Το παραΟλυμπιακό θαύμα

Πασχάλης Σταθελάκος Σφαιροβολία
Χρυσό
Σε ηλικία μόλις 17 ετών, ο Πασχάλης Σταθελάκος από το Αχλάδι της Λαμίας είδε το όνομα του να φιγουράρει στα δελτία ειδήσεων όταν κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στη σφαιροβολία της κατηγορίας F40 και με βολή στα 11μ. 76 (το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 10μ. 46) κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, το μοναδικό στο στίβο για την ελληνική αποστολή. Ο ίδιος μάλιστα φάνηκε να έχει εντυπωσιαστεί περισσότερο απ’ όλους με αυτήν την επιτυχία. «Είμαι πολύ ευτυχισμένος για το χρυσό μετάλλιο. Είμαι νέος αθλητής, γυμνάζομαι μόλις ένα χρόνο και δεν έχω πολλές συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις. Του χρόνου που θα τελειώσω το λύκειο θα μπορέσω να ασχοληθώ με τον αθλητισμό πολύ πιο σοβαρά». Φανταστείτε να ασχοληθεί και… σοβαρά τι έχει να κάνει ο Σταθελάκο.
Ο Πασχάλης Σταθελάκος πάσχει από νανισμό λόγω αχονδροπλασίας, μια αναπηρία που επιτρέπει στους αθλητές να αγωνιστούν μόνο στις ρίψεις των ΠαραΟλυμπιακών.

Γιώργος Καπελάκης Κολύμβηση
(50 μ. ελεύθερο) Χρυσό
(100 μ. ελεύθερο) Ασημένιο
(200 μ. ελεύθερο) Χάλκινο
(200 μ. ελεύθερο, 50 μ. ύπτιο) Χάλκινο
Αν ο Ταϊγανίδης είναι ο Φελπς των ΠαραΟλυμπιακών, ο Καπελάκης είναι ο Ποπόφ. Η ικανότητά του 35χρονου αθλητή στο ελεύθερο είναι τέτοια που οδηγεί σε συγκρίσεις με τον πάλαι ποτέ τσάρο της πισίνας. Ο Γιώργος Καπελάκης είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στην Αθήνα το 2004 στα 50 μέτρα ύπτιο, αλλά στο Πεκίνο είχε άλλα σχέδια. Το περίεργο με τον Καπελάκη είναι ότι όπως λέει ο ίδιος, θεωρούσε ότι το «δυνατό» του αγώνισμα είναι το ύπτιο… Ο Καπελάκης είναι τετραπληγικός και κινείται με τη βοήθεια αμαξιδίου. Το 1993, όταν υπηρετούσε στην πολεμική αεροπορία, έκανε μια βουτιά στη θάλασσα και από τότε δεν περπάτησε ποτέ ξανά. Ασχολήθηκε με τον αθλητισμό περίπου πέντε χρόνια μετά το ατύχημα του για λόγους αποκατάστασης, ενώ μέχρι τότε δεν είχε κολυμβητικό παρελθόν. Μπορεί να άργησε να το πάρει απόφαση, αλλά δικαιώθηκε με το παραπάνω, και όπως υποστηρίζει ο ίδιος θα συνεχίσει μέχρι και το Λονδίνο το 2012.

