Μην κοιτάς πίσω σου

Πρώτο τραπέζι Vista! Με ανανεωμένη πλατφόρμα και νέο mobile site. (21+)!

Με πάσα ειλικρίνεια, παρακολουθώντας από κοντά τον Άρη στο τουρνουά της Προύσας η εικόνα ήταν τουλάχιστον τρομακτική. Μια ομάδα που πελαγοδρομούσε στο παρκέ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη να κοντεύει να… γεννήσει στον πάγκο και τις αγωνιστικές αδυναμίες να βγάζουν μάτι. Ήταν βέβαια οφθαλμοφανές, το είχαμε σημειώσει τόσο στις 23 Αυγούστου όσο και στο τελευταίο blog, ότι ο Άρης χρειαζόταν δύο κινήσεις για να αλλάξει η ζωή του. Έναν ψηλό στον οποίον θα ακουμπάει την μπάλα (σ. σ. Μπένσον) κι έναν κοντό (σ.σ. Μπελ) ο οποίος θα προσφέρει το μακρινό σουτ για να απελευθερωθούν οι υπόλοιποι. Αυτοί οι δύο παίκτες τελείωσαν το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ με 19 πόντους κυρίως όμως αποτελούσαν μόνιμο προβληματισμό για την άμυνα του Δικεφάλου.

Όταν όλα τα γρανάζια λειτούργησαν στην εντέλεια ο Άρης ουσιαστικά «καθάρισε» το παιχνίδι γιατί πολύ απλά είχε πολλαπλούς τρόπους εκτέλεσης. Δημιούργησε από μέσα προς τα έξω (και το αντίθετο) και είχε ψηλά κορμιά στην πεντάδα απέναντι στον ΠΑΟΚ ο οποίος σίγουρα μειονεκτεί στον συγκεκριμένο τομέα. Βέβαια ο κύριος τρόπος έκφρασης στην επίθεση ήταν οι πόντοι στο ανοιχτό γήπεδο. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ο Άρης πήρε τους 14 από τους 42 πόντους του στην transition επίθεση και μάλιστα με 7/8 αιφνιδιασμούς. Η μοναδική φορά που δεν βρήκε πόντους στο ανοιχτό γήπεδο ήταν όταν η μπάλα γλίστρησε από τα χέρια του Φλιώνη καθώς ετοιμαζόταν να αφήσει την μπάλα στο καλάθι. Το τελευταίο κρατήστε το γιατί θα μας «χρησιμεύσει» και στον ΠΑΟΚ.

Ως τακτική ο Άρης έκανε τα πιο απλά ενώ το rotation του Παναγιώτη Γιαννάκη βασίστηκε στην ενέργεια που θα μπορούσε να δώσει ο κάθε παίκτης. Είναι τουλάχιστον ασυνήθιστο για ντέρμπι να παίζουν 12 παίκτες και ακόμη πιο σπάνιο οι 11 εξ’ αυτών να έχουν τουλάχιστον εννιά λεπτά συμμετοχής. Μοναδικός παίκτης που βρέθηκε στο παρκέ για 30 αγωνιστικά λεπτά ήταν ο Γιάννης Αθηναίου. Παραμένοντας στα κεντρικά πρόσωπα, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος (τουλάχιστον στην παρούσα φάση) δείχνει να έχει αναντικατάστατο ρόλο. Όταν ο Άρης είχε συμφωνήσει με τον Βασιλόπουλο, εμφανίστηκαν πολλές γκριμάτσες αλλά ο συγκεκριμένος παίκτης είναι ο βασικός άξονας στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Πρόσφατα στο gazzetta.gr είχε πει ότι «νιώθω ότι περνάω τη δεύτερη εφηβεία» κι αυτό αποδεικνύεται στο παρκέ.

Αν και η στατιστική επίσης δεν αποτυπώνει το επίπεδο της προσφοράς του, οι αριθμοί λένε ότι είχε 12 πόντους και 10 ριμπάουντ. Κυρίως όμως εκπέμπει σιγουριά, ηρεμία και εμπειρία όταν είναι στο παρκέ. Ο ρόλος του είναι απόλυτα συνδετικός ανάμεσα σε κοντούς και ψηλούς.

Η παρουσία του Βασιλόπουλου ήταν καταλυτική στο σημείο όπου ο Άρης είχε πρόβλημα ακόμη και στην επαναφορά της μπάλας. Γιατί στην εξίσωση δεν πρέπει να μπουν μόνο τα 13 αγωνιστικά λεπτά από το 10’ έως το 23’ όπου το επιμέρους σκορ ήταν 34-17, αλλά και τα 17 που ακολούθησαν όπου η ομάδα με κόπο και ιδρώτα σημείωσε 19 πόντους εμφανίζοντας πρόβλημα σε επικοινωνία, οργάνωση και εκτέλεση. Στο ίδιο χρονικά σημείο έκανε και 14 λάθη. Το ελαφρυντικό είναι ασφαλώς ότι η ομάδα είναι καινούργια, ο μεν Μπελ ενσωματώθηκε στην ομάδα την Παρασκευή, ο δε Μπένσον έκανε την πρώτη του προπόνηση (υπό την επίδραση του jet lag) το απόγευμα της Δευτέρας.

Το μπαλάκι στην ιδιοκτησία

Όπως δειλά ξεστόμισε και ο Παναγιώτης Γιαννάκης η βραδιά ήταν ιδανική για τον Άρη. Διότι συνδυάστηκε με την παρουσία 5.500-6.000 φιλάθλων στο γήπεδο, τρομακτικά υψηλό επίπεδο συσπείρωσης, νίκη επί του αιώνιου αντιπάλου, αισιόδοξα μηνύματα εντός των τεσσάρων γραμμών και φυσικά πρόκριση στην ημιτελική φάση της διοργάνωσης.

