Ο μεν «έκρυψε» και ο δε «τόνισε» τις αδυναμίες του!

Σημειώθηκαν περισσότερα τέρματα στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα Ιταλία – Ολλανδία; Στη vistabet έχει επιστροφή στοιχήματος*!(21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Το μπάσκετ είναι το πιο δίκαιο άθλημα και 95 στις 100 φορές, νικάει ο καλύτερος. Επομένως, στην περίπτωση του εναρκτήριου αγώνα της τελικής σειράς των playoffs, με υπερδιπλάσιες ασίστ (8-17), ελαφριά υπεροχή στα ριμπάουντ (30-33), εμφανώς καλύτερα νούμερα σε βολές (65% έναντι 90%), δίποντα (40,6% έναντι 48,4%) και τρίποντα (17,2% έναντι 42,8%), με τους Καλάθη και Γκιστ για κλάματα (είχαν μαζί 12π. με 6/22 σουτ και 1/4 βολές) και με τον Παναθηναϊκό να κάνει επιθετικό season-low (από τους μ.ο. 92,6π. της κανονικής περιόδου έπεσε στους 65π. στον 1ο τελικό) στις εγχώριες διοργανώσεις, θα 'λεγε κανείς ότι - βάσει της εικόνας του - η διαφορά των 10 πόντων, μάλλον τιμητική είναι...

Αν σ' όλα τα παραπάνω προσθέσετε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός νίκησε καθαρά, σουτάροντας 15 λιγότερες βολές και το κυριότερο, είχαν τους φυσικούς ηγέτες του σε άσχημη βραδιά (Σπανούλης και Πρίντεζης είχαν μαζί 6π. με 1/11 σουτ), τότε το "break" των «ερυθρολεύκων» δείχνει να έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία. Υπό την έννοια, πάντα, ότι η πρώτη «ανάγνωση» του ματς, παραπέμπει σε μία ολοκληρωτική «αιχμαλωσία» των γηπεδούχων από τους φιλοξενούμενους, χωρίς οι νικητές να έχουν «θέλξει» με την απόδοσή τους.

Αυτό ίσως να είναι και το πιο δυνατό «χτύπημα» που κατάφεραν, χθες βράδυ στο «Νίκος Γκάλης», οι Πειραιώτες στον «αιώνιο αντίπαλό» τους... Κι αυτό γιατί μέχρι το τζάμπολ, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα «ήθελε» τους «πράσινους», βάσει έδρας, αγωνιστικής εικόνας και κατάστασης αλλά κυρίως, βάσει της αδιαμφισβήτητης υπεροχής τους στην αθλητικότητα, ως ξεκάθαρο φαβορί για τον τίτλο. Τα περί «σκουπίσματος» και διεκδίκησης της αήττητης κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, δεν τα εξέλαβα ποτέ σοβαρά, γιατί μόνο κάποιος που δεν έχει ζήσει για μακρά περίοδο τις ιδιαιτερότητες αυτών των αγώνων, θα μπορούσε να τα βάλει στην εξίσωση της εφετινής μάχης...

Πλέον, με το πρώτο ματς των τελικών, να αποτελεί ήδη παρελθόν, ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει ανεβάσει επίπεδα την στάθμη του σε όλους τους τομείς που μπορεί να κρίνουν το εφετινό πρωτάθλημα και το μέχρι πρότινος φαβορί, ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός, δείχνει να έχει υποχωρήσει και να βρίσκεται σε δύσκολη θέση... Πάμε, λοιπόν, να δούμε πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατόρθωσε να αλλάξει τα μέχρι πριν το πρώτο τζάμπολ δεδομένα, τι έκανε λάθος ο Τσάβι Πασκουάλ, αλλά και που πάμε από 'δω και στο εξής, καθώς και αν υπάρχουν περιθώρια νέας ανατροπής της κατάστασης...

Τι άλλαξε ο Ολυμπιακός...

