Οργή και κραυγή αγωνίας από τους αθλητές της Α2 στο gazzetta.gr!

• Γκαγκαλούδης: «Αλητεία αυτό που γίνεται, βρισκόμαστε στα πρόθυρα της κατάθλιψης»
• Καλλινικίδης: «Πως θα βγει η χρονιά έχοντας πάρει δύο μισθούς των 1.500 ευρώ;»
• Παπανικολάου: «Για να μην χαθεί η σεζόν πολλοί αθλητές είναι διατεθειμένοι να χάσουν και χρήματα»
• Γιάννης Δημάκος: «Αν χρειαστεί θα δουλέψω πάλι σε αποθήκη σούπερ μάρκετ»
• Πάνος Φιλιππάκος: «Πώς γίνεται να κολλάει ο κορονοϊός στην Α2 και όχι στην Α1;»

Σε... τεντωμένο σχοινί βρίσκονται οι αθλητές της Α2 μπάσκετ!

Κάθε μέρα που περνάει και παραμένουν κλεισμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους των σπιτιών τους όντας ανήμποροι να πατήσουν στο παρκέ για να προπονηθούν και -απλά- να κάνουν τη... δουλειά τους, άλλο τόσο μεγαλώνει η αγωνία και ο θυμός τους. Άλλο τόσο γιγαντώνονται τα προβλήματά τους. Είτε είναι αγωνιστικά από τη στιγμή που δεν μπορούν να κρατήσουν σε καλή κατάσταση το περιουσιακό τους στοιχείο που είναι το σώμα τους, είτε είναι ψυχολογικά από το γεγονός που όλα τα άλλα πρωταθλήματα διεξάγονται κανονικά ενώ του δικό τους παραμένει ανενεργό, είτε φυσικά είναι οικονομικά!

Πλέον τίθεται και βιοποριστικό πρόβλημα για πολλούς αθλητες της Α2 μπάσκετ, οι οποίοι αναγκάζονται να ψάχνουν για άλλες δουλειές προκειμένου να... βγάλουν τον μήνα τους! Η κατάσταση έχει φτάσει στα άκρα. Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης από το Μαρούσι, ο Άκης Καλλινικίδης από τον Οίακα Ναυπλίου, ο Νικόλας Παπανικολάου από το Ψυχικό, ο Γιάννης Δημάκος από την Ελευθερούπολη και ο Πάνος Φιλιππάκος από τον Πανερυθραϊκό εκφράζουν μέσω του gazzetta.gr την οργή και την αγανάκτησή του για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι παίκτες της Α2.

Καταθέτουν τις δικές τους προτάσεις, ενώ ζητούν να βρεθεί άμεσα λύση για να ξεκινήσει και πάλι το πρωτάθλημα της Α2 μπάσκετ.

Γκαγκαλούδης: «Αλητεία αυτό που γίνεται, βρισκόμαστε στα πρόθυρα της κατάθλιψης»

«Δεν θα ασχοληθεί κανείς μαζί μας. Είναι μεγάλη αλητεία αυτό που γίνεται. Δεν υπάρχει καμία λογική. Θα υπήρχε αν ήταν κλειστά όλα τα αθλήματα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις επικρατεί οργή και τρέλα μέσα μας επειδή έχουμε το αίσθημα της αδικίας. Δεν μπορεί να παίζουν όλοι εκτός από εμάς. Εμείς τι είμαστε; Λεπροί; Χολέρα έχουμε; Πανούκλα; Τι έχουμε; Οι περισσότεροι ζούμε τις οικογένειές μας μέσα από αυτό. Είναι το πρόβλημα και βιοποριστικό, αλλά δεν βγαίνει να μιλήσει κάποιος για τα λεφτά. Για παράδειγμα εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για τα χρήματα επειδή η ομάδα μου, είναι ομάδα Α1. Είμαι πληρωμένος κανονικά. Αυτό που θέλω να πω ότι όλοι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την κατάθλιψη. Έχουμε να δουλέψουμε τρεις μήνες. Πλέον έχει αρχίσει και φτάνει η κατάσταση στα όρια της τρελής επικινδυνότητας εάν μπούμε και κάνουμε προπόνηση. Όσο το αργούν, τόσο το χειρότερο. Και μην ξεχνάμε ότι δεν είναι η πρώτη καραντίνα που καθόμαστε, αλλά η δεύτερη μέσα σ' ένα χρόνο!

