Η βραδιά του Πασκουάλ

Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, Βοσνία – Ελλάδα, ώρα 21:45. Παίξε νόμιμα και με ασφάλεια στις συναλλαγές (21+)!

Αντιμέτωπος με το φάσμα μίας ήττας που θα μπορούσε να κλονίσει ακόμα και το μέλλον του στην ομάδα -διότι στο πρόσφατο παρελθόν προπονητές του Παναθηναϊκού απολύθηκαν για πολύ λιγότερα- ο Τσάβι Πασκουάλ πήρε τον φάκελο του 4^ου τελικού στα χέρια του και έβαλε την υπογραφή του φαρδιά πλατιά, περίπου στο ίδιο σημείο όπου θα έγραφε σε περίπτωση αποτυχίας το «τετέλεσται».

Ο Παναθηναϊκός ήταν φαβορί για τη νίκη σε αυτό το ματς, αλλά όφειλε να το αποδείξει. Ο προπονητής του δεν αρκέστηκε στην πεπατημένη, αλλά φρόντισε να σφίξει τη μέγγενη, στο κορμί ενός αντιπάλου που μοιάζει να καταρρέει.

«Θα τους κερδίσουμε με την ενέργεια και με τα μούσκουλά μας», φαίνεται ότι αποφάσισε ο έμπειρος Καταλανός.

Το σχήμα με το οποίο εμφανίστηκε στο παρκέ ο Παναθηναϊκός ήταν μία έκπληξη: Γκέιμπριελ, Γκιστ και Σίνγκλετον μαζί, με κουμανταδόρο μάλιστα όχι τον Καλάθη (που σύμφωνα με τα επίσημα non-paper ήταν ασθενής και αμφίβολος), αλλά τον Τζέιμς, με τις μονίμως γεμάτες μπαταρίες.

Στα πρώτα λεπτά του αγώνα, ο Ολυμπιακός δεν ήξερε τι τον χτύπησε. Τα κορμιά και τα μακριά χέρια των τριών ψηλών του Παναθηναϊκού μίκρυναν το γήπεδο και δεν άφησαν κανένα περιθώριο δράσης στον Σπανούλη, ούτε για οργάνωση του παιχνιδιού ούτε για σκοράρισμα.

Ταυτόχρονα χάθηκε η δυνατότητα για ποστάρισμα των «ερυθρόλευκων» φόργουορντ, αφού δεν εντοπιζόταν σε κανένα σημείο του γηπέδου υψομετρική διαφορά.

Απαλλαγμένος από την υποχρέωση για βρώμικη δουλειά στην πίσω γραμμή (εκεί όπου διέπρεψε ο κρυφός ήρωας Γκέιμπριελ), ο Γκιστ έγινε ελεύθερος σκοπευτής της άμυνας και αφοσιώθηκε στο κυνηγητό του Σπανούλη, όπως στην εποχή Πεδουλάκη.

Ο Πρίντεζης χάθηκε μέσα στα κορμιά και το εύκολο λάθος πέρασε στην ημερήσια διάταξη του Ολυμπιακού, αφού οι χώροι ήταν ελάχιστοι και οι διάδρομοι φραγμένοι.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, οι ψηλοί του Σφαιρόπουλου βρέθηκαν σε μειονεκτική θέση απέναντι στην σούπερ αθλητική πεντάδα του Παναθηναϊκού (συμπληρωμένη αρχικά από τον Φελντίν και στη συνέχεια από τον Παππά) και φορτώθηκαν με φάουλ στο άψε σβήσε.

Η οπαδική υστερία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισε τις κατάρες για τη διαιτησία, αλλά το ψυχρό μάτι έβλεπε ότι τις ομάδες χώριζε άβυσσος.

Ο Παναθηναϊκός έκαιγε κηροζίνη και διέθετε λύσεις υψηλής ποιότητας στις πρώτες θέσεις του πάγκου, ενώ ο Ολυμπιακός είχε στο ρεζερβουάρ του μόνο τις αναθυμιάσεις.

«Running On Empty», όπως λέει το παλαιό αγαπημένο σουξέ του Τζάκσον Μπράουν.

Ο Ολυμπιακός κρατήθηκε για λίγο στην επιφάνεια χάρη στα 3 τρίποντα των Μάντζαρη, Παπανικολάου, Γκριν και τις 3/3 βολές του Σπανούλη.

Δέχθηκε, ωστόσο, τη χαριστική βολή όταν κράτησαν εξίσου ψηλά τον πήχυ της ποιότητας οι πρεσβευτές του ορθολογικού μπάσκετ στον Παναθηναϊκό.

Ο Γιάννης Μπουρούσης έγινε σημείο αναφοράς όταν ο Πασκουάλ αναζήτησε ένα στήριγμα μέσα στη ρακέτα και πέτυχε 6 απανωτούς πόντους που έμοιαζαν με σάλπισμα μετά το αρχικό 9-8.

