O Φάνης, ο Saras και η συμβουλή για τον Ζοτς!

• Η μετεγγραφή του Φάνη Χριστοδούλου στον Παναθηναϊκό
• «Πήγαινε πες το στον Ζέλικο και θα δεις!»
• Το fax της υπογραφής του Saras!

Η συμφωνία του με την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης (την οποία αποκάλυψε το gazzetta.gr), με κλειστό συμβόλαιο για δύο χρόνια κι απολαβές που συνολικά αγγίζουν τις 500.000 Ευρώ, ήταν σίγουρα η μπασκετική είδηση του καλοκαιριού. Κι αυτό όχι τόσο γιατί ο 56χρονος παράγοντας δεν έχει την τεχνογνωσία που προϋποθέτει μία τόσο υψηλά αμειβόμενη θέση (το αντίθετο μάλιστα), αλλά γιατί το timing της αποχώρησής του από τον Παναθηναϊκό, συνέπεσε με το τέλος εποχής της οικογένειας Γιαννακόπουλου στο «τριφύλλι» μετά από 33 χρόνια.

Ο λόγος για τον Μάνο Παπαδόπουλο, που λίγες μέρες αφότου ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος του έδωσε το χρίσμα για να σχεδιάσει την επόμενη μέρα των «πρασίνων», υπέβαλλε αιφνιδιαστικά την παραίτησή του και αποφάσισε να αποδεχθεί την πολύ τιμητική πρόταση που του έκαναν οι Ρώσοι, μετά από υπόδειξη του προπονητή της ομάδας, Τσάβι Πάσκουάλ.

Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι το «αντίο» του προέδρου της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, που αναμένεται να μεταβιβάσει το πλειοψηφικό μερίδιο των μετοχών (κατέχει το 89,99%) στον Ερασιτέχνη, στον Παναγιώτη Τριαντόπουλο ή να το επιστρέψει στον μέχρι πρότινος διοικητικό ηγέτη της ομάδας, προέκυψε λόγω της διαφωνίας του στον χειρισμό της υπόθεσης του Φραγκίσκου Αλβέρτη.

Η ένταση που δημιουργήθηκε ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής του και πλέον αυτά που απομένουν, είναι η τοποθέτηση που θα κάνει εν είδει αποχαιρετισμού, καθώς και η επίσημη ανακοίνωση της συνεργασίας του με τη Ζενίτ.

Μέχρι τότε, ο υπογράφων σας παραθέτει τρεις ανέκδοτες ιστορίες με πρωταγωνιστή το πρώην ανώτατο διοικητικό στέλεχος του εξάστερου, που αποδεικνύουν ότι ήταν ο πραγματικός passepartout του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Και ο άνθρωπος που έχει κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη των αείμνηστων Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου.

Η μετεγγραφή του Φάνη Χριστοδούλου στον Παναθηναϊκό

Ήταν Ιούνιος του 1997, παραμονές του Eurobasket της Ισπανίας, όταν είχα την πρώτη μου επαφή με τον Μάνο. Η γνωριμία μας δεν έγινε υπό τις καλύτερες συνθήκες, η αλήθεια είναι. Ο Παπαδόπουλος ήταν τότε ο team manager της ομάδας κι εγώ, ένα αμούστακο 22χρονο μειράκιο της δημοσιογραφίας, που ήθελε εναγωνίως να καταγράψει για λογαριασμό του MEGA την πολύ σημαντική είδηση της μετεγγραφής του «Μπέμπη» από τον Πανιώνιο στον Παναθηναϊκό.

Τότε, τον Φάνη διεκδικούσε και η ΑΕΚ και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο, ήμουν από νωρίς στο κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, όπου προπονούνταν η Εθνική ανδρών. Είχα την πληροφορία ότι οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι θα περνούσαν από το γήπεδο για να συνοδεύσουν τον Χριστοδούλου στα γραφεία τους στην Κηφισίας και ήμουν μάρτυρας του “σπριντ” (με σκαρπίνια) που έκαναν ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος για να τον αρπάξουν από τα χέρια των ανθρώπων της “Ένωσης”.