Είναι αλητεία όλο αυτό. Είναι ψέμα αυτό που γίνεται με το μπάσκετ. Το βόλεϊ ξεκινάει. Η Super League 2 ξεκινάει. Η Α1 γυναικών ξεκινάει. Και εμείς ακόμα δεν έχουμε μπει να κάνουμε προπόνηση ακόμα! Από τη πλευρά μας έχουμε κάνει κινήσεις, έχουμε βγάλει ανακοινώσεις, αλλά αυτό που γίνεται είναι ο ένας να πετάει το μπαλάκι στον άλλον. Και εμείς έχουμε πει ότι θα αναλάβουμε τα rapid tests ενώ υπάρχει κανονικά και το πρωτόκολλο. Τηρούσαμε τους κανόνες υγιεινής όταν παίζαμε, ενώ εμφανίστηκαν μόλις δύο κρούσματα. Μιλάμε για 0,0001%! Οπότε δεν είχαμε κρούσματα ώστε να υπάρχει θέμα. Τα πράγματα είναι πολύ στενάχωρα...

«Τι θα έκαναν αν ήταν τα παιδιά τους στην ίδια κατάσταση;»

Το μήνυμα που θέλω να στείλω και το κάνω με πολύ μεγάλη αγάπη, είναι το εξης: Αναρωτιέμαι αν ήταν τα δικά τους τα παιδιά στην ίδια κατάσταση με εμάς, τι θα έκαναν. Καλό είναι σεβόμαστε τους ανθρώπους που έχουν χαθεί από τον κορονοϊό, τις ψυχές που έχουν φύγει αλλά δεν γίνεται να τα ρίχνουμε όλα πάνω στον ιό. Αυτή τη στιγμή δεν είναι θέμα ιού το γεγονός ότι δεν ξεκινάει η Α2. Θα το δεχόμουν αυτό εάν δεν ξεκινούσε κανένα άθλημα. Θα πρέπει να πάρουν άμεσα μία απόφαση ώστε να ξεκινήσουμε και εμείς να παίζουμε. Εγώ έχω ένα παιδί επτά χρονών. Πάει κανονικά σχολείο σε μια αίθουσα 30 τετραγωνικών με άλλα 15 παιδάκια, βγαίνει κανονικά στο προαύλιο και παίζει, κάνει την γυμναστική του, αλλά το ίδιο παιδί απαγορεύεται να κάνει την προπόνησή του σ' ένα γήπεδο 400 τετραγωνικών με άλλα 15 παιδάκια στις ακαδημίες. Ας μου δώσει κάποιος μια σοβαρή απάντηση για ποιον λόγο γίνεται όλο αυτό. Οι λοιμοξιολόγοι έχουν θέμα μ' εμάς. Με το μπάσκετ.

Οι άνθρωποι δεν έχουν αθληθεί ποτέ στην ζωή τους. Είναι επιστήμονες που έχουν βγάλει τα μάτια τους στα βίβλια και μπράβο τους γι' αυτό. Αυτό που κάνουν είναι λειτούργημα, αλλά δεν μπορείς να παίρνεις αποφάσεις για τις ζωές κάποιων ανθρώπων γιατί έχουν καταστρέψει με αυτές τις αποφάσεις τις δικές μας τις ζωές. Όμως στον ίδιο τομέα να αφήνουν να αφήνεις κάποιους άλλους να παίζουν. Θα σεβόμουν τα πάντα εάν ήταν κλειστά το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ της Α1, το βόλεϊ, ήτανε κλειστά όλα. Αυτή τη στιγμή είναι όλα ανοικτά αλλά η Α2 κλειστή. Μόνο στην Ελλάδα και στην Ανδόρα που δεν παίζεται μπάσκετ στην δεύτερη κατηγορία! Σε όλα τα κράτη παίζουν κανονικά. Πραγματικά λυπάμαι! Περνάω κατάθλιψη. Έχω γίνει αντικοινωνικός, δεν θέλω να μιλάω σε άλλους ανθρώπους, τσακώνομαι, κάθομαι σπίτι και κοιτάζω τα ταβάνια. Πάω το πρωί το παιδί μου στο σχολείο και μέχρι την επόμενη ημέρα δεν έχω να κάνω τίποτα γιατί δεν δουλεύω. Και με άλλα παιδιά που μιλάω είναι στην ίδια και χειρότερη κατάσταση. Σου είπα, εγώ είμαι σε ομάδα ουσιαστικά Α1 και είμαι πληρωμένος. Υπάρχουν όμως άλλα παιδιά, σε άλλες ομάδες, που έχουν πρόβλημα.»