Χρήστος Ταμπαξής Κολύμβηση
(50 μ. ύπτιο) Χρυσό
Το 2004, μετά την κατάκτηση τριών μεταλλίων στην Αθήνα (ένα χρυσό και δύο ασημένια), ο Χρήστος Ταμπαξής έλεγε αναφορικά με τους στόχους του «Συνεχίζω την προπόνησή μου καθημερινά για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2007. Τέλος θα προσπαθήσω να βάλω όλες τις δυνάμεις μου για ένα καλό αποτέλεσμα στους Παραολυμπιακούς του Πεκίνο έτσι ώστε η καριέρα μου να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο». Τέσσερα χρόνια μετά, ο Ταμπαξής ετοιμάζεται να «κλείσει» την καριέρα του με τρία χρυσά μετάλλια στο Παγκόσμιο του 2007 (50 μ. ελεύθερο, 50 μ. ύπτιο και 100 μ. ελεύθερο) και ένα χρυσό στο Πεκίνο στα 50 μέτρα ύπτιο. Μάλλον δεν μπορούσε να ονειρευτεί καλύτερο φινάλε. Ο Χρήστος Ταμπαξής γεννήθηκε το 1977 και πάσχει εκ γενετής από εγκεφαλική παράλυση και σπαστική τετραπληγία Από ενός έτους κάνει φυσιοθεραπεία και στην ηλικία 12 υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις στα πόδια για την μερική αποκατάσταση της κινητικής του ικανότητας. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος «Στα τρία μου χρόνια ο πατέρας μου ξεκίνησε με ιδιαίτερη επιμονή να με μαθαίνει να κολυμπώ, κάτι που καταφέραμε μετά από τεράστια προσπάθεια, στην ηλικία των 6 χρονών. Ήταν ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή μου, γιατί πέρα από τη βελτίωση της κατάστασής μου, στο νερό κατάκτησα την ελευθερία της κίνησης, κάτι που το σώμα μου δεν μπορούσε να βρει έξω από αυτό. Ο πατέρας μου μου έμαθε πως μόνο με κόπο, υπομονή και επιμονή καταφέρνεις τα πάντα. Θα τον θυμάμαι πάντα να μου λέει «μπορείς... προσπάθησε λίγο ακόμα... μπορείς» και τα κατάφερα».

Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Κολύμβηση
(100 μ. ύπτιο) Χρυσό
(100 μ. ελεύθερο) Χρυσό
(50 μ. ελεύθερο) Ασημένιο
(100 μ. πεταλούδα) Ασημένιο
(200 μ. μεικτή ατομική) Ασημένιο
(400 μ. ελεύθερο) Χάλκινο
Η αυτού εξοχότητα των ΠαραΟλυμπιακών, Χαράλαμπος Ταϊγανίδης, έγραψε ιστορία στο Πεκίνο. Τα 6 μετάλλιο που κατέκτησε, τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο αθλητή, έκαναν τον Ταϊγανίδη ξανά και ξανά πρωτοσέλιδο. Δικαίως. Ποια είναι όμως η ιστορία του «Έλληνα Φελπς»; Μέχρι το 2003 ο Ταϊγανίδης ήταν πρώτος στο πανελλήνιο στο ύπτιο και έδειχνε ικανός να κάνει μεγάκλη καριέρα, κατέχοντας μάλιστα το παννελλήνιο ρεκόρ στο ύπτιο στα 100 και 50 μέτρα. Το 2003 ξαφνικά άρχισε να μη βλέπει καλά. Να μην μπορεί να κολυμπήσει σε ευθεία. Ο προπονητής του, Γιάννης Νεράντζης, τον έβλεπε να πέφτει στα κουλουάρ που διαχωρίζουν τους αθλητές μέσα στην πισίνα και να παραπονιέται για μια συνεχή θολούρα στα μάτια. Μετά από υπόδειξη του Νεράντζη, ο Ταϊγανίδης υποβλήθηκε σε εξετάσεις που έδειξαν ότι πάσχει από αλλοιωμένο δίσκο αμφιβληστροειδούς και επομένως είχε πλέον δικαίωμα να αγωνιστεί στους ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες στην κατηγορία S13 για άτομα με μειωμένη όραση. Μετά την κατάκτηση του 6ου μεταλλίου του, ενός σε κάθε αγώνισμα στο οποίο συμμετείχε, ο 27χρονος πρωταθλητής δήλωνε «Αφιερώνω το μετάλλιο αυτό στην οικογένειά μου και σε όλους όσοι με βοήθησαν να το πάρω. Αλλά περισσότερο θα ήθελα να το αφιερώσω στον Κυριάκο Γριβέα και ελπίζω εκεί που είναι να μας βλέπει και να χαίρεται για εμάς. Τα 22 μετάλλια τα περιμέναμε. Θέλαμε να ξεπεράσουμε τα μετάλλια που πήραμε στην Αθήνα πριν από τέσσερα χρόνια και τα καταφέραμε. Επίσης κέρδισα και το προσωπικό μου στοίχημα και πήρα έξι μετάλλια».

