Ζεστασιά από τα καντηλάκια

Προσοχή, ακολουθούν σκληρές εικόνες, ή μάλλον αράδες, για όσους περιμένουν εκ βάθρων αναδόμηση των Εθνικών ομάδων από την πρώτη μέρα της …μεταπολίτευσης. Στο επόμενο παιχνίδι της «επίσημης αγαπημένης», στις 25 Νοεμβρίου στη Βρετανία, προπονητής θα είναι μάλλον ο Θανάσης Σκουρτόπουλος.

Και πάντως όχι κάποιο από τα βαριά κι ασήκωτα ονόματα που φαντασιώνονται όσοι απαιτούσαν «προπονητή πλήρους απασχόλησης και μακράς πνοής» στον προεκλογικό αγώνα.

Τίποτε από τα παραπάνω δεν αποτελεί είδηση. Για να αναλάβει full time την Εθνική Ανδρών κάποιος προπονητής με πανευρωπαϊκό προφίλ, θα πρέπει να εγκαταλείψει το πόστο από το οποίο πληρώνεται (αδρά) για δύο τουλάχιστον δεκαήμερα μέσα στη σεζόν. Που αποκλείεται.

Ο Δημήτρης Ιτούδης την ΤΣΣΚΑ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τη Μακάμπι. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας τον Ολυμπιακό. Ο Δημήτρης Πρίφτης τον Παναθηναϊκό. Ο Φώτης Κατσικάρης τη Μάλαγα.

Συμπληρώνω ότι ο Ηλίας Ζούρος εργάζεται στην Εθνική Γεωργίας και ο άλλος Ηλίας, ο Παπαθεοδώρου (που φόρεσε τα μπλε στο Προολυμπιακό τουρνουά), στην Εθνική Ελβετίας.

Άλλους «διεθνείς» Έλληνες δεν βλέπω να έχουμε, εκτός αν μετράει για υποψήφιος ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Που δεν αποκλείεται. Ή ο Αργύρης Πεδουλάκης. Που δεν το βλέπω. Ή ο Αχαιός Μάκης Γιατράς. Χμμμ.

Αυτή είναι η μια μόνο όψη του νομίσματος. Η άλλη αφορά τον ίδιο τον Σκουρτόπουλο, ο οποίος έχει συμφωνία με την ΕΟΚ να κοουτσάρει την Εθνική Ανδρών στα προκριματικά του Μουντομπάσκετ 2023.

Με την ΕΟΚ γενικώς, ως οργανισμό. Και όχι με την ΕΟΚ του Γιώργου Βασιλακόπουλου.

Ο –ειδικά στα «παράθυρα» απόλυτα επιτυχημένος- Σκουρτόπουλος, δεν σκοπεύει να παραιτηθεί ούτε να διευκολύνει πιθανά σχέδια τρίτων.

Το συμβόλαιό του, γραπτό και κατατεθειμένο στην εφορία, έχει και μία πρόσθετη πτυχή. Του επιτρέπει να συμμετέχει τα επόμενα καλοκαίρια στην Ανδρών ως βοηθός κάποιου μεγαλόσχημου (όπως του Ρικ Πιτίνο φέτος) είτε, αν το προτιμά, να αναλαμβάνει την Εθνική Νέων.

Και πολύ σωστά, αν θέλετε την σπανίως ταπεινή γνώμη μου.

Ο Σκουρτόπουλος τράβηξε πολύ κουπί την τελευταία τετραετία, έφερε αποτελέσματα, διέπρεψε στο ακανθώδες διπλωματικό πεδίο με τη βοήθεια του Κώστα Κώτση και άντεξε τη δύσκολη συνύπαρξη με τον Βασιλακόπουλο.

Η επέκταση της συνεργασίας αποτελεί αυτονόητη επιβράβευση. Τα λογής λογής κοράκια που ήδη πετούν πάνω από το γραφείο του Βαγγέλη Λιόλιου μυρίστηκαν ψητό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα βρουν το τραπέζι στρωμένο.

Ο Λιόλιος προφανώς επιθυμεί να προσλάβει έναν «μεγάλο προπονητή» για την Εθνική ομάδα, ώστε να δείξει ευθύς εξαρχής ότι το πρόβλημα ήταν ο Βασιλακόπουλος.

Βεβαίως, ο Βασιλακόπουλος άφησε ως τελευταίο στίγμα όχι κάποιον παρακατιανό, αλλά έναν Hall Of Famer και μάλιστα άμισθο.

Δυστυχώς για τον προπονητή του Ευρωμπάσκετ 2022, όποιος και αν είναι αυτός, το μέτρο σύγκρισης για τη δουλειά του δεν θα είναι ο Σκουρτόπουλος ή ο Μίσσας, αλλά ο Πιτίνο που έβγαλε από τη μύγα ξίγκι και παραλίγο να στείλει την αποδεκατισμένη Εθνική στο Τόκιο.

