Ιταλοί καμικάζι

Ιστορία
Το μπασκετικό τμήμα της Σιένα έχει ιστορία 114 ετών, αλλά μέχρι να αναλάβει τα ηνία της ομάδας ως μεγάλος χορηγός η τράπεζα «Montepaschi», κινούνταν στην αφάνεια. Η δεκαετής συνεισφορά της στο καμάρι της Τοσκάνης έχει φέρει τη Σιένα στην ελίτ της Ευρώπης. Έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα (τέσσερα εκ των οποίων συνεχόμενα τα τελευταία χρόνια), ισάριθμα Σούπερ Καπ, τρία Κύπελλα (την τελευταία τριετία) και ένα Σαπόρτα το 2002. Μπήκε στο.. μάτι των «μεγάλων» της Ευρώπης όταν προκρίθηκε στο φάιναλ φορ του 2003.

Η πορεία
Στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας τερμάτισε πρώτη στον όμιλό της πάνω από τη Φενερμπαχτσέ και την Μπαρτσελόνα με ρεκόρ νικών-ηττών 8-2. Στο TOP 16 ξεκίνησε άσχημα με δύο ήττες, αλλά έπειτα προκρίθηκε ως δεύτερη πίσω από τη Ρεάλ με ρεκόρ 4-2. Στα playoffs συνάντησε τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας, αλλά παρά την ήττα με 48 πόντους διαφορά στο πρώτο ματς, ανέτρεψε την κατάσταση και προκρίθηκε στη Βαρκελώνη με 3-1.
Στο ιταλικό πρωτάθλημα η παντοκρατορία της Σιένα αμφισβητήθηκε τρεις φορές. Η Βαρέζε, η Καζέρτα και η Αβελίνο (στην τελευταία αγωνιστική πριν από το φάιναλ φορ) απλώς της χάλασαν το αήττητο σερί. Η μόνιμη πρωταθλήτρια Ιταλίας τα τελευταία χρόνια, εξασφάλισε την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου από νωρίς και έχει ρεκόρ 25-3.

Το ρόστερ
Νο 4 Μπο ΜακΚάλεμπ
Είναι ο ηγέτης της ομάδας και η απουσία του λόγω τραυματισμού στις 9 Γενάρη… προκάλεσε θλίψη τη Σιένα. Στην πρώτη φάση τα πήγε εξαιρετικά πετυχαίνοντας 15,5 πόντους κατά μέσο όρο, ενώ μοίραζε 2,7 ασίστ και έκανε 2,4 κλεψίματα ανά αγώνα στην Ευρωλίγκα. Το «τρελό» παιχνίδι του μπορεί να αποσυντονίσει κάθε αντίπαλο που θα του επιτρέψει να επιβάλει το ρυθμό του, αλλά στις άσχημες μέρες του μπορεί να ταλαιπωρήσει και την ίδια του την ομάδα, αφού συχνά η αναρχία υπερισχύει. Επέστρεψε στη δράση στα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, αλλά η ανετοιμότητά του τον περιόρισε σε ρόλο παρατηρητή και… αλλαγής του αντικαταστάτη του, Μάρκο Γιάριτς που τα κατάφερνε περίφημα.

Νο 6 Νίκος Ζήσης
Η Ευρωλίγκα τον παρομοίασε κατά την παρουσίαση της Σιένα με τον «άρχοντα των δαχτυλιδιών» για πολύ προφανείς λόγους: έχει κερδίσει τουλάχιστον έναν τίτλο στην καριέρα του τα τελευταία επτά χρόνια. Και δεν έχει «κλείσει» ακόμα τα 28 του! Διανύει τη δεύτερή του σεζόν στη Σιένα έχοντας καταφέρει να βρει ρόλο στο παιχνίδι που έχει ετοιμάσει για αυτόν ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι. Είναι ο κατάλληλος παίκτης για να ελέγξει τον ρυθμό ενός αγώνα, αλλά και να τροφοδοτήσει τους συμπαίκτες του την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο. Στο ξεκίνημα της σεζόν αγωνιζόταν λίγο, αλλά ακόμα και όταν πήρε επ’ ώμου την κατάσταση μετά τον τραυματισμό του ΜακΚάλεμπ, δεν σκόραρε αρκετά. Έφθασε σε διψήφιο αριθμό πόντων σε μόλις δύο από τους είκοσι αγώνες στην Ευρωλίγκα έχοντας μέσο όρο 6 πόντους, αλλά ταυτόχρονα έχει και 2,9 ασίστ και μόλις ένα λάθος ανά αγώνα.

