Σχορτσανίτης στο Gazzetta: «Έβαλα τα γέλια όταν μου είπαν ότι θα μπω στην εντατική!» (vid)
Aν και την ερχόμενη άνοιξη, θα συμπληρωθούν πέντε χρόνια από την τελευταία σεζόν (2019-2020) που πάτησε παρκέ σε αγώνα ή σε προπόνηση, ο ίδιος δεν μπορεί να πιστέψει ότι έχει περάσει τόσος καιρός από την ημέρα που γύρισε σπίτι και ήξερε ότι δεν ξαναπαίξει επαγγελματικό μπάσκετ!
Ίσως γιατί ακόμη και τώρα, δεν είναι λίγες οι στιγμές που νοσταλγεί το χόμπι (που αργότερα έγινε επάγγελμα) που αγάπησε να κάνει από πολύ μικρός και το οποίο του άλλαξε την ζωή. Ο λόγος που σταμάτησε, άλλωστε, όπως ο ίδιος εξήγησε στο Gazzetta, είχε να κάνει αποκλειστικά με το καμπανάκι που του «χτύπησε» το ίδιο του το σώμα...
Ο λόγος για τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη, τον οποίο συναντήσαμε ξανά, κάτι λιγότερο από τρία χρόνια μετά την εκ βαθέων εξομολόγηση που είχε κάνει στον υπογράφοντα τον Απρίλιο του 2022, στο πλαίσιο της οποίας, είχε «ξεκλειδώσει» για πρώτη φορά τον «αχαρτογράφητο» εσωτερικό του κόσμο.
Σε αυτή την συνάντηση, ο 39χρονος βετεράνος διεθνής σέντερ και νυν περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με την τεράστια καριέρα των 12 τίτλων, των πολυάριθμων διακρίσεων και των 104 διεθνών συμμετοχών σε όλες τις βαθμίδες της Εθνικής ομάδας, συμφώνησε να μοιραστεί τις ανησυχίες και την ανασφάλεια της ζωής μετά το μπάσκετ.
Όταν ο κόσμος που τον βλέπει στον δρόμο, εξακολουθεί να τον αντιμετωπίζει σαν τον θηριώδη σέντερ που κυριαρχούσε μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, την ίδια ώρα που ίδιος, νιώθει πιο πολύ από ποτέ, έξω από τα νερά του... Χωρίς να έχει σημείο αναφοράς στην καθημερινότητά του, αν εξαιρέσουμε τους τελευταίους 14 μήνες.
Στην διάρκεια των οποίων, ταλαιπωρείται από νεφρική ανεπάρκεια (προέκυψε ξαφνικά από αυτοάνοσο) και υποβάλλεται σε εντατική θεραπεία (3 φορές την εβδομάδα κάνει αιμοκαθάρσεις), έχοντας ανακτήσει τον μαχητικό χαρακτήρα της αγωνιστικής του θητείας κι αποκτήσει στόχο, να γίνει καλύτερα! Για να πατήσει πιο στιβαρά στα πόδια του και να νιώσει ξανά με μεγαλύτερη άνεση τις ομορφιές της ζωής...
Δεν περίμενα ότι το φυσιοθεραπευτήριο της γυναίκας σου θα ήταν σε τόσο ιστορικό – μπασκετικά – σημείο, ακριβώς πάνω από την πλατεία της Νέας Σμύρνης, που συνδέεται με τον Πανιώνιο...
«Ισχύει αυτό, είναι ωραίος χώρος και ωραίο σημείο... Βασικά, πιστεύω ότι η γυναίκα μου τον διάλεξε για την θέα (γέλια!)...»
Άκουγα πρόσφατα σε ένα podcast του Θανάση Αντετοκούνμπο τον Ντουάιτ Χάουαρντ, τον οποίο αντιμετώπισες το 2006 στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας να μιλάει για σένα, να απορεί γιατί δεν έπαιξες στο ΝΒΑ και αναρωτιέται που παίζεις τώρα... Ο πολύς ο κόσμος, εκτός Ελλάδας, ίσως να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι έχεις σταματήσει... Εσύ το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Εγώ όχι, η αλήθεια είναι ότι ιδανικά θα ήθελα να μπορώ να παίζω ακόμη, αλλά πόσο ακόμη;»
Το τέλος της καριέρας ενός παίκτη, άσχετα αν αυτό προκύπτει για λόγους υγείας, προχωρημένης ηλικίας ή αν μπορεί να ακολουθήσει το σώμα, είναι μία ώρα δύσκολη;
«Αν το πάρεις απόφαση, δεν είναι δύσκολη, το λες και το εννοείς το τέλος! Το μετά είναι δύσκολο!»
