Mundobasket 2014 - Τρέξε, παιδί μου, τρέξε...

Εάν κλείσω τα μάτια και λησμονήσω το όνομα του αντιπάλου, θα παρασυρθώ σε μεγαλοστομίες. Θα γράψω ότι η αποψινή εμφάνιση της Εθνικής μας ήταν η καλύτερη των τελευταίων χρόνων και θα ισχυριστώ ότι το ταβάνι της βρίσκεται πολύ ψηλά.

Αλλά όχι, δεν πρόκειται να αφεθώ στο τσουνάμι της αισιοδοξίας. Αφού κατάφερα και το απέφυγα πέρυσι, δεν πρόκειται να το πάθω φέτος. Βήμα βήμα και όπου μας βγάλει. Προσοχή στο δένδρο, όχι στο δάσος.

Είναι και το άτιμο το σύστημα διεξαγωγής, που δεν δικαιολογεί το παραμικρό λάθος μετά τον πρώτο γύρο. Χάνεις και πας στο σπίτι. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Δεν γίνεται όμως να κρατήσω τα μάτια κλειστά. Τα στολιδια με τα οποία εμφανίστηκε η Εθνική στον εναρκτήριο βατήρα του Μουντομπάσκετ, τον ίδιο όπου κόλλησε μερικές ώρες νωρίτερα η Κροατία (αλλά και η πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία), ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Τα στοιχεία που οφείλω να απομονώσω για να δικαιολογήσω τον πρόλογό μου δεν είναι από εκείνα που αποτελούν συνάρτηση της δυναμικότητας του αντιπάλου. Εφ’όσον συνεχίσει η ομάδα να τα καταθέτει στο τραπέζι της διοργάνωσης, δεν έχει να φοβηθεί πολλά. Ούτε πολλούς.

Τα αραδιάζω κωδικοποιημένα:

1. Η προσήλωση στο πλάνο του προπονητή. Στα πρώτα 5 λεπτά, η μπάλα είχε ήδη «ακουμπήσει» 4-5 φορές στον ψηλό, ο οποίος έκανε αμέσως αισθητή την παρουσία του. Σε κάθε αμυντικό ριμπάουντ, ο κάτοχος της μπάλας σήκωνε τα μάτια και έψαχνε τον αιφνιδιασμό. Ακόμα και τις πιο ριψοκίνδυνες πάσες, ο πάγκος τις χειροκροτούσε σύσσωμος. Δοκίμασε τέτοιες ακόμα και ο Μπουρούσης. Αυτή η ομάδα είναι υποχρεωμένη να ψάξει το γρήγορο παιχνίδι. Η ταχύτητα τροφοδοτεί τα κύτταρά της.
2. Η ομαδική δουλειά στο ριμπάουντ και στην άμυνα μέσα στο «ζωγραφιστό». Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος που είχαν για να ματώσουν την Εθνική μας οι Σενεγαλέζοι, να περάσουν τη μπάλα στον εξαιρετικό ψηλό τους (Γκ.Ντιενγκ) και να κυνηγήσουν επίμονα τη δεύτερη ευκαιρία. Πήραν τελικά 10 επιθετικά, όσα και οι δικοί μας. Ο συνολικός απολογισμός των ριμπάουντ ήταν 43-31 υπέρ της Ελλάδας, τίτλος τιμής. Η Σενεγάλη είχε 15/44 δίποντα και έβαλε μόλις 17 πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Συνθήκες ασφυξίας.
3. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν γρήγορη και προσεκτική, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαρκώς προϋποθέσεις για εύκολο μακρυνό σουτ. Τα 13/24 τρίποντα (13/19 εάν εξαιρεθεί το αρχικό πεντάλεπτο και το τελευταίο δίλεπτο) δεν ήταν προϊόν κωλοφαρδίας, αλλά αποτέλεσμα του ελληνικού passing game. Θυμηθείτε τι έγραφα τις προάλλες: «Η Εθνική είναι γεμάτη με σουτέρ καλών προϋποθέσεων». Ο Καϊμακόγλου έβαλε 6/8 τρίποντα, ο Μάντζαρης με τον Σλούκα 3/4 . Όταν βλέπεις καθαρά τον στόχο και έχεις χρόνο για να σημαδέψεις, το καλάθι φαίνεται πιο μεγάλο.
4. Οι πέντε «μπαλαντέρ» που μπορούν να μετατρέψουν την Εθνική από καλή ομάδα σε ομαδάρα έπαιξαν καλά τον ρόλο τους και επέτρεψαν να περάσει απαρατήρητη η περιστασιακή απουσία των βασικών. Ο Βασιλειάδης ξεκίνησε με το εύστοχο σουτ που τόσο χρειάζεται (και το πανηγύρισε με ανακούφιση), ο Σλούκας ήταν σίγουρο χέρι, ο Αντετοκούνμπο γέμισε την ομάδα με ενέργεια και την αρένα με επιφωνήματα θαυμασμού, ο Βουγιούκας κράτησε το φρούριο χωρίς κραδασμούς, ο Μάντζαρης κατέφτασε στο τέλος για να προσθέσει την πινελιά του. Τα εύστοχα σουτ του τελευταίου χειροκροτήθηκαν θερμά από τον ελληνικό πάγκο.

Απόλυτα προσηλωμένη στην αποστολή της από το πρώτο λεπτό, η high-energy Εθνική μας δεν έδωσε δικαιώματα στους Σενεγαλέζους. Το καμπανάκι που χτύπησε στον αγώνα της Κροατίας με τους Φιλιππινέζους έγινε πυξίδα για τους Ελληνες.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η ομάδα μας όταν οι Αφρικανοί σκάρωσαν ένα ζον-πρες με επιχείρημα τα μακριά τους πλοκάμια λύθηκαν μέσα σε 2-3 λεπτά, με αφετηρία ένα ακόμη τρίποντο του πολύτιμου Βασιλειάδη. Άλλωστε το σκορ ήταν ήδη 50-17, όταν οι άλλοι έκαναν το μοναδικό τους σερί (0-13).

Το φινάλε βρήκε την ελληνική ομάδα αισιόδοξη, χαμογελαστή και στολισμένη με επαίνους. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, βρέθηκε η Εθνική ομάδα που νίκησε το αγκομαχητό. Τέρμα τα γκάζια και όπου μας βγάλει.

Δεν θα είναι βεβαίως κάθε μέρα Σάββατο, ούτε όμως ξεκινήσαμε με διάθεση ξινισμένης τσαγκαροδευτέρας.