My Story by Gazzetta: Παναγιώτης Βασιλόπουλος - «Κοιμήθηκα, ξύπνησα και δεν ήμουν ποτέ ξανά ο ίδιος»

«Είμαι αρχηγός του Ολυμπιακού σε πολύ μικρή ηλικία, είμαι βασικό κι αναντικατάστατο μέλος της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, στον Ολυμπιακό με ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια που έχει υπογράψει ποτέ Έλληνας παίκτης στην ομάδα κι εκείνη τη στιγμή που όλα πηγαίνουν όπως μπορεί να τα φανταστεί ένα παιδί της ηλικίας μου, τα πάντα σβήνουν».

Κάμερα, μοντάζ: Παύλος Σφενδυλάκης Κάμερα, Φωτογραφία: Χρήστος Λώλος

Στα 28 του, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος είχε τα πάντα στα πόδια του. Καριέρα, χρήματα, αναγνώριση, επιτυχία. Αρχηγός του Ολυμπιακού, μέλος της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στην κατάκτηση του Χρυσού στο Βελιγράδι και του Αργυρού στη Σαϊτάμα, ο Βασιλόπουλος είχε πραγματοποιήσει νωρίς τα όνειρα του και στόχευε γι’ ακόμα περισσότερα.

«Ήμουν στο καλύτερο κομμάτι της καριέρας μου και μέσα σε μία ώρα κι ένα τέταρτο τα πάντα καταστράφηκαν. Κοιμήθηκα, ξύπνησα και δεν ήμουν ποτέ ξανά ο ίδιος. Κοιμήθηκα με τη νάρκωση στο χειρουργείο, ξύπνησα και μετά τίποτα».

Το ένα χειρουργείο έφερε το άλλο. Από τα παρκέ και τις συζητήσεις με ομάδες του ΝΒΑ, ξαφνικά δεν μπορούσε να γονατίσει για να πιάσει τον γιο του.

«Μια στιγμή πήγε να περάσει τον δρόμο κι εγώ δεν μπορούσα να τον πιάσω. Ευτυχώς δεν πέρασε αμάξι και ήμουν τυχερός. Εκεί κατάλαβα ότι πλέον μπορούσα να κάνω κακό στην οικογένειά μου. Στα 28 μου, δεν μπορούσα να παίξω με τον γιο μου. Τότε, αποφάσισα να σταματήσω το μπάσκετ».

Το σταμάτησε το μπάσκετ. Έβαλε την οικογένειά του μπροστά κι άλλαξε τις προτεραιότητές του. Στα 28 του έγινε βετεράνος, όμως όχι για πολύ. Για τα παιδιά του αποφάσισε να σταματήσει, όμως παλι γι’ αυτά έκανε την ύστατη προσπάθεια να επιστρέψει. Του πήρε τέσσερα ολόκληρα χρόνια και από τα τουβλάκια στο γυμναστήριο της Χίου, έφτασε στο Μουντομπάσκετ της Κίνας το 2019.

«Για μένα, η μεγαλύτερη επιβράβευση, η μεγαλύτερη νίκη, το μεγαλύτερο μετάλλιο είναι ότι τα παιδιά μου κατάφεραν και με χειροκρότησαν μέσα στο γήπεδο. Με είδαν να παίζω μπάσκετ και είπαν ότι θέλουν να γίνουν σαν τον μπαμπά τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία που έχω καταφέρει στη ζωή μου».