Καλλινικίδης: «Πως θα βγει η χρονιά έχοντας πάρει δύο μισθούς των 1.500 ευρώ;»

«Δεν υπάρχει ενότητα όσον αφορά την ομοσπονδία, ομάδες και αθλητές. Στην καλύτερη περίπτωση η ΕΟΚ είναι απούσα. Για να μην πω ότι είναι εναντίον μας. Δεν δείχνει καθόλου να ενδιαφέρεται. Πετάει το μπαλάκι στην κυβέρνηση και στην πολιτεία λέγοντας ότι 'αν μας πουν ν' αρχίσουμε, θα αρχίσουμε'. Εκτός του ότι είναι αόριστο και γενικό, δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για το δικό της προϊόν. Ένα προϊόν το οποίο έχει ήδη πληγεί από πέρυσι. Μην πούμε για τα προηγούμενα χρόνια λόγω της κρίσης. Τώρα με την πανδημία δείχνει να αποτελειώνεται. Καταλαβαίνω που δεν τελείωσαν πέρυσι τα πρωταθλήματα επειδή ήταν μια νέα, ιδιαίτερη και δύσκολη κατάσταση λόγω του πρώτου κύματος της πανδημίας.

Βρέθηκε μία φόρμουλα να ικανοποιηθούν όλες οι ομάδες και ξεκινάμε τη φετινή σεζόν με ένα σχέδιο το οποίο λειτούργησε από τη στιγμή που τα πράγματα δεν ήταν επικίνδυνα. Από εκεί και έπειτα τέλος! Δεν υπάρχει Plan b, δεν υπάρχει τίποτα. Δεν υπάρχει κάτι να προτείνει και να καταθέσει ένα πρωτόκολλο. Ουσιαστικά αυτό ζητάμε. Δεν το καταθέτει επειδή χρειάζονται χρήματα; Δεν το καταθέτει επειδή δεν τρελαίνεται να ξεκινήσει το πρωτάθλημα; Δεν είναι θέμα των αθλητών. Εμείς ανήκουμε στην Ομοσπονδία Ελληνικής Καλαθοσφαίρισης, η οποία δεν ασχολείται με την Καλαθοσφαίριση. Θα πρέπει να ονομαστεί διαφορετικά!

«Δεν έχουμε σπίτια σαν του Λεμπρόν για να προπονούμαστε»

Τα πράγματα είναι τραγικά για την κατάστασή μας. Τελειώσαμε πέρυσι τον Μάρτιο. Έκανε ο καθένας κάτι μόνος του και στο σπίτι του μέχρι να ανοίξουν τα γυμναστήρια στον Ιούνιο. Αν είσαι τυχερός και ζεις σ' ένα σπίτι όπως ο Λεμπρόν που έχει γυμναστήρια, ναι ΟΚ, δεν σε πειράζει. Κάνεις την προπόνησή σου και όλα καλά. Όμως εδώ ζούμε στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, στου Ζωγράφου, σ' ένα κανονικό σπίτι όπου το μοναδικό που μπορείς να κάνεις είναι έναν διάδρομο, ένα ποδήλατο και να έχεις δυο λάστιχα και δυο βαράκια. Και ξέρεις τον Αύγουστο που ξεκινήσαμε με τις ομάδες, οι προπονήσεις ήταν πολύ στοχευμένες όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να επανεκκινήσουμε το σώμα μας. Και όταν κάνεις συνέχεια on/off είναι πολύ επικίνδυνο να τραυματιστεί κάποιος. Και είναι επικίνδυνο και για τις δουλειές μας αν μείνουμε 1-2 μήνες έξω...

