Στογιάκοβιτς: «Ακόμα σκέφτομαι τους τελικούς με τον Παναθηναϊκό και το χαμένο τρίποντο κόντρα στους Λέικερς»

O «Πέτζα» μίλησε στη «MeridianSport» όπου εκτός από την ένταξή του στο «Hall Of Fame» έφερε στο μυαλό του δύο στιγμές οι οποίες παραμένουν ανεξίτηλες μέσα του.

Λίγο-πολύ τον έχουν στοιχειώσει. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται να ισχύει από τα λεγόμενά του. Αν και έχουν περάσει 26 χρόνια, αν και έχει πετύχει σπουδαία πράγματα στην καριέρα του, ακόμα σκέφτεται τη σειρά των τελικών μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ το 1998 όπου οι «πράσινοι» είχαν κατακτήσει τον τίτλο με 3-2 νίκες!

«Είμαι περήφανος για όλα, δεν μετανιώνω για τίποτα. Όμως υπάρχουν και δύο στιγμές που σκέφτομαι συνέχεια. Τους τελικούς του ΠΑΟΚ κόντρα στον Παναθηναϊκό καθώς χάσαμε το πρωτάθλημα στο 5ο ματς» ήταν η χαρακτηριστική ατάκα του «Πέτζα» ο οποίος ωστόσο είχε και κάτι ακόμα να πει:

«Σκέφτομαι και το σουτ μου το 2002 στο 7ο παιχνίδι των τελικών της Δυτικής Περιφέρειας εναντίον των Λέικερς». Φυσικά εννοεί το χαμένο τρίποντο από τη γωνία με 11'' (σ.σ. airball έκανε για την ακρίβεια σ' ένα θεωρητικά εύκολο σουτ) να απομένουν για το τέλος του Game 7 και με το σκορ στο 99-98 υπέρ των Λέικερς. Το ματς είχε πάει στην παράταση αλλά οι Κινγκς είχαν γνωρίσει την ήττα και τον αποκλεισμό από τους τελικούς του NBA.

Επίσης μίλησε με ιδιαίτερη νοσταλγία και αγάπη για την Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μετακόμισα στην Ελλάδα στην πιο σημαντική περίοδο της ζωής μου, στα εφηβικά μου χρόνια. Μετά από τις δυσκολίες που είχαμε περάσει με τον πόλεμο, ένιωσα ελεύθερος και μπορούσα να ζήσω ξανά χωρίς να κοιτάξω πίσω. Έζησα ως φυσιολογικός έφηβος. Παρεμπιπτόντως, το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ένα από τα πιο δυνατά στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Μου δόθηκε η ευκαιρία να προπονηθώ με τους καλύτερους παίκτες, να παίξω σε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, να δουλέψω και να βελτιωθώ πολύ. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη πατρίδα μου μετά τη Σερβία».

Όσο για την ένταξή του στο Hall Of Fame της FIBA; «Είναι ωραίο συναίσθημα και τιμή που εκλέχτηκα στο Hall of Fame της FIBA. Κοιτάζω πίσω και βλέπω ότι έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που σταμάτησα, πολλώ δε μάλλον από τότε που άρχισα να παίζω. Αυτά είναι περίπου 30+ χρόνια, αλλά και ένας τεράστιος πλούτος να κοιτάζω πίσω τους ανθρώπους που έχω συναντήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Πάντα σκεφτόμουν θετικά, πολλά πράγματα ενώθηκαν για να γίνω μπασκετμπολίστας και θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό που έκανα αυτό που αγαπούσα».