Διαμαντόπουλος στο Gazzetta: «Η Ισπανία και ο Γκασόλ δεν ήθελαν την Ελλάδα»

Για να φτάσουμε εδώ, στο σημείο δηλαδή ο Πάου Γκασόλ να αποχωρεί από την ενεργό δράση ως ο κορυφαίος Ισπανός μπασκετμπολίστας όλων των εποχών κι ένας εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων NBAers που θα δει προσεχώς τη φανέλα του στην οροφή του Staples Center πλάι σε αυτές του Κόμπι Μπράιαντ, πρέπει να γυρίσουμε 22 χρόνια πίσω. Ο τελικός του Μουντομπάσκετ Νέων στο «Pavilhão Atlântico» της Λισαβόνας το 1999 ανάμεσα στην Ισπανία και τις ΗΠΑ ήταν ο επίλογος μιας φανταστικής όπερας που θα μπορούσε να ονομαστεί «πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά». Παιδιά που τα επόμενα χρόνια εξελίχτηκαν σε σούπερ σταρ, που έκαναν τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ και την EuroLeague, ταλαντούχοι 19χρονοι με μπασκετική ευφυΐα που εν συνεχεία κατέκτησαν τον κόσμο με τη «ρόχα». Ο Πάου, ο Χουάν Κάρλος, ο Φελίπε...

Η ιστορία της πιο πετυχημένης εθνικής ομάδας των τελευταίων δυο δεκαετιών άρχισε στην Πορτογαλία στις 25 Ιουλίου 1999. Τότε που η «χρυσή» γενιά των 80άρηδων επικράτησε των Αμερικανών με σκορ 94-87 στον τελικό του Μουντομπάσκετ Νέων κι έριξε προειδοποιητική για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Σαν σκηνή από ταινία προσεχώς: Δυο ασημένια Ολυμπιακά μετάλλια (2008, 2012), δυο χρυσά σε Παγκόσμια Κύπελλα (2006, 2019) και τρία χρυσά (2009, 2011, 2015), δυο ασημένια (2003, 2007) και τρία χάλκινα (2001, 2013, 2017) μετάλλια σε EuroBasket ήταν ο απολογισμός της φουρνιάς του '80 που έκλεισε και τυπικά τον κύκλο της το βράδυ της Τρίτης 5/10, όταν ο τεράστιος Γκασόλ ανακοίνωσε τους τίτλους τέλους στη μυθική καριέρα του.

Η ζωή είναι ωραία με τις αναμνήσεις και οι Ίβηρες θα τιμούν πάντα την 25η Ιουλίου 1999, όταν η Εθνική Νέων της Ισπανίας αναδείχτηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια στο τουρνουά με ρεκόρ 7-1, γνωρίζοντας τη μοναδική ήττα στη διοργάνωση από την Ελλάδα! Οι Ισπανοί είχαν ηττηθεί από την ελληνική ομάδα με 78-68 (45-34 ημίχ.) στη β' φάση, με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο (25π. με 2/5 βολές, 4/8 δίποντα, 5/10 τρίποντα) να κερδίζει τη μάχη με τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο (15π.)! Παρεμπιπτόντως, την αποστολή της Εθνικής Ελλάδας Νέων αποτελούσαν επίσης οι Τάκης Μαντζάνας, Μανώλης Παπαμακάριος, Χρήστος Παππάς, Γιώργος Πετρόπουλος, Περικλής Δορκοφίκης, Νίκος Πέττας, Παναγιώτης Υφαντής, Αντώνης Φώτσης, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Λάζαρος Αγαδάκος και Ανδρέας Γλυνιαδάκης.

