Χιλάλ Εντεμπάλ, Ντράζεν Πέτροβιτς: Η γυναίκα που καθόταν στο πίσω κάθισμα του μοιραίου «Golf» μιλάει στο Gazzetta

• «Ο Ντράζεν πετάχτηκε έξω από το παράθυρο...»
• «Η Κλάρα εξαφανίστηκε γιατί ένιωθε τύψεις»
• «Όταν ξύπνησα από το κώμα νόμιζα ότι ονειρευόμουν και πήγα πηδήξω από τον 17ο όροφο...»

Μία στιγμή. Μία απόφαση. Μία επιλογή. Μπορούν να αλλάξουν τα πάντα. Να καθορίσουν τις ζωές των ανθρώπων. Να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας...

Άραγε τι να είχε συμβεί όταν μετά το τελευταίο παιχνίδι των προκριματικών στις 6 Ιουνίου 1993 στο Βρότσλαβ μεταξύ της Κροατίας και της Σλοβενίας, ο Ντράζεν Πέτροβιτς αποφάσιζε διαφορετικά... Μετά το 3/3 και τη πρόκριση στο Eurobasket της Γερμανίας, ο «Μότσαρτ» επέστρεψε στην Φρανκφούρτη μαζί με την υπόλοιπη ομάδα ωστόσο δεν ακολούθησε την αποστολή έως και το Ζάγκρεμπ.

Αφενός ήθελε να συναντήσει την σύντροφό του Κλάρα Σζαλάντζι στο Μόναχο και αφετέρου να «τσεκάρει» τους τραπεζικούς του λογαριασμούς. Θα επέστρεφε οδικώς στο Ζάγκρεμπ, ενώ ο αστικός μύθος αναφέρει (όπως επίσης και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που ήταν κοντά του) ότι δυο-τρεις μέρες αργότερα θα βρισκόταν στην Αθήνα για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό...

Όμως, η μοίρα είχε αποφασίσει τελείως διαφορετικά. Στον γερμανικό αυτοκινητόδρομο Νυρεμβέργης-Μόναχου και στη βρεγμένη άσφαλτο του Autobahn 9 στο Ντένκεντορφ ένα διερχόμενο φορτηγό προσέκρουσε και εισχώρησε στην οδική διαχωριστική νησίδα. Ο οδηγός προσπάθησε να αποφύγει τη σύγκρουση με άλλο όχημα, έχασε τον έλεγχο του φορτηγού και προσέκρουσε στο οδικό διάφραγμα για να σταματήσει τελικά και να μπλοκάρει και τις 3 λωρίδες κυκλοφορίας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το Volkswagen Golf που οδηγούσε η Σζαλάντζι προσέκρουσε με ταχύτητα πάνω στο φορτηγό...

Από το κατεστραμμένο αυτοκίνητο ανασύρθηκε νεκρός ένας άνδρας. Με την πρόσκρουση είχε χτυπήσει με δύναμη το κεφάλι του στο τζάμι και ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Η γυναίκα που κάθονταν στο πίσω κάθισμα είχε τραυματιστεί σοβαρά χωρίς να κινδυνεύει η ζωή της, ενώ η οδηγός δεν έπαθε το παραμικρό. Ήταν 5:20 το απόγευμα της 7ης Ιουνίου 1993... Η ώρα που έγραφε και το ρολόι του αδικοχαμένου Ντράζεν...

Έκτοτε η Κλάρα Σζαλάντζι (η οποία τα επόμενα χρόνια παντρεύτηκε τον παλαίμαχο Γερμανό ποδοσφαιριστή Όλιβερ Μπίερχοφ) εξαφανίστηκε. Δεν ήθελε να μιλήσει ποτέ για αυτό το ατύχημα. Στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου καθόταν η καλή της φίλη, η 23χρονη Χιλάλ Εντεμπάλ. Μπασκετμπολίστρια από την Τουρκία. Διεθνής με την χώρα της και MVP του πρωταθλήματος ως παίκτρια της Γαλατασαράι. Μάλιστα ήταν και συμπαίκτριες σε ομάδα του Μονάχου καθώς η Σζαλάντζι έπαιζε μπάσκετ και πιο συγκεκριμένα ήταν πλέι μέικερ.