Νο 7 Μαλίκ Χέρστον
Ο ερχομός στην Ευρώπη ενός παίκτη που είχε αγωνιστεί δύο σεζόν στο ΝΒΑ με τη φανέλα των Σαν Αντόνιο Σπερς δημιούργησε προσδοκίες, αλλά μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου ο Μαλίκ Χέρστον είχε περάσει απαρατήρητος από τη Σιένα. Ο τραυματισμός του στο ξεκίνημα της σεζόν τού στέρησε τη συμμετοχή στο μεγαλύτερο μέρος της πρώτης φάσης. Στο TOP 16 δεν εντυπωσίασε, αλλά άφησε αρκετές υποσχέσεις στον Πιανιτζιάνι, ο οποίος έβλεπε ότι τα αθλητικά του προσόντα μπορούν να αποδειχθούν αρκούντως χρήσιμα. Στα νοκ άουτ ματς με τον Ολυμπιακό, όμως ο Χέρστον… έβγαλε τα λεφτά του (με 14 πόντους κατά μέσο όρο –έναντι 7,5 μέχρι πρότινος) παίρνοντας άριστα στο physical game. Αμυντικά δεν τα πηγαίνει τόσο καλά, ενώ δεν ψάχνει ιδιαίτερα το μακρινό σουτ (με μόλις 5/15 τρίποντα).

Νο 9 Μάρκο Καραρέτο
Είναι ο παίκτης των ειδικών αποστολών, έχοντας κύριο προσόν του το καλό περιφερειακό σουτ. Εδώ και πέντε χρόνια βγάζει το ψωμί του στην πρωταθλήτρια Ιταλίας χάρη στο ιταλικό διαβατήριό του και το συνήθως κοντά στα όρια του 40% ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα. Σπάνια αγωνίζεται περισσότερα από 20 λεπτά, αλλά αν βρει το… χέρι του, τα πράγματα δυσκολεύουν για κάθε αντίπαλη άμυνα. Όπως είχε συμβεί για παράδειγμα, στον προ διετίας εντός έδρας αγώνα της Σιένα με τον Παναθηναϊκό, όπου είχε «σκοτώσει» τους «πράσινους» με 5/5 τρίποντα. Δεν έχει τα ανάλογα φυσικά προσόντα για να αντιμετωπίσει στην άμυνα πιο δυνατό αντίπαλο, ενώ δεν έχει τις παραστάσεις από μεγάλους αγώνες.

Νο 11 Μίλοβαν Ράκοβιτς
Η απόκτηση του από τη Σιένα παραξένεψε αρκετούς, αφού η τριετής θητεία του στη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης δεν προμήνυε ότι θα μπορούσε να αποτελέσει την κολόνα των πρωταθλητών Ιταλίας. Το δυναμικό παιχνίδι του μέσα στη ρακέτα έδωσε άλλη διάσταση στην επίθεση της ιταλικής ομάδας διαθέτοντας πια το απαραίτητο συμπλήρωμα στον πολύ καλό και εκτός ρακέτας Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς. Ο Πιανιτζιάνι δεν τον εμπιστεύεται για περισσότερα από 20 λεπτά, αλλά φροντίζει σε αυτό το διάστημα να πάρει αρκετές επιθέσεις με pick 'n' roll έχοντας κατά μέσο όρο 7,9 πόντους με καλύτερή του… περίοδο το TOP 16, όταν ανέβασε το μέσο όρο του στους 9,5 πόντους με 61% στα δίποντα. Παρά το ύψος του, τον δυναμισμό του και το… εκφοβιστικό παρουσιαστικό του, δεν έχει πολύ καλές επιδόσεις στα ριμπάουντ με μόλις 3,4 ανά αγώνα.

Νο 12 Κσιστόφ Λαβρίνοβιτς
Είναι το σημείο αναφοράς της φροντ λάιν της Σιένα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αποτελώντας μόνιμο ατού στον επιθετικό τομέα. Η ικανότητά του να σουτάρει με αρκετή αξιοπιστία έξω από τη γραμμή των 6,75 μ. παρά τα 210 εκατοστά του ύψους του, τον καθιστούν επικίνδυνο για κάθε αντίπαλο. Είναι ο μοναδικός που… παρεκκλίνει μερικές φορές από το αγαπημένο pick 'n' roll της Σιένα, καθώς συχνά επιλέγει να τραβηχτεί στη γραμμή του τριπόντου κάνοντας το pop up. Τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπωρούν δεν εμφανίστηκαν τη φετινή σεζόν, όπου έχασε μόλις έναν αγώνα. Αμυντικά είναι αρκετά ευάλωτος απέναντι σε παίκτες που έχουν μεγαλύτερα αθλητικά προσόντα από αυτόν και δεν μπορεί να τους ακολουθήσει στο μαρκάρισμα. Στην επίθεση, ωστόσο, είναι από τα μεγαλύτερα όπλα του Πιανιτζιάνι έχοντας 11,8 πόντους κατά μέσο όρο με 32% στα τρίποντα (19/59) και 5,1 ριμπάουντ.