Φυσικά αντιμετωπίζουμε και βιοποριστικά προβλήματα. Μην ξεχνάμε ότι τα συμβόλαια που υπάρχουν είναι μόνο και μόνο για να πληρώνεις τα έξοδά σου και να ζεις αξιοπρεπώς. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που πληρώνονται καλά ώστε να μείνουν για πολύ καιρό χωρίς εισόδημα. Και υπάρχουν και κάποιοι που δεν πληρώνονται και τους χρωστάνε. Και μέσα σε αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον όσον αφορά τα οικονομικά, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Εμείς από τον Νοέμβριο δεν έχουμε πάρει λεφτά. Αν δεν φιλοτιμηθούν οι παράγοντες και οι ομάδες να δώσουν κάποια χρήματα στα παιδιά, θα είμαστε με 2-3 μισθούς έναν ολόκληρο χρόνο. Υπάρχουν και κάποια άλλα παιδιά τα οποία ούτε από πριν πληρώνονταν. Και αν τα περισσότερα συμβόλαια είναι περίπου στα 1.500 ευρώ τον μήνα, πώς να βγει ο χρόνος; Αν έχεις 5.000-6.000 και έχεις πάρει 1-2 μισθούς, κάνεις τον προγραμματισμό και λες για 2-3 μήνες θα περάσω διαφορετικά. Έχω ένα «χι ποσό» στην άκρη. Όμως όχι μόνο δεν υπάρχει αυτό το ποσό, αλλά μέρα με τη μέρα χρεωνόμαστε περισσότερο. Οπότε πολλά παιδιά μπορεί να έχουν πολλά προβλήματα.

To θέμα είναι ότι υπάρχει μπασκετική λίγκα η οποία παίζει κανονικά. Πώς παίζει; Με τι κανονισμούς; Με τι πρωτόκολλα; Με το κανονισμούς; Να πάρει λοιπόν η Ομοσπονδία αυτό το πρωτόκολλο και να ξεκινήσουμε. Εκείνη είναι η υπεύθυνη για να ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Εμείς από τη πλευράς μας ως αθλητές ψάχνουμε οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε, αλλα αρμόδια είναι η ΕΟΚ. Αν δεν υπήρχε Ομοσπονδία θα λέγαμε να πάμε να παίξουμε μόνοι μας, δεν θα είχαμε πρόβλημα. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν οικονομικά θέματα, αλλά αυτή δεν είναι δική μας δουλειά. Δεν μπορούμε να λύσουμε αυτά τα προβλήματα, ούτε της Ομοσπονδίας, αλλά ούτε και των ομάδων.»

Παπανικολάου: «Για να μην χαθεί η σεζόν πολλοί αθλητές είναι διατεθειμένοι να χάσουν και χρήματα»

«Δεν γνωρίζω με ποιο κριτήριο ξεκινούν οι γυναικες και όχι η Α2. Η ευθύνη είναι της ΕΟΚ. Αν είναι να ανακοινώσουν τους λόγους και τα κριτήρια που γίνεται αυτό. Από εκεί και πέρα έχει γίνει προσπάθεια από τον ΠΣΑΚ και τον ΣΕΠΚ αλλά δεν έχουμε καταφέρει κάτι. Σίγουρα ο κίνδυνος τραυματισμού θα είναι μεγάλος από τη στιγμή που έχουμε μείνει τόσο καιρό έξω, αλλά αν μας πουν να ξεκινήσουμε, θα ξεκινήσουμε. Άλλωστε ο κίνδυνος υπάρχει και όταν παίζεις κανονικά.

Βέβαια τώρα είναι μεγαλύτερος, αλλά εμείς είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε έναν μήνα παραπάνω, να προσέχουμε και ενδεχομένως το πρωτάθλημα ίσως να μην είναι μεγάλης ποιότητας. Το θέμα είναι να γίνει η αρχή και να μας δώσουν μια ημερομηνία που να μπορεί να ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Και από εκεί και πέρα να συνεννοηθουμε με τα rapid tests και να ξεκινήσουμε. Γίνεται τεράστια προσπάθεια από τον ΠΣΑΚ ώστε να καλυφθούν τα έξοδα για τα τεστ, αλλά η πρόταση απορρίφθηκε από τους λοιμοξιωλόγους. Αυτή τη λέξη δεν την ξέραμε, αλλά την μάθαμε πολύ καλά τώρα, έγινε της μόδας.

