Αθλητική απρέπεια τις ημέρες της τραγωδίας

Το έγραψαν ο Νίκος (Παπαδογιάννης) το βράδυ της Πέμπτης και ο Γιώργος (Κούβαρης) σήμερα το πρωί. Ο αγώνας του Παναθηναϊκού με την Εφές δεν έπρεπε να διεξαχθεί. Μετά από χρόνια αν κάποιος ανατρέξει στα γεγονότα αυτών των ημερών του 2023, θα αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν στην ημερομηνία 2/3 να βρίσκει αθλητικούς αγώνες επί ελληνικού εδάφους, ενώ την 1/3 έχει συμβεί μια εθνική τραγωδία με το θλιβερό έργο αναζήτησης νεκρών να συνεχίζεται και δύο ημέρες μετά. Αλλά ο αγώνας στο ΟΑΚΑ, η ντροπή της Euroleague και το τι έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός είναι μόνο το ένα θέμα, όσον αφορά τον αθλητισμό, το διήμερο 1-2 Μαρτίου. Γιατί αν κάποιος ανατρέξει στα αθλητικά γεγονότα της μαύρης ημέρας που ξημέρωσε την Τετάρτη θα δει κάτι ακόμα πιο εμετικό. Δύο ευρωπαϊκούς αγώνες πόλο και ένα στο βόλεϊ να διεξάγονται κανονικά επί ελληνικού εδάφους! Η Βουλιαγμένη αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό για το Champions League, ο Πανιώνιος υποδέχθηκε τη Βάσας για το Euro Cup και οι γυναίκες του Ολυμπιακού την Ταργκοβίτσε για το CEV Cup.

Είναι σαφές ότι όσον αφορά τη δημοσιότητα το πόλο και το βόλεϊ περνάνε αρκετές φορές κάτω από τα ραντάρ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει με ευθύνη των διοικήσεων τους να περνάνε κάτω από τον πήχη της ανθρωπιάς και να συναντάνε την ασέβεια. Και είναι ακόμα μεγαλύτερη η απορία μου πως, ένας άνθρωπος που εκτιμώ ιδιαίτερα, ο πρόεδρος της ΚΟΕ που είναι παράλληλα και εκ των αντιπροέδρων της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (LEN), ο Κυριάκος Γιαννόπουλος δεν πάτησε πόδι για να πει όχι, στην περίπτωση του πόλο. Την ίδια ημέρα που και η ΚΟΕ και η ΕΟΠΕ ανέστειλαν την εγχώρια αγωνιστική δραστηριότητα για ένα τριήμερο, δεν έχουν ανάστημα να σηκώσουν απέναντι στην ευρωπαϊκή αρχή του αθλήματος τους; Και αν υπάρχει κάτι που κάνει ακόμα πιο εξοργιστικό το όλο σκηνικό, ειδικά στην περίπτωση του πόλο, είναι ότι ο ένας από τους δύο (ευρωπαϊκούς) αγώνες αφορά αναμέτρηση ελληνικών ομάδων, άρα δεν τίθεται ούτε καν θέμα μετακίνησης.