Τα ίχνη της Εντεμπάλ χάθηκαν. Μετά το ατύχημα είχε μεταφερθεί σε νοσοκομείο του Eichstatt δίνοντας την δική της μάχη για να κρατηθει στην ζωή. Τελικά τα κατάφερε! Πάλεψε και τα κατάφερε! Χρειάστηκε να μείνει δύο μήνες σε κώμα, έχοντας υποστεί βλάβη στον εγκέφαλο μετά την πρόσκρουση. Θα μπορούσε να πάθει ολική αμνησία ωστόσο ακόμα και σήμερα μετά βίας προσπαθεί να ανασύρει τις αναμνήσεις από το μυαλό της:

«Όταν επικοινώνησες μαζί μου για να κανονίσουμε τη συνέντευξη, έπρεπε να το σημειώσω κάπου για να μην ξεχάσω ότι θα μου τηλεφωνήσεις» ήταν η χαρακτηριστική της ατάκα όταν μιλήσαμε μαζί της: «Ακόμα και σήμερα έχω απώλεια μνήμης. Επηρεάστηκε η ζωή μου μετά από εκείνο το τροχαίο...»

Η Χιλάλ Εντεμπάλ, η γυναίκα που καθόταν στο πίσω μέρος του μοιραίου αυτοκινήτου, παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο Gazzetta 28 χρόνια μετά το τροχαίο που κόστισε τη ζωή στον μεγάλο Ντράζεν Πέτροβιτς και προσπάθησε να φέρει στο μυαλό της πράγματα, εικόνες και καταστάσεις από εκείνη την περίοδο.

Αναφέρθηκε στην στιγμή του τροχαίου, την Κλάρα Σζαλάντζι που οδηγούσε το αμάξι, τον Ντράζεν που... εκσφενδονίστηκε από το παράθυρο, τις δύσκολες εβδομάδες που ακολούθησαν αλλά στην συνάντησή της, με την μητέρα του Πέτροβιτς.

«Ο Ντράζεν πετάχτηκε έξω από το παράθυρο...»

- Που βρίσκεστε τώρα και πώς επηρέασε τη ζωή σας αυτό το ατύχημα;

«Μένω στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πηγαινοέρχομαι στο Μόναχο όπου μένουν οι γονείς μου. Τώρα είμαι σε σύνταξη. Την πήρα νωρίτερα λόγω εκείνου του ατυχήματος. Είχα υποστεί βλάβη στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να πάθω αμνησία. Εκτός των άλλων στην Τουρκία μπορείς να πάρεις γρήγορα σύνταξη και πιο συγκεκριμένα εάν είσαι 50 ετών. Επέλεξα να βγω γρήγορα στη σύνταξη γιατί μου ήταν δύσκολο να μείνω σε κάποια δουλειά. Και αυτό λόγω των προβλημάτων με τη μνήμη μου...».

- Γνωριζόσασταν πολλά χρόνια με την Κλάρα Σζαλάντζι, την τότε σύντροφο του Ντράζεν Πέτροβιτς;

«Ναι, ήμασταν πολύ καλές φίλες με την Κλάρα από 10 ετών παιδιά. Συγκεκριμένα είχαμε γνωριστεί ως συμπαίκτριες, καθώς παίζαμε μπάσκετ μαζί στο Μόναχο και πιο συγκεκριμένα στην SG München. Μάλιστα είχαμε φτάσει σημείο να πάρουμε και πρωτάθλημα μαζί στις ηλικίες των 16 ετών. Στη συνέχεια κάναμε πολύ παρέα και έξω από το παρκέ. Βγαίναμε έξω και διασκεδάζαμε.»

