Ξεφτιλίζετε κάτι πολύ όμορφο

Θα μπορούσα ή θα “έπρεπε” να περιμένω το τέλος του Ευρωμπάσκετ για να γράψω ένα κείμενο νουθεσίας ή παρηγοριάς ή επικριτικό ή οτιδήποτε άλλο που θα ήταν φυσιολογικό να γραφτεί τότε, εμπεριέχοντας μπόλικη γκρίνια και πολλά λόγια τύπου “ξέρω πολλά, αλλά δεν κάνει να μιλήσω”. Μετά και τη χτεσινή ντροπιαστική, για την ίδια την αξία των παικτών μας, εμφάνιση δεν βλέπω το λόγο να περιμένω, ακόμα κι αν κοιμήθηκα όλο το βράδυ πάνω στην ιδέα αυτού του κειμένου. Θα προσπαθήσω να κατηγοριοποιήσω τις σκέψεις μου και πριν αρχίσω να παραθέτω ονόματα και ερωτήματα, να εκφράσω το λόγο που γράφω για την Εθνική. Όχι γιατί είναι της μόδας, αλλά γιατί είναι η ομάδα που και εμένα, όπως και πολλές χιλιάδες , μας έστειλε στις μπασκέτες της γειτονιάς, μας κοινωνικοποίησε σε αθλητικά σωματεία και μπασκετοπαρέες, ομορφαίνοντας την εφηβεία μας και παρατείνοντάς την μέχρι τα σαρανταφεύγα μας. Αν μετά από αυτή την εξήγηση μού αποδοθεί άλλο σκοτεινό κίνητρο, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Γιώργος Βασιλακόπουλος ο Φαραώ

Κοντά στον Πάπα, στον Οικουμενικό Πατριάρχη, στους Αθανάτους της ΔΟΕ, στα μέλη της Ακαδημίας Αθηνών και στην Ιερά Σύνοδο, το ελληνικό μπάσκετ εφηύρε άλλο ένα ισόβιο και αναντίρρητο αξίωμα, αυτό του Φαραώ. Θα έγραφα Προέδρου ή Γενικού Γραμματέα, αλλά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι τα πάντα ανάλογα με τα κέφια του. Μ' αρέσει που κοροϊδεύουμε τον Πούτιν, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Προεδρικού και Πρωθυπουργικού αξιώματος. Από τον Βασιλακόπουλο έμαθε! “Τα στερνά τιμούν τα πρώτα” λέει η παροιμία, αλλά ενίοτε “τα στερνά ατιμάζουν τα πρώτα”.

Πόσο ακόμα να σε λιβανίσουμε Γιώργο Βασιλακόπουλε για τον παραγοντικό σου βίο, για τη μεγάλη όντως διαφορά σου από αντίστοιχους ομοσπονδιάρχες του ποδοσφαίρου, του βόλλεϋ ή του τένις; Πόσο ακόμα να σε εξυψώνουμε για τη δημιουργία των εθνικών κλιμακίων, που ευθύνονται για το μπασκετικό παιδομάζωμα μετά το '87; Στην πορεία αγάπησες τον εαυτό σου, τον λάτρεψες παραπάνω από το μπάσκετ. Απαξίωσες τους προπονητές ως διακοσμητικούς, απαξίωσες τους παίκτες λες και δεν παίζουν αυτοί, απαξίωσες τον ίδιο τον Γκάλη, όχι μια και δυο φορές, λύσαξες για το θέμα της ονοματοδοσίας του ΟΑΚΑ, γιατί προφανώς το φανταζόσουν ως Παλέ ντε Βασιλακό, απαξίωσες το ίδιο το τοτέμ της Εθνικής Ομάδας, τον Παναγιώτη Γιαννάκη (θα επανέλθω), έκατσες στο πλάι του πάγκου και έδωσες οδηγίες σε παίκτες (παίξε έτσι, μάρκαρε εσύ αυτόν), την είδες Γκομέλσκι κύριε Γιώργο Βασιλακόπουλε, αλλά Γκομέλσκι δεν είσαι. Τα γραφεία της ΕΟΚ τα έκανες προσωπικό σου τσιφλίκι και αποφάσισες να βγεις από εκεί, μόνο πάνω σε κιλίβαντα πυροβόλου και αφού σε περιφέρουν για προσκύνημα, σε τοποθετήσουν πλάι στη μεγάλη σου καψούρα τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Θέλω να γράψω κάτι με σεβασμό στο πρόσωπό σου και μου αφαίρεσες ακόμα και το δικαίωμα μου να σε σέβομαι. Το ψάρι βρωμοκοπάει από το κεφάλι, άσχετα αν προγραμμάτισες πρόωρη επιστροφή από τη Φινλανδία και καθυστερημένη άφιξη στην Πόλη. Νομίζεις, ότι έχεις το μέγεθος να αναμετρηθείς με τους κάθε Bucks, το ΝΒΑ και την Euroleague, αλλά οι εξελίξεις σε ξεπέρασαν. Το ίδιο το μπάσκετ σε ξεπέρασε. Πετάς κορώνες περί απαξίωσης των Εθνικών Ομάδων εσύ, που πρώτος απαξιώνεις την Εθνική Ομάδα της Ελλάδας. Τα παραγοντικά μαγειρέματα, στα οποία ειδικεύτηκες πλάι στον Στάνκοβιτς, έγιναν η νέμεση σου. Τακτοποίησες την ομάδα στον όμιλο της Φινλανδίας, εκεί που χτες σε έβριζε όλη η ελληνική κερκίδα. Δεν εθελοτυφλώ ότι θα φύγεις, εσύ ο πορτοκαλί Φιντέλ, είσαι χτισμένος μέσα στην ΕΟΚ κι άμα λάχει θα ανατιναχτείς, όπως ο Σαμουήλ στο Κούγκι. Επειδή 60 χρόνια δεν πας σε καφενείο, πρέπει να γίνει το ελληνικό μπάσκετ το καφενείο σου ;

