Το δικό μας Τop 20 (vids + pics)

Αυτό τo Final Four τα είχε όλα. Και ελληνικό τίτλο και ήρωες και δάκρυα και Μπάρτσα-Ρεάλ και ατελείωτες μεταμεσονύχτιες βόλτες και κουστούμια βγαλμένα από ντεφιλέ μόδας και live tv από το gazzetta, ακόμα και… ελληνικά από τον Ομπράντοβιτς!

1. Η αγκαλιά του Δημήτρη Διαμαντίδη στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του τελικού είναι ίσως η… αφίσα που θα έπρεπε να συνοδεύει το Final Four της Βαρκελώνης τα επόμενα χρόνια. Απλά συγκλονιστική!

2. Ο πανηγυρισμός του Ζοτς στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό, με σφιγμένη τη γροθιά σαν να είχε βάλει μόλις νικητήριο τρίποντο, όταν άκουσε τον Διαμαντίδη να λέει γελώντας ότι δεν πρόκειται να πάει στο ΝΒΑ και είναι ευχαριστημένος από τη ζωή του στον Παναθηναϊκό.

3. Ο τελικός τελειώνει και ο Μπατίστ αρπάζει τον Νίκολας και «βουτάνε» αγκαλιασμένοι στο παρκέ του Παλάου Σαν Τζόρντι. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις…

4. Ο Διαμαντίδης –θα βαρεθείτε να τον διαβάζετε– αποφασίζει να καλέσει μαζί του τον Μάικ Μπατίστ και τον Κώστα Τσαρτσαρή για να σηκώσουν οι τρεις τους το κύπελλο και η αδελφή του Τσαρτσαρή μαζί με τη μαμά του, που κάθονταν δίπλα στα δημοσιογραφικά έδρανα, ξεσπάνε σε κλάματα βλέποντας live από τα δέκα μέτρα τη μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του Κώστα.

5. Ο Στράτος Περπέρογλου μας κάνει την τιμή να εγκαινιάσει τη live εκπομπή του gazzetta από τη Βαρκελώνη με παρουσιαστές τον –σαν έτοιμο από καιρό σαν… θαρραλέο– Βασίλη Παπαθεοδώρου και την αφεντιά μου, και παρατείνει για λίγο (τρόπος του λέγειν) την παρουσία του δίπλα μας παρά το γεγονός ότι στο lobby του ξενοδοχείου τον περίμενε η σύζυγός του Έριν και η τεσσάρων μηνών κόρη τους.

6. Στην ίδια εκπομπή, της οποία το στούντιο ήταν λιτό και απέριττο, ώστε θύμιζε… Final Four του 1980 στη Σόφια (αν υπήρχε τέτοια διοργάνωση) ήρθε και ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο οποίος επίσης έστησε μισή ώρα τη μέλλουσα σύζυγό του Λίνα αλλά αποζημιώθηκε, καθώς έκανε τη δήλωση της διοργάνωσης, η οποία μέσα σε μια πρόταση εξήγησε το μυστικό της επιτυχίας του Παναθηναϊκού. 'Οταν μέσω του live chat των αναγνωστών του gazzetta ρωτήθηκε αν θεωρεί τον εαυτό του ή τον Αντώνη Φώτση καλύτερο παίκτη, ο Κώστας δεν κώλωσε. «Ο Αντώνης είναι καλύτερος παίκτης. Είναι παίκτης παγκόσμιας κλάσης». Βρείτε μια άλλη ομάδα στην οποία υπάρχει αντίστοιχο κλίμα μεταξύ δύο παικτών που ουσιαστικά παλεύουν για την ίδια θέση στο παρκέ.

7. Ο Σόφο με κουστούμι, ο Σόφο με –πολλά– χαμόγελα, ο Σόφο με –ακόμα περισσότερες– ατάκες, ο Σόφο στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, ο Σόφο να δέχεται πλάκα από τους φίλους του στον Παναθηναϊκό, ο Σόφο στη συνέντευξη Τύπου που άνοιξε τη διοργάνωση, ο Σόφο σύνθημα στα χείλη τόσο των Μακαμπαίων όσο και των φιλάθλων του Παναθηναϊκού… Ο Σόφο ήταν παντού στη Βαρκελώνη, ήταν απολαυστικός και έζησε τη μεγαλύτερη στιγμή της (συλλογικής) καριέρας του, μέχρι την επόμενη όπως είπε και ο ίδιος στην κάμερα του Gazzetta.gr!

