Δημακόπουλος: «Όνειρο ζωής που έπαιξα αντίπαλος με τον Γκασόλ»

Ο σέντερ της αυστριακής Γκρατς, Γιάννης Δημακόπουλος φιλοξενήθηκε στο WEB Radio της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και την εκπομπή «Μπασκετικοί Μετανάστες», μιλώντας για τις εμπειρίες του από την Αυστρία, την Ισπανία, την Αυστραλία και την Ολλανδία.

Αναλυτικά είπε:

Για το λόγο που πέρασε τόσες πολλές χρονιές στο εξωτερικό: «Είναι μια απόφαση που τη σκέφτηκα αρκετά. Ήθελα να ‘μαι έξω. Και με τον ατζέντη μου κάθε φορά που είχαμε το meeting η πρώτη επιλογή ήταν για εξωτερικό. Αν έβρισκα κάτι σούπερ στην Ελλάδα θα το κοιτούσαμε, αλλά σαν πρώτη επιλογή ήθελα πάντα εξωτερικό».

Για τις πρώτες εντυπώσεις του απ’ τη Γκρατς: «Έχω σχηματίσει πολύ καλή εικόνα, είναι μια «δεμένη» ομάδα, έχουμε κάποιον «κορμό» από πέρυσι που τα παιδιά πήγαν καλά, τελείωσαν 3οι-4οι και έχουμε και καλές επιστροφές και από ξένους, κάτι που δε συνηθίζεται τόσο. Ο προπονητής είναι ο ίδιος για αρκετά χρόνια, ξέρει πώς λειτουργεί η ομάδα και επίσης έχω εδώ και έναν Έλληνα προπονητή, το Δημήτρη Σαρρίκα, με τον οποίο είχα συνεργαστεί και στην Κύπρο. Με βοηθάει στη διαδικασία να ετοιμαστώ, να μάθω τα κατατόπια, πώς παίζει η ομάδα και τι ζητούν πιο εύκολα».

Για την αντιμετώπιση που είχε απ’ την ομάδα του: «Ήταν όλοι πολύ καλοί, χαμογελαστοί απ’ την αρχή, κατευθείαν ο πρόεδρος με πήρε να με πάει εκεί που μένω, είχε πράγματα έτοιμα το σπίτι, ήταν φουλ επιπλωμένο. Μού έδειξε τα πάντα, πώς πάω πού, προσπάθησε να κάνει τη ζωή μου πιο εύκολη απ’ την αρχή. Κάνουν πολύ καλή δουλειά μέχρι στιγμής, γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένος».

Για το επίπεδο του αυστριακού μπάσκετ: «Δεν έχω πολύ μεγάλη εικόνα, έχω μόνο έναν αγώνα. Μπορώ να πω μόνο για την ομάδα που παίξαμε και εμάς. Παρ’ όλα αυτά, έχω 2 πρώην συμπαίκτες σ’ αυτό το πρωτάθλημα, έναν απ’ το κολλέγιο που τώρα παίζει στην Κάπφενμπεργκ και έναν απ’ την Ισπανία πέρυσι, ο οποίος τώρα παίζει στη Γουέλς. Είναι πολύ καλοί παίκτες και με μεγάλη εμπειρία, ο ένας είναι 32 χρονών με εμπειρία από Λιθουανία, Ισπανία, Πορτογαλία. Αυτήν τη στιγμή δεν ξέρω ακριβώς τι να περιμένω, προσπαθώ να κοιτάξω όλους τους αγώνες για να δω τι γίνεται, τι έχουν οι ομάδες, το μπασκετικό τους στυλ. Εμείς είμαστε μια ομάδα που παίζουμε αρκετό pick-and-roll, παρ’ όλα αυτά έχουμε στο rotation 3-4 μεγάλα κορμιά, οπότε μπορούμε να παίξουμε και inside game. Είμαστε τυχεροί γιατί όλοι οι ψηλοί μας έχουν το τρίποντο και δίνουμε τη δυνατότητα στον προπονητή να παίξουμε high-low, pick-and-roll, post-up, οτιδήποτε θελήσει για να «χτυπήσει» την αντίπαλη ομάδα. Είμαι ενθουσιασμένος να δω πώς θα προσεγγίσουμε τον κάθε αγώνα ξεχωριστά».

Για την εμπειρία του να παίζει αντίπαλος με τον Μαρκ Γκασόλ (πέρυσι στον αγώνα Αλμάνσα – Τζιρόνα): «Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, όχι μόνο στον αγώνα, αλλά και η προετοιμασία για τον αγώνα. Όλος ο κόσμος, όλη η πόλη, έκαναν sold out σχεδόν τρεις βδομάδες πριν. Υπήρξε ένα ατύχημα στο ζέσταμα, όπου καταλάθος έσπασα τη μπασκέτα, και άργησε ο αγώνας κοντά στη 1 ώρα να ξεκινήσει, αλλά ευτυχώς είχαμε 3ο ταμπλό και το φτιάξαμε. Αυτό που θυμάμαι είναι όταν πηγαίναμε στο τζάμπολ, αφού μου έδωσε το χέρι του και μου έδωσε μια φιλική σφαλιάρα στην κοιλιά. Ήταν σαν να είναι ένας βασιλικός παίκτης, έπαιζε με μεγάλη άνεση. Δεν έπαιζε για τα στατιστικά του, παρ’ όλα αυτά έβαλε αρκετούς πόντους. Η νοοτροπία μας σ’ εκείνον τον αγώνα ήταν να μη σκοράρουν οι υπόλοιποι. Ήταν ένας παίκτης που έχει σεβασμό από παίκτες, διαιτητές. Μιλάμε για έναν παίκτη Hall Of Famer, DPOY, τώρα πια δαχτυλίδι και με τους Ράπτορς. Μιλάμε απλά για τον Μαρκ Γκάσολ».

