Διαμαντίδης... από καρδιάς

ο αρχηγός του Παναθηναϊκού μίλησε στον Super FM των Ιωαννίνων για...

...για την παρουσία του στα Ιωάννινα: «Χαίρομαι που βρίσκομαι στα Ιωάννινα, γιατί πέραν της προσωπικής φιλίας με τον Βαγγέλη Παππά και τον Νίκο Φιλίππου έρχομαι κάθε χρόνο στο camp».

...για τα δικά του πρώτα βήματα στο μπάσκετ: «Δεν είχα συγκεκριμένο είδωλο κι αυτό που είπα και στα παιδιά εδώ στο camp είναι να χαίρονται το μπάσκετ, να τρέχουν, να σουτάρουν, γενικώς να περνάνε καλά. Εγώ όταν ήμουν μικρός έπαιζα και μπάσκετ και ποδόσφαιρο, αλλά κάποια στιγμή μου άρεσε πιο πολύ το μπάσκετ και έπαιζα συνέχεια. Μετά ήρθε η εξέλιξη. Ως παιδί δεν σκέφτηκα ποτέ ως που θα μπορούσα να φτάσω. Με βοήθησαν πολλοί προπονητές στην Καστοριά και φυσικά τη μεγαλύτερη βοήθεια μου έδωσε ο Κώστας Πιλαφίδης που ήταν ο συνδετικός κρίκος να πάω από την Καστοριά στον Ηρακλή. Οι γονείς μου από την πλευρά τους με στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις από τη στιγμή που ήξεραν ότι μου αρέσει αυτό που κάνω. Από μικρός δεν ξεχώριζα σωματικά ή από θέμα αλτικών ικανοτήτων κτλ. Πήγα στον Ηρακλή, ήξερα ότι θα χρειαζόταν δουλειά, στην αρχή ήθελα να δω το κλίμα, αλλά σταδιακά πήρα και τις ευκαιρίες. Το ταλέντο θα σε οδηγήσει μέχρι κάποιο σημείο, αλλά αν δεν δουλέψεις δεν θα συνεχίσεις».

...για τα νέα ταλέντα του μπάσκετ στην Ελλάδα: «Η Ελλάδα έχει παράδοση στο μπάσκετ από παλιά και συνεχίζει να βγάζει παίκτες. Οι ομάδες λόγω και των οικονομικών δυσκολιών εμπιστεύτηκαν κάποια στιγμή τους Έλληνες παίκτες και ειδικά τη νέα σεζόν θα γίνει αυτό σε μεγαλύτερο βαθμό. Έχουμε παράδοση πλέον ως χώρα. Σε Εθνικό και σε συλλογικό επίπεδο είμαστε πρωτοπόροι».

...για την αποχώρησή του από την Εθνική Ομάδα: «Θα μου λείψει η Εθνική, αλλά το βλέπω από άλλη σκοπιά που νομίζω ότι είναι και η σκοπιά της λογικής. Σίγουρα δένεσαι με ανθρώπους και θα μου λείψουν, γιατί όταν είσαι χρόνια κάπου περνάς όμορφα και προσωπικά έζησα εκπληκτικές στιγμές με την Εθνική με την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού, με 2η θέση στο παγκόσμιο, με Ολυμπιάδα μέσα στη χώρα μου, με Ολυμπιάδα στο Πεκίνο, πολλά ακόμα πανευρωπαϊκά στα οποία δεν πήραμε μετάλλιο, αλλά ήταν επιτυχία ακόμα και η 5η θέση. Είχα την ευλογία να τα ζήσω όλα αυτά τα πράγματα. Κάποια στιγμή όμως θα τελείωνε αυτό. Πρέπει να σκεφτείς λιγάκι και το σώμα σου. Αλλιώς είσαι στα 25 και αλλιώς στα 31 σου χρόνια. Εγώ βλέπω το σώμα μου, καταλαβαίνω και νομίζω ότι ήταν η ώρα να αποσυρθώ. Όταν πλησιάζεις στα 32 ξέρεις ότι η καριέρα σου δεν θα έχει ανοδική πορεία, αλλά θα πρέπει να κοιτάξεις να διατηρηθείς σ' ένα καλό επίπεδο, γιατί ο Παναθηναϊκός έχει ένα βαρύ πρόγραμμα».

