Άγις Κυνηγόπουλος, ο άνθρωπος που μας «χάρισε» τον Νίκο Γκάλη

• Ο Γκάλης από τον Τρίλοφο
• Ο Άρης και το Πρωτάθλημα του ‘79
• Από το Παπάφη, πρόξενος της Λετονίας

Πολυσχιδής προσωπικότητα, αεικίνητος, δραστήριος και οραματιστής. Ο Άγις Κυνηγόπουλος έπραττε αυτό που δεν τολμούσε κανείς άλλος, με όπλο τον γλυκό λόγο του, το χαμογελαστό πρόσωπο και την αξεπέραστη πειθώ του. Ανεξαρτήτως των όποιων εμποδίων έβρισκε μπροστά του, δεν υπήρχε περίπτωση να μη βρει τρόπο να τα ξεπεράσει, αν και βραχύσωμος, αλλά ήταν αυτό που λένε «όσο μπόι του έλειπε, τόσο μυαλό διέθετε» γιατί ήταν… διαόλου κάλτσα.

Ως ένα βαθμό είχε άγνοια κινδύνου, αυτό είχε αποδείξει σε μια αποστολή της Εθνικής ομάδας στην Τουρκία πριν από τέσσερις δεκαετίες όταν (την ύστατη στιγμή) συμπεριλήφθηκε στην αποστολή των δημοσιογράφων ο συνάδελφος Πάρις Καλημερίδης. Έκδοση διαβατηρίου δεν μπορούσε να συντελεστεί κι έτσι ο Πάρις «βαφτίστηκε» Σωτήρης Σακελλαρίου. Καλά καταλάβετε, ο άλλοτε διεθνής γκαρντ της Εθνικής ομάδας ο οποίος αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού και δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί! Ο θρυλικός Άγις δεν χρειάστηκε χρόνο για να «κατεβάσει» αυτή την παράτολμη ιδέα, ο Πάρις πήρε τη μεγάλη απόφαση με την καρδιά στην κούλουρη και τελικώς αμφότεροι βγήκαν ατσαλάκωτοι και με μια ιστορία που προκαλεί θαυμασμό.

Η ιστορία έγραψε βέβαια ότι είναι ο άνθρωπος που μας χάρισε τον Γκάλη. Εδώ δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να προχωρήσει σ’ ένα… τόσο δα πταισματάκι (όπως έλεγε) για να ταξιδέψει ένας δημοσιογράφος, φανταστείτε την αποφασιστικότητά του για να αποκτήσει το δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική Ανδρών στον σπουδαιότερο Έλληνα καλαθοσφαιριστή. Περισσότερες ενοχές ένιωθε ο ίδιος ο «Νικ» ο οποίος , όταν τον ρωτούσαν για το όνομά του, παρέπεμπε τους πάντες στον αγαπητό Άγι.

Ο Γκάλης από τον Τρίλοφο

Ο Τρίλοφος είναι ένα χωριό εκτός Θεσσαλονίκης, στον δρόμο προς τη Χαλκιδική και κατά των στοιχείων που έφερε το πρώτο (και πλαστό) διαβατήριο του Νίκου Γκάλη, ήταν και ο τόπος γέννησής του. Πρόκειται αναμφίβολα για τη σπουδαιότερη πλαστογραφία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού για την οποία κανείς δεν μίλησε, ποιος θα μπορούσε εξάλλου. «Έπρεπε να βγάλω ένα διαβατήριο στον Γκάλη, για να μπορεί να αγωνιστεί στην Ελλάδα! Πήγα, επομένως, σε έναν πρόεδρο κοινότητας (σ.σ. στην Κοινότητα Τριλόφου), προκειμένου να μου δώσει ένα πλαστό διαβατήριο! Μετά, στην αστυνομία, σε έναν γνωστό μου, ο οποίος μου έδωσε βεβαίωση, που υπείχε θέση ταυτότητας και ακολούθως, στον τότε γενικό γραμματέα Αθλητισμού, Κώστα Παπαναστασίου, από τον οποίο ζήτησα διαβατήριο μιας χρήσεως! Πάτησε τότε ένα κουμπί για να έρθει ένας υπάλληλος για να το τακτοποιήσει αλλά την ίδια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνό του και τον ζήτησε εκτάκτως ο Υπουργός Αχιλλέας Καραμανλής», είχε πει πριν από πολλά χρόνια για μια υπόθεση την οποία λάτρευε να εξιστορεί.