Έχω ακούσει πολλούς αθλητές που μιλάνε για το μετά και για το πόσο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα και δίνουν συμβουλές στους νεότερους να προετοιμάσουν τους εαυτούς τους πριν φτάσει το τέλος, ώστε να δημιουργήσουν μία κατάσταση που θα κάνει την επόμενη μέρα πιο εύκολη. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό;
«Δεν είναι εύκολο γιατί δεν μπορείς να ξέρεις τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις και θα σε γεμίσει – όχι στον ίδιο βαθμό – αλλά τουλάχιστον σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Όταν σταμάτησα εγώ, νόμιζα ότι θα ήταν όλα καλά από την στιγμή που δεν θα πήγαινα ξανά στην προπόνηση! Μόνο όταν πέρασαν 2-3 εικοσιτετράωρα, συνειδητοποίησα ότι δεν γέμιζε με τίποτε η μέρα. Ό,τι μπορείς, κάνεις!»
Ποιες είναι οι δυσκολίες; Ξυπνάς μία μέρα το πρωί και...
«... και καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις τίποτε να κάνεις (γέλια!!!)...»
Και πως αντιμετωπίζεται αυτό; Ίσως η λέξη 'κατάθλιψη' να είναι βαριά, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε πιάνει μία... εσωστρέφεια, μία δυσκολία να επικοινωνήσεις αυτό το οποίο αισθάνεσαι;
«Ναι, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να εξωτερικεύσεις όλο αυτό που σκέφτεσαι, ούτε να περιγράψεις ακριβώς την κατάσταση που βιώνεις. Σε όποιον και να προσπαθήσεις να το εξηγήσεις, θα σου πει “έλα ρε φίλε, είσαι ο Σοφοκλής! Ό,τι και να γίνει θα την βρεις την άκρη!”... Η βασική λεπτομέρεια που δεν καταλαβαίνουν, όμως, είναι ότι ήσουν, σε παρελθοντικό χρόνο, ο Σοφοκλής ο δυνατός, ο παιχταράς κλπ, αλλά δεν είσαι πια αυτός...»
Εννοείς ότι στον περισσότερο κόσμο μένει η εικόνα του κυριαρχικού παίκτη μέσα στο παρκέ, ενώ αυτό δεν ισχύει πια για σένα τον ίδιο;
«Ακριβώς! Στην δική μου την περίπτωση, όταν πλησίαζε η ώρα, είπα στον εαυτό μου ότι έφτασε η στιγμή και έπρεπε να το βάλω κάτω και να αποδεχτώ ότι τελειώνει η καριέρα μου κι έπρεπε να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Μέχρι να το βρω και να το αποφασίσω, όμως, μου πήρε καιρό.»
Αυτός ο καιρός πως πέρασε; Πως γέμισαν οι μέρες, οι μήνες;
«(σ.σ.: μεγάλη παύση)... Με πολύ gaming, πολλή ώρα στο κινητό, στον υπολογιστή και σίγουρα πολλές ώρες ενασχόλησης με το διάβασμα των παιδιών...»
Κι αυτό είναι μία δραστηριότητα...
«Όσο μπορούσαμε, ήμασταν μαζί τους... Αλλά μέχρι ένα σημείο που μεγάλωσαν – βασικά μεγαλώνουν ακόμη – και μας είπανε “εντάξει μπαμπά, φτάνει...”! (γέλια!!)»
Σκέφτηκες σε όλη την διάρκεια αυτής της διαδρομής, να επιστρέψεις στο μπάσκετ, επειδή ακριβώς δεν “παλευόταν” η κατάσταση; Γιατί ξέρω ότι επιχείρησες μία-δύο φορές να κάνεις “come back”;
«Αυτές τις δύο φορές που το προσπάθησα, το έκανα συνειδητά, επειδή το ήθελα πραγματικά. Αλλά το θέμα ήταν ότι τα πόδια μου δεν μου το επέτρεψαν. Οπότε το οριστικό τέλος ήρθε και για λόγους υγείας.»