Ανθή Καραγιάνη Μήκος
Ασημένιο
Στα 27 της η Ανθή Καραγιάννη συνεχίζει να σαρώνει τα μετάλλια σε ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Το ασημένιο μετάλλιο στο Πεκίνο στην κατηγορία Τ13 είναι το 13ο για την Καβαλιώτισσα αθλήτρια που είναι αποφασισμένη να συνεχίσει μέχρι και το Λονδίνο το 2012. Η Καραγιάννη γενήθηκε με ολική απώλεια όρασης στο αριστερό μάτι, και όπως μαθαίνουμε έχει μια αγωνία πριν από κάθε αγώνα. Να μη αγωνίζεται στην 8η διαδρομή, γιατί, όταν συμβαίνει αυτό, τρέχει χωρίς έχει εικόνα των άλλων αθλητών. Το καλοκαίρι του 2004, είχε συγκλονίσει τους πάντες όταν τρέχοντας στην 8η διαδρομή, δεν ήξερε σε ποια θέση είχε τερματίσει μετά το τέλος του αγώνα, μέχρι η προπονήτριά της, να της φωνάξει από τις κερκίδες «δεύτερη» και να ξεκινήσει το πανηγύρι. Το δημοτικό στάδιο της Καβάλας φέρει το όνομά της.

Γρηγόρης Πολυχρονίδης Μπότσια
Ασημένιο
Ο Πολυχρονίδης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ΠαραΟλυμπιονίκη. Στα 27 του, είναι απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ, ετοιμάζεται για το μεταπτυχιακό του, μετρά τρία χρόνια εργασίας στην ΕΚΟ, μιλά άριστα αγγλικά και ρωσικά και στον ελεύθερό του χρόνο, είναι… ο καλύτερος αθλητής Μπότσια στον κόσμο. Ο Γρηγόρης πάσχει εκ γενετής από εγκεφαλική παράλυση μια αναπηρία που δεν του επιτρέπει να κινεί κανένα μέλος του σώματός του, εκτός από το κεφάλι και τα δάχτυλά του. Ο ίδιος σε πρόσφατες δηλώσεις του, ανέφερε. «Είναι δύσκολο να ζεις ξέροντας ότι δεν μπορείς καν να σηκώσεις ένα ποτήρι νερό, αλλά για ‘μένα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να τα παρατήσω και να παραιτηθώ από τη ζωή μου».

Αλεξάνδρα Δημόγλου Στίβος
(400 μ.) Ασημένιο
(200 μ.) Χάλκινο
(100 μ.) Χάλκινο
Η Αλεξάνδρα Δημόγλου παρέα με τον Καπελάκη και τον Ταϊγανίδη κατέκτησαν παρέα 13 μετάλλια, μια συγκομιδή που θα τους έφερνε στην 35 θέση της γενικής κατάταξης αν, οι τρεις τους, ήταν αυτόνομο κράτος. Η Αλεξάνδρα συμμετέχει στην κατηγορία T13 για άτομα με μειωμένη όραση, κατακτώντας τρία μετάλλια στους δρόμους ταχύτητας. Δεν είναι εκ γενετής ανάπηρη, καθώς μέχρι το 2004, αγωνιζόταν με αρτιμελείς αθλητές, όμως τότε, σε ηλικία 23 ετών, άρχισε να αντιμετωπίζει πρόβλημα στην όρασή της, αποφάσισε να ασχοληθεί με τον προσαρμοσμένο αθλητισμό για άτομα με αναπηρίες. Οι επιτυχίες της, πέρα από κάθε προσδοκία, στο Πεκίνο της δίνουν δύναμη όπως λέει η ίδια να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα με στόχο τους ΠαραΟλυμπιακούς του Λονδίνου. Η Αλεξάνδρα ζει στη Θεσσαλονίκη με την αδερφή της, Στέλλα, που ασχολείται επίσης με τον στίβο.

