«Από άλλο ανέκδοτο ο Νοβίτσκι»!

Σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια, στις 14 Ιουνίου του 1987, ο… τίμιος γίγαντας Αργύρης Καμπούρης ευστοχούσε στις δύο ελεύθερες βολές που κέρδισε μετά το φάουλ του Γκομπόροφ και ο Φίλιππας Συρίγος αναφωνούσε «τίποτα τίποτα δεν μας σταματά». Δεκαεπτά χρόνια μετά, ο Διαμαντίδης, ο Ζήσης, ο Παπαλουκάς, ο Κακιούζης, ο Παπαδόπουλος, ο Σπανούλης, ο Τσαρτσαρής και η παρέα τους, οδηγούσαν την Ελλάδα στην κορυφή της Ευρώπης απέναντι στη Γερμανία του Ντιρκ Νοβίτσκι.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο τον τελικό. Όσα χρόνια και να περάσουν, εκείνο το βράδυ στο Βελιγράδι ήταν... όλη μας η ζωή», θυμάται ο Κώστας Τσαρτσαρής, που την εποχή εκείνη θεωρούνταν «σπεσιαλίστας στην άμυνα απέναντι στον Ντιρκ Νοβίτσκι».

Στον τελικό της Μπεογκράτσκα Αρίνα, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005, η Ελλάδα πήρε εύκολη νίκη με 78-62, με τον Νοβίτσκι να παίζει 36 λεπτά (23 πόντοι, 5/9 δίποντα, 1/8 τρίποντα και 9 ριμπάουντ, 2 μπλοκ) και τον Παναγιώτη Γιαννάκη να αναθέτει στον Κώστα Τσαρτσαρή (9 πόντοι, 3 ριμπάουντ σε 16 λεπτά) και στον αρχηγό Μιχάλη Κακιούζη (11 πόντοι, 3 ριμπάουντ, 2 ασίστ σε 23 λεπτά) την... εξολόθρευση –τρόπος του λέγειν– του μεγάλου Γερμανού.

«Ναι, καλά τα λες... Εμείς θα εξολοθρεύαμε τον Νοβίτσκι. Τι να λέμε τώρα, ο τύπος είναι από άλλο ανέκδοτο. Όπως και να τον μαρκάρεις, όσο και να τον πιέσεις, έχει το πλεονέκτημα. Σουτάρει από τόσο ψηλά, που είναι πραγματικά αδύνατον να τον κόψεις. Ό,τι και να κάνεις, σουτάρει πάνω από τα χέρια σου. Ξέρεις τι θυμάμαι από όσες φορές έχουμε αντιμετωπίσει τον Νοβίτσκι; Προσπαθεί να πάρει το ματς μόνος του. Οι συμπαίκτες του στην Εθνική Γερμανίας δεν είναι σε καμία περίπτωση στην πρώτη γραμμή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως αυτός κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να κερδίσει όλους τους αντιπάλους. Πιστεύω ότι είναι από τους ελάχιστους παίκτες στον κόσμο που στην καλή τους βραδιά δεν μπορείς να τους σταματήσεις με τίποτα».

Παρά τους 23 πόντους ο Νοβίτσκι ήταν σχετικά άστοχος εκείνο το βράδυ στο Βελιγράδι και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον μεγαλύτερο μπασκετικό θρίαμβο της καριέρας του μέχρι τον... φετινό, καθώς μια μέρα νωρίτερα, στις 24 Σεπτεμβρίου, η Γερμανία είχε αποκλείσει την Ισπανία στον ημιτελικό με τον Ντιρκ να βάζει 27 πόντους με 5/10 τρίποντα και να πετυχαίνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο (στο 02:42 του πρώτου βίντεο) το νικητήριο δίποντο μπροστά στον μασκοφόρο τότε Χόρχε Γκαρμπαχόσα.

«Στον τελικό ήμασταν πολύ καλύτεροι και δείξαμε από τα πρώτα λεπτά του αγώνα ότι εκείνος ο αγώνας δεν χανόταν. Αφού είχαμε κερδίσει με το τρίποντο του Μήτσου τη Γαλλία μια μέρα πριν, δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε από εκείνη τη Γερμανία. Μια από τις πιο ωραίες στιγμές του τελικού ήταν όταν ο προπονητής της Γερμανία απέσυρε τον Νοβίτσκι λίγα λεπτά πριν το τέλος του αγώνα και ολόκληρο το γήπεδο τον χειροκροτούσε όρθιο.

Στο Βελιγράδι ήταν περίπου 10.000 Έλληνες κι άλλοι τόσοι Σέρβοι και ήταν απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο αποθέωσαν τον Νοβίτσκι, αν και η ομάδα του έχανε στον τελικό».