...για τον Παναθηναϊκό: «Οι εμπειρίες με τον Παναθηναϊκό είναι απίστευτες. Μετά τον Ηρακλή έκανα το βήμα παραπάνω και τελικά είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος και χαρούμενος που είμαι σ' αυτήν την ομάδα, γιατί πέραν του μπασκετικού κομματιού και ως άνθρωπος πήρα πολλά πράγματα. Παίζει μεγάλο ρόλο και το προπονητικό τημ στον Παναθηναϊκό. Είμαι 7 χρόνια στον Παναθηναϊκό και έχω πάρει 7 πρωταθλήματα, 3 πανευρωπαϊκά, κύπελλα Ελλάδας κτλ. Παρ' όλα αυτά η ομάδα έχει τον τρόπο να δείχνει πάντα «πεινασμένη» για τίτλους κι εκεί που λες ότι με την κατάκτηση ενός πανευρωπαϊκού αδειάζεις ψυχολογικά, τελικά καταφέρνεις να κατακτάς και το πρωτάθλημα».

...για τους αδελφούς Γιαννακόπουλου: «Το "Α" και το "Ω" αυτής της ομάδας είναι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι. Χωρίς αυτούς δεν θα ήταν ο Παναθηναϊκός που ξέρουμε. Κι εγώ ακούω για τα περί αποχώρησης, δεν ξέρω κάτι παραπάνω για το αν θα αποχωρήσουν. Θα είναι τεράστιο πλήγμα για μας, αλλά και για όλο το ελληνικό μπάσκετ , γιατί έχουν προσφέρει πολλά».

.για τον προπονητή του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Για τον κ.Ομπράντοβιτς δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, όλοι ξέρουν ποιος είναι, μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει τη ροή ενός παιχνιδιού. Εγώ όταν πήγα στον Παναθηναϊκό αρχικά έβλεπα το μπάσκετ από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία. Εκεί όμως έμαθα ότι υπάρχουν πολλά διαφορετικά πράγματα να κάνεις. Λεπτομέρειες, σκάουτινγκ, τρόπος προπόνησης, προσέγγισης παιχνιδιού, τα πάντα».

...για την αμφισβήτηση που υπήρξε στην αρχή της χρονιά για τον Παναθηναϊκό: «Η φετινή χρονιά ήταν διαφορετική για τον Παναθηναϊκό. Έφυγαν κάποια παιδιά όπως ο Σπανούλης, ο Πέκοβιτς, ο Γιασικεβίτσιους, που ήταν παίκτες εγνωσμένης αξίας. Υπήρξε αμφισβήτηση, αλλά ο κόσμος πίστευε σ' αυτήν την ομάδα ότι θα βρει το δρόμο της. Το κέρδισε η ομάδα αυτό μέσα στην πορεία των χρόνων, γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε υπομονή. Δουλέψαμε στο γήπεδο και μας βγήκε η χρονιά».

...για το αν σκέφτηκε το παιχνίδι εξωτερικό: «Δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω για το εξωτερικό. Δεν υπήρχε λόγος, είμαι στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης απ' όλες τις απόψεις, διοίκηση, συμπαίκτες, προπονητές, κόσμος, οπότε δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Το NBA δεν το είχα ποτέ στο μυαλό μου και ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να πάω εκεί. Και δεν το λέω γιατί θέλω να δείξω ταπεινότητα, απλώς ξέρω τον εαυτό μου μέχρι που μπορώ να φτάσω».

...για τις καλές και κακές του στιγμές στο χώρο του μπάσκετ: «Δεν έχω κακή στιγμή, αντιθέτως έχω πολλές καλές με την Εθνική και τον Παναθηναϊκό. Όλα μένουν στο μυαλό».

...για τις φιλίες στο χώρο: «Φιλίες υπάρχουν πολλές. Όταν σβήσουν τα φώτα θέλεις την επαφή, την επικοινωνία, να βλέπεις φίλους και τα λοιπά».

...για το πώς σκέφτεται το μέλλον του όταν σταματήσει το μπάσκετ: «Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά δεν θέλω να ασχοληθώ με την προπονητική, ούτε να μείνω σε κάποια άλλη θέση. Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή μου μετά το μπάσκετ, αλλά θέλω να έχω οικογένεια, παιδιά και να αφιερώνω το χρόνο μου εκεί πέρα».