Η συνέχεια δόθηκε στο ισόγειο του κτιρίου “Attrina”, όπου έφτασα καθυστερημένος, επειδή μία έμπειρη συνάδελφος είχε ενοχληθεί από την παρουσία μου και θέλησε να με στείλει στο Hilton! Όταν επιχείρησα να μπω στο κτίριο, ο θυρωρός με σταμάτησε, λέγοντάς μου ότι υπήρχε ρητή εντολή να περάσει μόνο το συνεργείο του Ant1! Γνωρίζοντας ότι στον 11ο όροφο, βρισκόταν ήδη ο Φάνης κι εκείνη την ώρα υπέγραφε το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό, τηλεφώνησα στον manager της ομάδας και τον ενημέρωσα ότι αυτό που γίνεται λέγεται «δημοσιογραφικός αποκλεισμός». Μετά από τρία λεπτά, ο Μάνος Παπαδόπουλος κατέβηκε στο θυρωρείο και με συνόδευσε στα γραφεία των ιδιοκτητών της ΒΙΑΝΕΞ, όπου κατέγραψα το πιο επεισοδιακό μετεγγραφικό ρεπορτάζ της καριέρας μου. «Μικρέ, μην ανησυχείς! Δεν έχει τελειώσει τις υπογραφές ο Φάνης! Επάνω είναι μαζί με τον κ. Παύλο και τον κ. Θανάση, που σε περιμένουν...», μου είπε και η καρδιά μου «φτερούγισε», όπως λίγα χρόνια νωρίτερα... Όταν είχα μπει στο πανεπιστήμιο...

«Πήγαινε πες το στον Ζέλικο και θα δεις!»

Η επόμενη ιστορία διεμοίφθη την άνοιξη του 2001, στην «πόλη του Φωτός». Ήταν παραμονή του τελικού με την Μακάμπι, στο Final 4 της Suproleague. Για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι, το “Palais de Bercy” δεν ήταν διαθέσιμο για τους δύο φιναλίστ και ο Ομπράντοβιτς που ήθελε να απομονώσει την ομάδα, είχε διαλέξει ένα απομακρυσμένο προπονητήριο αρκετά έξω από το κέντρο του Παρισιού, στα βορειοδυτικά προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας.

Την ώρα που η πλειοψηφία των απεσταλμένων δημοσιογράφων επέλεξαν μία βόλτα στις Champs Elysees, το Σηκουάνα ή τον Πύργο του Άϊφελ, ο υπογράφων μαζί με τον οπερατέρ του «Μεγάλου Καναλιού» πήραμε ένα ταξί και μετά από μία ώρα περιπλάνησης στους παριζιάνικους δρόμους, φτάσαμε στον προορισμό μας. Μπαίνοντας στον χώρο υποδοχής, από την έκπληξη που προκλήθηκε στον φύλακα, συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε το μοναδικό μέσο που κάλυπτε την τελευταία προπόνηση της ομάδας.

Λίγα λεπτά αργότερα κι ενώ εν τω μεταξύ η βροχή που έπεφτε έξω δεν περιγράφεται με λόγια, ο φύλακας ενημερώνει τον υπεύθυνο των «πρασίνων» για την παρουσία ενός τηλεοπτικού συνεργείου και ακολούθως εμφανίζεται έκπληκτος (για το πως εντοπίσαμε το μέρος) ο Μάνος και μας ενημερώνει ότι θα μπούμε στο γήπεδο, 10 λεπτά πριν από το τέλος για πλάνα και συνεντεύξεις.

Παρ' ότι ο Ζέλικο δεν ήταν στα καλύτερά του, η αποστολή εξετελέσθη πριν αναχωρήσει η ομάδα για το ξενοδοχείο, οπότε χαιρετήσαμε και παρά το σκοτάδι και την καταιγίδα, βγήκαμε έξω για να βρούμε ταξί. Το μέρος, ωστόσο, ήταν τόσο έρημο, όπου για τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας δεν είχε περάσει όχι αμάξι, αλλά ούτε άνθρωπος.