Από πλευράς αμυντικής τακτικής, οι «ερυθρόλευκοι» ακολούθησαν πιστά και εφήρμοσαν ΜΑΚΡΑΝ πιο αποτελεσματικά, το πλάνο που τους έδωσε το «διπλό» στο «Νίκος Γκάλης» (85-87), πριν από 3 μήνες (02/03/2018) για την 24η αγωνιστική της κανονικής περιόδου στην Euroleague. Σε εκείνο το ματς, ο 51χρονος Θεσσαλονικιός τεχνικός αντιμετώπισε με διαρκείς αλλαγές το μαρκάρισμα του Καλάθη, που για 3 δεκάλεπτα τράκαρε στα αντίπαλα κορμιά που έβρισκε απέναντί του και δυσκολεύτηκε σφόδρα να σκοράρει και να δημιουργήσει. Στην 4η περίοδο, όμως, που βρήκε δύο φορές τον στόχο πίσω από τα 6,75 κι ανέκτησε ρυθμό, λίγο έλλειψε να γυρίσει μόνος του τον αγώνα, που τελικά κρίθηκε στις λεπτομέρειες και την παράταση...

Θυμάστε τι είχε κάνει ο Νικ και ο Γκιστ σε εκείνο το ματς; Ο 29χρονος διεθνής point-guard είχε τελειώσει με double-double (double-double (23π. + 10ασ. με 9/20 σουτ), ενώ ο 31χρονος Αμερικανός power-forward, είχε κάνει την καλύτερη εφετινή ευρωπαϊκή του εμφάνιση (21π. + 6ρ. με 8/9 σουτ). Αντιστοίχως, ο Μάϊκ Τζέϊμς είχε μείνει στους 9 πόντους με 3/10 σουτ.

Στη χθεσινή αναμέτρηση, η άμυνα του Ολυμπιακού πήρε σχεδόν «άριστα» στην παρεμπόδιση του "drive" από τον Καλάθη (άλλαζαν πάνω του όλοι οι παίκτες) και αναγκάζοντας να «πυροβολεί» δίχως στόχο από μακριά, είχε πολλαπλά κέρδη. Πρώτον γιατί ο Νικ δεν τα 'βαλε (0/7 τριπ.) και ο Γκιστ δεν τροφοδοτήθηκε μέσω του pick'n'roll, αλλά επιπροσθέτως και διότι ο Τζέϊμς, «ένιωσε» ότι το «ένας εναντίον όλων», ήταν η εναπομείνασα λύση του «τριφυλλιού». Μία νοοτροπία, που σπανίως «επιβραβεύεται» στο σύγχρονο μπάσκετ...

Στην επίθεση, χωρίς να παίξει κάτι το κραυγαλέα διαφορετικό, ο προπονητής των Πειραιωτών, πήρε πολλά από πολλούς και η εμπιστοσύνη με την οποία έδειξε ότι περιβάλλει σχεδόν όλους τους παίκτες του, απέδωσε καρπούς! Οι δύο "Παπ", ήταν κατά την προσωπική μου άποψη οι δύο πολυτιμότεροι παίκτες των νικητών, με τον Κώστα (14π. & 4ρ. & 4ασ.) να «κερδίζει» στα σημεία τον «κολλητό» του τον Ιωάννη (10π., 4ρ. με 2/2 τριπ.), έχοντας ελαφρώς πιο πολύπλευρη συνεισφορά και πετυχαίνοντας δύο πολύ καθοριστικά καλάθια.

Το γεγονός ότι ο Σφαιρόπουλος πήρε το ματς χωρίς τους Σπανούλη και Πρίντεζη στο παρκέ στην τελευταία περίοδο (έπαιξε λίγο μόνο ο "Kill Bill" για το ενδεχόμενο βολών, όταν πλέον το ματς είχε κριθεί), με πεντάδα τον κομβικό επιθετικά, Στρέλνιεκς, τον εξαιρετικό Μάντζαρη, τους Παπαπέτρου και Παπανικολάου (σε λίγες μέρες ολοκληρώνονται τα συμβόλαιά τους) και τους ΜακΛιν, Μπόγρη και Ουίλτζερ να μπαινοβγαίνουν, αναδεικνύει το μέγεθος της τόλμης και κατ' επέκταση της πίστης στο πλάνο του.