Το Ευρωμπάσκετ 2022 μοιάζει με μάννα εξ ουρανού για τη φιλόδοξη νέα διοίκηση και τον εκλεκτό της εκλέκτορα, αφού ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έπιασε από τώρα στασίδι και λογικά θα προκαλέσει πανστρατιά.

Παίκτες που υπό άλλες συνθήκες θα ετοιμάζονταν για εθελούσια αποστρατεία εκτός απροόπτου θα παίξουν για άλλο ένα καλοκαίρι, στο όνομα μίας –τελευταίας για μερικούς- μεγάλης διάκρισης.

Υπό άλλες συνθήκες, ξέρω κάμποσους που θα φυλλορροούσαν, με πρώτο τον Νικ Καλάθη που άλλωστε το είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο.

Ο Γιάννης, όμως, θα τους φέρει στο γήπεδο. Με την αύρα του, με τη φλόγα του και με τη ρητορική περί μεταλλίου.

Δεν γνωρίζω ποιος θα είναι ο νέος προπονητής, γνωρίζω όμως ότι τα προβλήματα που οδήγησαν πολλούς σε άρνηση το 2017 -μετά το διαζύγιο με τον Κατσικάρη- ήταν αντικειμενικά.

Ουδείς υποψήφιος αντιμετώπιζε με ενθουσιασμό την πιθανότητα συνεργασίας με τον Βασιλακόπουλο, αλλά και ουδείς αρνήθηκε εξαιτίας του Βασιλακόπουλου.

Για να το πάω ένα βήμα παραπέρα: ουδείς πρωτοκλασάτος τεχνικός θα σπεύσει να πει «ναι» στην Εθνική από ενθουσιασμό για την εκλογή Λιόλιου.

Το δε ταμείο της ΕΟΚ είναι σχεδόν αδύνατο να υποστηρίξει προπονητή πλήρους απασχόλησης και υψηλής αμοιβής. Ο Ιτούδης θα γελάει μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία αν του ζητηθεί να εγκαταλείψει την ΤΣΣΚΑ για χάρη της Εθνικής Ελλάδας.

Στο πιθανότερο σενάριο θα έχουμε πάλι διπλό μοντέλο στην Εθνική: άλλος προπονητής τον χειμώνα, άλλος (ή άλλοι) το καλοκαίρι. Ναι, αλλά η προηγούμενη διοίκηση χλευάστηκε για αυτή η φάμπρικα. Οπότε;

Όσοι πιστεύουν ότι ο επόμενος προπονητής της Εθνικής Ανδρών θα είναι κανένας αλλοδαπός, τύπου ξέρω γω Κοκοσκόφ, παρακαλούνται να μη φωνασκούν άσκοπα.

Ο Λιόλιος δεν θα ξεκινήσει τη θητεία του με ψήφο έλλειψης εμπιστοσύνης στους Έλληνες προπονητές. Εκτός αν ξαναφέρει τον …Πιτίνο. Που δεν αποκλείεται τελείως.

«Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα για την Εθνική ομάδα», μου έλεγε σήμερα κάποιος που γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο άδεια είναι η δεξαμενή ταλέντου.

Ο ευπατρίδης Δήμος Ντικούδης, που ανέλαβε το κρίσιμο πόστο, έχει περισσότερη δουλειά από όση φαντάζεται.

Στις μικρότερες ηλικίες δεν υπάρχουν ταλέντα ή κορμιά, ενώ το αναπτυξιακό πρόγραμμα υπολειτουργεί εδώ και χρόνια, με προφανή ευθύνη της προηγούμενης διοίκησης.

Οι οπαδικές έριδες που επί σειρά ετών ναρκοθέτησαν την Εθνική ομάδα σιγοκαίνε σαν «καντηλάκια», αλλά σίγουρα θα αναζωπυρωθούν με τα πρώτα ντέρμπι και την πρώτη διαιτητολογία.

Φοβάμαι μάλιστα ότι θα υπάρξουν νέες εστίες πυρκαγιάς, διαφορετικές από αυτές που συνηθίσαμε στην εποχή Βασιλακόπουλου. Αλλά αυτά θα τα δούμε όταν πλησιάσει η ώρα των εχθροπραξιών. Ας μη τα προεξλοφήσουμε.

Αντί υστερόγραφου, σημειώνω ότι δεν θα είναι έκπληξη αν γίνουν κινήσεις για την ελληνοποίηση κάποιου ξένου μπασκετμπολίστα εν όψει Ευρωμπάσκετ 2022 και (αν προκριθούμε, πράγμα αμφίβολο) Μουντομπάσκετ 2023.

Καλώς; Κακώς; Το πράγμα σηκώνει συζήτηση και ανάλυση, σε πολλά επίπεδα.

Δυστυχώς δεν υπάρχει εκεί έξω κάποιος «σχεδόν Έλληνας» με πολυετή θητεία στα γήπεδά μας όπως λ.χ. ο Μάικ Μπατίστ ή ο Τζέιμς Γκιστ.

Ο Ντάνστον δεν είναι που έχει παντρευτεί Ελληνίδα; Α, ξέχασα, αυτός είναι Σλοβένος.