Η μελαγχολία του «γκάνγκστερ»!

Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική θεωρούν τα αμερικανάκια (και «αμερικανάκια») την κολεγιακή τους θητεία, μέχρι που συνάντησα για πρώτη φορά τον Νίκο Γκάλη. Στις 2 Απριλίου 1989, στην πτήση που μετέφερε την αποστολή του Άρη στο Μόναχο, για το δεύτερο συνεχόμενο φάιναλ-φορ του «αυτοκράτορα».

Ο Γκάλης είχε μπροστά του τη μεγαλύτερη πρόκληση της συλλογικής του καριέρας, αλλά περί άλλα ετύρβαζε. Το κορμί του βρισκόταν σε ένα αεροπλάνο πάνω από τις Άλπεις, αλλά το μυαλό του ταξίδευε στην άλλη άκρη του πλανήτη, στο μακρυνό Σιάτλ, όπου η alma mater του, το κολέγιο του Σίτον Χολ, διεκδικούσε τον τίτλο του NCAA.

Τη νύχτα πριν το ταξίδι, ο Νικ δεν κοιμήθηκε καλά, αφού παρακολουθούσε στο σπίτι κάποιου φίλου τον μεγάλο ημιτελικό: Ντιουκ 78, Σίτον Χολ 95. Στο αεροδρόμιο έφτασε νυσταγμένος αλλά εκστατικός. Η ομάδα της καρδιάς του είχε θριαμβεύσει.

Το πρώτο που ενδιέφερε τον "γκάνγκστερ" εν όψει Μονάχου, ήταν να βρει τρόπο να παρακολουθήσει τον τελικό με το Μίσιγκαν, με τζάμπολ στις 3 τα ξημερώματα της Τρίτης. Ο ημιτελικός Άρη-Μακάμπι είχε οριστεί να ξεκινήσει στις 6 το απόγευμα της ίδιας ημέρας.

Απ’όσο γνωρίζω, ο Γκάλης δεν παρακολούθησε ποτέ τον μεγάλο αγώνα. Στο ξενοδοχείο όπου έμενε η αποστολή του Άρη, στο κέντρο του Μονάχου, δεν υπήρχε κανάλι που να δείχνει ΝCAA. Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο ούτε φορητοί υπολογιστές ούτε live streaming.

Το αποτέλεσμα του τελικού, ο Νικ το έμαθε από το τηλέφωνο τα ξημερώματα: Σίτον Χολ 79, Μίσιγκαν 80, στην παράταση. Θρήνος και κοπετός στο Μόναχο. Σαν αυτόν που ξέσπασε χθες στο σπίτι του Μάικλ Τζόρνταν, μετά το στραπάτσο του Νορθ Καρολάινα...

Οι «Πειρατές» του Πι Τζέι Καρλέσιμο προηγήθηκαν με 79-76 στο τελευταίο λεπτό, αλλά ένα πίβοτ από τον Τέρι Μιλς και δύο εύστοχες βολές (1+1) του παγερού Ρουμίελ Ρόμπινσον χάρισαν τον τίτλο στους «Γούλβερινς». Ποτέ άλλοτε δεν έφτασε το Σίτον Χολ τόσο κοντά στο τρόπαιο του NCAA.

Ο Γκάλης, που έπαιξε 4 χρόνια στο Σίτον Χολ μεταξύ 1975-79 και εντάχθηκε στο Hall Of Fame του κολεγίου το 1991, εμφανίστηκε στην «Ολύμπια Χάλε» του Μονάχου κακόκεφος, ξενυχτισμένος και ασυνήθιστα ντεφορμέ.

Στον ημιτελικό με τη Μακάμπι (86-99) παγιδεύτηκε από τη γεμάτη καμικάζι άμυνα που έριξε πάνω του ο Σβι Σερφ και πέτυχε μόνο 21 πόντους, με 6/19 σουτ και 9/10 βολές. «Χάσαμε τη μεγάλη ευκαιρία», έλεγε ο Γκάλης μετά την ήττα.

Επειδή ακριβώς έζησα από κοντά την αγωνία που του έτρωγε τα σωθικά για τον τελικό του ΝCAA, πιστεύω ότι η ήττα του Σίτον Χολ ήταν ο χειρότερος οιωνός για τον ημιτελικό του Μονάχου.