Από που μπάζει το καράβι του Παναθηναϊκού...

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση. Το στοιχείο που ανεβάζει επίπεδο τους πρωταθλητές, είναι ο συνδυασμός δημιουργίας-εκτέλεσης του Καλάθη, που ειδικότερα, αν συνδυάζεται με αποτελεσματικό σουτ απ' έξω, καθιστά την ομάδα του «τριφυλλιού» σχεδόν... ανίκητη, απέναντι σε ομάδες με εμφανή την έλλειψη αθλητικότητας, όπως ο Ολυμπιακός.

Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, να με συμπαθά ο έμπειρος και «ψαγμένος» Ισπανός τεχνικός του Παναθηναϊκού, αλλά με την απόφασή του να θέσει εκτός ρόστερ τους Γκέϊμπριελ και Ντένμον, τρόπον τινά, «έβαλε τα χέρια και έβγαλε τα μάτια του» (με βάση τα όσα έγιναν στο πρώτο ματς), πριν καν αρχίσουν οι «τελικοί»! «Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος» λέει η λαϊκή παροιμία, η οποία «κουμπώνει» πλήρως με τον προπονητή και τους δημοσιογράφους ή τους φιλάθλους, αλλά με συγχωρείτε...

Ο πρώτος δεν ήταν ο πιο αθλητικός παίκτης που ερχόταν από τον πάγκο κι άλλαζε το ρυθμό, ενώ ο δεύτερος ήταν ο πιο αξιόπιστος σουτέρ της ομάδας, καθώς μετά τους τραυματισμούς τους, οι Ρίβερς και Λοτζέσκι είναι... σκιά του καλού τους εαυτού;

Πάμε και στο κεφάλαιο Μάϊκ Τζέϊμς. Ουδείς αμφιβάλλει ότι το παλικάρι έχει τρομερές αθλητικές και εκτελεστικές ικανότητες και δύσκολα κόβεται σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Ωστόσο, με τον εντελώς ανορθόδοξο που συνήθως αγωνίζεται και τις «τραβηγμένες» προσπάθειες που συχνά επιλέγει να «παίρνει», είναι ξεκάθαρο ότι δεν βοηθάει την ομάδα του. Στην 1η περίοδο, πήρε ένα πολύ μακρινό τρίποντο κι ένα κρεμασμένο, που μπήκαν (το ένα και με φάουλ) και η διαφορά πήγε στο +7 (26-19).

Αυτές οι επιλογές είναι φύσει αδύνατον να δικαιώνονται συνεχώς και ειδικότερα αν γίνουν συνήθεια (κάτι που στην περίπτωσή του, συμβαίνει αρκετά συχνά), είναι νομοτελειακό ότι αργά ή γρήγορα, θα γυρίσουν μπούμερανγκ για την ομάδα... Λιγότερο από 24 ώρες μετά το πρώτο ματς, κανείς δεν θυμάται τους 23 πόντους του... mister "Natural"... Αντιθέτως, νομίζω ότι παρά πολλοί είναι αυτοί, που δεν έχουν ξεχάσει τις βεβιασμένες ενέργειές του και την βιασύνη του να σκοράρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Το γεγονός ότι η παρουσία του έχει, από σχεδόν... αχρηστεύσει (σε σχέση με την προσφορά που είχε μέχρι να έρθει ο Τζέϊμς) έως «περιορίσει», το επιθετικό «όπλο» που λέγεται Νίκος Παππάς, δεν ωφελεί να το βάλουμε στην εξίσωση, πολύ απλά γιατί η παραπάνω διαπίστωση αποτελεί μία παράμετρο που χαρακτηρίζει το παιχνίδι των «πρασίνων» εδώ και μήνες, οπότε καλύτερα ας μην επεκτείνουμε τη συζήτηση...