Νο 13 Ριμάντας Καουκένας
Γεννήθηκε στην παγωμένη Λιθουανία, αλλά βλέποντάς τον θαρρείς πως μεγάλωσε στην αναγεννησιακή ατμόσφαιρα της Τοσκάνης. Την τελευταία εξαετία αγωνίζεται στη Σιένα με μοναδική εξαίρεση την περσινή χρονιά (τη χειρότερή του τα τελευταία χρόνια) όταν δοκίμασε ανεπιτυχώς να ταιριάξει στη Ρεάλ. Είναι ο ορισμός του «combo guard» βρίσκοντας με μαθηματική ακρίβεια το παραμικρό κενό στην αντίπαλη άμυνα για να διεισδύσει. Είναι ο κινητήριος μοχλός των Ιταλών στην επίθεση, αλλά δεν απειλεί με αξιοπιστία έξω από τη γραμμή του τριπόντου, αφού δοκιμάζει μόνο αν δεν έχει καλύτερη επιλογή. Έχει γρήγορα πόδια και βοηθά πολύ στο μαρκάρισμα παικτών με δυνατό πρώτο βήμα. Είναι ο πρώτος σκόρερ της Σιένα με 12,2 πόντους κατά μέσο στην Ευρωλίγκα.

Νο 14 Τόμας Ρες
Προσλήφθηκε στη Σιένα το καλοκαίρι του 2007 για να φέρει εις πέρας μια συγκεκριμένη αποστολή και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Ο ρόλος του είναι καθαρά βοηθητικός στη φροντ λάιν, μπαίνοντας στο παρκέ περίπου ένα δεκάλεπτο σε κάθε αγώνα προκειμένου να ξεκουραστούν οι Λαβρίνοβιτς, Στόουνρουκ, Ράκοβιτς. Όταν αγωνίζεται προορίζεται περισσότερο για αμυντικούς ρόλους, αρκούμενος να πάρει όσα σουτ… περισσεύουν από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του. Έχει ρεκόρ στη φετινή σεζόν 8 πόντους με μόλις 14/22 δίποντα συνολικά, δηλαδή κάτι περισσότερο από μία προσπάθεια σε κάθε ματς. Η αποστολή του είναι να δίνει ανάσες στους υπόλοιπους ψηλούς και προφανώς όποια ομάδα… επενδύσει απέναντί του και τον σημαδέψει σε άμυνα και επίθεση όσο βρίσκεται στο παρκέ, θα βγει λογικά κερδισμένη.

Νο 15 Αντρέα Μικελόρι
Δεν είναι νιάτο και ούτε επένδυσε η Σιένα πάνω στο ταλέντο του για να τον εντάξει στο ρόστερ της το περασμένο καλοκαίρι. Στην ηλικία των 33 ετών, ύστερα από μακρά διαδρομή στο ιταλικό πρωτάθλημα σε πέντε διαφορετικές ομάδες, η Σιένα αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί του για να προσφέρει ένα ακόμα δυνατό κορμί στη φροντ λάιν, που έχει μάλιστα τη δυνατότητα να σκοράρει αν βρεθεί σε κατάλληλη θέση. Έστω και λίγο, αγωνίστηκε στα 15 από τα 20 συνολικά παιχνίδια της Σιένα στην Ευρωλίγκα έχοντας κατά μέσο όρο 7 λεπτά συμμετοχής. Στο μοναδικό παιχνίδι όπου είχε ουσιαστικό ρόλο στον αγώνα ήταν απέναντι στην Πατριζάν, όταν και σκόραρε 15 πόντους, μάζεψε 5 ριμπάουντ και ίδρωσε τη φανέλα του για 19 λεπτά. Δεν έχει ιδιαίτερη τεχνική και μπορεί να αποτελέσει εύκολα «μαύρη τρύπα» για την ομάδα του αν… ξεχαστεί στο παρκέ.

