ΤΟ καλάθι του ΚΑΛΑΘΗ και το μήνυμα

Για όλους τους μεγάλους παίκτες δεν υπάρχει χρόνος που τρέχει. Με έναν μαγικό τρόπο, από εχθρό τους, τον έχουν καταστήσει σύμμαχο και φίλο. Δεν υπάρχει επίσης γήπεδο που πρέπει να διασχίσουν. Ή έκταση μηδενίζεται ή ακυρώνεται!

Για τους μεγάλους παίκτες δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά που βλέπουμε εμείς οι κοινοί θνητοί. Υπάρχει μόνο ο στόχος. Αυτό έχουν μόνο στο μυαλό τους. Να πετύχουν τον στόχο!

Να τον πετύχουν με τον δικό τους τρόπο. Με τον δικό τους μοναδικό τρόπο! Μοναδικό , αλλά όχι ανεπανάληπτο! Γιατί και την επόμενη φορά θα εμπνευστούν κάτι άλλο, πάλι κάτι εξαιρετικό, κάτι διαφορετικό, κάτι φανταστικό.

Μια σειρά από πρωτοβουλίες στα όρια του απίθανου, από μεγαλοφυείς σκέψεις και δημιουργίες τους καθιστούν ξεχωριστούς . Δεν υπάρχει τι , πως και γιατί. Τι απάντηση να δώσεις; Είναι σαν να αναρωτιέσαι πως εμπνεύστηκε ο Μπετόβεν τις συμφωνίες του , ποια μούσα ψιθύρισε στο αφτί του Ελύτη ή του Καβάφη τους ονειρικούς τους στίχους , ποια μάγισσα άγγιξε το χέρι του Βαν Γκόγκ να ζωγραφίσει!

Είναι αδύνατον να εξηγήσεις ένα αριστούργημα. Έτσι είναι αδύνατον να εξηγηθούν τα κατορθώματα των μεγάλων παικτών. Ούτε οι ίδιοι μπαίνουν στον κόπο να το εξηγήσουν. Είναι γι’ αυτούς μια έκφραση. Όσο σύνθετο κι αν φαντάζει για εμάς , τόσο απλό είναι γι’ αυτούς! Τώρα να τον ξαναβάλεις τον Καλάθη να το κάνει, να δείτε πως θα το επαναλάβει.

Ενδεχομένως όχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά με ακόμα πιο δύσκολο! Αυτή την φορά ίσως επιταχύνει πιο γρήγορα και αποφασίσει να μπουκάρει από την άλλη πλευρά. Όχι ότι ήταν εύκολη η επιλογή που τον δικαίωσε χαρίζοντας πολυτιμότατη νίκη στην ομάδα του. Το κάθε άλλο. Σκεφτείτε μόνο ότι μέχρι εκείνη την στιγμή είχε 2 στα 9 δίποντα! Αλλά αυτό σημαίνει μεγάλος παίκτης. Ακόμα και στις άσχημες βραδιές από απόψεως σκοραρίσματος να αναφωνείς: «Πάλι καλά που ήταν αυτός»!

Κατέβασμα με το αριστερό , με παίκτη κολλημένο στα πλευρά του και τον χρόνο να τρέχει το ίδιο γρήγορα μ’ αυτόν , από αριστερό στο δεξί και μισό βηματάκι λίγο πριν αφήσει την μπάλα στον τελικό της προορισμό. Είδατε την αντίδραση του Σίνγκλετον μόλις οι δυο χρυσοί πόντοι φώτισαν το ταμπλό; Για μένα ,τα λέει όλα. Τον σκουντά με δύναμη σαν να του φωνάζει: «Φύγε από εδώ ρε! Εσύ θα μας τρελάνεις»! Ο φετινός Καλάθης είναι ο μισός Παναθηναϊκός. Δεν μπορεί κανείς πλέον να το αρνηθεί.