8. Καλύτερος Αμυντικός, μέλος της καλύτερης πεντάδας και MVP της διοργάνωσης. Ποτέ στην ιστορία της Euroleague ένας παίκτης δεν έφυγε από ένα Gala με τόσα βραβεία και ταυτόχρονα ποτέ στην ιστορία οποιουδήποτε σπορ, δεν φωτογραφήθηκε ένας παίκτης με τόσα βραβεία χωρίς έστω μία φορά να σκάσει ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι άπο άλλο ανέκδοτο και είναι ο μοναδικός παίκτης στην –ίδια– ιστορία μαζί με τον Χακίμ Ολάζουον το 1994, που κατέκτησε σε μια χρονιά το Βραβείο του Καλύτερου Αμυντικού, τον τίτλο του Πολυτιμότερου Παίκτη και αυτό του MVP των τελικών. Την αποκάλυψη (ακόμα και στον ίδιο τον Μήτσο) για το ρεκόρ που ερχόταν, είχε κάνει πρώτο το gazzetta πριν από 20 μέρες! (http://www.gazzetta.gr/article/item/188900-o-tzordan-o-diamadides-ki-o-hakim).

9. Η γραβάτα με τα τριφύλλια του Θανάση Γιαννακόπουλου έκανε επίσημη πρώτη σε Final Four και επέστρεψε με το κύπελλο. Ύστερα από 15 χρόνια, όπου ο Τυφώνας επέλεγε σταθερά μόνο τρεις συγκεκριμένες γραβάτες σε όλα τα Final Four, τόλμησε να κάνει την έκπληξη και η γραβάτα Chanel τον δικαίωσε.

10. Ο Τζο Αρλάουκας θυμάται τις εποχές που έπαιζε για τον Ομπράντοβιτς και αποκαλύπτει τον μυθικό διάλογο. «Άντε γαμ… Τζο! Άντε γαμ… εσύ Ζέλικο!!!»

11. Το βράδυ παρέα με τον Γιάννη Διακογιάννη στο Port Olympic, με τον Ζανό συνεπικουρούμενο από τον… Βασίλη Σκουντή να αφηγείται στιγμές απείρου κάλλους και γέλιου. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με μια μαραθώνια πορεία 3,7 χιλιομέτρων –σύμφωνα με το αλάνθαστο iphone του Κώστα Σωτηρίου– από το εστιατόριο όπου τρώγαμε (και κυρίως πίναμε) ως το ξενοδοχείο που μέναμε. Highlight της βραδιάς ο ρυθμός βαδίσματος του Σωτήρη Βετάκη, που θύμισε Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ στα νιάτα του, σύμφωνα με τον… έγκυρο Βασίλη Παπαθεοδώρου.

12. Ο ημιτελικός Μπαρτσελόνα-Ρεάλ στο Καμπ Νου. Ναι, προδώσαμε το μπάσκετ για ένα βράδυ, αλλά άξιζε αυτή η μικρή παρασπονδία. Ίσως περισσότερο από τον αγώνα άξιζε η ενδυμασία που επέλεξαν ο Άρης Λαούδης και ο Θανάσης Ασπρούλιας για να παλέψουν με τα στοιχεία της φύσης, καθώς οι θέσεις τους ήταν στο ψηλότερο σημείο του γηπέδου, ενώ ξεχώριζαν τον Μέσι μόνο από τα πορτοκαλί παπούτσια. Όσο για τον Κακά… «Τι λες ρε αγόρι, έπαιζε ο Κακά;;; Δεν τον είδα ούτε για πλάκα από εκεί πάνω»!

13. Κάθεσαι αμέριμνος στο λόμπι του ξενοδοχείου σου (του 14ώροφου Hotel Juan Carlos στην περίπτωσή μας) και ξαφνικά μια παρέα από 12 δίμετρους τύπους κατεβαίνει από τις κυλιόμενες σκάλες στο δρόμο για το... έκτο! Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε.