Κάποιοι θα πείτε «Ε και τι έγινε που έγιναν τα ματς; Η ζωή συνεχίζεται». Σε εσάς, θα απαντούσα ότι αν δεν μάθατε στο σπίτι σας, ή τον ξεχάσατε στην πορεία, τον σεβασμό υπάρχει πάντα χρόνος. Και όχι, η ζωή δεν συνεχίζεται για όλους από την Τετάρτη και απαιτείται η ελάχιστη ένδειξη ανθρωπιάς στη μνήμη τους. Αλλά δεν με αφορούν αυτές οι απόψεις. Δεν με αφορά να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να ξεκινάει μέσα σε αυτή τη μαυρίλα να πάει στο κολυμβητήριο ή μια ημέρα μετά στο ΟΑΚΑ ή στου Ρέντη για να δει έναν αγώνα. Προφανώς κάποιοι έχουν μεγαλύτερες αντιστάσεις απ΄ ότι εγώ. Ειλικρινά δεν το κρίνω αυτό. Το θέμα μου είναι οι επίσημοι φορές. Οι ομοσπονδίες, ελληνικές και ευρωπαϊκές και οι ίδιες οι ομάδες. Ακόμα και το κράτος που θα έπρεπε να έχει την αρμοδιότητα (παραδόξως δεν την έχει μέχρι τώρα!) να αποφασίσει και να επιβάλλει και όχι να προτείνει την απαγόρευση διεξαγωγής αγώνων σε τέτοιες περιστάσεις τραγικές περιστάσεις. Στην περίπτωση της Euroleague έμαθα ότι δεν τέθηκε καν από την πλευρά της διοργανώτριας σκέψη άρα και θέμα αναβολής. Πέταξε το μπαλάκι (άρα και το κόστος αναβολής και εκ νέου ορισμού του αγώνα που υπολογίζεται σε περίπου 150.000 ευρώ) στον Παναθηναϊκό. Τραγική προσέγγιση όχι αθλητικού οργανισμού, αλλά ιδιωτικής εταιρίας. Η γνωστή άθλια «κράτος εν κράτει» συμπεριφορά της και στο ηθικό σκέλος. Αλλά παρ όλα αυτά απορώ με τις ίδιες τις ομάδες και με τους παίκτες, τους Έλληνες τουλάχιστον, που δεν είπαν ένα ηχηρό «Δεν πάτε στο διάολο, δεν παίζουμε». Από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή στην αντίδραση. Αν όχι από τους πρωταγωνιστές από πού; Θα τους τιμωρούσαν οι ομοσπονδίες και ή…εταιρία; Παράσημο θα ήταν!

Θα αναρωτηθείτε ίσως, γιατί δεν λέω τα ίδια για αγώνα που έγιναν με τη συμμετοχή ελληνικών ομάδων στο εξωτερικό. Του Απόλλωνα στο πόλο στην Ισπανία και του Ολυμπιακού που θα παίξει απόψε στο Μιλάνο. Ασφαλώς και λέω! Η άποψή μου είναι πως ούτε αυτά τα ματς έπρεπε να διεξαχθούν, αλλά τουλάχιστον επί ελληνικού εδάφους και στο πλαίσιο του τριήμερου πένθους δεν θα έπρεπε να γίνει οποιαδήποτε αθλητική εκδήλωση. Κάτι δύσκολα κατανοητό από πολλούς πάντως. Σκεφτείτε ότι την 1η Μαρτίου η μεγαλύτερη Ένωση μπάσκετ της χώρας η ΕΣΚΑ ανακοίνωσε αρχικά ότι θα γίνουν όλοι οι αγώνες κανονικά (ηλικιακά και τοπικά) και υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής ανακάλεσε την απόφαση.

Μπορεί να είμαι ρομαντικός, ηθικολόγος, γραφικός ότι άλλο θέλετε πείτε με. Μπορεί και να έχετε δίκιο. Πιστεύω όμως ότι να βάζεις με το ζόρι νέους ανθρώπους σε μια υποχρεωτική διαδικασία, ενώ τα πόδια τους είναι κομμένα και οι ψυχές του ματωμένες, μπροστά στην απώλεια άλλων νέων ανθρώπων, επειδή… «το πρόγραμμα δεν βγαίνει» είναι απάνθρωπο και χυδαίο. Δείχνει απουσία ενσυναίσθησης και προκαλεί μια χώρα που θρηνεί. Στο «Ε και τι έγινε που έγιναν τα ματς; Η ζωή συνεχίζεται» απαντάω: «Ε και αν δεν γινόταν τα ματς τι;». Ξέρω ότι το τριήμερο πένθος είναι κάτι συμβολικό. Ξέρω ότι όλα πρέπει πάλι να λειτουργήσουν. Γνωρίζω ότι τα ζητήματα γύρω από τη μαζική δολοφονία στα Τέμπη είναι άλλα και πολύ σοβαρά. Αλλά και οι συμβολισμοί έχουν την αξία τους. Η ευαισθησία και η σκέψη, το νοιάξιμο για αυτούς που θρηνούν, είναι σημαντικά για το πώς πορευόμαστε σαν κοινωνία. Και –θεωρητικά- ο αθλητισμός είναι το υγιές κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Τουλάχιστον μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μια από καρδιάς συγγνώμη από αυτούς που έχουν εμπλακεί σε αυτή την απρέπεια θα είχε αξία.