Γιατί το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να συγκριθεί με το μπάσκετ!

Συνήθως οι εκδηλώσεις με βραβεύσεις αθλητών δεν έχουν κάτι το σπουδαίο να προσφέρουν ακολουθώντας την πεπατημένη... Αυτή τη φορά η ετήσια γιορτή των αθλητικών συντακτών για τους κορυφαίους αθλητές του 2015 είχε δύο σημαντικά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση, χτυπώντας τον άκρατο οπαδισμό που όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, αλλά καταστρέφει ό,τι όμορφο έχει να προσφέρει ο αθλητισμός!

Το πρώτο ήρθε από το έπαθλο «Ευ Αγωνίζεσθαι» (Fair Play) που απονεμήθηκε στις κολυμβητικές ομάδες σκυταλοδρομίας Παμπαίδων, του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που στους Χειμερινούς αγώνες στο Εθνικό κολυμβητήριο του Πειραιά «Πέτρος Καπαγέρωφ» φωτογραφήθηκαν μαζί με τα μετάλλια τους, αγκαλιασμένοι και καταχειροκροτήθηκαν από το κατάμεστο κολυμβητήριο. Ηταν πραγματικά πολύ όμορφο να βλέπεις αυτά τα παιδιά με τις πράσινες και τις κόκκινες φόρμες και τους εξαιρετικούς προπονητές τους Νίκο Γέμελο και Γιάννη Μηλιδάκη που κάνουν σπουδαία δουλειά, να είναι μαζί πάνω στη σκηνή και να μην έχουν να χωρίσουν τίποτα.

Πραγματικά δυνατή εικόνα, αλλά ακόμα πιο δυνατή - λόγω της τεράστιας αξίας των δύο παικτών - ήταν αυτή με τον Βασίλη Σπανούλη και τον Δημήτρη Διαμαντίδη να κάθονται δίπλα - δίπλα και να περιμένουν τη δική τους βράβευση. Κι όχι απλώς να είναι δίπλα, αλλά και να μιλούν μεταξύ τους, αποδεικνύοντας ότι παρά τις όποιες διαφορές τους, διάψευσαν και πάλι όσους ανακαλύπτουν κόντρες και προστριβές. Χαρακτηριστικές ήταν και οι σκηνές της βράβευσης τους, με τον ένα να χειροκροτά θερμά τον άλλο!

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις που λένε και οι Κινέζοι, μία εικόνα που ανάγκασε τον σπουδαίο Κώστα Κατσουράνη να αποθεώσει τους δύο παίκτες και τολμήσει τη σύγκριση με το ποδόσφαιρο: «Μακάρι να βοηθήσουμε τα άλλα αθλήματα που δεν έχουν ιδιαίτερη προβολή. Εύχομαι να βοηθήσουμε και το ποδόσφαιρο που είναι άρρωστο. Χαίρομαι που βλέπω δίπλα-δίπλα τον αρχηγό του Παναθηναϊκού και τον αρχηγό του Ολυμπιακού, Διαμαντίδη και Σπανούλη. Στο ποδόσφαιρο αυτό είναι κάτι δύσκολο να δούμε...», είπε ο Κατσουράνης που όπως πάντα δεν μασά τα λόγια του!

Αυτή είναι και η πραγματική αλήθεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Νοσεί σε ολόκληρο το οικοδόμημα του, από τους παράγοντες και τους διαιτητές, ως τους παίκτες και τους δημοσιογράφους. Ποδόσφαιρο που χαρακτηρίζεται μόνο από αντιπαλότητα, μίσος και μιζέρια, με τις τριτοκοσμικές καταστάσεις να συμβαίνουν σε καθημερινή βάση.

Αντιθέτως το μπάσκετ, κατά γενική ομολογία, κρατά επίπεδο και έχει καταφέρει σε σημαντικό βαθμό να αποβάλλει αρκετά από τα νοσηρά φαινόμενα του ποδοσφαίρου. Αυτός είναι και ο λόγος που θα κάνουμε καιρό να δούμε τον Μανιάτη ή τον Ρομπέρτο, να κάθονται δίπλα στον Ζέκα ή τον Μπεργκ και να μιλούν σαν παλιόφιλοι...