Προπονητής

Αφού προπονητής της Εθνική Ομάδας απαγορεύεται να είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης, τον οποίο απαγορεύεται να τιμούμε για την προσφορά του, δοκιμάσαμε διάφορες λύσεις. Τον Τρινκέρι τον βαφτίσαμε “ταβερνιάρη” και του κόψαμε πιθανή καριέρα στην Ελλάδα, γιατί ο Βασιλακόπουλος τον φώναξε μια μέρα και του είπε, “αυτόν Αντρέα μου δεν γίνεται να τον κόψεις από την ομάδα, εκείνον πρέπει να τον πάρεις”. Κακό του κεφαλιού του έκανε ο Ιταλός, γιατί αντί να βγει και να τα κάνει δημοσίως πουτάνα όλα, πήγε κι έγινε ένας ακόμα αχυράνθρωπος στον πάγκο. Το ίδιο ισχύει για ΟΛΟΥΣ τους προπονητές που παίρνουν χαρτάκι, από όπου κι αν το παίρνουν. Φτάσαμε με το πολλά στον Κώστα Μίσσα. Δεν τον ξέρω, δε με ξέρει, αλλά αναρωτιέμαι. Αφού στην Εθνική Ομάδα πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι, γιατί δεν πρέπει να τους προπονεί ο καλύτερος; Ποιές είναι οι αναρίθμητες επιτυχίες του προπονητή Κώστα Μίσσα, που κλήθηκε να κοουτσάρει τον Γιάννη Αντετοκούμπο φέτος το καλοκαίρι; Έμαθα ότι αρνήθηκε 5 φορές τη θέση του ομοσπονδιακού ο Μίσσας. Ας την αρνιόταν και 6η και 7η. Πότε θα βρεθεί ένας άνθρωπος, που θα αρνηθεί μια θέση σε αυτή τη χώρα και θα πει το ειλικρινές, “δεν είμαι εγώ ικανός για αυτό το πόστο”; Είναι καλύτερα τώρα Κώστα Μίσσα, που θα μείνεις στην ιστορία ως ο κόουτς του φινλανδικού ναυαγίου;

Παίκτες

Για αρχή και χωρίς να θέλω καθόλου να τους χαϊδέψω, να εκφράσω την πεποίθησή μου, ότι με κανονικό προπονητή η ομάδα θα ήταν τουλάχιστον ομάδα και αποτελέσματα θα υπήρχαν. Αυτό δεν αθωώνει τους κακομαθημένους των αιωνίων, τους παραχαϊδεμένους της θύρας 7 ή της θύρας 13, τις ανώριμες και ανεύθυνες συμπεριφορές. Ό,τι κι αν γίνει από δω και πέρα Γιάννη Μπουρούση, θα είσαι ο αρχηγός της Εθνικής Ομάδας που έγινε σάκος του μποξ για την Σλοβενία, την Φινλανδία και την Γαλλία. Ό,τι κι αν γίνει από δω και πέρα Νίκο Παππά, θα είσαι το 27χρονο ταλέντο και υποψήφιος ηγέτης μιας πρώην υπερδύναμης, που κατάντησε ομαδούλα της σειράς. Πανηγυρισμούς και χειρονομίες ξανά μόνο μπροστά στο πέταλο θα βιώσετε εκεί που σας “καταλαβαίνουν”.

