Μπορεί να κοιτάξει πιο μακριά…

Από τα μεσάνυχτα της 12ης Αυγούστου, στο Βελιγράδι, όταν η ανώμαλη προσγείωση από τους Σέρβους και η ήττα με 32 πόντους διαφορά (93-61), σήμανε το πρώτο «καμπανάκι» ανησυχίας, μέχρι και το τελευταίο φιλικό ματς της Εθνικής ομάδας που είχε την ίδια κατάληξη (67-69) από τον ίδιο αντίπαλο, μεσολάβησαν δύο εβδομάδες που θα ‘λεγε κανείς ότι διήρκεσαν πάνω από μήνα!

Και τι δε συνέβη μέσα σ’ αυτές τις 14 μέρες στο στρατόπεδο της «επίσημης αγαπημένης»… Από την αρχική σαστιμάρα, την έκπληξη και την δυσαρέσκεια για το timing του ταξιδιού του Αντετοκούνμπο στην Κίνα (εν γνώσει της ομοσπονδίας), την οξεία γαστρεντερίτιδα τριών διεθνών (Πρίντεζης, Μπουρούσης και Παπαπέτρου) που δεν ταξίδεψαν στο Λονδίνο, το σοκ και τα παρεπόμενα από την αρνητική έκβαση της συμμετοχής του Γιάννη στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, την εντός έδρας ήττα (71-72) από την Γεωργία, μέχρι και το σοβαρό επεισόδιο ανάμεσα σε Μπουρούση και Παππά στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου…

Ποτέ άλλοτε, η προετοιμασία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος δεν είχε τόσο πολύ αρνητικό σασπένς και δεν εξέπεμψε τόσο μεγάλη δόση απογοήτευσης στις τάξεις της φίλαθλης κοινής γνώμης, που τόσο πολύ αγαπάει την Εθνική ομάδα και κάθε καλοκαίρι προσμένει να σταθεί στο πλευρό της! Τώρα λοιπόν, που η περίοδος των φιλικών αποτελεί παρελθόν και απομένουν έξι μέρες για το πρώτο τζάμπολ με την Ισλανδία (31/08, 16.30) και μόλις 60 ώρες για την αναχώρηση της αποστολής για το Ελσίνκι, τι μπορούμε να πούμε για την εικόνα που θα παρουσιάσουν οι παίκτες του Κώστα Μίσσα κατ’ αρχήν στην 1η φάση της διοργάνωσης;

Ο πολύτιμος χρόνος που χάθηκε στην υπόθεση του “Greek Freak” και τα έξι - ανούσια όπως αποδείχτηκε - φιλικά παιχνίδια που δόθηκαν πριν το «Ακρόπολις», στέρησαν από τον ομοσπονδιακό τεχνικό την ευκαιρία να καταλήξει νωρίτερα στο αγωνιστικό rotation κι έτσι η ομάδα, δεν θα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα της Φινλανδίας έχοντας «στις αποσκευές της» τον επιθυμητό βαθμό ετοιμότητας για την μάχη της πρόκρισης στους “16”. Μοιάζει δεδομένο αλλά και αναγκαστικό ότι θα επιχειρήσει να βρει ρυθμό μέσα από τα πέντε παιχνίδια που θα δώσει στην Σκανδιναβία, έτσι ώστε να καταφέρει βρεθεί στην καλύτερη δυνατή κατάσταση στους αγώνες νοκ-άουτ που θα κρίνουν την πορεία της στο εφετινό τουρνουά.

Από ‘κει και πέρα, κόντρα στην Ιταλία (73-70) και ειδικότερα τη Σερβία (67-69), η Εθνική ομάδα έδειξε ότι από παιχνίδι σε παιχνίδι βελτιώνεται, πιο πολύ στην άμυνα και λιγότερο στην επίθεση και ο «Στρατηγός» καταλήγει σιγά-σιγά στα σχήματα που θα χρησιμοποιήσει στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Η δημιουργία από το low-post με άξονες τον Μπουρούση και τον Πρίντεζη, θα είναι ένα από τα όπλα της ελληνικής ομάδας σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε και η πιεστική άμυνα με στόχο το transition game (λειτούργησε εξαιρετικά στο τελευταίο 4λεπτο με τους Σέρβους), θα είναι δίχως άλλο τα σημεία αναφοράς του παιχνιδιού μας.