Τώρα 4-5 χρόνια μετά τους τίτλους τέλους, πως είναι η καθημερινότητα, είναι καλύτερη;
«Σίγουρα! Περνάμε αρκετές ώρες στο φυσιοθεραπευτήριο της γυναίκας μου, δουλεύει εκείνη κατά βάση κι εγώ... κάθομαι! Έχω σταματήσει να οδηγώ, αλλά βοηθάω σε ό,τι χρειαστεί και μπορώ να κάνω...»
Η ζωή μετά το μπάσκετ, σε βοήθησε να χάσεις και αρκετά κιλά. Και το επισημαίνω αυτό, γιατί το βάρος ήταν ένα θέμα που σε ταλαιπώρησε στην διάρκεια της καριέρας σου. Βέβαια, ο πολύς ο κόσμος δεν ξέρει ότι τα κιλά σου ήταν περισσότερο θέμα κατασκευής του κορμιού σου και λιγότερο θέμα διατροφής...
«Πολλές συζητήσεις μπορούμε να κάνουμε γι' αυτό το θέμα, απλά δεν έχει νόημα πια. Αλλά αυτό είναι αλήθεια, έχω χάσει σχεδόν 50 κιλά!»
Σε βλέπει ο κόσμος και σου λέει πως αδυνάτισες;
«Ναι πολύ συχνά συμβαίνει αυτό...»
Σε ευχαριστεί αυτό;
«Όχι ιδιαίτερα!»
Γενικά δεν ένιωθες ποτέ άνετα με το να ασχολείται ο κόσμος μαζί σου... Γιατί συνέβαινε αυτό;
«Γιατί σαν άνθρωπος ήμουν πάντα κλειστός και παραμένω. Και όταν ασχολούνται πολύ μαζί μου, μου βγαίνει μία άμυνα και κλείνομαι ακόμη περισσότερο. Τώρα το πως το βλέπει αυτό ο κόσμος απ' έξω, δεν το ξέρω...»
Το γεγονός ότι πλέον δεν είσαι στα φώτα και στο επίκεντρο, δεν παίζεις μπάσκετ και δεν φοράς το εθνόσημο τα καλοκαίρια, για να ασχολείται ο κόσμος μαζί σου, δεν σε έχει βοηθήσει ώστε να είσαι πιο εξωστρεφής στην καθημερινότητα;
«Όχι τόσο πολύ, αλλά το καλό είναι ότι έχω μάθει να είμαι πιο ήρεμος και πιο χαλαρός, ώστε να μπορώ να συναναστρέφομαι με τους φίλους των παιδιών και με τους άλλους γονείς, γιατί παλιά δεν γινόταν αυτό. Δεν είναι λίγες οι φορές που η γυναίκα μου, μου θυμίζει ότι “δεν είσαι πλέον ο Σχορτσανίτης και δεν θα πας σε γήπεδο, οπότε συνειδητοποίησε επιτέλους ότι πάμε επίσκεψη σε σπίτι!”...»
Φαντάζομαι ότι όποιοι γονείς σε γνωρίζουν σου μιλάνε μόνο για μπάσκετ...
«Εννοείται! Και δεν είναι και ό,τι καλύτερο! Θυμάμαι ότι είχαμε πάει πρόσφατα σε ένα party και από το πρώτο έως και το τελευταίο λεπτό με ρωτούσαν συνέχεια για το μπάσκετ. Τι έκανε ο ένας και ο άλλος, πως είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που θα πάει, αν θα φύγει από το Μιλγουόκι κλπ... Λες και εγώ ξέρω ή ακόμη και να ήξερα, υποτίθεται ότι θα τους έλεγα...»
