Παπάζογλου: «Το ελληνικό μπάσκετ έχει αναδείξει μία από τις πιο δυνατές σχολές στον κόσμο»

Ο Κώστας Παπάζογλου εργάστηκε αρχικώς στην Μπράουνσβαϊγκ την περίοδο 2012/13 και το καλοκαίρι του 2020 επέστρεψε στο κλαμπ, έχοντας πρόεδρο τον πρωταθλητή κόσμου με την Εθνική Γερμανίας και γκαρντ των Μπρούκλιν Νετς, Ντένις Σρούντερ.

Ο Έλληνας κόουτς μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ για την παρουσία του στην Μπράουνσβαϊγκ, συμπληρώνοντας φέτος έξι χρόνια στον πάγκο, το μπάσκετ στη Γερμανία και το μέλλον του στην προπονητική.

Έπειτα από έξι χρόνια στο Μπράουνσβαϊγκ, νιώθεις πλέον τη Γερμανία σαν δεύτερο σπίτι σου;
«Ναι, εννοείται! Αισθάνομαι πραγματικά άνετα εδώ. Νιώθω οικεία και όμορφα, έχω δημιουργήσει τις δικές μου συνήθειες, ενσωματώνοντας πράγματα και καταστάσεις που γνωρίζω καλά και απολαμβάνω. Γενικά, είμαι πολύ προσαρμοστικός άνθρωπος και μπορώ να κατανοώ και να προσαρμόζομαι εύκολα σε νέες συνθήκες. Επομένως, μπορώ να πω ότι το Μπράουνσβαϊγκ είναι σαν δεύτερο σπίτι για μένα. Υπάρχουν φορές που φεύγω από τη Θεσσαλονίκη για τη Γερμανία και σκέφτομαι "ωραία, πάμε σπίτι τώρα!". Κάποιες φορές αισθάνομαι ακριβώς έτσι».

Πόσο έχεις αλλάξει ως άνθρωπος και προπονητής την τελευταία εξαετία που εργάζεσαι στη Γερμανία;
«Δεν μπορώ να πω ότι έχω αλλάξει πολύ ως άνθρωπος. Όπως ανέφερα, είμαι ιδιαίτερα προσαρμοστικός χαρακτήρας, κάτι που με βοηθά να νιώθω άνετα και οικεία σε διαφορετικές καταστάσεις. Όσον αφορά το μπάσκετ, εδώ παίζεται αρκετά διαφορετικά σε σύγκριση με την Ελλάδα. Φυσικά, έχω προσαρμοστεί ανάλογα ώστε να βοηθήσω την ομάδα μου να πετύχει, δίνοντας πλέον μεγαλύτερη έμφαση στην ταχύτητα του παιχνιδιού, στη ψυχολογία των παικτών, στην πίεση σε όλο το γήπεδο και, γενικότερα, στις όσο το δυνατόν περισσότερες κατοχές. Παράλληλα, προσπαθώ να μην ξεχνώ από πού προέρχομαι. Ερχόμενος από μια λίγκα και ένα στιλ παιχνιδιού που εκτιμώ ιδιαίτερα, πιστεύω ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει αναδείξει μία από τις πιο δυνατές σχολές στον κόσμο! Και αυτή η σχολή βασίζεται στην άμυνα και την τακτική. Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Θα παραμένει πάντα θεμέλιος λίθος της φιλοσοφίας μου ως προπονητής».

Πόσο διαφορετική είναι η φετινή έκδοση της Μπράουνσβαϊγκ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια;
«Συνεχίζουμε να ακολουθούμε το ίδιο μοντέλο. Από τη στιγμή που ο Ντένις Σρούντερ αποφάσισε να επενδύσει στην Μπράουνσβαϊγκ, έθεσε ως ξεκάθαρο στόχο να δοθούν ευκαιρίες σε νέους παίκτες που δεν είχαν την ευκαιρία να εξελιχθούν σε άλλες ομάδες ή δεν τους δόθηκε ρόλος και χρόνος για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Αυτή η προσέγγιση δεν πρόκειται να αλλάξει όσο ο Ντένις είναι ιδιοκτήτης της ομάδας. Το ίδιο ισχύει και φέτος. Είμαστε μία από τις ομάδες με τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην Bundesliga, και έχουμε πολλούς ταλαντούχους παίκτες, δίνοντας παράλληλα έμφαση στην ατομική προπόνηση. Συγκεκριμένα, έχουμε δύο προπονητές που δουλεύουν ατομικά με τους παίκτες, με στόχο να τους δώσουμε την ευκαιρία να βελτιωθούν και να κάνουν το step up. Επιπλέον, είμαστε πραγματικά χαρούμενοι που συμμετέχουμε φέτος σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, το FIBA Europe Cup. Σε κάθε περίπτωση, παραμένουμε πιστοί στο ίδιο σκεπτικό ως οργανισμός».

Σε προσωπικό επίπεδο, πώς βλέπεις την καριέρα σου τα επόμενα χρόνια;
Θα ήθελες να καθιερωθείς στο εξωτερικό;«Έχω πολύ ξεκάθαρη άποψη για το μέλλον μου. Πιστεύω ότι είμαι έτοιμος να εργαστώ ως πρώτος προπονητής εδώ και αρκετά χρόνια. Το γνωρίζω καλά, έχω μεγάλη πίστη στον εαυτό μου και στις δυνατότητές μου, και ξέρω ακριβώς τι μπορώ να πετύχω. Παρ' όλα αυτά, είμαι ένας άνθρωπος που δεν θα θυσιάσει την ποιότητα στον βωμό μιας γρήγορης απόφασης! Είμαι υπομονετικός. Το σημαντικό για μένα είναι η μετάβαση να γίνει με τον σωστό τρόπο. Στο μυαλό μου είναι ξεκάθαρο ότι δίνω προτεραιότητα στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Έχω συγκεκριμένο πλάνο και θέλω να πάρω την ευκαιρία που μου αρμόζει, μετά από 20 χρόνια εμπειρίας σε πρώτες κατηγορίες και σε καλές λίγκες. Συνεχίζω να κάνω τη δουλειά μου όπως πιστεύω ότι πρέπει να γίνει σωστά. Από εκεί και πέρα, περιμένω την κατάλληλη στιγμή, την κατάλληλη λίγκα και την κατάλληλη ομάδα για να πάρω την ευκαιρία, χωρίς αυτή η αναμονή να επηρεάζει την κρίση μου, την καθημερινότητά μου ή τη δουλειά που κάνω ήδη ως βοηθός προπονητή».