Χθες ο αρειανός πείστηκε ότι εντός του παρκέ κάτι καλό μπορεί να συμβεί. Δεν πετάει στα σύννεφα ούτε είναι αιθεροβάμων. Επειδή όμως έχει την ικανότητα, τη γνώση και την εμπειρία να αξιολογήσει καταστάσεις, αντιλήφθηκε ότι εφόσον το αγωνιστικό κομμάτι τύχει σοβαρής υποστήριξης από την ιδιοκτησία και το σύνολο της αρειανής οικογένειας, μπορεί να οδηγήσει σε στιγμές που (πριν από δύο μήνες) ουδείς μπορούσε να φανταστεί. Εν τέλει, η χθεσινή εικόνα του οργανισμού «Άρης» (σ. σ. ομάδα-κόσμος) αυξάνει τις ευθύνες της ιδιοκτησίας γιατί θα πρέπει να αποδείξει εμπράκτως την στήριξή της σε αυτό που δημιουργήθηκε με πολύ κόπο και άγχος στη διάρκεια του καλοκαιριού. Τώρα που το… γράφω, στο τουρνουά της Προύσας, μετά από κάθε παιχνίδι, ο Παναγιώτης Γιαννάκης επέμενε επί της υποστήριξης με δηλώσεις του τύπου… «δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μπροστάρης για να βοηθήσει». Δεν τις έλεγε τυχαία.

Ούτε τα αυτονόητα

Ο ΠΑΟΚ παρουσίασε κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο σε σχέση με τους φιλικούς αγώνες. Με ειλικρίνεια και αρκετή δόση αυτοκριτικής ορθώς ο Ηλίας Παπαθεοδώρου δεν επικαλέστηκε την (πολύ σοβαρή) απουσία του Αντώνη Κόνιαρη. Γιατί δεν αιτιολογείται στην απώλεια ενός παίκτη το ότι η ομάδα σου δέχεται 7/8 αιφνιδιασμούς, που αναφέραμε νωρίτερα. Δεν γίνεται σ’ ένα ντέρμπι να επιτρέπεις στον αντίπαλό να κάνει πάρτι στο ανοιχτό γήπεδο κι εσύ να μην έχεις την ωριμότητα α) στη διαχείριση των φάουλ και β) να σταματήσεις την transition επίθεση του αντιπάλου. Και προφανώς ήταν κάτι που το είχε πει ο προπονητής του ΠΑΟΚ και είδε τους παίκτες του να μην το τηρούν. Όταν ο ΠΑΟΚ άρχισε να σταματά την ταχύτητα του Άρη ήταν πίσω στο σκορ με -19. Κοινώς, ήταν πολύ αργά.

Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κριθεί αυστηρά γιατί παρουσιάστηκε στο παρκέ με μείον δύο παίκτες. Η απουσία του Κόνιαρη είναι καταλυτική διότι είναι ο άνθρωπος που βλέπει την έξτρα πάσα, αν και νεαρός έχει ωριμότητα 26χρονου παίκτη και κυρίως πιέζει ασφυκτικά τον αντίπαλο πλέι μέικερ προκαλώντας δυσλειτουργία στην αντίπαλη ομάδα. Κάποια στιγμή ο Παπαθεοδώρου είδε και απόειδε και επιστράτευσε την τακτική Πρίφτη (σ. σ. έβαζε τον Τσαϊρέλη να το κάνει στον περσινό Άρη) χρησιμοποιώντας τον Κρουμπάλι πάνω στον Βον για να κόψει τις πάσες και να δώσει ένταση στην άμυνα.

Βέβαια, χθες, το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν ήταν η άμυνα. Μέσα από την κάκιστη λειτουργία του στην επίθεση δέχθηκε 14 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Ήταν μονοδιάστατος σε βαθμό… μας κούρασες τα ίδια και τα ίδια. Ο Ντίλαρντ χρειάστηκε να μείνει για περισσότερα από 20 αγωνιστικά λεπτά στο παρκέ για να αντιληφθεί ότι η άμυνα του Άρη ήταν προσαρμοσμένη επάνω του και ότι θα έπρεπε να κοιτάξει πρώτα τη δημιουργία για τους συμπαίκτες του. Δεδομένης της απώλειας του Κόνιαρη, ο ΠΑΟΚ έμεινε από βοήθεια στον «1» καθώς ο Τσόχλας μπορεί να κάνει συγκεκριμένα πράγματα στο γήπεδο ενώ ο Μπράντον Τρις δεν είναι combo guard.

Το δεύτερο βασικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει ο ΠΑΟΚ – εφόσον δεν ενισχυθεί – θα είναι κάτω από το καλάθι. Μόλις ενσωματωθεί ο Χαραλαμπόπουλος θα αποκτήσει post παιχνίδι στην επίθεση με τελείωμα φάσεων ή πάσα στην αδύναμη πλευρά, μέχρι τότε όμως θα χωλαίνει, κυρίως στην άμυνα. Στο ντέρμπι δεν θυμάμαι ποσταρίσματα με εξαίρεση δύο του Χρυσικόπουλου στο πρώτο δεκάλεπτο. Η ρακέτα, ως σημείο αναφοράς, δεν υπήρχε για τον ΠΑΟΚ.