Μια και αναφέρθηκες στον Γιάννη, θεωρείς ότι η εξέλιξή του και οι επιτυχίες του σε μία τεράστια αγορά όπως είναι η Αμερική, βοήθησε την ελληνική κοινωνία να αρχίσει να αντιμετωπίζει με τελείως διαφορετικό τον ρατσισμό. Και σε ρωτάω γιατί εσύ βίωσες πολύ πιο έντονα αυτό το φαινόμενο στα πρώτα χρόνια της καριέρας σου αλλά και αργότερα, ενώ η δική μου αίσθηση και δεν ξέρω αν συμφωνείς με αυτό, είναι ότι τα τελευταία χρόνια και με τον Αντετοκούνμπο να είναι ο μεγαλύτερος πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό, ίσως η συνολική προσέγγιση σε αυτό το θέμα να έχει βελτιωθεί...
«Συμφωνώ με αυτή την άποψη. Θέλω να πω γι' αυτό το θέμα, ότι πράγματι εγώ έπεσα θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς κάποιες φορές, αλλά όχι τόσο όσο ο Γιάννης και ο Θανάσης πριν γίνουν γνωστοί. Νομίζω πράγματι ότι κόσμος έχει αρχίσει να γίνεται πιο δεκτικός απέναντι στα άτομα με διαφορετικό χρώμα ή με αφρικανικές ρίζες...»
Πως το αντιμετώπισες εσύ;
«Τώρα δεν με απασχολεί καθόλου! Πιο μικρός πέρασα δύσκολα και μέσα στο μπάσκετ, κάποιες φορές έπιανα τον εαυτό μου να αναρωτιέται “τι κάνω εγώ εδώ πέρα; Γιατί ασχολούμαι με το μπάσκετ; Πρέπει να το δουλέψεις είτε μόνο σου, είτε να βοηθηθείς μέσα από την συναναστροφή με άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πράγμα. Για να στηρίξει ο ένας τον άλλον... Το καλό για τον Γιάννη ήταν ότι είχε δίπλα του τον αδελφό τον Θανάση και ο ένας βοηθούσε τον άλλον! Γι' αυτό και έχουν αποκτήσει τέτοιο δέσιμο!»
Θα σε πάω σε κάτι άλλο. Εδώ και περίπου 14 μήνες είσαι αντιμέτωπος – με μεγάλο πνευματικό και ψυχικό σθένος η αλήθεια είναι – με μία ασθένεια που σε μεγάλο βαθμό έχει αλλάξει την ζωή σου και την θεώρησή σου για την καθημερινότητα. Θέλεις να μας μιλήσεις λίγο γι' αυτό;
«Κάποια στιγμή στα τέλη του Νοέμβριου του 2023, αναγκάστηκα να πάω στο νοσοκομείο γιατί δεν ένιωθα καλά. Εμφάνισα υψηλή πίεση κι έκανα εμετούς, χωρίς να ξέρω το γιατί... Έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις κι εκεί που περίμενα τα αποτελέσματα για να φύγω, έρχεται η γιατρός και μου λέει ότι θα κάνω εισαγωγή για νοσηλεία στην εντατική! Για λίγα λεπτά, έπαθα πλάκα και από αντίδραση, έβαλα τα γέλια γιατί είχα άρνηση να το πάρω στα σοβαρά! Μετά από λίγο κατάλαβα ότι η κατάστασή μου ήταν σοβαρή και δεν επρόκειτο για αστείο...»
Τι σου είπαν οι γιατροί;
«Ότι η πάθηση που είχα άρχισε από αυτοάνοσο και κατέληξε σε νεφρική ανεπάρκεια! Πλέον έχει αλλάξει εν πολλοίς η καθημερινότητά μου, γιατί αναγκάστηκα να προσαρμοστώ σε αρκετά πράγματα που μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μου. Όπως για παράδειγμα τα νεύρα μου! Πρέπει να είμαι ήρεμος και να μην ταράζομαι...»
Πόσον καιρό νοσηλεύτηκες και τι έχει αλλάξει στην ζωή σου;
«Περίπου έναν μήνα έμεινα στο νοσοκομείο, αλλά από τη στιγμή που πήρα εξιτήριο υποβάλλομαι τρεις μέρες την εβδομάδα, για περίπου 4,5 ώρες την φορά, σε θεραπείες για το αίμα (σ.σ.: αιμοκαθάρσεις), που είναι από κουραστικές έως εξαντλητικές.»
