Πρίντεζης: «Χαίρομαι να βλέπω τον Γκασόλ στα 37 του»!

Ο διεθνής φόργουορντ του Ολυμπιακού μαζί με τον Γιάννη Μπουρούση και τον Νικ Καλάθη είναι οι μόνοι από την εφετινή έκδοση της Εθνικής που πανηγύρισαν στο τελευταίο μετάλλιο της Ελλάδας στο Eurobasket, το 2009 στην Πολωνία.

Γρήγορο Στοίχημα σε Καλύτερες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Έπειτα από οκτώ χρόνια ο «Πριντ» δήλωσε ξανά παρών και σε συνέντευξή του στο ισπανικό περιοδικό Gigantes del Basket εξήγησε πως η ελληνική ομάδα είναι ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, αναφέρθηκε στις αποτυχίες των προηγούμενων χρόνων, αποθέωσε τον Πάου Γκασόλ και μίλησε για το πέρασμά του από τη Μάλαγα.

Το gazzetta.gr παρουσιάζει τη συνέντευξη του Γιώργου Πρίντεζη στο Gigantes del Basket που θα κυκλοφορήσει αύριο (30/8) στην Ισπανία.

Ο πρώην προπονητής της Εθνικής Ελλάδας, Φώτης Κατσικάρης, εξήγησε ότι το μετάλλιο δεν πρέπει να γίνει… ψύχωση. Με βάση, λοιπόν, τις μεγάλες προσδοκίες που δημιουργούνται κάθε χρόνο και τα σχόλια του κόσμου στα social media, θεωρείς ότι το μετάλλιο έχει γίνει τελικά ψύχωση για την ελληνική ομάδα;
«Κατ' αρχάς, μιλάς με έναν άνθρωπο που για να μπει στα social media θα πρέπει να είναι… εξόριστος 10 μέρες στο βουνό (γέλια)! Δεν διαβάζω πολύ τα σχόλια και οι υποχρεώσεις μου δεν μου επιτρέπουν να ασχολούμαι παραπάνω, ειδικά τώρα με το μωρό. Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από μια μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα. Ξέρω ότι ο κόσμος το θέλει, ξέρω ότι ο κόσμος αγαπάει πολύ την Εθνική όμως κι εμείς το θέλουμε πάρα πολύ. Καλώς ή κακώς, τα τελευταία χρόνια με το που φτάναμε στα νοκ άουτ παιχνίδια, κάτι παθαίναμε και δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε. Έτσι είναι αυτά τα τουρνουά. Ένα μόνο παιχνίδι μπορεί να κρίνει αν είσαι πετυχημένος ή αποτυχημένος. Δυστυχώς για κάποιους λόγους δεν πετύχαμε. Μακάρι φέτος να γίνει κάτι διαφορετικό, να καταφέρουμε να περάσουμε από τα χιαστί και να πάμε για ένα μετάλλιο».

Τι έφταιξε, ακριβώς, τα προηγούμενα τρία χρόνια στο Παγκόσμιο, στο Eurobasket και στο Προολυμπιακό τουρνουά, εκεί όπου η Εθνική Ελλάδας δεν κατάφερε να διαχειριστεί τα νοκ άουτ παιχνίδια;
«Σε αυτά τα ματς ο κάθε παίκτης έχει τη δική του εμπειρία. Για κάποιους είναι καλή, για κάποιους κακή... Σίγουρα παίζουν ρόλο οι διασταυρώσεις και η μέρα που θα βρεθείς ατομικά και ως ομάδα. Πάντα, όμως, μόνο ένας προχωράει κι ένας μένει πίσω. Δεν θα έλεγα, λοιπόν, πως είναι μόνο θέμα ικανότητας. Σίγουρα το πιο σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι το πόσο σύντομα θα συμπεριφέρεσαι ως ομάδα. Είμαστε μαζί με τα παιδιά σχεδόν 1μιση μήνα, όχι παραπάνω, και μπορώ να σου πω ότι η εφετινή έκδοση της Εθνικής είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με τις προηγούμενες. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά και χρειάζεται χρόνος προκειμένου να καταφέρουμε να πετύχουμε κάτι καλό».

Τι ταμπέλα θα έβαζες στην ομάδα του Κώστα Μίσσα;
«Είναι μια ομάδα που θα προσπαθήσει να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερη. Ο καθένας θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του στον ρόλο που έχει αναλάβει σε αυτή την προσπάθεια για να φτάσουμε όσο γίνεται πιο ψηλά. Θεωρώ ότι αυτή η Εθνική μπορεί να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής, αλλά επίσης εύκολα μπορεί να μην καταφέρει να προκριθεί στα χιαστί! Έχουμε τις δυνατότητες ώστε να κάνουμε τα πάντα, έχουμε μπόλικο ταλέντο, ίσως το μεγαλύτερο των τελευταίων ετών όμως θα πρέπει να το δείξουμε στο γήπεδο».