Το δεύτερο crash-test με την πιο σκληροτράχηλη και προικισμένη με μακριά κι αθλητικά κορμιά ομάδα στην Ευρώπη, ήταν κάτι περισσότερο από ευεργετικό για την Εθνική ομάδα και η ενέργεια, η μαχητικότητα και το πάθος των διεθνών στα τελευταία 4 λεπτά (έτρεξαν ένα σερί 12-0 κι έχασαν μέσα από τα χέρια τους την ολική ανατροπή), αφήνει υποσχέσεις για ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση στη συνέχεια. Η συζήτηση γύρω από την μάχη με την δευτεραθλήτρια κόσμου, έχει μεγαλη αξία υπό την έννοια ότι η ομάδα του Τζόρτζεβιτς, κρύβει πολλά και δύσκολα match-ups και κάνει τις αδυναμίες μας να φαίνονται πολύ πιο χτυπητές από ό,τι στην πραγματικότητα.

Προς Θεού, όλα αυτά δε σημαίνουν ότι η πρόκληση του Eurobasket μας βρίσκει φύσει αισιόδοξους για μία επιτυχημένη πορεία, ωστόσο, η αισθητά διαφορετική (προς το καλύτερο) εικόνα των δύο τελευταίων ημερών του «Ακρόπολις» και η διάθεση της ομάδας να παλέψει στην άμυνα, αφήνει περιθώρια ελπίδας για κάτι καλό, από ένα σύνολο που – έτσι όπως εξελίχθηκε η προετοιμασία – ακόμη δεν έχει γίνει ομάδα και δίνει μάχη με το χρόνο για να αφομοιώσει τον τρόπο που θέλει και μπορεί να παίξει.

Υ.Γ.1: Στο τουρνουά «Ακρόπολις» σουτάραμε με ποσοστό 20,3% στα τρίποντα (12/59). Δε γίνεται να είμαστε τόσο άστοχοι στο Eurobasket. Το ότι γυρίσαμε το ματς με την Σερβία από την άμυνα (10 κλεψίματα), έχοντας 3/20 προσπάθειες πίσω από τα 6,75, μόνο ως ενθαρρυντικό στοιχείο μπορεί να θεωρηθεί.

Υ.Γ.2: Εκδηλώσεις σαν τη δεξίωση που οργάνωσε η ΕΚΟ (επίσημος υποστηρικτής των Εθνικών ομάδων) σε συνεργασία με την ΕΟΚ, βοηθούν στη σύσφιγξη των σχέσεων των παικτών και στην προσωπική επαφή τους με τους ανθρώπους που στηρίζουν την προσπάθειά της «επίσημης αγαπημένης». Λίγες ώρες μετά την δημοσιοποίηση του επεισοδίου Μπουρούση-Παππά κι αμέσως μετά το ματς με την Ιταλία, οι παίκτες είχαν την ευκαιρία να χαλαρώσουν, να φωτογραφηθούν με φόντο τον χορηγό τους και να μοιράσουν αφειδώς χαμόγελα, δείχνοντας ότι δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν.

Υ.Γ.3: Η παρ’ ολίγον ολική επαναφορά της Εθνικής στο τελείωμα του αγώνα με την Σερβία, θα είχε ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν είχαν αποφευχθεί κάποια εξόφθαλμα «φαλτσο-σφυρίγματα» των «γκρι», που έδωσαν υπερβολική ώθηση στην προσπάθεια των διεθνών. Δεν χρειαζόταν…

Υ.Γ.4: Η αστοχία του Θανάση Αντετοκούνμπο σε δύο κρίσιμες βολές στο τελευταίο λεπτό, πείσμωσαν το νεοαποκτηθέντα διεθνή άσο του «τριφυλλιού», που έμεινε στο παρκέ για αρκετή ώρα, σουτάροντας από την γραμμή της φιλανθρωπίας, με τον αδερφό του Γιάννη να του δίνει την μπάλα. Ήταν κάτι σαν... αυτοτιμωρία ή έξτρα προπόνηση για δύο χαμένες βολές που... πόνεσαν. Ό,τι και να ήταν, δείχνει εξαιρετική νοοτροπία και τεράστιο φιλότιμο!