Εθνική εφήβων: Η αντίδραση από το -20, δείχνει χαρακτήρα υψηλών προδιαγραφών!

Έχοντας παρακολουθήσει τα τρία πιο σοβαρά φιλικά τεστ προετοιμασίας που έδωσε στο τουρνουά του Λογκρόνιο, γνωρίζοντας τους περισσότερους διεθνείς κι έχοντας σε μεγάλη εκτίμηση τον ομοσπονδιακό προπονητή, πίστευα εξ’ αρχής ότι η Εθνική εφήβων ήταν η ομάδα με τις μεγαλύτερες βλέψεις για κάτι πραγματικά σπουδαίο στα εφετινά πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα των μικρών ηλικιών.

Αποτελείται, άλλωστε, από την βάση της περυσινής Εθνικής παίδων (Λιοτόπουλος, Αβδάλας, Αμπόσι, Μαραγκουδάκης, Κομνιανίδης), που κατέκτησε την 4η θέση στην Ευρώπη, από το μεγαλύτερο prospect που έβγαλε τα τελευταία χρόνια το ελληνικό μπάσκετ (Σαμοντούροβ), ενώ την 12άδα συμπληρώνουν έξι ακόμη παιδιά (Καλλιοντζής, Σπρίντζιος, Παρασκευόπουλος, Βασιλαντωνάκης, Καμπερίδης και Χιτικούδης), τα οποία ανά πάσα στιγμή μπορούν να μετατραπούν από ρολίστες σε πρωταγωνιστές και τούμπαλιν, ανάλογα με τις ανάγκες της περίστασης.

Κοινώς, η εφετινή φουρνιά των εφήβων αποτελεί την επιτομή της ομάδας που συνδυάζει τα πάντα. Μέγεθος, αθλητικότητα, ποιότητα, βάθος, ταχύτητα, σκληράδα και το σημαντικότερο χαρακτήρα και νοοτροπία νικητή! Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο δεν φοβήθηκα ποτέ το ματς της αγχωτικής πρεμιέρας (88-83) στη Νις, έστω κι αν – πριν την συμπλήρωση του 4ου λεπτού (3’38”) – χάναμε με 0-18, έχοντας δεχθεί τέσσερα καρφώματα!

Σαν να μην έφτανε αυτό το σοκαριστικό ξεκίνημα, η Ιταλία έφτασε την διαφορά στο +20 (1-21 στο 6ο λεπτό) έχοντας συνολικά 8/11 σουτ, ενώ η Ελλάδα πέτυχε το πρώτο της καλάθι εντός πεδιάς δύο λεπτά πριν τη λήξη της πρώτη περιόδου κι ενώ μέχρι εκείνο το σημείο, μετρούσε 0/10 σουτ!

Από ‘κεινό το σημείο και μετά, όμως, ήταν σαν να κατέβηκαν οι διακόπτες! Η πιεστική άμυνα με χέρια παντού και η σωστή χρήση του σώματος στις επαφές, είχαν ως αποτέλεσμα 7 κλεψίματα και 5 τάπες, ενώ το καθαρό μυαλό και οι σωστές αποφάσεις και συνεργασίες στην επίθεση, έφεραν αρκετά εύκολα καλάθια στην 2η περίοδο, στοιχείο που έδωσε μεγάλη και γρήγορη ώθηση στην επιχείρηση της ολικής επαναφοράς.

Κακά τα ψέματα, όταν μία ομάδα εφήβων καταφέρνει όχι απλά να ισορροπήσει μέσα σε χρόνο ρεκόρ ένα ματς 20 πόντων και να πάει στην ανάπαυλα με το σκορ στα ίσα, τότε έχει βάλει τις βάσεις για την μεγάλη ανατροπή.

Το πιο εντυπωσιακό με την αντίδραση των παικτών του Βαγγέλη Ζιάγκου ήταν ότι δέχτηκαν 21 πόντους στα πρώτα 6 λεπτά του αγώνα και μόλις 17 στα υπόλοιπα 14 του 1ου μέρους, τρέχοντας ένα επιμέρους 37-17 και υποχρεώνοντας τους «ατζούρι» σε 4/16 σουτ και 9 λάθη στο αντίστοιχο διάστημα.

Κάπου ενδιάμεσα (για την ακρίβεια 7,3” πριν την λήξη της 1ης περιόδου), βέβαια, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η Εθνική μας επωφελήθηκε από την σχεδόν 50λεπτη διακοπή του αγώνα! Αρχικά λόγω του τραυματισμού του Κόντε (από σύγκρουση με τον Αμπόσι) και εν συνεχεία λόγω του νερού που έσταζε στο παρκέ από την τρύπια οροφή του γηπέδου, λόγω της σύντομης καταρρακτώδους βροχής που έπληξε την σερβική πόλη.