Σε ό,τι αφορά την εθνική Ισπανίας, τα αδέλφια Γκασόλ θα παίξουν ξανά μαζί όπως συνέβη στο τελευταίο τουρνουά όπου η Ελλάδα κατέκτησε μετάλλιο, το 2009 στην Πολωνία…
«Η εθνική Ισπανίας έχει πάρα πολύ ταλέντο. Χαίρομαι να βλέπω τον Πάου Γκασόλ, ο οποίος ακόμα και τώρα, στα 37 του, συνεχίζει και παίζει στην εθνική! Μακάρι να γίνει κάτι με τις διοργανώσεις ώστε να τα βρεθεί μια λύση και να δώσουν τη δυνατότητα και σε εμάς να μπορέσουμε να παίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα χρόνια γίνεται στην Εθνική. Σε ό,τι αφορά τώρα τα αδέλφια Γκασόλ, ο Πάου και ο Μαρκ είναι ένα από τα καλύτερα δίδυμα που έχουν περάσει ποτέ».

Ο τραυματισμός του Σέρχιο Γιουλ αλλάζει τις ισορροπίες σε αυτή τη διοργάνωση;
«Αρχικά να του ευχηθώ κι εγώ περαστικά. Έχει δυνατό μυαλό, δυνατό κορμί και μακάρι να επιστρέψει γρήγορα. Είναι πολύ ταλαντούχος και του εύχομαι να γίνει γρήγορα καλά γιατί είναι ένα κόσμημα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η απουσία του Γιουλ είναι τεράστια όμως η Ισπανία έχει παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Είναι πάντα φαβορί, για μένα ακόμα και για το χρυσό».

Σε προσωπικό επίπεδο, τι δεν πήγε καλά στη Μάλαγα και δεν κατάφερες να πετύχεις εκεί; Τη μοναδική φορά, μάλιστα, που φόρεσες πράσινα!
«Δεν μετανιώνω σε καμία περίπτωση που πήγα στη Μάλαγα. Ήταν μια ομάδα με πολύ μεγάλο μπάτζετ που προ διετίας είχε παίξει στο Final 4 και είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα Ισπανίας. Ήταν ένας οργανισμός που είχε βλέψεις όμως με το που βρέθηκα εκεί, κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν τελικά τόσο απλά. Έπρεπε να γίνουν πολλά για να παίξουμε ξανά στο Final 4. Είχα έναν πολύ άσχημο τραυματισμό και γενικώς δεν ταίριαξα σε αυτή την προσπάθεια. Έγιναν, επίσης και πολλές-πολλές αλλαγές παικτών. Αν δεν κάνω λάθος, άλλαξαν γύρω στους 15 παίκτες, κάτι το οποίο δεν είχα συνηθίσει να γίνεται τόσο συχνά όσο ήμουν στον Ολυμπιακό. Αυτές οι συχνές αλλαγές δημιούργησαν ένα άγχος στους παίκτες και στα αποδυτήρια. Έστω κι έτσι κρατώ μόνο τα θετικά. Η Ουνικάχα Μάλαγα είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα που πρωταγωνιστεί στη Liga Endesa, η πόλη είναι υπέροχη ενώ οι φίλαθλοι την αγαπούν πραγματικά. Τους εύχομαι τα καλύτερα γιατί αξίζουν να πετύχουν πολλά».

Δέχτηκες προτάσεις από άλλες προτάσεις από την Ισπανία;
«Όταν έφυγα από τη Μάλαγα, όχι. Αλλά όταν πήγα στη Μάλαγα, είχα πρόταση από την Μπαρτσελόνα».

Το εφετινό Eurobasket είναι η διοργάνωση των απόντων. Ποιες ομάδες, λοιπόν, πιστεύεις ότι είναι φαβορί για μετάλλιο σε αυτό το τουρνουά;
«Η Ισπανία και η Σερβία είναι τα ξεκάθαρα φαβορί. Από κει 'κει και πέρα, σχεδόν πάντα υπάρχει μια ομάδα-έκπληξη στην τετράδα. Δεν θα το θεωρήσω έκπληξη να είμαστε κι εμείς, όμως πολύ εύκολα θα μπορούσαμε να είμαστε και εκτός οκτάδας».

Στο τελευταίο μετάλλιο της Ελλάδας το 2009, ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν ένα παιδί 24 χρονών με μακρύ μαλλί και χωρίς τατουάζ. Πλέον είναι ένα από τα καλύτερα 4άρια της Ευρώπης και μεγαλώνει ένα κοριτσάκι λίγων ημερών. Πως έχεις ζήσει όλες αυτές τις αλλαγές;
«Πλέον σαν χαρακτήρας και σαν παίκτης δεν έχω καμία σχέση με τότε. Το 2009 έπαιζα 3άρι, έμπαινα μέσα για να βγάλω κάποιες άμυνες και να βοηθήσω την ομάδα χωρίς να έχω μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Από τότε άλλαξαν πολλά. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια, έχω μεγαλώσει, έχω ωριμάσει και έχω στην αγκαλιά μου την κόρη μου. Έτσι είναι, τα χρόνια περνάνε και μαζί τους περνάς στις επόμενες φάσεις της ζωής σου».