Έκτοτε, αισθάνεσαι καλύτερα;
«Καλύτερα... Θα μπορούσα να πω πως ναι, από την στιγμή που μου έχουν φύγει κάτι κουσούρια που μου είχε αφήσει αυτή η ιστορία... Οπότε, προχωράμε με το χέρι στην καρδιά κι ελπίζουμε για το καλύτερο!»
Όλη αυτή η περιπέτεια σε έβαλε στην διαδικασία να εκτιμήσεις διαφορετικά την καθημερινότητα, την επόμενη μέρα, το πως ζεις στο κάθε εικοσιτετράωρο;
«Ισχύει αυτό! Αυτό που συνέβη με έχει φέρει στα ίσα μου, γι' αυτό και ο κόσμος δεν πρέπει να παραμελεί την υγεία του και το σώμα του!»
Η οικογένειά σου, τα παιδιά και η γυναίκα σου, πόσο σε βοήθησαν να ορθοποδήσεις;
«Τα παιδιά (σ.σ.: φωτίζεται το πρόσωπό του!); Πολύ! Η κόρη μου, κάθε φορά που βγαίνουμε έξω κοιτάει κάτω και μπροστά μήπως υπάρξει κάτι στο οποίο μπορεί να σκοντάψω! Ο γιος μου είναι πιο χαλαρός, ο καλύτερος θα έλεγα, δίνει ρεσιτάλ! Και φυσικά η γυναίκα μου είναι είναι πάντα εκεί για μένα και για τα παιδιά, κάνοντας απίστευτα πράγματα. Το μόνο που θέλω είναι να είναι πάντα καλά.»
Εξελέγης ως περιφερειακός σύμβουλος με τον συνδυασμό του περιφερειάρχη Αττικής, Νίκο Χαρδαλιά. Υπάρχει μία πληροφόρηση ότι έχεις συζητήσει να αναλάβεις έναν πιο ενεργό ρόλο στην Περιφέρεια. Ισχύει;
«Πράγματι, αλλά δεν είναι στο δικό μου χέρι! Είναι μία απόφαση που θα πάρει ο κ. Χαρδαλιάς. Αλλά από την στιγμή που με ρωτάς, ναι θα ήθελα να ασχοληθώ με τον αθλητισμό και την παιδεία και να βοηθήσω όσο μπορώ.»
Παράλληλα, έχεις και μία συνεργασία με την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης...
«Ναι και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο, τον κ. Λιόλιο, ο οποίος ήθελε να βρίσκομαι μέσα στα δρώμενα της ελληνικής μπασκετικής οικογένειας και είμαι χαρούμενος γι' αυτό. Κι από 'κει που λέγαμε ότι δεν γεμίζουν οι μέρες, βρέθηκαν πράγματα για να απασχοληθώ και με το παραπάνω. Και είμαι ευγνώμων γι' αυτό...»
Θα κλείσω με μία ερώτηση για ένα θέμα το οποίο συζητιέται από πολύ κόσμο, που όμως δεν έχει την ευκαιρία να σε ρωτήσει. Μετάνιωσες ποτέ που δεν πήγες μικρός στο ΝΒΑ, βλέποντας και την εξέλιξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο; Αν είχες μία δεύτερη ευκαιρία, θα δοκίμαζες το βήμα προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
«Το έχω σκεφτεί πολλές φορές με αφορμή το παράδειγμα του Γιάννη και παρ' ότι υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει, δεν μπορώ να πω ότι ισχύει το ίδιο γι' αυτό. Ο δρόμος του Αντετοκούνμπο είναι πραγματικά ονειρικός και θα συνεχίσει να είναι, αλλά κάθε περίπτωση αθλητή είναι μοναδική.»
Ποια είναι αυτά για τα οποία μετανιώνεις;
«Πολλά τα οποία δεν έχουν σχέση με το μπάσκετ, αλλά με την προσωπική μου ζωή! Στο μπάσκετ, η καριέρα σου τρέχει τόσο γρήγορα που δεν υπάρχει ο χρόνος να το σκεφτείς και να το αλλάξεις... Δηλαδή έκανες κάτι ζεις με αυτό...»
Όταν το σκέφτεσαι μετά εννοώ...
«Όχι δεν μου έρχεται κάτι...»
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