Λεφτά θα έχετε με το τσουβάλι από χίλιες μεριές, σεβασμό χμμμ ... μάλλον από συγκεκριμένους. Επειδή παράγινε και το κακό με τα πράσινα και τα κόκκινα παιδιά, με τα ποσταρίσματα και τις αναρτήσεις, να σας θυμίσω κάτι; Χτες στο φινάλε του αγώνα με την Φινλανδία ένας πράσινος (Αντετοκούμπο) κι ένας άλλος πράσινος (Παππάς) συνεργάστηκαν σε μια ηλίθια φάση απέναντι στον Μαρκάνεν. Πέρασε ο Φινλανδός παίκτης των Μπουλς σαν σταματημένο τον Θανάση κι ο δικός μας του τράβηξε την φανέλα, όσο ο Παππάς ερχόταν για την καρωτίδα. Θα έπρεπε να ντρέπονται και οι δυο, αν ξαναδούν την φάση για την οποία οι Έλληνες σπήκερ έλεγαν, “εντάξει δεν έγινε και τίποτα, κακώς πήγε άλλος Φινλανδός να υπερασπιστεί τον Μαρκάνεν”. Δε μου λες ρε Θανάση Αντετοκούμπο, αν τραβούσε κάποιος την φανέλα του Γιάννη στο μπάσιμο και κάποιος πήγαινε για το λαρύγγι του, δε θα ορμούσες από τον πάγκο; Και μετά έκανες και δηλώσεις περί του “θέλω” και ο Παπαπέτρου απάντησε “δεν έπρεπε” και ο Μάντζαρης κάτι άλλο κλπ κλπ.

Άμα σας γλεντάει ο Κόπονεν, ο Ντιαό κι ο Ντράγκιτς με 50 πόντους σε κάθε πρώτο ημίχρονο, είναι λογικό να κάνετε μόνο δηλώσεις και ποστ, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο προφανώς. Δεν ξέρω αν σκοπεύετε να κερδίσετε Σέρβους, Ισπανούς, Dream Team και την Ομάδα των Εξωγήινων, αλλά προς το παρόν είστε η Επίσημη Αγαπημένη των Φινλανδών.

ΠΣΑΚ και ΠΣΑΠ

Τον συνδικαλισμό τον αντιλαμβάνεστε ως σιωπή, ψου ψου ψου στα σκοτεινά και μην τυχόν κι έρθουν ξένοι παίκτες ή προπονητές και μας φάνε τις θέσεις ή υποστελεχωθεί η Εθνική Ομάδα; Που ήταν ο σύνδεσμος των προπονητών, όταν ο Βασιλακόπουλος απαξίωνε δημόσια τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή; Που ήταν ο σύνδεσμος των παικτών, να ασχοληθεί με τις πραγματικές αιτίες, για τις οποίες όλοι οι μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ εθελουσίως αποχώρησαν από την “ύψιστη τιμή” της Εθνικής Ομάδας; Από όσα γράφω σήμερα, εσείς ξέρετε εκ των έσω 100 φορές περισσότερα κι όμως βασιλεύει η καθώς πρέπει βολική σιωπή. Το μπάσκετ, το παιχνίδι είστε εσείς. Όταν ανεβαίνει, ανεβαίνετε, όταν πέφτει πάτε κι έσεις άπατοι. That simple.

Μπορείτε να φτιάξετε ακαδημίες, σχολές, υποδομές, παπάδες μπορείτε να κάνετε και το πιστεύω, δεν το κάνετε για τα φράγκα, το κάνετε με την καρδιά σας. Εσείς στην Ακαδημία που μάθατε μπάσκετ πως βρεθήκατε; Η Εθνική Ομάδα δε σας έστειλε ; Σκεφτείτε το λίγο. Οι μπασκέτες κάποτε γέμισαν, οι μπασκέτες κάποτε θα χορταριάσουν. Θέλετε να γίνετε μέρος του χορταριάσματος; Τί αξία έχει ρε Κώστα Τσαρτσαρή, ρε Μιχάλη Κακιούζη ένα κριτικό ποστ ; Δεν μαζεύεστε σιγά σιγά να δείτε τι μπορείτε να κάνετε για τη Χούντα; Μη μου πείτε, “ο παππούς εκλέγεται”. Κι ο Γκιρτζίκης κι ο Σαρρής εκλέγονταν και ξέρουμε πως.

Δημοσιογράφοι

Πόσα κείμενα, πόσα λόγια, πόσα άρθρα, πόσες μεταδόσεις, πόσες ανταποκρίσεις, πόσα ωραία λόγια με τσαρούχια. Το επιστέγασμα όλων, οι ζωντανές μεταδόσεις της ΕΡΤ. “Σήμερα χάσαμε, αλλά τουλάχιστον δείξαμε, ότι είμαστε σε καλό δρόμο, κάτι άρχισε να γίνεται” Αντίπαλος; Η Σλοβενία. I rest my case. Συνεχίστε να κάνετε δημόσιες σχέσεις, συνεχίστε τις αποκλειστικές σας αγιογραφίες για τα Μέσα, όταν το μπασκετάκι ή μάλλον, όταν το ρεπορτάζ Εθνικής Ομάδας ξαναγίνει μονόστηλο, τα ξαναλέμε.

Σήμερα πάμε να σώσουμε την παρτίδα του Ευρωμπάσκετ στον τελικό κόντρα στην Πολωνία. Πάμε για τελικό με την Πολωνία για την 4η θέση. Ντρέπομαι και μόνο που το γράφω, “τελικό με την Πολωνία για την 4η θέση” ρε φίλε...