Όπως καταλαβαίνετε είχαμε αρχίσει να γινόμαστε... παπιά και η μόνη λύση για να επιστρέψουμε στον... πολιτισμό, ήταν το πούλμαν του Παναθηναϊκού! Αυτή ήταν τουλάχιστον η ιδέα που κατέβασε ο συνάδελφος καμεραμάν, Ανέστης Μουτάφης! Για να μπούμε, όμως, χρειαζόταν η συγκατάθεση του Ζοτς! Μην έχοντας άλλη επιλογή μπήκα μέσα έτσι... μούσκεμα όπως ήμουν και βλέποντας τον Σέρβο τεχνικό αρκετά κατσουφιασμένο, πήγα καρφί πάνω στον Μάνο για να του εξηγήσω πως έχει η κατάσταση...

«Μην αγχώνεσαι καθόλου! Πήγαινε στον μεγάλο κι εξήγησέ του ακριβώς πως έχουν τα πράγματα! Αποκλείεται να μην το κατανοήσει!», μου είπε ο team manager της ομάδας και μου έκλεισε το μάτι, λίγα λεπτά αργότερα όταν με είδε να ανεβαίνω στο λεωφορείο.

Το fax της υπογραφής του Saras!

Κι από το 2001 πάμε στο 2007 στο lobby του “Melia Castilla” της Μαδρίτης, όπου διέμεναν οι αποστολές των ομάδων που είχαν προκριθεί στην τελική φάση του Eurobasket. Στο ίδιο ακριβώς ξενοδοχείο έμενα κι εγώ που είχα την συνήθεια, να κατεβαίνω νωρίς για πρωινό και εν συνεχεία να επισκέπτομαι το business center και να σερφάρω στο internet και να ενημερωθώ για τις πρωινές ειδήσεις. Την ώρα που ήμουν στο ασανσέρ και κατέβαινα, ανοίγει η πόρτα και από άλλο όροφο μπαίνει μέσα ο Μάνος Παπαδόπουλος.

Με το που με βλέπει, μένει στήλη άλατος! «Μα καλά τι κάνετε οι δημοσιογράφοι στο ξενοδοχείο των ομάδων; Επιτρέπεται αυτό; Το ξέρουν οι διοργανωτές;», μου είπε αρχικά εμφανώς μπλοκαρισμένος και προσπαθώντας να κρύψει πίσω από την πλάτη του μία στίβα εγγράφων που κρατούσε στα χέρια του. Κατάλαβα σχεδόν αμέσως ότι δεν χάρηκε που με είδε, πολύ απλά γιατί δεν ήθελε να γίνει γνωστή η παρουσία του στα media. Γι' αυτό και αποφάσισε να κυκλοφορήσει πολύ νωρίς το πρωί, λέγοντάς μου ότι ήρθε για να παρακολουθήσει τους αγώνες της Εθνικής Ελλάδας.

Μόλις φτάσαμε στο ισόγειο, χαιρετηθήκαμε και εκείνος μου είπε ότι πρέπει να προλάβει ένα εξωτερικό ραντεβού, ενώ εγώ πήγα για πρωινό και εν συνεχεία καρφί για πιάσω έναν υπολογιστή στον ειδικό χώρο δίπλα στην reception. Ξαφνικά, χωρίς να με δουν γιατί ανάμεσά μας υπήρχε ένα διαχωριστικό, ακούω την φωνή του Μάνου στα αγγλικά να ζητάει από την υπάλληλο την άδεια για να χρησιμοποιήσει το fax και γυρίζω το κεφάλι μου και τι βλέπω; Τον Παπαδόπουλο μαζί με τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους να περιμένουν το fax από την Αθήνα για να υπογράψει ο Saras το τριετές συμβόλαιο που τον «έντυσε» στα «πράσινα» για τρία χρόνια!

«Τι θα γίνει με σας τους δημοσιογράφους, μου λες; Ούτε την δουλειά μας δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς να σας έχουμε πάνω από το κεφάλι μας!», ψέλλισε όταν χαιρέτησα τον Λιθουανό άσο και του ευχήθηκα «καλορίζικος»...