14. Ο τελικός έχει τελειώσει και το κέντρο Τύπου της διοργάνωσης έχει αδειάσει. Μια παρέα Ισραηλινών, διόλου στεναχωρημένοι από την ήττα της Μακάμπι, τραγουδάει «Ομπγάντοβιτς Πόγομ πογέγομ πόγομ πομ πομ», ενώ ένας από αυτούς ζητά διευκρινίσεις για το σύνθημα των οπαδών του Παναθηναϊκού με κεντρικούς πρωταγωνιστές τον Σκλαβενίτη και τον Σχορτσανίτη.

15. Η κερκίδα των WAG’s (γυναίκες και σύντροφοι) της Σιένα πήρε εύκολα το –άτυπο– κύπελλο της διοργάνωσης. Η κυρία Γιάριτς, κατά κόσμον Αντριάνα Λίμα, η κυρία Λαβρίνοβιτς και η Φανή Σκούφη, εγκυμονούσα σύζυγος του Νίκου Ζήση, έπαιζαν χωρίς αντίπαλο στις εξέδρες του Παλάου Σαν Τζόρντι, αναγκάζοντας τους φωτογράφους –και τον Γιάννη Ράμμα– να έχουν μάτια μόνο για αυτές.

16. Η επίκαιρη ερώτηση ενός Αμερικανού δημοσιογράφου στον Διαμαντίδη την Πέμπτη στην ανοικτή προπόνηση των ομάδων, σχετικά με το αν ο Γιαν Βέσελι θα πετύχει στο ΝΒΑ. «Άμα θέλει τόσο πολύ το παιδί να πάει, ας πάει…» απάντησε απορημένος ο Μήτσος, που τρεις μέρες μετά στη συνέντευξη Τύπου μετά τον τελικό διευκρίνισε (στον ίδιο δημοσιογράφο!) για χιλιοστή φορά ότι δεν ενδιαφέρεται για το ΝΒΑ.

17. Ένα λεπτό με την απονομή, ο Ζοτς κατεβαίνει από το πόντιουμ και ήδη σκέφτεται το… ένατο, σε μια δήλωση που μεταφέρθηκε από ΤΑ ΝΕΑ: «Του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη, φίλε... Είναι κοντά στο σπίτι μας και θα έχουμε ακόμα περισσότερο κόσμο, αν και όσοι ήταν εδώ δημιούργησαν τρομερή ατμόσφαιρα». Λίγα λεπτά αργότερα, στη συνέντευξη Τύπου, ο Ομπράντοβιτς μίλησε αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και λίγα σερβικά, ενώ όταν του ζητήθηκε να πει κάτι στα ελληνικά, μας έκανε το χατίρι. «Θα τα πούμε όλα μετά, φίλε», στη μεγαλύτερη ελληνική πρόταση που έχει συντάξει στην εν Ελλάδι δωδεκαετή θητεία του.

18. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης κατευθύνεται στη συνέντευξη Τύπου με την μπάλα του τελικού στα χέρια του, όταν στο δρόμο του συναντάει τον φροντιστή του Παναθηναϊκού Λεωνίδα Ζαρμακούπη και του λέει: «Λου, θα την κρατήσεις την μπάλα ή θα τη χάσεις;;;». Τελικά τη φύλαξε με ασφάλεια ο Λου την μπάλα και ο Διαμαντίδης ήταν λαλίστατος στη συνέντευξη.

19. Το κάρφωμα του Φώτση στον τελικό, αφού πρώτα ξεφορτώθηκε με προσποίηση τον Μάτσβαν (που έπεσε στο παρκέ!) στη συνέχεια έκανε πόστερ τον Χέντριξ, σε μια φάση «ακατάλληλη για… γατάκια», όπως είπε μια ψυχή!

20. Το πρωί του τελικού ο Διαμαντίδης ξύπνησε τον Καλάθη, τον Ζούμπο, τον Μπόγρη και τον Καραμαλέγκο κατά τις 8 και τους πήγε για… «σουτάκια στο Παλάου Σαν Τζόρντι». Η αντίδραση των υπολοίπων συμπαικτών του; «Δεν πάει καλά ο τύπος». Μπορεί να μην πάει καλά, αλλά πλέον πάει παρέα με πέντε κύπελλα. Του MVP της διοργάνωσης, του MVP του Final Four, του Καλύτερου Αμυντικού, της Καλύτερης πεντάδας και… του Πρωταθλητή Ευρώπης!

Άντε και του χρόνου, που λέει και ο Ζοτς!