Η ΕΟΚ πρέπει να μεριμνήσει και να ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Δεν ξέρω για ποιον λόγο αδιαφορεί και αν κρύβεται κάτι πίσω από αυτό. Άλλωστε υπάρχει οικονονικό πρόβλημα για τους αθλητές. Δεν ξέρω κανέναν εκατομμυριούχο να παίζει στην Α2. Προσωπικά και δεν ντρέπομαι που το λέω, ναι, υπάρχει πρόβλημα. Και σε κάποια άλλα παιδιά που έχουν μικρότερα συμβόλαια, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.

«Θυμώνω που δεν υπάρχει καμία στήριξη!»

Όσο για το τι πρέπει να γίνει; Η πρότασή μου ως Νικόλας που παίζω σε αυτήν την κατηγορία 10 χρόνια, είναι η εξής: Να ξεκινήσουμε αύριο με rapid test, προπόνηση έναν μήνα και να ξεκινήσουμε να παίζουμε Σάββατο-Τετάρτη-Σάββατο. Και όπου πάει. Βέβαια το επίπεδο των αθλητών δεν είναι συνηθισμένο να παίζει έτσι, οπότε ας υπάρχει εμβόλιμη ανά δύο εβδομάδες. Το κόστος είναι μικρό για τα τεστ. Μπορεί να καλυφθεί. Από ομάδες; Από ομοσπονδία; Από εμάς τους παίκτες; Πολλοί αθλητές, προκειμένου να μην χαθεί η σεζόν, είναι διατεθειμένοι να χάσουν κάποια χρήματα ή κάποια ωφέλη.

Υπάρχει θυμός! Μιλώντας επί του προσωπικού, υπάρχει θυμός! Δεν γίνεται να έχεις καταστραφεί ως αθλητής και ως οικογενειάρχης και να βλέπεις κάποια πράγματα δίπλα σου να κυλούν κανονικά, όπως ήταν. Θές εκκλησίες; Θες παραλίες; Οτιδήποτε. Πριν έναν μήνα η νούμερο '1' συζήτηση στην Ελλάδα ήταν εάν και εφόσον θα άνοιγαν τα... νύχια και τα κομμωτήρια. Θυμώνω. Τρελαίνομαι. Να επιζήσουμε θέλουμε. Και επίσης, επειδή έχω βρεθεί και στην Α1, δεν υπάρχει καμία στήριξη από τις μεγάλες ομάδες και την μεγάλη κατηγορία.»

Γιάννης Δημάκος: «Αν χρειαστεί θα δουλέψω πάλι σε αποθήκη σούπερ μάρκετ»

«Θέλω να ξεκινήσουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα, αλλά δεν βλέπω θετικά τα πράγματα ως προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι περισσότερες ομάδες δεν θέλουν. Το 50% και πάνω δεν καίγεται και έχει να κάνει με το οικονομικό κομμάτι. Όμως το μεγαλύτερο μερίδιο ανήκει στην Ομοσπονδία η οποία ακόμα δεν έχει πάρει κάποια θέση. Από εκεί και πέρα είναι και θέμα της Πολιτείας και αυτό διότι ο ΠΣΑΚ, επειδή είμαι και μέλος του, είπαμε να δώσουμε κάποια χρήματα για τα rapid tests για δύο μήνες αλλά δεν το δέχτηκε. Και μιλάμε για το ίδιο πρωτόκολλο με τις ομάδες του χάντμπολ, του βόλεϊ και του μπάσκετ της Α1. Άρα είναι και θέμα της Πολιτείας.