«Δεν γίνεται να μη συμπαθείς τον Νοβίτσκι»

Ακόμα και ο ίδιος ο Ντιρκ, σε συνέντευξή του δυο χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια του Eurobasket της Ισπανίας θυμήθηκε το χειροκρότημα στο Βελιγράδι, σε μια στιγμή που μαζί με την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες το καλοκαίρι του 2008 στο ΟΑΚΑ και το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002 στην Ιντιανάπολις θεωρεί ως μία από τις κορυφαίες της καριέρας του. «Είναι τρομερό αυτό που κάνει ο Νοβίτσκι τόσα χρόνια.

Παίζει όλο το χρόνο 100 ματς στο ΝΒΑ και μετά τρέχει σε παντού με την Εθνική Γερμανίας και παίζει με συμπαίκτες σαφώς κατώτερου επιπέδου από τον ίδιο (σ.σ. εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχουν παρά δυο τρεις παίκτες σε όλον τον κόσμο στο ίδιο επίπεδο με τον Ντιρκ) αν και πολλές φορές γνωρίζει ότι δεν μπορεί να φτάσει ως τα μετάλλια. Προφανώς ένας από τους λόγους που το κάνει είναι για να κρατιέται σε αγωνιστικό ρυθμό, αλλά είναι εντυπωσιακό ότι τόσα χρόνια έχει λείψει μόλις μία φορά από την Εθνική», λέει ο Κώστας Τσαρτσαρής και συνεχίζει: «Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε στον Νοβίτσκι είναι ο τρόπος που παίζει και αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του.

Ποτέ δεν φέρεται σαν βεντέτα. Δεν παίζει βρόμικα, δεν είναι ύπουλος και γενικά είναι καθαρός παίκτης και πάντα πολύ ευγενικός με τους αντιπάλους του. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Ευρωπαίος παίκτης που τον έχει αντιμετωπίσει και να μη χάρηκε που πήρε το πρωτάθλημα φέτος...»

Στην πραγματικότητα, δεν ήταν μόνο οι κατά καιρούς αντίπαλοι του Ντιρκ που υποστήριζαν τον Γερμανό, αλλά και όλος ο πλανήτης εκτός των κατοίκων της Φλόριντα. Η ομαδική δουλειά και η απίστευτη διαδρομή του Νοβίτσκι από τη Β’ Εθνική της Γερμανίας ως την κορυφή του πλανήτη από τη μία και οι αλαζόνες Big Three από την άλλη, έκαναν τους Μαβς την πιο συμπαθή ομάδα σε όλο το ΝΒΑ.

«Παρακολούθησα τα φετινά playoffs όσο πιο στενά μπορούσα, γιατί μην ξεχνάς ότι κι εμείς δίναμε στο ίδιο διάστημα τους πιο σημαντικούς αγώνες της σεζόν. Το Ντάλας από την πρώτη στιγμή έπαιζε με σύστημα και με λογική στο παιχνίδι, καθώς βασίστηκε στην ομαδική δουλειά αλλά και στο απίστευτο ταλέντο του Νοβίτσι. Το Μαϊάμι από την άλλη έγινε αντιπαθές σε πολύ κόσμο, ιδίως μετά το περιστατικό που ο ΛεΜπρον και ο Ουέιντ κορόιδευαν τον Νοβίτσκι για την αρρώστια του».

«Δεν θυμάμαι την τάπα...»

Η σχέση του Κώστα και του Ντιρκ πάντως, έχει σημαδευτεί από μία από τις πιο εντυπωσιακές τάπες (στο 2ο βίντεο) στην ιστορία των Eurobasket. «Έλεγα τόση ώρα... Δεν θα με ρωτήσει; Δεν τη θυμάμαι την τάπα που λες! Ή μάλλον, προσπαθώ να την ξεχάσω...»

Όσο για το ενδεχόμενο να παίξει ένας παίκτης σαν τον Νοβίτσκι στην Ελλάδα; «Νομίζω ότι πέρσι είχε γραφτεί κάτι τέτοιο, ότι ο Ντιρκ έρχεται στον Παναθηναϊκό. Πλάκα θα είχε, άλλα πιστεύω ότι είναι εκτός πραγματικότητας αυτά τα σενάρια. Ο Νοβίτσκι παίρνει 20 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, όσα κοστίζει δηλαδή σχεδόν όλος ο Παναθηναϊκός. Μου φαίνεται απίθανο να έρθει εδώ, αλλά από την άλλη αν θέλει σε 3-4 χρόνια να πάρει το... εφάπαξ του. Γιατί όχι; Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι θα είναι εύκολος αντίπαλος!»