Παιδικό πρωτάθλημα: Η πιο ελπιδοφόρα φουρνιά των τελευταίων ετών

Στην πάλαι ποτέ ηνωμένη Γιουγκοσλαβία λέγανε ότι ο παίκτης που χαρακτηρίζεται ως ταλέντο δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 16 του χρόνια, καθώς από τα 18 και μετά θα πρέπει να θεωρείται έτοιμος για την ανδρική ομάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που ένα τέτοιο κομμάτι, σαν αυτό που διαβάζετε, δεν είχε ιδιαίτερη αξία για το εφηβικό πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε πριν από περίπου 10 μέρες στην Θεσσαλονίκη με πρωταθλητή τον Ολυμπιακό.

Άλλωστε, ο πρώτος σκόρερ της τελικής φάσης, Ζέιντ Μουόσα, εντάχθηκε αμέσως στους άνδρες των «ερυθρολεύκων», ο σέντερ της καλύτερης πεντάδας, Τζουλιάνο Τόλα και ο point-guard Θανάσης Μπαζίνας ανήκουν από πέρυσι στην πρώτη ομάδα του Περιστερίου και του Προμηθέα αντίστοιχα και αρκετά από τα παιδιά που διακρίθηκαν, έχουν ήδη γράψει αρκετά χιλιόμετρα με τις ανδρικές ομάδες του στις μικρότερες εθνικές κατηγορίες.

Αν, λοιπόν, συμφωνήσουμε ότι το ηλικιακό διάστημα από τα 15 έως και τα 18 χρόνια συμπίπτει με την περίοδο ανάπτυξης ενός ταλέντου και της εξέλιξής του σε παίκτη, τότε νομίζω ότι η καταγραφή των παιδιών που ξεχώρισαν στην διάρκεια του μπασκετικού πενθήμερου στο κλειστό της Κυψέλης, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον!

Γιατί αν μέσα από τις φουρνιές του 2005 και του 2006, ξεπροβάλλουν ήδη έξι πολλά υποσχόμενοι μπασκετμπολίστες (και αρκετοί ακόμη που δεν είχαν την ευκαιρία να προβάλλουν το ταλέντο τους), αυτό σημαίνει ότι η παραγωγική διαδικασία του αθλήματος είναι τουλάχιστον ενεργή και αφήνει υποσχέσεις. Από 'δω και στο εξής μένει να δούμε ποια θα είναι η επίδραση του αναπτυξιακού προγράμματος και πως αυτά τα παιδιά θα καταφέρουν να γίνουν οι νέοι Ρεντζιάδες, Κακιούζηδες, Σλούκες και Παπανικολάου, έτσι ώστε να ενισχύσουν μελλοντικά την Εθνική ανδρών.

Με αφορμή το πολύ ανταγωνιστικό τουρνουά που έγινε στις εγκαταστάσεις του Πανελληνίου και τα συναρπαστικά και αμφίρροπα παιχνίδια που παρακολουθήσαμε, αυτοί είναι οι 5+1 περιπτώσεις ταλέντων που ξεχωρίζουν, από τα παιδιά που είναι γεννημένα το 2005 και το 2006.

Αλέξανδρος Σαμοντούροφ, 16χρ., 2,09 (ΔΕΚΑ)

Ο ψιλόλιγνος forward που μαγνήτισε τα βλέμματα των απανταχού μπασκετόφιλων, ήταν μακράν ο πιο κυριαρχικός παίκτης του τουρνουά και δεν είχε αντίπαλο στα μέτρα του. Γεννημένος στην Θεσσαλονίκη από γονείς με γεωργιανές ρίζες, ο Αλέξανδρος ήταν τυχερός που «έπεσε» στα χέρια του Νίκου Χατζηβρέττα, ο οποίος – μέσω του προγράμματος της ΔΕΚΑ – έριξε το βάρος στην εκμάθηση των βασικών σε ένα παιδί πολύ προσγειωμένο από πλευράς χαρακτήρα αλλά συνάμα πολύ προικισμένο σε σωματικά προσόντα. Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Σαμοντούροφ, που εκτός από ψηλός και μακρύς, έχει μεγάλο άνοιγμα χεριών, είναι ότι τρέχει και ντριμπλάρει στο γήπεδο με ικανότητα κοντού, βάζει με άνεση την μπάλα στο πάτωμα, βλέπει αλλά ταυτόχρονα και εκτελεί σωστά την πάσα και το σημαντικότερο είναι καλός συμπαίκτης. Αν και σ' αυτή την ηλικία, οι μεγάλες κουβέντες θα πρέπει να αποφεύγονται, πρόκειται για ένα παιδί που από πλευράς ταλέντου και σωματοδομής διαθέτει τα χαρακτηριστικά για να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο και προσελκύσει το ενδιαφέρον της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Αυτός είναι και ο λόγος που ο ψηλός από τον Εύοσμο (επελέγη και στην καλύτερη πεντάδα της τελικής φάσης των εφήβων), έχει ήδη επιλέξει ατζέντη και προκαλέσει το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων.

