Δυστυχώς, επτωχεύσατε...

Ήταν ένα από εκείνα τα μικρά αριστουργήματα με τα οποία έχτισε την καριέρα του ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Κι ας μην είχε το συνηθισμένο αίσιο τέλος...

Η ομάδα του, η Εφές Αναντολού, μπήκε στο γήπεδο με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο. Η Καρσίγιακα είχε ισχυρό προβάδισμα, 2-1, αλλά και το πλεονέκτημα της έδρας για το τέταρτο (από τα επτά) παιχνίδι.

Η Εφές προερχόταν από συντριβή και υπέφερε από οξεία λειψανδρία. Εκτός του Κρστιτς, που τσάκισε το πόδι του στο τρίτο ματς, έμειναν πίσω στην Κωνσταντινούπολη ο τιμωρημένος Ερτέλ και ο τραυματίας Μίλκο Μπιέλιτσα.

Σαν να βγάλεις από τον Παναθηναϊκό τον Διαμαντίδη, τον Φώτση και τον Μπατίστα, και να στείλεις τους υπόλοιπους να βγάλουν καυτά κάστανα από το καμίνι της Σμύρνης. Δεν ξέρω από στοίχημα, αλλά είμαι βέβαιος ότι οι "μπούκηδες" θεωρούσαν την Εφές πρόβατο στο κατώφλι του σφαγείου.

Όμως, όχι. Ο Ίβκοβιτς ανέβασε στις πολεμίστρες τους Τούρκους παίκτες της Εφές και έδωσε τα κλειδιά της ομάδας σε όσους καταλάβαιναν το βάρος της φανέλας και της περίστασης.

Οι λίγοι ξένοι που έμειναν στις επάλξεις (Περπέρογλου, Λάσμε, Τζάνινγκ, Σάριτς) μπήκαν στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια. Ήταν όμως τα μικρά τουρκάκια αυτά που έδωσαν ρεσιτάλ ηρεμίας και σιγουριάς: ο Μπατούκ, ο Οσμάν, ο Μπαλμπάι, ο Κορκμάζ, ο Ουλουμπάι της Εθνικής Εφήβων.

Στο δικό μου μυαλό, όσο παρακολουθούσα το ματς, ερχόταν συνεχώς ο τελικός του 2012 στην Κωνσταντινούπολη.

Η Εφές προηγήθηκε με διαφορά 16 πόντων έξι λεπτά πριν το τέλος και έμοιαζε ακλόνητο φαβορί για το 2-2. Οι παίκτες της έπαιζαν σαν να βρίσκονταν σε προπόνηση και απέφευγαν την παραμικρή επίδειξη συναισθήματος. Θύμιζαν ρομπότ, αλλά ρομπότ με ζεστή καρδιά.

Στο τέλος, όμως, στέρεψαν από καύσιμα. Το κοινό δεκαπλασίασε τα ντεσιμπέλ, η -κλασσική ομάδα ρυθμού- Καρσίγιακα καβάλησε το κύμα, η γκρίζα δύναμη πήρε θέση υπό την πίεση της έδρας (πρωτοφανές, να αδικείται ο πλούσιος και ο μεγάλος...), το ματσάκι γύρισε τούμπα.

Έστω και έτσι, χρειάστηκε ένα χαμόγελο της τυφλής θεάς για να γίνει το 3-1. Το τρίποντο της ισοφάρισης, στο τέλος της παράτασης, ακυρώθηκε, επειδή ο δράστης (Μπατούκ) πάτησε την πλάγια γραμμή με τη φτέρνα.

Ο Στράτος Περπέρογλου ήταν καταπληκτικός στα πρώτα 30 λεπτά, ο Βαγγέλης Αγγέλου έβαλε τη δική του σφραγίδα στην εικόνα της Εφές, αλλά το ροζ φύλλο έμεινε στη Σμύρνη. Το αριστούργημα του "Ντούντα" έμεινε ημιτελές.

Υπάρχει, όμως, η άλλη όψη του νομίσματος, η ενθαρρυντική για κάθε τολμηρό ταπεινό εκεί έξω.

Οι δύο Σέρβοι κουμπάροι έπιασαν τις δύο όχθες του Βοσπόρου, βούτηξαν στα Δαρδανέλλια με πακτωλούς από γρόσια αντί φιάλης οξυγόνου και μοιράστηκαν εξ ημισείας τα προγνωστικά. Χωρούσε τρίτος στους δύο; Να που χωρούσε...

Η Πινάρ Καρσίγιακα της Σμύρνης, μια ομάδα που γράφει ιστορία με την οξυδέρκεια της διοίκησης και τις εύστοχες επιλογές ξένων παικτών, αποκαθήλωσε τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (3-1 επιεικώς) και τώρα ετοιμάζεται να αποτελειώσει την Εφές του Ίβκοβιτς, αφού χρειάζεται μόλις μία νίκη στους τελευταίους τρεις αγώνες.

Χωρίς πλεονέκτημα έδρας, στα ημιτελικά και στα τελικά. Mε τον Κένι Γκάμπριελ του ΑΓΟΡ και τον Τζον Ντίμπλερ του Πανιωνίου!

Mε Αμερικανούς γκαρντ (Ντίξον, Στρόμπερι) αλιευμένους από το γαλλικό πρωτάθλημα. Με σέντερ φορ έναν άσημο Κολομβιανό ύψους 2μ03 (Παλάσιος). Με τέσσερις-πέντε δευτεροκλασάτους Τούρκους που δεν τους ξέρει ούτε ο Αλλάχ (Χερσέκ, Σεντούρκ, Ναλγκά, Κοτς, Βεϊσέλογλου).

Με υλικό επιπέδου Eurocup, αλλά με εύρωστη διοίκηση, γήπεδο που γεμίζει, έναν ισχυρό χορηγό που στηρίζει την ομάδα από το 1998, υποδομές που παράγουν σωρεία ταλέντων και, το σημαντικότερο, έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαίους προπονητές της γενιάς του.

Ο 43χρονος Ουφούκ Σαρίτσα, "αιώνιο ταλέντο" του τουρκικού μπάσκετ στα νιάτα του, δεν έχει την αίγλη του Ίβκοβιτς ούτε το παλμαρέ του Ομπράντοβιτς. Παρέλαβε όμως τη σκυτάλη από τον Ιτούδη του 2014 (Μπάνβιτ) και γράφει τη δική του ιστορία, πετώντας κάτω από το βεληνεκές των χρυσοποίκιλτων ραντάρ.

Ακόμα και αν ο "Ντούντα" πραγματοποιήσει την χθεσινή του υπόσχεση ("θα κερδίσουμε τα υπόλοιπα τρία παιχνίδια και θα πάρουμε τον τίτλο"), που δεν αποκλείεται, η πτήση της Καρσίγιακα προς τον ουρανό είναι η πιο γλυκιά ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ του 2014-5. Διανθισμένη με τα χάχανα των ουδετέρων.

"Δυστυχώς, επτωχεύσατε", είναι το ηχηρό της μήνυμα προς τους Σέρβους παραλήδες του Βοσπόρου. "Και σταματήστε πια να ριχνετε τις ευθύνες στη διαιτησία, πάλιωσε αυτή η συνταγή.

Μαζέψτε τώρα τους φίλους σας από την Ελλάδα και τσακωθείτε, αν είναι λιγότερο αποτυχημένος φέτος ο Ίβκοβιτς ή ο Ομπράντοβιτς...