Φέρτε το μυαλό σας τα διαστήματα που ο Καλάθης ξεκουράζει τα πνευμόνια του στον πάγκο. Η ομάδα γίνεται αρκούντως προβλέψιμη, χάνει πολύ στην σιγουριά , στην έμπνευση , στην δημιουργία, στην αυτοπεποίθηση, στην προσωπικότητα. Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα επακολουθούσε αν δεν αποφάσιζε ο Καλάθης την τρελή κούρσα των τελευταίων δευτερολέπτων με απόλυτη σιγουριά για την κατάληξη της.

Ούτε τα απόνερα που θα δημιουργούσε η τρίτη συνεχόμενη ήττα στην διοργάνωση και η δεύτερη στην έδρα των πράσινων. Τους τόκους από αυτή την επιτυχία ο Παναθηναϊκός θα τους εξαργυρώσει μήνες μετά. Αλλά μέχρι τότε και μέχρι να κεφαλαιοποιήσει την επένδυση του καλά θα κάνει πρώτα να αποκωδικοποιήσει το μήνυμα που έστειλε η Ζαλγκίρις.

Και ο αποδέκτης του μηνύματος δεν πρέπει να είναι μόνο ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός. Το μήνυμα, πως ο δεύτερος γύρος, είναι ένα πρωτάθλημα μόνο του, σαν να αρχίζουν όλα πάλι από την αρχή. Στο πρώτο μισό της διαδρομής οι ομάδες μας τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών τα πήγαν εξαιρετικά. Αλλά η σημαία του τερματισμού δεν έχει πέσει.

Τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο ούτε στην τετράδα , ούτε στην οκτάδα. Άλλο το πλασάρισμα κι άλλο η τελική κατάταξη που θα κρίνει εν πολλοίς ποιοι έχουν τον πρώτο λόγο. Αν η απόδοση σου από εδώ και εμπρός δεν είναι σταθερή , αν οι ομάδες μας δεν παρουσιάσουν διάρκεια και βάθος αν δεν πάρουν το πολλαπλάσιο από τους περισσότερους παίκτες , αν δεν βρουν λύσεις στις αδυναμίες τους , εκεί που πονούσαν , αν χάσουν τον αγωνιστικό τους προσανατολισμό τότε εύκολα έρχονται τα πάνω –κάτω.

Το πρωτάθλημα τώρα ουσιαστικά αρχίζει. Τώρα διατυπώνονται οι τελικές προτάσεις στο παρκέ. Τώρα οι άμυνες και οι επιθέσεις καταστρώνονται και εκτελούνται με μαθηματική ακρίβεια. Κι αυτό γιατί οι ομάδες φαβορί έχουν μονταριστεί, οι πειραματισμοί σταματάνε , τα σχήματα οριστικοποιούνται , οι επιστροφές πληθαίνουν, οι παίκτες έχουν βρει τα πατήματα τους, όλα τα όπλα επιστρατεύονται στην πρώτη γραμμή , οι νίκες μετράνε διπλές και όσο για τις ήττες αυτές πονάνε περισσότερο, απ’ ότι στον πρώτο γύρο, και αφήνουν πληγές ικανές να προκαλέσουν σηψαιμία στον οργανισμό των ομάδων.

Να μην ξεχνάμε και τις ομάδες «αδιάφορες», τους ρυθμιστές. Με παίκτες που διεκδικούν συμβόλαια και μια καλύτερη τύχη στο μέλλον ,θα παίξουν με τέτοια άνεση αλλά και τέτοια άγνοια κινδύνου που θα τις καταστήσει αυτόματα πιο απρόβλεπτες και κατά συνέπεια πιο επικίνδυνες.

Οι πράσινοι την γλύτωσαν στο παρά τρίχα! Δεν πλήρωσαν ακριβά την χαλαρότητα , την ελαφρότητα , την επιπολαιότητα τους σε ένα παιχνίδι που όλα έδειχνα ότι θα το «καθαρίσουν» εύκολα. Την γλύτωσαν, ευτυχώς, αλλά το μήνυμα κατέστη σαφές, προς κάθε κατεύθυνση και ενδιαφερόμενο.

Οι μέχρι τώρα επιδόσεις δεν αποτελούν εγγύηση για το μέλλον!