Παύλος Μάμαλος Άρση βαρών
(82,5 κιλά) Ασημένιο
Στα 37 του ο Παύλος Μάμαλος κατάφερε στη δεύτερή του εμφάνιση σε ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες μετά την Αθήνα (6ος στα 90 κιλά), κατέκτησε τη δεύτερη θέση στην άρση βαρών στην κατηγορία των 82,5 κιλών, επαναλαμβάνοντας τον άθλο του 2006 όταν βγήκε δεύτερος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Στο Πανευρωπαϊκό του 2007 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 82,5 κιλά δείχνοντας ότι είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Ο Παύλος Μάμαλος πάσχει εκ γενετής από πολιομυελίτιδα και παρά τη μεγάλη ηλικία του, δεν μοιάζει αποφασισμένος να τα παρατήσει. Μετά την απονομή του ασημένιου μεταλλίου, δήλωσε «Είμαι πολύ συγκινημένος για την κατάκτηση του μεταλλίου. Ήταν κάτι που το ήθελα πολύ. Θα ήθελα να αφιερώσω το μετάλλιο αυτό στη μνήμη του Κυριάκου Γριβέα, του προέδρου μας, που έκανε τόσα πολλά για εμάς». Ο Μάμαλος δέχθηκε ένσταση από τους Ιρακινούς για την τελευταία του προσπάθεια, η οποία όμως δεν έγινε δεκτή. Δεν φάνηκε πάντως να τον απασχολεί και ιδιαίτερο, καθώς δήλωσε. «Δεν με πείραξε η ένσταση. Τα είχα τα κιλά. Θα τα ξαναέκανα όσες φορές χρειαζόταν…» Με τέτοια ψυχολογία, πώς να χάσει;

Ανδρέας Κατσαρός Κολύμβηση
(50 μ. ύπτιο) Ασημένιο
Πρώτη συμμετοχή σε ΠαραΟλυμπιακούς, πρώτο μετάλλιο για τον 21χρονο Ανδρέα Κατσαρό. «Είναι η πρώτη συμμετοχή μου σε Παραολυμπιακούς, πρώτη συμμετοχή σε τελικό και πρώτο μετάλλιο. Ζω σε ένα όνειρο και δεν θέλω να ξυπνήσω».Και γιατί να θέλει να ξυπνήσει; Ο Ανδρέας συμμετέχει στην κατηγορία S1 και πάσχει εκ γενετής από εγκεφαλικά παράλυση. Δεν αρκείται στο κολύμπι όμως. Ο Κατσαρός είναι φοιτητής της νομικής και μάλιστα λίγα λεπτά με την κατάκτηση του μεταλλίου στα 50 μέτρα ύπτιο, δήλωσε το εξής εκπληκτικό. «Είμαι πολύ χαρούμενος, αλλά έχω και λίγο άγχος. Στην Ελλάδα επιστρέφουμε το Σάββατο στις 20 του μηνός κι εγώ στις 28 ξεκινάω εξεταστική στη Νομική. Δεν έχω καθόλου χρόνο για να ξεκουραστώ, γιατί δεν θέλω να μείνω πίσω στη Σχολή.»

Μαρία Σταματούλα Σφαιροβολία
Χάλκινο
Η 36χρονη σφαιροβόλος από την Αθήνα, πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και αγωνίζεται με αμαξίδιο, αυτό όμως διόλου δεν την εμπόδισε να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στη σφαιροβολία, το πρώτο στην καριέρα τους σε ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα, παρά τα 36 της χρόνια η Σταματούλα είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον αθλητισμό. «Είμαι πολύ χαρούμενη που κέρδισα μετάλλιο και μάλιστα με νέο ατομικό ρεκόρ. Ήταν για μένα μια πολύ καλή διοργάνωση. Θα συνεχίσω με νέες δυνάμεις» .

Γιαννης Πρώτος Στίβος
(400 μ.) Χάλκινο
Ο 26χρονος πρωταθλητής από τη Ρόδο πάσχει εκ γενετής από περιορισμένη όραση στο δεξί του μάτι. Το γεγονός αυτό βέβαια, δεν τον εμπόδισε να διακριθεί στους δρόμους ταχύτητας, φτάνοντας στο Πεκίνο στο απόγειο της καριέρας του κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στα 400 μέτρα. Ο ίδιος ο Πρώτος πάντως δεν ήταν ικανοποιημένος από την επίδοσή του στη Φωλιά του Πουλιού. «Είμαι ευχαριστημένος από το μετάλλιο αλλά όχι από τον χρόνο μου. Είχα την καλύτερη επίδοση πριν τον αγώνα αλλά δεν μου βγήκε. Έτσι είναι οι αγώνες». Στην ηλικία των 26, ο Πρώτος έχει όλο το χρόνο να βελτιώσει τους χρόνους του και να εμφανιστεί ακόμα καλύτερος σε τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο, κάτι που αποτελεί και το μεγάλο του όνειρο.