Νίκος Βασιλείου, 16χρ., 1,97 (Προμηθέας)

Ο πρώτος σκόρερ των Πατρινών στον τελικό με το ΔΕΚΑ και ο ήρωας της τελευταίας στιγμής (πέτυχε την βολή που έκρινε τον τίτλο), ίσως είναι ο πιο έτοιμος σωματικά από τα παιδιά που έχουμε ξεχωρίσει. Γεννημένος στα Γιάννενα, όπως και ο Μαντζούκας, μετακόμισε στην Πάτρα το 2019, ως μία από τις επιλογές που ξεχώρισαν από το ετήσιο παιδομάζωμα (ξεκίνησε στον ΑΓΣ Ιωαννίνων) που πραγματοιποιεί ο σύλλογος της αχαϊκής πρωτεύουσας. Τον περασμένο Νοέμβριο έκανε το ντεμπούτο στο Eurocup κόντρα στην Γκραν Κανάρια σε ηλικία 15 ετών. Είναι πολύ γυμνασμένος και δυνατός σωματικά και αυτό του δίνει μεγάλο πλεονέκτημα στην άμυνα, έχει πολύ δυνατά πόδια και έχει δουλέψει πολύ στο σουτ, εξ' ού και η αξιοσημείωτη αυτοπεποίθηση με την οποία παίρνει τις προσπάθειες. Τα χαρακτηριστικά του δείχνουν ότι μπορεί να εξελιχθεί σε έναν παίκτη που μπορεί να γεμίσει την θέση “2” και “3” και που θα αναλαμβάνει ειδικές αμυντικές αποστολές.

Νεοκλής Αβδάλας, 15χρ., 1,99 (Παναθηναϊκός)

Ο μικρός γιος του βετεράνου Καλαματιανού μπασκετμπολίστα του Σπόρτινγκ και του Άρη, Δημήτρη Αβδάλα, αποτελεί μία πολύ εξέχουσα περίπτωση ταλέντου με την οποία ασχολείται πολύ σοβαρά η ακαδημία των «πρασίνων». Ο Μεσσήνιος forward που από φέτος το καλοκαίρι προπονείται με την ανδρική ομάδα, παίζει με μεγάλη ευχέρεια σε όλες τις θέσεις και παρ' ότι ακουμπάει τα δύο μέτρα (έχει περιθώριο να ψηλώσει 4-5 πόντους ακόμη), μπορεί να εξελιχθεί σε έναν σύγχρονο combο-guard. Είναι εξαιρετικός πασέρ, έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι, τα μακριά του χέρια και του δίνουν αμυντικό πλεονέκτημα, ενώ ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται από ηρεμία και καλή νοοτροπία στο παιχνίδι του. Δεν είναι τυχαίο που αν και ο μικρότερος από όλα τα παιδιά που ξεχώρισαν, είναι αυτός που θεωρείται το πιο αυθεντικό μπασκετικό ταλέντο της γενιάς των 15άρηδων. Για την ώρα είναι σχετικά αργός και δύσκαμπτος, ενώ το σώμα του χρειάζεται να δέσει, αλλά όλα αυτά είναι απολύτως φυσιολογικά από την στιγμή που πήρε 10 πόντους μέσα 15 μήνες και ακόμη αναπτύσσεται.