Ο Νικ Καλάθης, του οποίου η ασθένεια έμοιαζε διπλωματική, πήρε θάρρος από το τρίποντο που έβαλε μόλις μπήκε και έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, με αποτέλεσμα να γίνει σύνθημα στα χείλη των δύσπιστων οπαδών.

Μετά το δεύτερο τρίποντο του Νικ (ταμπλαδούρα στο 30-26), ο Παναθηναϊκός δεν ξανακοίταξε πίσω του. Τα φτηνά λάθη των «κόκκινων» μετατρέπονταν σε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό και το ντέρμπι εξελίχθηκε σε Phi Slama Jama.

Aπό το 33-26 μέχρι το 47-32, σχεδόν όλοι οι πόντοι των «πρασίνων» (12 από τους 14) σημειώθηκαν με καρφώματα, του Γκιστ, του Σίνγκλετον και του Γκέιμπριελ.

Το λάθος των διαιτητών σε ένα από αυτά -όπου ο παίκτης του Παναθηναϊκού κρεμάστηκε με το ελεύθερο χέρι από τη στεφάνη- ήταν ένα χρήσιμο, αλλά εξαιρετικά ισχνό άλλοθι για όσους ψάχνουν τέτοιο.

Ο τύπος των ήλων ήταν τα 23 λάθη του Ολυμπιακού και η χαώδης αγωνιστική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες. Από το 2013 είχαμε να δούμε διψήφιο τελικό.

Υποψιάζομαι, πάντως, ότι ο Παναθηναϊκός θα προτιμούσε μία νίκη με διαφορά 7-8 πόντων, παρά αυτό το +13, που στην πραγματικότητα ήταν μεγαλύτερο.

Ο Σφαιρόπουλος είχε την «πολυτέλεια» να ρίξει από νωρίς την άσπρη πετσέτα στο παρκέ και να κρατήσει δίπλα του στον πάγκο τους παίκτες που τράβηξαν το περισσότερο κουπί μέσα στη χρονιά.

Οι Σπανούλης, Πρίντεζης και Μάντζαρης έπαιξαν 19-21 λεπτά και άρχισαν το μασάζ πριν καλά καλά ξεκινήσει η δ’ περίοδος του αγώνα. Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, είχε 4 παίκτες με περισσότερα από 24 λεπτά συμμετοχής.

Στην τελική ευθεία της σεζόν, κάθε ικμάδα ενέργειας και καυσίμου μετράει. Ο 5^ος αγώνας μπορεί να κριθεί από ένα ριμπάουντ, μία άμυνα, ένα σουτ, μία ελεύθερη βολή, μία λανθασμένη απόφαση. Τα αδύναμα πόδια θολώνουν και το μυαλό.

Η συνολική εικόνα των πρώτων τεσσάρων αγώνων βγάζει νικητή στα σημεία τον Παναθηναϊκό, ο οποίος «αδικείται» από το 2-2 σαφώς περισσότερο από ό,τι ο Ολυμπιακός, πέρα από τα «γιατί» και τα «διότι» του καθενός.

Αυτή η εικόνα θα πρέπει να πιστωθεί σε μέγιστο βαθμό στον προπονητή του. Δεν είναι πολλοί αυτοί που θα κατόρθωναν να κρατήσουν τα αποδυτήρια συσπειρωμένα μετά από όσα συνέβησαν στο 20ήμερο που ακολούθησε τον αποκλεισμό από τη Φενέρμπαχτσε.

Μολονότι ξένος σε ξένο τόπο και πρωτόπειρος στην «ελληνική πραγματικότητα», ο Τσάβι Πασκουάλ το πέτυχε και δρομολόγησε το, ηχηρό και πειστικό, αποψινό 2-2.

Ωστόσο, δυσκολεύομαι να θεωρήσω τον Παναθηναϊκό φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η έδρα προσφέρει στον Ολυμπιακό ένα γιγάντιο πλεονέκτημα, το οποίο γίνεται ακόμα πιο βαρύ όταν μιλάμε για 5^ο αγώνα.

Και δεν νομίζω ότι θα παίξουν τόσο μεγάλο ρόλο τα ρεζερβουάρ, τώρα που οι αθλητές πέρασαν το τελευταίο βιράζ. Προσωπικά εύχομαι μόνο να ολοκληρωθεί η σειρά χωρίς παρατράγουδα και δίχως την ανυπόφορη διαιτητολαγνεία.

«Αποκλείεται», θα πείτε. Ωστόσο, στο μπάσκετ γίνονται και θαύματα. Η επέτειος των 30 ετών από το Ευρωμπάσκετ του ’87, στο ίδιο μάλιστα γήπεδο του 5^ου τελικού, αξίζει να εορταστεί με μία υπόκλιση στο άθλημα που όλοι αγαπάμε.