνο, είτε κάθισαν πάνω στα συμβόλαιά τους έως ότου βρεθεί συμβιβαστική λύση σαν δηλαδή τον Χαΐροβιτς.

Το βασικό επιχείρημα του Άρη ως προς την αποφυγή επένδυσης σε Έλληνες παίκτες είναι προσχηματικό. Δεν γίνεται κανείς εκ των παικτών που διακρίθηκαν σε μικρομεσαίες ομάδες του Πρωταθλήματος και οι οποίοι κρίνονται ανεπαρκείς για το επίπεδο του Άρη, να μην έχει προοπτική εξέλιξης. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν δεν το τολμήσεις, ποτέ δεν θα μάθεις. Συν τοις άλλοις, η πολιτική των τελευταίων χρόνων, πέραν του ότι είναι κοστοβόρα, δεν απέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ο Άρης δεν κέρδισε πολλά από μερικές ντουζίνες παικτών που αποκτήθηκαν στις τελευταίες (τουλάχιστον) οκτώ μεταγραφικές περιόδους με συνέπεια – κάθε καλοκαίρι – να εφαρμόζει το σχέδιο δημιουργίας ομάδας από μηδενική βάση.

Εν τέλει, υποστηρικτικό ρόλο στην ομάδα μπορεί να διαδραματίσει κι ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής. Το δε ρίσκο που θα αναληφθεί θα είναι αντίστοιχο των επιλογών ξένων ποδοσφαιριστών που έγινα στο παρελθόν. Κι εν τέλει, δεν γίνεται σ’ ένα ολόκληρο Πρωτάθλημα να μην υπάρχουν τρεις-τέσσερις στους οποίους αξίζει να επενδύσει μια ομάδα.

Αντί επιλόγου: Υπό τον τίτλο του επόμενου προέδρου της ΕΠΟ, ο Μάκης Γκαγκάτσης, παραδέχθηκε ότι επιμένει στην αλλαγή μοντέλου διεξαγωγής του Πρωταθλήματος και σε μια πρόταση που είχε καταθέσει φορώντας τον «μανδύα» του παράγοντα του ΠΑΟΚ. Καμία έκπληξη. Η πρόθεση θέσπισης τριών διαφορετικών γκρουπ ομάδων στα Playoffs (1-4, 5-8 και 9-14) απαιτεί τις ψήφους τουλάχιστον των 11 από τις 14 ομάδες.

Περιμένω με ανυπομονησία να δω τι θα ψηφίσουν οι ομάδες οι οποίες του χρόνου θα επιδιώξουν την κατάκτηση της 5ης θέσης (που οδηγεί στην Ευρώπη) όπως οι Ατρόμητος, ΟΦΗ, Αστέρας Τρίπολης. Αν υποστηρίξουν ευλαβικά την πρόταση του κ. Γκαγκάτση ουσιαστικά θα βγάλουν τα ματάκια τους καθώς η αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής θα σηματοδοτήσει απώλεια εσόδων. Τόσο σε εισιτήρια (διαρκείας και πόρτας), πιθανότητα και από το τηλεοπτικό συμβόλαιο, ενδεχομένως και σε εμπορικό επίπεδο γιατί θα χάσουν τουλάχιστον τέσσερα εξαιρετικά εμπορικά εντός έδρας παιχνίδια. Πραγματικά ανυπομονώ γι’ αυτή την ψηφοφορία, περισσότερο για να επιβεβαιώσω την αίσθηση που ήδη έχω για το επόμενο Πρωτάθλημα.