Νο 18 Τζελέελ Ακιντέλε
Ο Νιγηριανός σέντερ ύψους 210 εκατοστών είχε θεωρητικά τα προσόντα για να μαζέψει τα βλέμματα των «ειδικών» και να κάνει αξιόλογη καριέρα. Το highlight της διαδρομής του μέχρι ωστόσο να υπογράψει στη Σιένα, ήταν η σχετικά καλή σεζόν που έκανε στη Σκαβολίνι προ διετίας. Τη φετινή χρονιά ξεκίνησε στη Νόβγκοροντ της Ρωσίας, όπου τον εντόπισε ο Πιανιτζιάνι και τον κάλεσε πίσω στην Ιταλία για να προσθέσει ένα ακόμα «κορμί» στη φροντ λάιν της ομάδας του. Ο ρόλος του είναι αρκετά περιορισμένος και συνήθως παρακολουθεί τα παιχνίδια από την άκρη του πάγκου χωρίς να χρειαστεί συχνά να βγάλει τη φόρμα του και να ιδρώσει τη φανέλα. Συμμετείχε σε μόλις πέντε αγώνες με μέσο όρο συμμετοχής τα 8 λεπτά. Σε αυτό διάστημα πετυχαίνει 3,2 πόντους ανά αγώνα.

Νο 19 Μάρκο Γιάριτς
Η καριέρα του ακολουθούσε την κατιούσα μέχρι να εμφανιστεί ο… Ολυμπιακός. Ύστερα από λαμπρή καριέρα επτά χρόνων στο ΝΒΑ (είχε προηγηθεί το ξεκίνημα στο Περιστέρι και η εκτόξευση στην Ιταλία με Φορτιτούντο και Βίρτους Μπολόνια), επέστρεψε πέρυσι στην Ευρώπη για τη Ρεάλ, όπου πέρασε και δεν ακούμπησε. Έμεινε άνεργος μέχρι τον Γενάρη και τότε ο Σιμόνε Πιανιτζιάνι αποφάσισε να τον αποκτήσει για να αντικαταστήσει τον τραυματία Μπο ΜακΚάλεμπ. Αποκτήθηκε για να βοηθήσει στο TOP 16, όταν θα έλειπε ο Αμερικάνος γκαρντ, αλλά ο Γιάριτς ήταν ωσεί παρών. Η αναγέννησή του ξεκίνησε στο δεύτερο ματς με τον Ολυμπιακό, όταν βοήθησε στην αντεπίθεση της Σιένα και ολοκληρώθηκε στην Τοσκάνη, όπου θυμήθηκε… τις ημέρες δόξας του. Είναι δημιουργικός στην επίθεση απειλώντας από μέση και μακρινή απόσταση, αλλά στην άμυνα δυσκολεύεται να ακολουθήσει γρήγορους περιφερειακούς αντιπάλους.

Νο 20 Σον Στόουνρουκ
Για να αντιληφθεί κανείς το παιχνίδι του αρχηγού της Σιένα, πρέπει να το δει… ξανά σε dvd. Είναι ο τύπος του παίκτη που λατρεύουν οι προπονητές και προβληματίζονται μαζί τους οι οπαδοί, γιατί δεν σκοράρουν κατά ριπάς, δεν μαζεύουν τα ριμπάουντ σαν φιστίκια, αλλά ούτε και κάνουν το ένα κόψιμο μετά το άλλο. Ο Αμερικάνος σέντερ συμπληρώνει εξαετία πια στην Τοσκάνη και έχει ανακηρυχθεί σε αρχηγό της ομάδας λόγω του ηγετικού πνεύματος που τον διακρίνει. Αγωνίζεται σταθερά περισσότερα από 20 λεπτά, «τρέχοντας» τα περισσότερα συστήματα της ομάδας του με τις καίριες τοποθετήσεις και τα έγκαιρα σκριν του. Παίζει σκληρά -ενίοτε και βρόμικα- στην άμυνα, αλλά ο περιορισμός των αντιπάλων ψηλών αποτελεί την… καθημερινότητά του. Έχει ύψος μόλις 2,01 μ., αλλά συχνά χρησιμοποιείται από τον Πιανιτζιάνι σε θέση σέντερ σε χαμηλά σχήματα. Είναι αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων ψάχνοντας την ευκαιρία να τιμωρήσει κάθε άμυνα που θα του αφήσει χώρο δράσης και είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τη μικρή παραγωγικότητά του (4,2 πόντους κατά μέσο όρο) έχει σουτάρει περισσότερα τρίποντα από δίποντα.