Θανάσης Μπαράκας Μήκος
Χάλκινο
Παρά τα 37 του χρόνια ο Θανάσης Μπαράκας συνεχίζει να πρωταγωνιστεί σε κορυφαίο επίπεδο. Το εντυπωσιακό με τον Μπαράκα είναι ότι η τελευταία φορά που πήρε μετάλλιο ήταν πριν από οκτώ χρόνια στο Σίντνεϊ, όταν κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Τα τελευταία οκτώ χρόνια δούλεψε πάρα πολύ προκειμένου να βελτιώσει την επίδοσή του από τα 6,09 στα 6,17. Έλληνες ΠαραΟλυμπιονίκες. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2007 στο Σάο Πάολο ήταν πρώτος στο μήκος και δεύτερος στο τριπλούν αποδεικνύοντας ότι η 5η θέση στην Αθήνα ανήκει στο παρελθόν. Όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα ο ίδιος, εν τέλει αυτό που παίζει ρόλο δεν είναι το χρώμα του μεταλλίου, όσο η διάθεση και θέληση να ξεπερνάς κάθε μέρα τα όρια σου. «Οι δυσκολίες είναι ίδιες με αυτές που έχει και ένας αθλητής που μετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κατ' αρχήν πρέπει ο ίδιος να αποφασίσει ότι θα κάνει επαγγελματική προπόνηση, που σημαίνει ότι θα αφιερώσει πάρα πολλές ώρες, θα κάνει πολλές θυσίες και εφόσον είναι ταλέντο, πραγματικά θα πάει ψηλά». Ο Θανάσης μιλά Αγγλικά και Γερμανικά ενώ πάσχει από τύφλωση από την παιδική του ηλικία. Παράλληλα εργάζεται στο Νοσοκομέιο της Ρόδου, είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Έχει αναπτύξει έντονη συνδικαλιστική δράση αποτελώντας εδώ και χρόνια πρότυπο για τους μελλοντικούς ΠαραΟλυμπιονίκες. Σε μια εποχή που οι ΠαραΟλυμπιακοί ήταν ακόμη άγνωστη λέξη στην Ελλάδα, ο Θανάσης Μπαράκας (όπως και ο κολυμβητής Κωνσταντίνος Φύκας) με το πείσμα, την επιμονή και τις επιτυχίες του, τράβηξε τα βλέμματα στον αθλητισμό με αναπηρία και στη δυνατότητα των αθλητών να ξεπερνούν τα όποια προβλήματα και να ζουν τη ζωή τους.

Τσε Τζον Φερνάντεζ Σφαιροβολία
Χάλκινο
Ο Φερνάντεζ πάσχει από κάκωση του νωτιαίου μυελού και χρησιμοποιεί ειδικό αμαξίδιο στου Αγώνες. Στα 36 του ο Φερνάντεζ κατακτά το πρώτο μετάλλιο της καριέρας του σε ΠαραΟλυμπιακούς Αγώνες με βολή στα 8,59 μέτρα.

Τάσος Τσίου Σφαιροβολία
Χάλκινο
Στην κατηγορία F57 για αθλητές που πάσχουν από κάκωση του νοτιαίου μυελού συμμετείχε και ο Τάσος Τσίου κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο σε ηλικία 33 ετών. Ο Τσίου, όπως και ο Φερνάντεζ συμμετέχουν στους αγώνες με τη βοήθεια αμαξίδιου. Με βολή στα 13,72 μέτρα ο Εδεσσαίος ΠαραΟλυμπιονίκης ανέβηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του στο βάθρο των ΠαραΟλυμπιακών, καθώς δεν είχε διακριθεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα στην Αθήνα. Η υπομονή και η δουλειά του δικαιώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο μπροστά σε ένα κατάμεστο στάδιο με 90.000 θεατές.