Το τσάρτερ της χαράς

Mε ρωτάνε, οι κακεντρεχείς, αν έχω κλείσει θέση στο πολυθρύλητο «τσάρτερ της χαράς» του Βασιλακόπουλου. Η απάντηση είναι και φέτος αρνητική, όπως ήταν ξανά και ξανά στο παρελθόν: η ανεξαρτησία δεν εξαγοράζεται έτσι εύκολα.

Υπάρχει, όμως, ένας αστερίσκος. Μετά το Μουντομπάσκετ του 2006, οι δημοσιογράφοι που ακολουθήσαμε την Εθνική στην Ιαπωνία μπήκαμε μαζί με τους παίκτες (και με ολίγους παρατρεχάμενους) στο αεροπλάνο που ναύλωσε για την επιστροφή των θριαμβευτών, όχι η ΕΟΚ, αλλά η Πολιτεία.

Τσάρτερ! Της χαράς!

Ελπίζω να συμφωνείτε, ότι οι αθλητές που έγραψαν τη σημαντικότερη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ άξιζαν απόλυτα την άνεση ενός «πριβέ» αεροπλάνου.

Το ταξίδι είχε διάρκεια 10-11 ωρών και οι βαλίτσες των μελών της αποστολής ήταν γεμάτες με παγκόσμιο ασήμι, λάφυρο από τον θρίαμβο επί των Αμερικανών στον αλησμόνητο ημιτελικό.

Από το τσάρτερ της χαράς έλειπε μόνο μία κυρία, που απέδρασε απαρατήρητη και αποχώρησε από την Ιαπωνία με το αεροπλάνο των Ισπανών: η Χαρά.

Η συντριβή στον τελικό ράντισε το σούσι με ξύδι και άφησε πικρή γεύση στα χείλη. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να βγει ένα, έστω, μετάλλιο, από τις αποσκευές – για το ενσταντανέ βρε αδελφέ!

Ημουν από τους 100, περίπου, τυχερούς, που επέστρεψαν από το Τόκυο με την πτήση της παγκόσμιας καταξίωσης. Απεσταλμένος της Ελευθεροτυπίας και του Sport FM.

Η μικρή φωτογραφική μηχανή που είχα μόλις αγοράσει από τη συνοικία Ικιχάμπαρα έπιασε τόπο. Τα στιγμιότυπα που έμειναν στην ψηφιακή της μνήμη είναι το κύκνειο άσμα μίας παρέας που δεν ξανάζησε ποτέ τέτοιες στιγμές ομόνοιας και μεγαλείου.

Το 2007, η σύνθεση ήταν ίδια, αλλά το κλίμα άλλαξε και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Ακολούθησαν οι πρώτες αποστρατείες: Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Παπαδόπουλος, Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής.

Στο Μουντομπάσκετ του 2014, θα παίξει μόνο ένας από τους 12 ήρωες της Σαϊτάμα, ο Νίκος Ζησης, που τότε επέστρεψε στην Ελλάδα εγχειρισμένος και με μαυρισμένο μάτι.

Ο δράστης της βάναυσης και απρόκλητης επίθεσης, Άντερσον Βαρεζάο, βρίσκεται 250 χιλιόμετρα παραπέρα από τη Σεβίλλη, στη Γρανάδα, όπως και ορισμένοι από τους Ισπανούς πρωταγωνιστές του τελικού του 2006.

Μέχρι να γίνει το τζάμπολ, κοπιάστε για λίγο στη χρονομηχανή. Από τα στιγμιότυπα που ακολουθούν περνάει όλη η 12άδα του 2006, αλλά και οι προπονητές της και οι διοικητικοί της ηγέτες. Μακάρι να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.Ας παίξουμε και φέτος τελικό και ας χάσουμε πάλι με 20 πόντους, θα το αντέξουμε…