Νο 21 Πιέτρο Αραντόρι
Είναι το νέο αίμα της Σιένα, η οποία συλλέγει παραδοσιακά τα καλύτερα ταλέντα που κυκλοφορούν στο ιταλικό πρωτάθλημα. Είναι μόλις 23 ετών και έπειτα από δύο αποδοτικές σεζόν στην Μπιέλα (έχοντας 16,7 πόντους κατά μέσο όρο) αποκτήθηκε από τους πρωταθλητές για να προσθέσει φρέσκο αέρα και να προστεθεί στον νέο κορμό που χτίζει ο Πιανιτζιάνι. Αγωνίστηκε σταθερά σε όλα τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου έχοντας 5 πόντους κατά μέσο όρο με 40% στα τρίποντα (6/15), αλλά στο TOP 16 περιορίστηκε ο χρόνος του, μέχρι να αφανιστεί εντελώς στα playoffs με τον Ολυμπιακό. Απειλεί αρκετά αξιόπιστα από μακρινή απόσταση και είναι γκαρντ που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο κόουτς της Σιένα αν θέλει να ξεκουράσει τους βασικούς του. Λόγω έλλειψης εμπειρίας, δύσκολα θα τον εμπιστευτεί στο φάιναλ φορ έστω και για μικρό χρονικό διάστημα.

Νο 34 Ντέιβιντ Μος
Πέρασε με καλό βαθμό το τεστ που του έβαλε ο Πιανιτζιάνι στέλνοντάς τον δανεικό στη Βίρτους Μπολόνια και εντάχθηκε στην πρωταθλήτρια Ιταλίας για να δείξει ότι μπορεί να συνεχίσει να απειλεί με αξιοπιστία τα αντίπαλα καλάθια και στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Μος είναι αρκετά αθλητικός φόγουορντ και μπορεί να σκοράρει αξιόπιστα με διάφορους τρόπους. Έχει αρκετά καλή διείσδυση με πολύ δυνατό πρώτο βήμα, αλλά ταυτόχρονα κανείς δεν μπορεί να τον αφήσει ελεύθερο πίσω από τη γραμμή του τριπόντου, αφού έχει 43% (13/30) στην Ευρωλίγκα. Η έλλειψη εμπειρίας σε κορυφαίο επίπεδο του στερεί τη δυνατότητα να αποδίδει συνεχώς σε υψηλό επίπεδο. Έχει 7,5 πόντους κατά μέσο όρο επιδεικνύοντας αρκετά καλά δείγματα γραφής ως βασικός ουσιαστικά σμολ φόργουορντ της Σιένα. Αμυντικά στηρίζεται στην αλτικότητά του, αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα όταν πρέπει να τα βάλει με κάποιον πιο δυνατό αντίπαλο με ικανότητα να τον παίξει με πλάτη στο καλάθι.

Σιμόνε Πιανιτζιάνι
Είναι αυτόχθων κάτοικος της Σιένα μεγαλώνοντας, μαθαίνοντας και αργότερα μεγαλουργώντας στην αγαπημένη του Τοσκάνη. Το 1996, σε ηλικία 27 ετών προστέθηκε στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας παραμένοντας εκεί δέκα χρόνια. Στις τέσσερις τελευταίες σεζόν είχε αναλάβει ως head coach ο Κάρλο Ρεκαλκάτι που διέγνωσε το ταλέντο του Πιανιτζιάνι. Του έδωσε το χρίσμα προετοιμάζοντάς τον επί σειρά ετών να αναλάβει τη «θέση της ζωής του». Δεν έχει κοουτσάρει ποτέ καμία άλλη ομάδα πλην της Σιένα, κάνοντας μια εξαίρεση τον Δεκέμβριο του 2009, όταν αποφάσισε να «γεμίσει» τα καλοκαίρια του με την αναγέννηση της Εθνικής Ιταλίας.
Βαδίζει στα χνάρια του δασκάλου του, αλλά έχει αυτονομηθεί αρκετά έχοντας πάντα ως σήμα κατατεθέν του στην επιθετική ανάπτυξη το pick 'n' roll. Στηρίζεται σε έναν κορμό παικτών που αλλάζει μόνο όταν χρειαστεί να φύγει κάποιος από αυτούς λόγω μεγαλύτερης πρότασης. Έχει μάθει να δημιουργεί πολύ ανταγωνιστικές ομάδες.

Tip
Κατέκτησε το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο (το Σαπόρτα το 2002) και συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας (το 2003 στη Βαρκελώνη) χωρίς να έχει μέχρι τότε κατακτήσει κανένα τρόπαιο στη χώρα της. Η Σιένα κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα το 2004 και έπειτα… πήρε φόρα.