- Η δική σας μπασκετική πορεία;

«Εγώ έπαιζα σέντερ. Μάλιστα είχα βρεθεί και στην εθνική ομάδα Τουρκίας, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκα και στη Γαλατασαράι με την οποία κερδίσαμε το πρωτάθλημα και εγώ είχα αναδειχθεί MVP. Όταν ήμουν 17 ετών είχαμε πάει στην Αμερική για να παίξουμε κάποια φιλικά παιχνίδια με ομάδες κολεγίων. Τότε ο προπονητής με πλησίασε και μου πρότεινε να πάω στο Pen Hills High School στο Πίτσμπουργκ, από το οποίο κατάφερα να κερδίσω υποτροφία για το κολέγιο έχοντας αγωνιστεί στο πανεπιστήμιο του Νιαγάρα στη Νέα Υόρκη.»

- Και τον Ιούνιο του 1993 είχατε έρθει για διακοπές στην Ευρώπη;

«Εκείνη την περίοδο που ήμουν στις ΗΠΑ ουσιαστικά είχαν χώρισαν οι δρόμοι μας με την Κλάρα, καθώς εγώ θα έμενα μόνιμα στην Αμερική. Παρόλα αυτά ερχόμουν στην Ευρώπη κάθε καλοκαίρι για τρεις μήνες και βλεπόμασταν. Δύο καθόμουν στην Γερμανία και έναν στην Τουρκία. Οπότε και τον Ιούνιο του 1993 είχα έρθει για διακοπές στο Μόναχο. Όμως να σου πω την αλήθεια αυτό το ατύχημα έσβησε τελείως τη μνήμη μου. Οι δικοί μου άνθρωποι μου είπαν τις είχε γίνει, ενώ οι δικές μου εικόνες είναι λίγες και εντελώς αποσπασματικές.»

- Αν σας έλεγα να γυρίσετε στο απόγευμα της 7ης Ιουνίου; Τι μπορείτε να θυμηθείτε από το ατύχημα;

«Με τον Ντράζεν γνωριστήκαμε μέσω της Κλάρα. Δεν ξέρω γιατί είχαμε ταξιδέψει με το αυτοκίνητο, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, μιλούσαμε, γελούσαμε, περνούσαμε πολύ καλά. Όμως όπως αποδείχθηκε δεν μας βγήκε σε καλό. Η Κλάρα δεν μπόρεσε να σταματήσει το αυτοκίνητο. Πήγαινε πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβε να ακινητοποιήσει το αυτοκίνητο όταν είδε το φορτηγό μπροστά να έχει μεινει στη μέση του δρόμου. Αν δεν κάνω λάθος έβρεχε κιόλας, πάτησε φρένο, αλλά δεν πρόλαβε...Κανείς μας δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας. Ο Ντράζεν πετάχτηκε έξω από το μπροστινό παράθυρο, εγώ από το πίσω κάθισμα βρέθηκα στο μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου χτυπώντας με το κεφάλι και εκεί έσβησαν όλα...»

«Η Κλάρα εξαφανίστηκε γιατί ένιωθε τύψεις»

- Εχετε εικόνες από τον Ντράζεν ή η απώλεια μνήμης σας έχει σβήσει τα πάντα;

«Δεν θυμάμαι τίποτα. Μακάρι να θυμόμουν. Ο εγκέφαλός μου τώρα θα ήταν σε καλή κατάσταση. Ήμουν σε κώμα για δύο μήνες. Για την ακρίβεια το κενό μνήμης μου ξεκινάει λίγο πριν από το ατύχημα, μέχρι που ξύπνησα από το κώμα. Και είναι περίεργο να μην θυμάμαι πώς ακριβώς γνωριστήκαμε με τον Ντράζεν. Ήταν ένας από τους καλύτερους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών και από τη στιγμή που έπαιξα και εγώ μπάσκετ, θα έπρεπε να τον θυμόμουν. Κι όμως, δεν θυμάμαι τίποτα.»