Για το να παίζει αντίπαλος με ένα απ’ τα πρότυπά του (Μαρκ Γκασόλ): «Είναι ένας όνειρο ζωής. Ιδιαίτερα με τον τρόπο παιχνιδιού και τη σωματοδομή, ότι είναι παίκτης στο ύψος μου, παίζει στη θέση μου, ήταν κάτι τρομερό το να δω πώς κινείται, πώς «κλειδώνει». Ξέρει πολλά κιλά μπάσκετ αυτός ο άνθρωπος και όλες του οι επιλογές ήταν προσεγμένες, πώς να δουλέψει το σύστημα, πού να δώσει τη μπάλα. Ήταν ένας playmaker ρακέτας».

Για την εμπειρία του απ’ τη LEB Oro (Β’ Ισπανίας) με την Αλμάνσα: «Ήταν μια ωραία εμπειρία, είχαμε πάρα πολλούς αγώνες, παίξαμε 39 αγώνες στην Ισπανία. Τα γήπεδα ήταν πολύ ωραία, παίξαμε με την Εστουδιάντες και στο «Wizink Center» της Ρεάλ Μαδρίτης, το γήπεδο της Τζιρόνα είναι καταπληκτικό, το γήπεδο της Γρανάδα είναι ένα «παλάτι». Είχαμε πολύ απαιτητικό πρόγραμμά, αλλά έκανα τα ταξίδια μου».

Για το πέρασμά του απ’ την Αυστραλία με τους Ίστερν Μάβερικς: «Είμαι μισός Έλληνας, μισός Αυστραλός και έχω υπηκοότητα και διαβατήριο για την Αυστραλία, δηλαδή εκεί έπαιξα σαν Αυστραλός, όχι σαν ξένος. Ήθελα να παίξω και στην Αυστραλία, ν’ «ανοίξω» και την αγορά εκεί, γιατί αν πας στην 1η κατηγορία του ΝΒL μιλάμε για πολύ καλά οικονομικά δεδομένα, για τρομερά γήπεδα, τρομερές εγκαταστάσεις. Το πρωτάθλημα έχει πολύ μεγάλη επιρροή αυτήν τη στιγμή, τα τελευταία χρόνια έχουν στείλει τους περισσότερους παίκτες στο ΝΒΑ από κάθε άλλο πρωτάθλημα χώρας. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθούν να «χτίσουν» ταλέντα και είναι ένα πολύ περίεργο ρόστερ που έχει η κάθε ομάδα. Σου επιτρέπει να έχεις συγκεκριμένο αριθμό ξένων, παρ’ όλα αυτά σου επιτρέπει να έχεις έναν παίκτη απ’ την Ασία και είσαι υποχρεωμένος να έχεις έναν παίκτη 20 χρονών και κάτω, ο οποίος θα παίζει αναγκαστικά τουλάχιστον 15 λεπτά. Γενικά θέλουν να αναπτύσσουν παίκτες».

Για το πέρασμά του απ’ την Ολλανδία με τον Άρη Λέουβάρντεν: «Ήταν η χρονιά μετά τον κορωνοϊό. Αναγκαστικά έφυγα από την Κύπρο, επειδή θα έκλειναν τα σύνορα και ήταν δύσκολα στην Ελλάδα με τον κορωνοϊό, επειδή δεν είχες γυμναστήριο, γήπεδο, γενικά δεν επιτρεπόταν να κάνεις τίποτα. Έκανα μια προσπάθεια να συνεργαστώ με τον Προμηθέα για να χρησιμοποιώ το γήπεδό του και να μείνω σε μια καλή κατάσταση, αλλά λόγω των μέτρων δε μπορούσα. Ήρθα σε μια συνομιλία με τον ατζέντη μου και του είπα να ψάξει να μου βρει ομάδα του εξωτερικού σε πρωτάθλημα που να παίζει. Λίγο μετά τα Χριστούγεννα ήρθε το μήνυμα και πήγα στην Ολλανδία. Ουσιαστικά ήταν μόνο 4.5 μήνες η σεζόν, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η σεζόν ξεκίνησε απ’ το μηδέν και όλοι οι αγώνες που θα παιζόντουσαν όλη τη χρονιά πραγματοποιήθηκαν σε 4.5 μήνες. Φτάσαμε σε σημείο να παίζαμε 3 παιχνίδια την εβδομάδα. Η ομάδα μου ήταν αρκετά καλή, αλλά το ότι είχαν καθίσει τα παιδιά εκτός για κάποιους μήνες λόγω μέτρων του κορωνοϊού, έφερε πάρα πολλούς τραυματισμούς. Χάσαμε τρεις παίκτες μέχρι το τέλος της σεζόν, εγώ ευτυχώς δεν τραυματίστηκα. Γενικά απ’ την Ολλανδία δεν είχα πολλά παράπονα».