Αλήθεια, τώρα, είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοιοι ερασιτεχνισμοί σε αγώνα πανευρωπαϊκού επιπέδου (ακολούθησαν σπάνιες εικόνες στον αγώνα Πολωνίας-Τουρκίας), υπό την αιγίδα της FIBA; Πάλι καλά που η νεροποντή κράτησε λίγο, οι εθελοντές σκούπισαν και σφουγγάρισαν δεκάδες φορές το παρκέ και το παιχνίδι συνεχίστηκε. Αφού εν τω μεταξύ «είχε τινάξει στον αέρα» το πρόγραμμα της 1ης μέρας των αγώνων…

Αμά τη επιστροφή στην αγωνιστική δράση, τα πάντα είχαν αλλάξει. Η Ελλάδα ήταν απόλυτα κυρίαρχη και το ότι έκτοτε, επικράτησε και στα τρία τελευταία δεκάλεπτα έδειξε πόσο σοβαρή και πειθαρχημένη ήταν στην άμυνα, την υπομονή και την έλλειψη πανικού που χαρακτήριζε το παιχνίδι της, αλλά και την πληθώρα των επιλογών που έχει στην επίθεση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πλην του Λιοτόπουλου (ήταν από την αρχή πολύ επιθετικός και έβγαλε πολύ ενέργεια μπροστά) αλλά και του Σαμοντούροβ (θα μπορούσε να έχει ακόμη καλύτερα νούμερα, αν δεν “βολόδερνε” για αρκετό χρόνο και χωρίς λόγο στην περιφέρεια), οι οποίοι είχαν την μεγαλύτερη διάρκεια, η ελληνική ομάδα πήρε σκορ από τον Αμπόσι (10π., 4ρ. & 2ασ.) στο πρώτο μέρος και κρίσιμους πόντους από τον Αβδάλα (8π., 3ας. & 2κλ.) στο 2ο, ενώ πολύ ουσιαστικό σε άμυνα, επίθεση και δημιουργία ήταν το δίδυμο της ΧΑΝΘ, ο Χιτικούδης (10π. & 4ρ.) με τον Κομνιανίδη (8π., 3ας & 2κλ.).

Με τέτοια νίκη στο εναρκτήριο ματς και υπό τις συνθήκες που αυτή επετεύχθη, απέναντι σε έναν διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο (η Ιταλία νίκησε εκτός έδρας την αποψινή μας αντίπαλο, Ισπανία στο πρόσφατο τουρνουά), νόμιζω ότι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα είχε το καλύτερο δυνατό ξεκίνημα σε ένα τουρνουά που δεν έχει πάει για την συμμετοχή.

Το ηλεκτροσόκ της 1ης περιόδου και η συνολική αντίδραση στα υπόλοιπα 4/5 της αναμέτρησης, εκτιμώ ότι αφήνουν υποσχέσεις για μία διαδρομή που θα μας απασχολεί κάθε μέρα και περισσότερο. Ανεξαρτήτος αποτελέσματος, η προοπτική αυτών των παιδιών δείχνει ότι θα μας προσφέρει πολλές όμορφες στιγμές. Από το άμεσο έως και το εγγύς μέλλον…

Υγ.1: Η αμυντική ικανότητα της ελληνικής ομάδας δεν αντικατοπτρίζεται από το παθητικό των 83 πόντων της πρεμιέρας, αλλά πολύ περισσότερο από τους 62 που δέχτηκε στα τελευταία 34 λεπτά!

Υγ.2: Ένας συντελεστής που είναι άκρως ενδεικτικός είναι το άθροισμα των κλεψιμάτων και των κοψιμάτων. Όταν αυτός ο αριθμός είναι διψήφιος (12) και ο αντίστοιχος των λαθών (7) μονοψήφιος, τότε η άμυνα αποτελεί σημαντικό παράγοντα για το εκάστοτε επιτυχημένο αποτέλεσμα.

Υγ.3: Και κάτι όχι και τόσο άσχετο με το περιεχόμενο του κειμένου. Ο Ζήσης Σαρικόπουλος, που ήταν μέλος της χρυσής φουρνιάς των 90άρηδων (Σλούκας, Παπανικολάου, Παππάς, Μάντζαρης, Μπόγρης, Κασελάκης κ.α.) με 5 μετάλλια στις μικρές Εθνικές ομάδες, ετοιμάζει κάτι πολύ χρήσιμο για τους νέους φερέλπιδες μπασκετμπολίστες. Αν και δεν έχει ρίξει ακόμη τίτλους τέλους στην καριέρα του, ωστόσο, έχει ήδη βρει μία ενδομπασκετική παράλληλη ενασχόληση. Η πλατφόρμα που έχει ήδη ετοιμάσει (Adapted Services by Zisis Sarikopoulos), θα απευθύνεται σε νέα παιδιά που θέλουν να προετοιμαστούν κατάλληλα, για να ακολουθήσουν τον αμερικάνικο δρόμο, συνδυάζοντας σπουδές και μπάσκετ. Προσεχώς θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά περισσότερα.