Είναι πολύ δύσκολη η καθημερινότητά μας. Δεν παλεύεται. Εγώ σαν Γιάννης προσπαθώ να μην χαλιέμαι στην ημέρα και στη ζωή μου για να μην το μεταφέρω και στον άνθρωπό μου. Από εκεί και πέρα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Είμαστε στο μηδέν. H ομάδα μου η Ελευθερούπολη έδωσε κάποια χρήματα τα Χριστούγεννα, ενώ ήμασταν πληρωμένοι και πριν από την 1η του μήνα γιατί είναι πολύ σοβαρή ως ομάδα και πολύ σοβαροί ως άνθρωποι γενικά. Τον υπόλοιπο καιρό ό,τι έχει ο καθένας στην άκρη ή αν έχει πιάσει κάποιο παιδί δουλειά ή θα πιάσουμε τις επόμενες ημέρες.

«Πρέπει να πιέσουμε καταστάσεις, να παρθεί άμεσα μια απόφαση!»

Προσωπικά αν δεν βρω κάτι για την Α1 για παράδειγμα, επειδή δεν μπορώ να κάθομαι και να τρώω κάποια χρήματα που μπορεί να έχω στην άκρη θα πάω να πιάσω μια δουλειά. Θα πάρω το πτυχίο τις επόμενες ημερες σαν personal trainer οπότε θα ψάξω κάτι πάνω σε αυτόν τον τομέα. Από εκεί και πέρα, αν δεν είναι αυτό, τότε θα είναι κάτι άλλο όπως όταν είχα δουλέψει στα ράφια και στην αποθήκη σούπερ μάρκετ και στην περσινή καραντίνα. Το θέμα είναι να είσαι παραγωγικός και να μην κάθεσαι. Εντάξει, πάω κάνω λίγο τη γυμναστική μου, το τρέξιμο, σε κανένα ανοικτό μπάσκετ, αλλά δεν υπάρχει κάποιος στόχος. Να ξέρεις ότι θα παίξεις ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα.

Και όχι τιποτε άλλο αλλα μετά είναι και δύσκολο να επανέλθεις πάλι ύστερα από τόσο μεγάλη αποχή. Εγώ είχα δυσκολευτεί στην προετοιμασία. Αν και ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση, σε όλη την προετοιμασία σερνόμουν. Τα περισσότερα παιδιά κάτι κάνουν στα κρυφά, αλλά δεν παύει να είναι πολύ δύσκολο εάν δεν παίζεις μπάσκετ.

Το τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να πιέσουμε τις καταστάσεις. Να βοηθήσουν και τα παιδιά της Α1. Με κάποιο μπλουζάκι στα ματς; Δεν ξέρω. Οτιδήποτε. Και φυσικά να βοηθήσει και η ΕΟΚ. Και πρέπει να παρθεί άμεσα μια απόφαση. Να ξέρουμε τι θα κάνουμε. Αν θα μπορέσουμε να βρούμε κάτι στην Α1 ή στο εξωτερικό. Αν πάρουν απόφαση τον Μάρτιο θα είναι καταστροφή για εμάς. Γιατί υπάρχουν προτάσεις για κάποια παιδιά. Είναι πρόβλημα βιοποριστικό, αγωνιστικό, σωματικό... Είναι πάρα πολύ δύσκολα για όλους μας.»

Πάνος Φιλιππάκος: «Πώς γίνεται να κολλάει ο κορονοϊός στην Α2 και όχι στην Α1;»

«Δεν βγάζει νόημα όλο αυτό. Ειδικά από τη στιγμή που μπορούμε να τακτοποιήσουμε τις υγειονομικές προύποθέσεις προκειμένου να παίξουμε κανονικά. Δεν πιστεύω επίσης ότι υπάρχει κάποιος παίκτης που δεν θα έδινε ποσοστό από τα χρήματα που θα έπαιρνε για να βρεθεί ξανά στο παρκέ για το πρωτάθλημα. Τρόποι υπάρχουν. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Α1 δεν κολλάει ο κορονοϊός ενώ στην Α2 κολλάει.