Κλείνοντας τα του Παναθηναϊκού, αναρωτιέμαι που πήγε ο μακρύς κατάλογος των plays που έχει στο ρεπερτόριό του ο Καταλανός τεχνικός; Δεν επιχειρώ ούτε δηκτικός να γίνω, ούτε τον «ξερόλα» να κάνω, αλλά εδώ και καιρό, αν περιοριστεί ο Καλάθης, ο «Εξάστερος» δεν φαίνεται να έχει plan b και μοιραία, εξαρτάται από το αν θα μπουν ή όχι τα μακρινά σουτ... Τα οποία επιμελώς αφήνει ο Ολυμπιακός, που λόγω αθλητικής υστέρησης, κάπου πρέπει να ρισκάρει...

Τι γίνεται από 'δω και στο εξής...

Σ' αυτά τα ματς, ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας και σε αντιπάλους που γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, μεγάλο ρόλο παίζει το πνευματικό κομμάτι και ο αθλητικός εγωισμός... Θεωρώ δηλαδή, ότι ο τρόπος που, οι μεν ή οι δε, θα διαχειριστούν την ήττα ή την πρόσκαιρη αναποδιά, παίζει και θα παίξει τεράστιο ρόλο στην τελική έκβαση της εκάστοτε μάχης.

Είναι ξεκάθαρο ότι τα δικαιώματα κριτικής που έδωσαν οι «ερυθρόλευκοι» στα δύο ματς με τον Προμηθέα στο ΣΕΦ (σε κανονική περίοδο και playoffs) και η κακή εμφάνιση με την Κύμη, ώθησαν πολύ κόσμο (και από το συνάφι μας) να προεξοφλήσουν ότι ο Παναθηναϊκός θα κάνει περίπατο στους τελικούς ή ότι ο κύκλος του Ολυμπιακού επί Σπανούλη, έκλεισε...

Στο Game 1, οι παίκτες του Σφαιρόπουλου διαχειρίστηκαν ιδανικά τα πολλά mind games που χαρακτηρίζουν πάντα τη «μητέρα των μαχών», ακολούθησαν πιστά ένα πλάνο που είχε ήδη αποδειχθεί αποτελεσματικό και πήραν κεφάλι στο σκορ. Αντίθετα, οι «πράσινοι» επαναπαύτηκαν στο νικηφόρο σερί τους (31-0 φέτος και 33-0 από πέρυσι), δεν αντιμετώπισαν σοβαρή πίεση από τις 29 Ιανουαρίου και μετά (όταν νίκησαν για τελευταία φορά τους «ερυθρόλευκους) και φάνηκαν λανθασμένα πεπεισμένοι, ότι εύκολα ή δύσκολα, η πρώτη νίκη θα έρθει. Το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε και πλέον, καλούνται να ξεπεράσουν και το ψυχολογικό βάρος της ολικής επαναφοράς.

Μέσα σε 40 λεπτά, λοιπόν, οι μέχρι τώρα ισορροπίες ανατράπηκαν. Στα επόμενα 40 που θα ακολουθήσουν την Πέμπτη, ο Ολυμπιακός προβάλλει ως φαβορί για το 2-0... Κάλλιστα, όμως, μπορεί να συμβεί και το αντίθετο και ο Παναθηναϊκός να επιστρέψει στην έδρα του με το πλεονέκτημα... Οι αποστάσεις είναι τόσο μικρές και οι διαχωριστικές γραμμές τόσο λεπτές, που τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί... Απλά, στην περίπτωση του «τριφυλλιού» χρειάζεται έξτρα πνευματική προσπάθεια, καθώς επίσης και αξιοσημείωτες προσαρμογές και φρέσκες ιδέες στην τεχνική καθοδήγηση... Ο Πασκουάλ, άλλωστε, έχει να χάσει ακριβώς έναν χρόνο στο Φάληρο και από πέρυσι στις 4 Ιουνίου, μετράει τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες...