Το λάθος και η «δυάδα» που δεν αλλάζει

Θα ξεκινήσω με κάτι απλό: Όταν είσαι 38 ετών, όταν παρακολουθείς μπάσκετ από τα 9 σου είναι πολύ δύσκολο να ψηφίσεις 20 κορυφαίους ξένους στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Είναι πάρα πολλοί. Κάποτε στην Α1 έρχονταν οι κορυφαίοι των κορυφαίων.

Συνεπώς ήταν δύσκολο το εγχείρημα από την αρχή.

Στη λίστα μου υπήρχαν περιπτώσεις με τις οποίες γέλαγα και κάποιες τις οποίες υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου.

Το λάθος μου φυσικά είναι η θέση Νο 9 στον Μποντιρόγκα. Πολύ πίσω και ειλικρινά δεν κατάλαβα το λόγο. Το έβλεπα μετά και αναρωτιόμουν, «δεν είναι δυνατόν να έχω κάνει τέτοια μαλακία».

Υπερασπίζομαι όσο τίποτα άλλο την πρώτη δυάδα μου (σωστά καταλάβατε, ούτε Πάσπαλιε, ούτε Μποντιρόγκα).

Ο Αλφόνσο Φορντ όπως τονίζω και στο βίντεο είναι υποκειμενική άποψη λόγω Παπάγου και Λιμνιάτη και Υφαντή και Μανωλόπουλου και όσα με συνδέουν με αυτόν. ΠΑΙΚΤΑΡΑ!

Ο Μπέρι απλά έκανε πλάκα σε όλους τους αντιπάλους οποιασδήποτε ομάδας φανέλα φορούσε. Η δυάδα δεν αλλάζει με τίποτα.

Ο Μπάνε Πρέλεβιτς δεν πήρε καμία ψήφο μου διότι πολύ απλά τον θεώρησα Έλληνα. Δεν το θεώρησα ξένο. Σωστό ή λάθος, εξηγώ το σκεπτικό μου.

Τέλος οφείλω να ζητήσω μία συγνώμη στον τεράστιο Αντρέ Χάτσον. «Τεσσάρι» μίας άλλης εποχής.

ΥΓ: Όσοι μπέρδεψαν τον Μαρκ Πέτγουεϊ με τον Μπρεντ Πέτγουεϊ είναι για λύπηση. Ο αναγνώστης που σε σχόλιο παρά τη σχετική επαναδιατύπωση και διευκρίνηση (μεταξύ Μαρκ και Μπρεντ) γράφει «σιγά δεν υπάρχει διαφορά» είναι το λιγότερο ανόητος (πολύ επιεικής είμαι, αλλά είπα να μη βρίσω Μ. Εβδομάδα).