Με αφορμή, λοιπόν την απόσυρση του τοτέμ του ισπανικού μπάσκετ από τα παρκέ στα 41 του χρόνια, ο Γιώργος Διαμαντόπουλος μιλάει στο Gazzetta για τον 19χρονο Γκασόλ και την πρώτη μάχη της Ελλάδας με την Ισπανία από τις πολλές που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια, έχοντας συνήθως ως νικητές τους Ίβηρες. «Η ιστορία μας ξεκίνησε την αμέσως προηγούμενη χρονιά, στο Ευρωμπάσκετ U18 που έγινε στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όταν είχαμε προπονητή τον Νίκο Αποστολίδη ενώ ο Κώστας Πετρόπουλος είχε την επίβλεψη εκείνης της Εθνικής. Ήταν ακριβώς οι ίδιες ομάδες που έπαιξαν έναν χρόνο μετά στην Πορτογαλία. Παίξαμε με τους Ισπανούς στον ημιτελικό, ήμασταν μπροστά στο σκορ και ο Ραούλ Λόπεθ μας έβαλε ένα τρίποντο από 11 μέτρα στην εκπνοή! Ήταν η μόνη ήττα μας στη διοργάνωση (89-88)! Τελικά κατακτήσαμε το χάλκινο μετάλλιο στον μικρό τελικό με τη Λετονία και εκείνοι πανηγύρισαν το χρυσό απέναντι στην Κροατία.

Το 1999 αντιμετωπίσαμε τους Ισπανούς στο Παγκόσμιο Νέων. Προηγουμένως είχαμε κάνει μια κακή ήττα. Το επόμενο παιχνίδι μας ήταν με την Ισπανία. Τους κερδίσαμε κατά κράτος! Σε κάθε περίπτωση, οι Ίβηρες είχαν έναν τρομερό σεβασμό στη δική μας ομάδα. Θυμάμαι τους γονείς του Ναβάρο να λένε στους δικούς μας πως η Ελλάδα είχε φοβερή ομάδα. Όσο για τον Γκασόλ, σε εκείνο το τουρνουά έπαιζε σαν 3άρι. Τον έβαζαν να παίζει στο "3" κι εμείς βάζαμε απέναντί του τον Φώτση που είχε αντίστοιχα προσόντα. Ο Πάου ήταν ένα παιδί που φαινόταν από τότε πως είχε τρομερά περιθώρια. Ήταν ένα ψηλό και αδύνατο παιδί με τρομερό χειρισμό της μπάλας, με αντίληψη και τρομερές κινήσεις. Δεν ήταν τόσο έτοιμος όμως μπορούσες να διαπιστώσεις πως επρόκειτο για έναν τρομερά ταλαντούχο παίκτη».

Για την ιστορία, ο Γιώργος Διαμαντόπουλος ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο τουρνουά ως πρώτος σκόρερ της Ελλάδας με 17.2 πόντους μ.ό. «Μας είχε κάνει εντύπωση επίσης πως ήταν εξαιρετικός σαν χαρακτήρας. Δεν μιλούσε, όσο μπασκετικό ξύλο κι αν έτρωγε. Είχε ένα στιλ που νόμιζες πως ήταν μπλαζέ αλλά στην πραγματικότητα ήταν ήρεμος, όπως τον βλέπεις τώρα που περπατάει σαν... άλογο και δεν κουνάει το κεφάλι του.

Γενικώς, οι Ισπανοί φοβόντουσαν τη δική μας ομάδα έπειτα από τη νίκη στο μεταξύ μας παιχνίδι, όταν τους κερδίσαμε σχετικά εύκολα. Ήξεραν πως αν περνούσαμε εμείς, θα ήμασταν πρώτο φαβορί στο Παγκόσμιο! Έπαιζαν ένα ματς με τους Αυστραλούς και αν έχαναν, εμείς δεν θα περνάγαμε στα ημιτελικά. Θέλαμε, δηλαδή νίκη των Ισπανών στο ματς με την Αυστραλία. Στο μεταξύ, η διαφορά τους ήταν τεράστια και η Ισπανία φαινόταν πως ήθελε να χάσει! Ο Πάου έκανε airball στις βολές και ο μπαμπάς του Φώτση είχε τρελαθεί τόσο πολύ που φώναζε πίσω από τον πάγκο! Γενικώς η στάση τους σε εκείνο το ματς είχε κάνει κακή εντύπωση σε όλο το γήπεδο. Τελικά νίκησαν με μικρή διαφορά (80-75) κι εμείς μείναμε εκτός με συνδυασμό αποτελεσμάτων. Σαν ομάδα, ήμασταν πιο έτοιμοι από τους Ισπανούς εντούτοις οι περισσότεροι από αυτούς έκαναν τεράστια καριέρα.

