Ο προπονητής της Εθνικής Παλαιστίνης στο Gazzetta: «Πέραν της ανησυχίας, η ζωή συνεχίζεται κανονικά στη Δυτική Όχθη»

• Η ζωή συνεχίζεται κανονικά στη Δυτική Όχθη
• Πώς είναι να ζει ένας Έλληνας στην Παλαιστίνη
• Το επίπεδο του μπάσκετ στην Παλαιστίνη και ο αθλητισμός ως διέξοδος

Η Λωρίδα της Γάζας μετατράπηκε ξανά σε χώρος εχθροπραξιών. Από το περασμένο Σάββατο, μετά και την επίθεση της Χαμάς, οι δυνάμεις του Ισραήλ ψάχνουν τρόπο να απαντήσουν, σε έναν... αέναο πόλεμο μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, που βάζει στο κέντρο του άμαχο πληθυσμό. Τον λαό των δύο χωρών που συνυπάρχει με ένα μίσος το οποίο του επιβλήθηκε.

Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στην καρδιά της Παλαιστίνης, τη Βηθλεέμ η απόπειρα για ομαλή συνέχιση της ζωής συνεχίζεται. Οι ειδήσεις τρομάζουν και προκαλούν ανησυχία, όμως στη Δυτική Όχθη, τον κύριο όγκο του κράτους η ρουτίνα δεν άλλαξε προς το παρόν, όπως αναφέρει στο Gazzetta ο Γιάννης Διαμαντάκος, προπονητής της Εθνικής Παλαιστίνης καθώς και της Μπετς Αχούρ Orthodox Club.

Η ζωή συνεχίζεται κανονικά στη Δυτική Όχθη

«Άλλο η Λωρίδα της Γάζας και άλλο η Δυτική Όχθη. Εμείς έχουμε μία μεγάλη απόσταση από εκεί, απέχουμε με το αυτοκίνητο τουλάχιστον 1,5 ώρα. Στη Δυτική Όχθη που είναι το κύριο μέρος των Παλαιστινίων, πέραν της ανησυχίας που είναι μεν πολύ έκδηλη όπως μου είπαν οι συνεργάτες μου, δεν υπάρχουν θέματα, η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Με τον όρο ανησυχία εννοούμε ότι έχουν πάει σε σούπερ μάρκετ και σε βενζινάδικα.

Τα σχολεία λειτούργησαν κανονικά, το Σάββατο μόνο που έκλεισαν (σ.σ. είναι εργάσιμη εκεί). Εμείς έχουμε σήμερα προπόνηση την οποία θα κάνουν οι βοηθοί μου, μιας και εγώ πηγαίνω πάλι στην πόλη την Τρίτη (10/10). Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα όμως υπάρχει αυτή η ανησυχία.

Εμείς ετοιμαζόμαστε για την πρώτη αναμέτρηση του West Asia Super League, το αντίστοιχο BCL της Ασίας. Παίζουμε εκτός έδρας με την πρωταθλήτρια Λιβάνου, την Αλ Ριγιάντι».

Ο Έλληνας κόουτς ανέλαβε τα ηνία της Εθνικής Παλαιστίνης τον Ιανουάριο του 2023. Μία εμπειρία πρωτόγνωρη για κάποιον Ευρωπαίο, ο οποίος αφήνει τη χώρα του για να ζήσει σε μία χώρα… παρεξηγημένη.

«Στον έναν χρόνο που βρίσκομαι εκεί, δεν αισθάνθηκα ποτέ πως δεν είμαι ασφαλής. Ταξιδέψαμε σε όλη την επικράτεια της Δυτικής Όχθης κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Η Βηθλεέμ είναι μια άκρως τουριστική πόλη, έχει τη θρησκευτική της σημασία. Είναι ζωντανή πόλη, η ζωή της είναι ωραία» αναφέρει ο κόουτς Διαμαντάκος.

Η Βηθλεέμ απέχει πολύ από τις εικόνες που φτάνουν στα μάτια του κόσμου και τα όσα φρικιαστικά συμβαίνουν από τις δύο πλευρές, στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Υπουργός άμυνας του Ισραήλ, Γιοάβ Γκαλάντ δήλωσε δημόσια πως στη Γάζα θα κλείσουν τα πάντα, από τον ηλεκτρισμό μέχρι το φαγητό και τα καύσιμα.

Κάτι τέτοιο βέβαια δε δύναται να συμβεί στη Δυτική Όχθη. Μάλιστα οι τοπικές αρχές βρίσκονται σε επικοινωνία με τον κόουτς Διαμαντάκο, ενώ και οι ξένοι της ομάδας, τρεις Αμερικανοί και ένας Σέρβος ακολουθούν κανονικά τις προπονήσεις που δε σταματούν.