- Έχετε μιλήσει ποτέ με την Κλάρα Σζαλάντζι μετά το ατύχημα; Έχετε βρεθεί;

«Απ' ότι μου έχει η μητέρα μου, με είχε επισκεφθεί επτά φορές στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύομουν. Όμως δεν θυμάται τίποτα απολύτως. Μάλιστα τα Σαββατοκύριακα με έπαιρνε από το νοσοκομείο και με πήγαινε βόλτες στο Μόναχο, αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τίποτε απ' όλα αυτά. Νομίζω ότι μετά ήθελε να αποδράσει απ' όλο αυτό».

- Προσπαθήσατε να επικοινωνήσετε εσείς μαζί της; Εννοώ όταν γίνατε καλά. Να βρεθείτε και να σας πει κάποια πράγματα;

«Όχι. Εξαφανίστηκε εντελώς ξαφνικά. Μια φορά μου μετέφεραν να λέει ότι εγώ ήμουν εκείνη που οδηγούσα το αυτοκίνητο. Όμως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Η αστυνομία είχε τις αποδείξεις και ήξερε ποιος ήταν ο οδηγός. Μετά ήθελε να αποδράσει. Ίσως επειδή ένιωθε τύψεις και ήθελε να ξεφύγει και να νιώσει καλύτερα. Σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να τον σκοτωσει. Τον αγαπούσε πολύ τον Ντράζεν. Ήταν ατύχημα».

«Όταν ξύπνησα από το κώμα νόμιζα ότι ονειρευόμουν και πήγα πηδήξω από τον 17ο όροφο...»

- Ποια είναι η τελευταία εικόνα που θυμάστε πριν από το ατύχημα και η ποια η πρώτη μετά;

«Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν θυμάμαι το τελευταίο. Δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου κάτι. Όμως αυτό που μπορώ να σου πω είναι για τη στιγμή που ξύπνησα από το κώμα. Δεν ήξερα αν ήμουν ζωντανή ή νεκρή. Δεν ήξερα αν ακόμα ήμουν σε όνειρο. Και πήγα να πηδηξω από τον 17ο όροφο του νοσοκομείου. Όχι για να αυτοκτονήσω, αλλά για να ξυπνήσω. Νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Όμως εάν πηδούσα θα σκοτωνόμουν. Αμέσως με σταμάτησαν και έκτοτε οι γιατροί είπαν ότι δεν έπρεπε να με αφήνουν ποτέ μόνη μου στο δωμάτιο...»

- Ουσιαστικά κάνατε μετά ένα νέο restart στην ζωή σας...

«Ναι, θα μπορούσες να το πεις έτσι. Όμως ακόμα έχω προβλήματα μνήμης...»

- Ποιες ήταν οι επιπτώσεις μετά το ατύχημα;

«Σου είπα για τη στιγμή που ξύπνησα από κώμα. Μετά έκανα συνέχεια φυσικοθεραπείες στο Μόναχο. Κάθε μέρα. Από το πρωί έως το το απόγευμα. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδο για μένα και ακόμα πιο δύσκολη για τους γονείς μου...»

-Μάλιστα πριν από μερικά χρόνια η μητέρα του Ντράζεν Πέτροβιτς, η Μπιζέρκα Πέτροβιτς, ήθελε να σας συναντήσει. Να γνωρίσει από κοντά τη γυναίκα που είδε για τελευταία φορά ζωντανό τον γιο της...

«Στην αρχή φοβόμουν. Και ξέρεις γιατί; Αρχικά η ασφάλεια είχε πει ότι εγώ ήμουν εκείνη που τον σκότωσα. Ότι τον είχα σπρώξει έξω από το παράθυρο. Δεν το είχα κάνει. Δεν φορούσε ζώνη. Με το που έγινε η σφοδρή σύγκρουση, αμέσως πετάχτηκε έξω. Φυσικά δεν ήμουν εγώ εκείνη που τον έσπρωξε! Όμως όταν τη συνάντησα ήταν τόσο καλή και ευγενική μαζί μου. Με αγκάλιασε, μου έφερε μια μπάλα του Ντράζεν και ήταν πολύ όμορφο. Κλάψαμε μαζί. Μάλιστα με κάλεσε να πάω και στο Ζάγκρεμπ, αλλά ακόμα δεν τα έχω καταφέρει...»