Εάν οι επίγονοι του Γκάλη (Αντριου Γκέιζ, Τζέραλντ Γκρην, Άντονι Έιβεντ, Τζον Μόρτον, Μάικ Κούπερ , Νικ Κατσίκης κ.α.) κατακτούσαν τον τίτλο στο Σιάτλ, ο Γκάλης θα έμπαινε στο γήπεδο με φτερά στις φτέρνες. Η δραματική ήττα των «Πειρατών» του έκοψε τα πόδια.

Η Μακάμπι τούμπαρε το ματς με σερί 18-0 μετά το 76-79 του 35ου λεπτού και αφού προηγήθηκε ο πολυσυζητημένος καυγάς του Παναγιώτη Γιαννάκη με τον συγχωρεμένο Κέβιν Μαγκή (στο 60-66). «Εχω την εντύπωση, ότι αυτό το επεισόδιο μπορεί να μην ωφελήσει τον Άρη», είπε προφητικά από το μικρόφωνο της ΕΤ1 ο Φίλιππος Συρίγος.

Έναν χρόνο αργότερα, ο πρωταγωνιστής του Μίσιγκαν Τέρι Μιλς κατέφτασε στη Θεσσαλονίκη για να φορέσει τα χρώματα του ΠΑΟΚ και για να παίξει με τα νεύρα του Γκάλη. Τελικά εμφανίστηκε μόνο σε φιλικούς αγώνες, λόγω προβλημάτων συμπεριφοράς.

«Ι feel terribly homesick», δικαιολογήθηκε προς τους ανθρώπους του «Δικεφάλου», πριν μπει στο αεροπλάνο της επιστροφής στις ΗΠΑ. Του έλειπε το σπίτι του, η πατρίδα του και τα χορταστικά μπέργκερ που τον περίμεναν στο Ντένβερ.

Ο συνοδοιπόρος του Μιλς στο Μίσιγκαν και ήρωας του ημιτελικού με το Ιλινόι, Σον Χίγκινς, έπαιξε στον Άρη την περίοδο 1993-94, όταν ο Γκάλης ήταν πια κάτοικος Αθηνών. Λίγο ακόμη και θα γινόταν συμπαίκτης του...

Από τους μοιραίους του Σίτον Χολ στον τραυματικό τελικό του 1989, ο Νικ Κατσίκης ακολούθησε την ίδια διαδρομή με τον Γκάλη με χρονοκαθυστέρηση 11 ετών και βρέθηκε να μαρκάρει τον Νικ ως παίκτης του ΠΑΟΚ μεταξύ 1990-93.

Ο Αυστραλός Γκέιζ έπαιξε στον Απόλλωνα Πάτρας το 1994-95, πλημμυρίζοντας τα καλάθια της ελληνικής Α1. Ο Έιβεντ πέρασε για λίγο από τον Παναθηναϊκό, στην ομάδα-συνονθύλευμα του Μάλκοβιτς το 1996-97, ενώ φόρεσε και τη φανέλα του ΠΑΟΚ πέντε χρόνια αργότερα.

Κανένας alumnus του Σίτον Χολ δεν αξιώθηκε να πιει σαμπάνια από το τρόπαιο του NCAA. Kαι για το Μίσιγκαν, όμως, αυτός ήταν ο μοναδικός τίτλος στην ιστορία, αφού ακολούθησαν οι άγονοι τελικοί του 1992, 1993 και 2013.

Η ιστορία με τον Γκάλη, το Μόναχο και το Σίτον Χολ μου ξανάρχεται στο μυαλό κάθε χρόνο, όταν παρακολουθώ τη μάχη του τίτλου στο NCAA. Παρόμοιο τραύμα έφερε στο θυμικό του ο παλιόφιλος Ρόνι Σεϊκέλι, ο οποίος θα πανηγύριζε κολεγιακό τίτλο εάν έβρισκε σίδερο το buzzer-beater του Κηθ Σμαρτ στον τελικό του 1987 (Ιντιάνα-Σίρακιους 74-73).

Στο φετινό NCAA, δύο Ελληνόπουλα έφτασαν ένα βήμα πριν το φάιναλ-φορ, αλλά σκόνταψαν στο τελευταίο εμπόδιο: το Όρεγκον του Τάιλερ Ντόρσεϊ ηττήθηκε από την Οκλαχόμα και την επόμενη μέρα η Νοτρ Ντέιμ του Ζακ Όγκαστ αποκλείστηκε από το Νορθ Καρολάινα.

Ελπίζω ότι θα τους συναντήσουμε από κοντά το ερχόμενο καλοκαίρι, για να μας διηγηθούν την περιπέτεια της Εlite Eight, ντυμένοι στα γαλάζια.