«Δε μας έχουν δώσει κάποια ειδική οδηγία, έχω επικοινωνήσει κιόλας. Οι προξενικές αρχές άλλωστε είναι πολύ κοντά μου από την πρώτη στιγμή. Αυτήν την ώρα συνεχίζονται όλα κανονικά. Έχουμε τρεις Αμερικανούς και περιμένουμε έναν Σέρβο, τον οποίο υπογράψαμε την Παρασκευή. Παραμένουν εκεί και οι Αμερικάνοι δεν έχουν καμία ταξιδιωτική οδηγία για να φύγουν.

Μάλιστα ταξίδεψαν το προηγούμενο Σάββατο στο Τελ Αβίβ που δεν είναι πολύ μακριά από τη Βηθλεέμ και εκεί όταν έφτασαν άρχισαν να συμβαίνουν όλα όσα συνέβησαν. Κάθισαν σε ένα ξενοδοχείο και τους φέραμε πίσω με ασφάλεια, με τη βοήθεια του GM. Δεν υπήρχε θέμα ασφάλειας στη λεωφόρο που συνδέει το Τελ Αβίβ με τα Ιεροσόλυμα. Δεν υπάρχει κίνδυνος εάν δε βρίσκεσαι στην εμπόλεμη ζώνη. Επιπτώσεις όμως μπορεί να δούμε, για παράδειγμα στον τουρισμό και στην οικονομία».

Άλλωστε η Μπετς Αχούρ Orthodox Club πέραν του πρωταθλήματος το οποίο κατέκτησε, έχει γίνει πρωτοπόρος και στα εκτός των συνόρων. Στην 1η αγωνιστική του West Asia Super League, την 25η Οκτωβρίου, η ομάδα της Παλαιστίνης θα γίνει η πρώτη της χώρας που συμμετέχει σε διοργανώσεις οι οποίες βγαίνουν από τα στενά όρια εντός των τειχών.

«Σίγουρα όταν συμβαίνουν όλα αυτά οι παίκτες δεν μπορούν να δουλέψουν στο 100%. Οι ντόπιοι δε θα έρθουν με την ίδια συγκέντρωση. Είναι μεν μέσα στη ζωή τους όλο αυτό. Στη Γάζα δε συμβαίνει πρώτη φορά. Το έχουν μέσα στο μυαλό τους, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν τους επηρεάζει. Εγώ επιστρέφω (10/10) για να αποκτήσω εικόνα, αλλά από ό,τι μίλησα μαζί τους μέσω zoom δεν είδα κάτι διαφορετικό».

Πώς είναι να ζει ένας Έλληνας στην Παλαιστίνη

Το καλοκαίρι του 1982 τα ισραηλινά στρατεύματα μπήκαν στη Βυρητό, κατά τον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου. Ο Γιάσερ Αραφάτ, ηγέτης της αντιστασιακής οργάνωσης της Παλαιστίνης, καταφεύγει στην Ελλάδα, με τον τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου να τον υποδέχεται.

Γεγονός που μαζί με τον Χριστιανισμό, κάτι που παραμένει εμφανές στην περιοχή της Βηθλεέμ, μια συμβολική χώρα για τη θρησκεία, κάνει τους Παλαιστίνιους να τρέφουν φιλικά αισθήματα για κάθε Έλληνα. Ο κόουτς Διαμαντάκος δε θα μπορούσε να μη λάβει όλο αυτό το κλίμα κατά την παραμονή του.

«Οι Παλαιστίνιοι είναι πολύ φιλικοί προς τους Έλληνες. Αφενός από τη μία λόγω του Γιασέρ Αραφάτ, αφετέρου στην περιοχή της Βηθλεέμ πάρα πολλοί έχουν σπουδάσει ελληνικά. Εγώ περισσότερο μιλάω ελληνικά έξω από το γήπεδο. Έχουν σπουδάσει πολλοί στην Ελλάδα και συνεχίζουν να έρχονται. Παραμένουν πολύ φιλικοί προς όλους και ακόμα περισσότερο στους Έλληνες. Πρόκειται για ανθρώπους οικογενειάρχες στη Βηθλεέμ, αποτελεί τη μοναδική πόλη που οι Χριστιανοί παραμένουν πλειοψηφία και αυτό παίζει μεγάλο ρόλο προς τους Έλληνες.

Ο Πατριάρχης Θεόφιλος είναι και Πατριάρχης των Χριστιανών Αράβων. Όπως ακριβώς άλλωστε και η Ραμάλα, μία πόλη κοσμοπολίτικη. Οι μεγάλες πόλεις στη Δυτική Όχθη ζούσαν μια πολύ φυσιολογική ζωή, με τις ιδιαιτερότητες της αραβικής κουλτούρας, με έντονο τον Μουσουλμανισμό, χωρίς να υπάρχει θέμα μεταξύ Μουσουλμάνων και Χριστιανών. Υπάρχει ένας αλληλοσεβασμός. Στη Βηθλεέμ υπάρχουν εκκλησίες Ορθόδοξες και Μουσουλμανικές. Εγώ ακούω τον Ιμάμη κάθε μέρα. Η ομάδα μου ονομάζεται Μπετς Αχούρ Orthodox Club, όμως έχουμε και τέσσερις παίκτες Μουσουλμάνους φυσικά».