Βενιαμίν Αμπόση, 15χρ., 1,97 (Ολυμπιακός)

Ο γεννημένος στην Κρήτη από νιγηριανό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα αθλητικός forward, αποτελεί ένα ακατέργαστο “διαμάντι”, που λόγω και προβλημάτων τραυματισμού έχασε πολύτιμο έδαφος στην διάρκεια του 6μηνου lockdown. Τους τελευταίους μήνες ψήλωσε τουλάχιστον 8 πόντους και δούλεψε σκληρά, ανακτώντας το χαμένο έδαφος και οι εμφανίσεις του έδειξαν ότι έχει πολύ καλά στοιχεία. Με προοπτική να ξεπεράσει τα δύο μέτρα, ο Βενιαμίν έχει όλα τα προσόντα να εξελιχθεί σε έναν αθλητικό forward, που έχει ήδη πολύ δυνατό κι εκρηκτικό πρώτο βήμα, αλλά για την ώρα πρέπει να δουλέψει πολύ στο σουτ. Έχει αξιοσημείωτο μπασκετικό ένστικτο, το οποίο δεν φάνηκε στον βαθμό που του αναλογεί, επειδή δεν είχε συμπαίκτες με την ανάλογη ποιότητα. Ο Ολυμπιακός τον έχει "δέσει" για αρκετά χρόνια και έχει ρίξει το βάρος στην ανάπτυξή του.

Λευτέρης Λιοτόπουλος 15χρ., 1,90 (ΔΕΚΑ)

O μικρός από τα Διαβατά ήταν η ευχάριστη έκπληξη στην θέση του point-guard. Αν και έναν χρόνο μικρότερος από τους περισσότερους συμπαίκτες και αντιπάλους, έβγαλε τσαγανό και πολύ έντονη προσωπικότητα στο παρκέ, δεν φοβήθηκε να πάρει κρίσιμα και δύσκολα σουτ, ήταν πολύ ενεργός σε άμυνα κι επίθεση, πήγαινε σε όλα τα ριμπάουντ και παρ' ότι είχε πολλή ώρα την μπάλα στα χέρια του, έκανε ελάχιστα λάθη. Εξαιρετικός πασέρ με συνέπεια στο midrange σουτ μετά από ντρίμπλα, δυνατά πατήματα και με αξιοσημείωτη αθλητικότητα και μάκρος σε χέρια και κορμί, έδειξε πολύ καλά στοιχεία και σπουδαία ωριμότητα. Οι πληροφορίες τον θέλουν να καλοκοιτάει την επιλογή της μετακόμισης στην Αμερική για να τελειώσει το σχολείο, αν και προς το παρόν θα παίξει στα παιδικοεφηβικά τμήματα και την ανδρική ομάδα της ΔΕΚΑ στην Γ' Εθνική.

Συμπερασματικά, αν σκεφτούμε την πτωτική πορεία του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια στις μικρές ηλικίες αλλά και το κενό που υπάρχει στην καθοριστική διετία 18-20 ετών (ελάχιστες ομάδες εμπιστεύονται παιδιά που ξεπέρασαν την εφηβική ηλικία), τα έξι αυτά παιδιά αποτελούν μία σημαντική κληρονομιά για το μέλλον. Ειδικότερα, αν σκεφτούμε ότι δεν είναι μόνο αυτά. Ο Καναβός (16χρ., 2,05) του Προμηθέα, ο Σπρίντζιος (16χρ., 2,04) από τους Μαχητές Πευκών και ο Τσαχτσίρας (15χρ., 2,04) που πρόσφατα μετακόμισε από την Καστοριά στον Άρη, είναι μερικά απ' αυτά ονόματα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.

Υγ.: Αποτελεί προσωπική άποψη και γι' αυτό την καταθέτω. Άλλωστε, οι γραπτές αναφορές μου στην διαιτησία είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού σε μία διαδρομή 26 ετών. Μοναδική παραφωνία στον συγκλονιστικό τελικό του παιδικού πρωταθλήματος, η απόφαση των διαιτητών (κυρίως του Καλδίρη που πήρε πάνω του σφύριγμα) να κρίνει το νικητή με μία βολή σε νεκρό χρόνο. Όταν πρόκειται για μία κατ' εξοχήν δύσκολη και συζητήσιμη φάση, από την στιγμή που δεν υπάρχει instant replay και ειδικότερα όταν έχουμε να κάνουμε με παιδιά, που έχουν δώσει έναν καταπληκτικό αγώνα και παίζουν τους μόχθους και τα όνειρα μίας σεζόν. Η παράταση θα ήταν η πιο σωστή και δίκαιη λύση...