Όλοι είμαστε διατεθειμενοι να τηρήσουμε τα υγειονομικά δεδομένα και να βάλουμε πλάτη ώστε να καλυφθούν τα έξοδα. Απλά περιμένουμε να δούμε πότε θα πάρουμε το «ΟΚ» προκειμένου να επιστρέψουμε στο γήπεδο και να πάρει νόημα η καθημερινότητά μας. Από εκεί και πέρα εάν και εφόσον ξεκινήσει το πρωτάθλημα θα είναι ευτύχημα. Αν όχι να μπούμε τουλάχιστον στο παρκέ και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Να περνάνε οι μέρες και να κάνουμε τη δουλειά μας. Να νιώσουμε ενεργοί και να μην μεγαλώσει ακόμα περισσότερο το ρίσκο όσον αφορά κάποιον τραυματισμό. Ένας αθλητής όσο περισσότερο απέχεια από τις προπονήσεις, χρειάζεται τον ίδιο χρόνο ίσως και παραπάνω ώστε να επανέθει στην κατάσταση που ήταν. Και φυσικά είναι και το ψυχολογικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα όσο μπορούμε προσέχουμε το σώμα μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι εύκολο.

Και θεωρώ επίσης ότι το πρόβλημα είναι βιοποριστικό για τα περισσότερα παιδιά. Και μιλάμε για μικρά ποσά. Για να βγαίνει ο μήνας. Και καθένας στρέφεται σε οτιδήποτε μπορεί να του προσφέρει κάποιο εισόδημα. Σε delivery, σε σούπερ μάρκερ, οπουδήποτε. Να έχει να φάει και να επιβιώσει. Και δεν αναφέρομαι σε οικογενειάρχες ανθρώπους όπου το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Και όσοι δεν έχουμε χρήματα στην άκρη είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα. Τα έξοδα τρέχουν, ενώ δεν υπάρχουν έσοδα. Προσωπικά είμαι μαζί με τον πατέρα μου σε οικοδομή που κατασκευάζεται. Και βλέπω πώς γίνεται η δουλειά. Και ο κλαδος της εργολαβείας έχει πληγεί πάρα πολύ.

«Υπάρχουν ομάδες που δεν θέλουν να ξεκινήσει το πρωτάθλημα»

Από εκεί και όσον αφορά το μπάσκετ, η Ομοσπονδία κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της. Τρόπος μπορεί να βρεθεί. Και με τα μαθηματικά αλλά και οι ομάδες που μπορούν να βρουν τη λύση. Βέβαια θεωρώ και βάσει συζητήσεων που έχω κάνει, υπάρχουν ομάδες που επωφελούνται από αυτήν την κατάσταση προκειμένου να γλιτώσουν έξοδα. Εκεί, λοιπόν, πατάει η ομοσπονδία. Και πολύ εύκολα αποποιείται των ευθυνών. Δεν το θεωρώ έντιμο. Μπορεί να βρεθεί λύση. Ακόμα και αγωνιστική. Για παράδειγμα: Έχουμε παίξει πέντε αγωνιστικές. Ας παίξουμε στις αντίπαλες έδρες με αυτές τις ομάδες και μετά με όσες δεν έχουμε παίξει να γίνει ένας αγώνας σε ουδέτερο γήπεδο. Δηλαδή: Πανερυθραϊκός-Ελευθερούπολη στη Λάρισα. Με τον Αμύντα; Στο ΜΕΤΣ. Και μετά να τελειώσει το πρωτάθλημα και να γίνουν playoffs.

Τα rapid tests είναι ποσά που και οι ομάδες μπορούν να καλύψουν. Εμείς έχουμε στην Ερυθραία έναν άνθρωπο που έχει την οικονομική επιφάνεια και τη διάθεση να τα καλύψει αυτός. Ο Ολυμπιακός καίγεται και για μας είναι ένα δυνατό χαρτί, το Μαρούσι το ίδιο. Γενικά υπάρχουν ομάδες που θέλουν να βάλουν πλάτη γιατί αντί να τα χάσουμε όλα, ας χάσουμε κάτι μικρό. Όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος οι οποίες δεν είναι τόσο έμπιστες και χρησιμοποιούν αυτήν την κατάσταση ως πρόφαση. Και αναφέρομαι στις διοικήσεις γιατί τα παιδιά, οι παίκτες, θέλουν να αγωνιστούν. Αντί να είμαστε όλοι μια γροθιά, υπάρχουν ομάδες που ζητάνε και τα ρέστα και προσπαθούν να κρύψουν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.