ΚΚΕ: «Το κράτος μετατρέπει τον αθλητισμό σε εμπόρευμα και τον αθλητή σε εργαλείο»

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Στο ξέσπασμα του Ολυμπιονίκη της άρσης βαρών Θοδωρή Ιακωβίδη αποτυπώνεται η πραγματικότητα που βιώνει η πλειοψηφία των αθλητών κι αθλητριών που προσπαθούν να ξεπεράσουν δυσκολίες και εμπόδια για να προετοιμαστούν για μια μεγάλη διοργάνωση. Τα λόγια του λένε την αλήθεια κι η αλήθεια δεν κρύβεται πίσω από τις δικαιολογίες των υπευθύνων που -πριν προλάβουν να στεγνώσουν τα δάκρυα του Ιακωβίδη- έσπευσαν να διώξουν την ευθύνη από πάνω τους.

Είναι οι ίδιοι που τρέχουν να φωτογραφηθούν στο αεροδρόμιο μετά από επιτυχίες και την ίδια ώρα κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούν τις εκκλήσεις των αθλητών κι αθλητριών για τις συνθήκες προετοιμασίας και την απουσία στήριξης με πιο πρόσφατες αυτές των Ολυμπιονικών Λ. Πετρούνια και Σ. Ντούσκου.

Είναι οι ίδιοι υπουργοί κι υφυπουργοί, διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων που όταν η συζήτηση φτάνει στην κρατική χρηματοδότηση, τότε αποκαλύπτεται όλη η υποκρισία. Από τη μια έχουν πετσοκόψει την κρατική στήριξη στους αθλητές κι από την άλλη υποκλίνονται στην πλήρη εξάρτηση του αθλητισμού από χορηγούς, τους οποίους βραβεύουν μάλιστα πρώτους, ως μεγάλους «ευεργέτες», στις επίσημες εκδηλώσεις, πριν ακόμη κι από τους αθλητές.

Το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή», που εγκαινίασε ο υφυπουργός αθλητισμού Λ. Αυγενάκης -σε εκδήλωση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής- απευθυνόμενος σε εταιρείες και μεγαλοεπιχειρηματίες, ώστε να χρηματοδοτήσουν την προετοιμασία αθλητών για τις διεθνείς διοργανώσεις, εξαναγκάζει αθλητές, προπονητές, σωματεία σε ένα αδιάκοπο «κυνήγι» χορηγών, θέτοντας τους υπό τον έλεγχο επιχειρηματικών συμφερόντων, ενώ την ίδια στιγμή αφήνει «ορφανούς» αθλητές που δεν «πουλάνε», δεν πληρούν τα κριτήρια των χορηγών, τις επιδόσεις και τη διαφήμιση. Μάλιστα την περίοδο της πανδημίας οι χορηγοί έσπευσαν να μειώσουν ή να ακυρώσουν τις συμφωνίες χορηγιών, αφού δεν γίνονταν διοργανώσεις.

Όμως οι αθλητές κι αθλήτριες που πάλεψαν την περίοδο αυτή, με λιγοστά μέσα, να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, να ξεπεράσουν δυσκολίες, δεν το έκαναν για τη «στάμπα» του χορηγού που είναι καρφιτσωμένη πάνω στη φανέλα. Και η προσπάθειά τους αυτή δεν χωράει σε καμιά πολιτική που, για χάρη του επιχειρηματικού κέρδους, μετατρέπει τον αθλητισμό σε εμπόρευμα και τον αθλητή σε εργαλείο. Δεν αγοράζεται ούτε πουλιέται, γιατί είναι ανεκτίμητη, είναι η ίδια η ζωή ενός αθλητή.