Έτσι εκδόθηκε το πλαστό διαβατήριο του Νίκου Γκάλη καθώς μετά από ένα σημείο, η έμπνευση του Άγι Κυνηγόπουλου εξελίχθηκε σε υπόθεση ύψιστης εθνικής σημασίας. Αυτή εξάλλου ήταν μία από τις ικανότητές του. Ήξερε πώς έπρεπε να μιλήσει για να πείσει τον καθένα για τη σπουδαιότητα της ενέργειας που ήθελε να πραγματοποιήσει. Ο Νίκος Γκάλης είχε ρίζες από τη Ρόδο, αλλά η διαδικασία έκδοσης διαβατηρίου ήταν χρονοβόρα και ο αγαπητός κύριος Άγις δεν θα μπορούσε να παίξει με τους μήνες και τα χρόνια.

Ο Άρης και το Πρωτάθλημα του ‘79

Ο Άγις Κυνηγόπουλος θεωρείται και είναι ο ιδρυτής της Ένωσης Καλαθοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλονίκης, αφού υπήρξε παίκτης αλλά και προπονητής του Ηρακλή. Επί σειρά ετών υπήρξε παράγοντας της ΕΟΚ και μάλιστα ήταν ο άνθρωπος που είχε διαμορφώσει συνθήκες ισορροπίας στη χαώδη απόσταση που υπήρχε μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης καθώς ήταν η φωνή της Βόρειας Ελλάδας στα κέντρα των αποφάσεων και διασφάλισε συνθήκες ισονομίας στην κατάκτηση του πρώτου (μεταπολεμικά) Πρωταθλήματος του Άρη το 1979.

Από το Παπάφη, πρόξενος της Λετονίας

Η έντονη ζωή του Άγι Κυνηγόπουλου ήταν ζήτημα επιβίωσης καθώς δεν προερχόταν από κάποιο… τζάκι της Θεσσαλονίκης, ίσα-ίσα που υπήρξε τρόφιμος στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο και μάλιστα χρειάστηκε να κάνει ένα σωρό δουλειές για τα προς το ζην, με συνέπεια να μην λάβει τη μόρφωση που θα ήθελε. Ουδέποτε έκρυψε τη δύσκολη ζωή του καθώς υπήρξε λούστρος, στη συνέχεια διανομέας ανθών για να ακολουθήσει η πρόσληψή του στον Δήμο Θεσσαλονίκης και στο τμήμα συντήρησης.

Για ένα διάστημα διατέλεσε χρέη εκφωνητή ειδήσεων στην ΥΕΝΕΔ με παράλληλη εργασία σε εταιρία πετρελαίου. Είχε έντονη δραστηριοποίηση στα κοινά της Θεσσαλονίκης καθώς είχε εκλεγεί στο δημοτικό συμβούλιο, πέραν ασφαλώς της δράσης του στον χώρο του μπάσκετ είτε ως έφορος των εθνικών ομάδων είτε ως μέλος του δ. σ. Το δραστήριο πνεύμα του ανέκαθεν ήταν η κινητήριος δύναμη σε σημείο μάλιστα να γίνει πρόξενος της Λετονίας στη Βόρεια Ελλάδα για να ακολουθήσει η ίδρυση του συνδέσμου Φίλων Ευρωπαϊκής Ιδέας.