Το επίπεδο του μπάσκετ στην Παλαιστίνη και ο αθλητισμός ως διέξοδος

Εμπειρία. Σίγουρα αυτήν είναι η λέξη που περιγράφει την κατάσταση. Ένας Έλληνας προπονητής της Μπετς Αχούρ, αλλά και της Εθνικής ομάδας της Παλαιστίνης. Ο Διαμαντάκος δε θεωρεί το έργο του διεκπεραιωτικό, μιας και έχει μπει για τα καλά στο πρόγραμμα της χώρας, συμμετέχοντας ενεργά στις προσπάθειες ανάδειξης του προϊόντος.

«Η εμπειρία; Εξαρτάται το πρίσμα. Σήμερα είναι μία εμπειρία και λόγω της ιδιαιτερότητας της περιοχής και λόγω του επιπέδου του μπάσκετ, της οργάνωσης. Από την άλλη πραγματικά χαίρομαι που είμαι μέρος της προσπάθειας της Ομοσπονδίας και της ομάδας, για να ανεβάσουμε το επίπεδο. Με την Ομοσπονδία πέραν των υποχρεώσεων τρέχουμε προγράμματα, κάναμε σεμινάρια για τους προπονητές, πήγαμε στη Λωρίδα της Γάζας και φτιάξαμε κλιμάκια για τις μικρές Εθνικές. Συμμετέχω και λόγω των παραστάσεων που έχω από την Ελλάδα και τους αρέσουν οι ιδέες μου, αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον».

Η Μπετς Αχούρ κατέκτησε τον τίτλο στην Παλαιστίνη τη χρονιά που μας πέρασε. Μια ομάδα που λειτουργεί σε επαγγελματικά πρότυπα, κάτι που φαίνεται από τους ξένους και την πρώτη ύλη που προσφέρει στους παίκτες της. Σε μία χώρα άλλωστε που ο αθλητισμός αποτελεί τρόπο διεξόδου από τις σκέψεις και τη βαρβαρότητα της καθημερινότητας, το μπάσκετ δεν μπορούσε να μη δώσει αυτήν την ευκαιρία στους νέους.

«Το πρωτάθλημα βρίσκεται στο επίπεδο της ελληνικής Α2. Τώρα εμείς με τους ξένους που πήραμε ίσως να μπορούσαμε να σταθούμε στην Α1. Η Εθνική έχει καλύτερο επίπεδο γιατί οι περισσότεροι παίζουν στο εξωτερικό. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι με αξιώσεις θα διεκδικήσουμε την πρόκριση στο FIBA Asia, έχουμε πέσει με Σαουδική Αραβία, Ιράκ και Ιορδανία. Δε μας φοβίζει καμία ομάδα, δεν είμαστε από τα φαβορί αλλά το πιστεύουμε.

Ο αθλητισμός είναι μία διέξοδος. Υπάρχουν δυσκολίες στην καθημερινότητα σε απλά πράγματα. Οι άνθρωποι περνάνε καλά όμως ένεκα της κατάστασης ταλαιπωρούνται. Από τη Βηθλεέμ στη Ραμάλα μία απόσταση 20 λεπτά, την κάνουν οι άνθρωποι σε 2-2.5 ώρες γιατί πρέπει να πάνε μέσω ενός ημικυκλικού δρόμου υποχρεωτικά, λόγω απαγορεύσεων. Αυτές τις δυσκολίες μέσω της επίδρασης του αθλητισμού προσπαθούμε να μειώσουμε. Στο μπάσκετ είναι ημιεπαγγελματίες οι παίκτες, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που υπάρχουν αρκετά χρήματα. Εμείς έχουμε το γυμναστήριό μας, το γήπεδο ιδιόκτητο και προσπαθούμε να τους βάλουμε σε μία ρουτίνα επαγγελματική. Σα συγκρότημα μοιάζει με τις ελληνικές ομάδες χωρίς υπερβολή».

Αφήνοντας την Ελλάδα με προορισμό τη Δυτική Όχθη, σε άλλο ένα ταξίδι που έκανε συνήθεια και κομμάτι της ζωής του, ο Γιάννης Διαμαντάκος δεν μπορεί παρά να εύχεται ειρήνη και το τέλος των εχθροπραξιών. Η Μπετς Αχούρ Orthodox Club και η Εθνική Παλαιστίνης θα συνεχίσουν να εκπέμπουν το δικό τους φως στο σκοτάδι, με φόντο την ειρηνική συμβίωση.