Αυτό αποδεικνύει το πόσο λάθος δουλεύει το σύστημα εδώ. Στη δική μας Εθνική, ήμουν ο μόνος που είχα αρκετό χρόνο συμμετοχής στην Α1, έπαιζα στον Παπάγο και εκείνο το καλοκαίρι είχα πάρει μεταγραφή στον Πανιώνιο. Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος έδειχνε ότι ήταν ένας παίκτης που θα κάνει μεγάλη καριέρα, όπως άλλωστε έκανε, ο Φώτσης είχε αρχίσει να παίρνει χρόνο συμμετοχής στον Παναθηναϊκό. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως η δική μας γενιά δεν προσέχτηκε όπως έπρεπε. Επειδή έχω παίξει Ισπανία, ξέρω πως εκεί προσέχουν όλα τα θέματα. Από τον τρόπο εκγύμνασης των παικτών ως τον χρόνο στο παρκέ. Σε εκείνη την Εθνική υπήρχε ο Τάκης Μαντζάνας, ένα παιδί που είχε ταλέντο, ένα ψηλό πλέι μέικερ με σουτ, έπαιξε στον Ολυμπιακό και τον Πανιώνιο αλλά στην πραγματικότητα, ποτέ δεν τον πρόσεξαν όσο έπρεπε».

Στην ήττα από την Ελλάδα στο Παγκόσμιο Νέων, ο Πάου Γκασόλ σημείωσε 2 πόντους με 1/1 δίποντο, 1 αμυντικό ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 λάθος στα 13' που έμεινε στο παρκέ. «Ήταν ένας... χορευτής μέσα στο γήπεδο. Ένα ψηλό και μακρύ παιδί που μπορούσε να παίξει ουσιαστικά σε όλες τις θέσεις, με τρομερά τρεξίματα και πλαστικότητα στο κορμί του. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην κάνει καριέρα! Όπως φυσικά και ο Ναβάρο. Όπως ήταν τώρα, με το floater, τις μπομπίτες και τα σουτ από τα 9 μέτρα, ήταν και τότε. Είδα την αποχώρηση του Πάου και συγκινήθηκα... Όχι μόνο για το ότι μεγαλώνουμε, αυτό είναι φυσιολογικό. Το ζήτημα έχει να κάνει με την επόμενη μέρα. Δεν υπάρχει πλέον Γκασόλ ή Ναβάρο. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Σταμάτησε ο Σπανούλης, πιο παλιά ο Διαμαντίδης... Ποιος είναι ο επόμενος; Ποιος είναι πιο κοντά στον Σπανούλη»;

Ελλάδα: Μαντζάνας 3, Παπαμακάριος 8 (1), Δορκοφίκης, Πέττας 9 (1), Διαμαντόπουλος 25 (5), Φώτσης 14 (5ριμπ.), Παπαδόπουλος 10 (7ριμπ.), Αγαδάκος 9 (1). Δεν αγωνίστηκαν οι Παππάς, Πετρόπουλος & Γλυνιαδάκης.
Ισπανία: Ροντρίγκεθ 2, Καμπέθας 14 (2), Ναβάρο 15 (3), Γκονζάλεθ - Σάντσεθ 2, Ρέγιες 4 (6ριμπ.), Καμαρα 6, Μπουένο Ντελγάδο 4, Γκαμπριέλ 12, Λόπεθ 7 (1), Γκασόλ 2.