Μπιτζάνης: «Θα κάνουμε βήματα μόνο προς τα εμπρός»

Αναλυτικά τα όσα είπε ο νέος τεχνικός του Πανιωνίου

--Εξαιτίας του lockdown για τον περιορισμό της πανδημίας, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός μπήκε σε φάση αναστολής και το «λουκέτο» αναμένεται να προκαλέσει ανυπολόγιστες, οικονομικές ζημίες που φυσικά δεν συγκρίνονται με το ύψιστο αγαθό της υγείας. «Πρόλαβες» να προπονήσεις τρεις φορές τους παίκτες του Πανιωνίου και να τους καθοδηγήσεις σ’ έναν και μοναδικό αγώνα, στο Ηράκλειο, δείχνοντας εμφανή αναστροφή εικόνας και ανταγωνιστικότητας. Ποια είναι η εκτίμηση σου σε αυτό το μικρό δείγμα γραφής;

«Αυτή είναι η πραγματικότητα. Προλάβαμε να κάνουμε τρεισήμισι προπονήσεις, συμπεριλαμβανομένης της πρωινής στο Ηράκλειο, πριν από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Ουσιαστικά, προλάβαμε να βάλουμε δυο-τρία στοιχεία στα plays της επίθεσης και κάποια κατεύθυνση στην άμυνα. Ένα πρώτο συμπέρασμα που υπάρχει, είναι η ανταγωνιστικότητα της ομάδας που έδειξε στο τελευταίο παιχνίδι. Είχαμε συζητήσει όλοι μαζί και κατ’ ιδίαν με κάθε παίκτη, πριν από τον αγώνα με τον ΟΦΗ. Διαπίστωσα και οι παίκτες παραδέχτηκαν ότι υπήρχε διάχυτη απογοήτευση σε όλη την ομάδα. Κόντρα στον ΟΦΗ, παίξαμε λίαν ανταγωνιστικά για 35 λεπτά. Μείναμε από δυνάμεις, οι αντίπαλοι μας ευστόχησαν σε «κρεμασμένα» σουτ και στερηθήκαμε την νίκη που διεκδικήσαμε. Οι παίκτες, ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ήθελαν και θέλουν να δώσουν «απαντήσεις».

--Ποια είναι τα περιθώρια προπονητικής διαχείρισης σε κάθε ανενεργή ομάδα;

«Οι συνθήκες στον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι πρωτόγνωρες, λόγω του lockdown. Είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε μίνι προετοιμασία στο διάστημα της διακοπής του πρωταθλήματος, έστω και με στίβο για την βελτίωση φυσικής κατάστασης, γιατί η συγκεκριμένη ομάδα έχει κάνει μόνο λίγες προπονήσεις που δεν ξεπερνούν τις είκοσι. Πέραν, όμως, ατομικών προπονήσεων στίβου, δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα. Και μπάσκετ, χωρίς μπάλα δεν υπάρχει, προφανώς. Μετά την τελευταία εμφάνιση μας, ήταν διάχυτος ο ενθουσιασμός σε όλη την ομάδα για να δουλέψουμε πιο δυνατά και να βελτιώσουμε ακόμη περισσότερο την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, αλλά μας πρόλαβε το lockdown. Πλέον, με την ευχή και την ελπίδα ο κορονοϊός και η πανδημία να περιορισθούν, να μην χάνονται συνάθρωποί μας και η ανθρωπότητα να νικήσει στο τέλος, περιμένουμε το πότε θα επιτραπεί να μπούμε στο γήπεδο. Αυτό είναι το ζητούμενο για τους παίκτες και τους προπονητές. Η απραξία μόνο ζημία προκαλεί».

--Όταν επιστρέψει η ομάδα σε κανονικό ρυθμό προπονήσεων, υπάρχει η πιθανή πρόβλεψη να βρεθεί σε χειρότερο αγωνιστικό επίπεδο και από την κατάσταση που την παρέλαβες;

«Χειρότερα δεν μπορεί να είμαστε, με την έννοια ότι η ομάδα έδειξε κάποιο ποσοστό των δυνατοτήτων της στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ. Και αυτό οφείλεται κατά κόρον στους ίδιους τους παίκτες που κατάλαβαν ότι έπρεπε να γυρίσουν τον… «διακόπτη» και της ψυχολογίας τους και της αγωνιστικής διάθεσης και ενέργειας, εξαντλώντας τα περιθώρια των σωματικών αποθεμάτων τους. Σ’ αυτή την χρονική φάση, η ομάδα είναι στάσιμη. Δεν μπορεί να συνεχίσει την βελτίωση της, μόνο με τρεξίματα των παικτών. Καλούμαστε να κάνουμε μια συντήρηση δυνάμεων σε ατομικό επίπεδο. Πιο πίσω από το σημείο που ήμασταν στον αγώνα με τον ΟΦΗ, δεν πρόκειται να βρεθούμε, μετά την καραντίνα. Όταν ανέλαβα τον Πανιώνιο, είχα την πεποίθηση ότι μπορούμε να αναστρέψουμε την εικόνα και τα αποτελέσματα των τριών πρώτων αγώνων, σε διάστημα μίας εβδομάδας και με ισχυρούς για την κατηγορία αντιπάλους που σε αντίθεση με εμάς είχαν κάνει κανονικό σχεδιασμό και πλήρη προετοιμασία. Το πρώτο δείγμα αντίδρασης ήρθε στο πρώτο παιχνίδι. Είμαι αισιόδοξος και έχω την βεβαιότητα ότι παρά την διακοπή του πρωταθλήματος που «αναχαίτισε» προσωρινά αυτή την διάθεση για δουλειά και βελτίωση, θα κάνουμε βήματα μόνο προς τα εμπρός. Η αποστολή μας ήταν και παραμένει δύσκολη. Δεν παύει, όμως, να είμαστε στην αρχή του πρωταθλήματος, και παρά τις τέσσερις ήττες κρατάμε την τύχη και το μέλλον στα χέρια μας. Η ομάδα μπάσκετ του Πανιωνίου κάνει επανεκκίνηση στην φετινή περίοδο. Το είχε κάνει και πριν από πέντε χρόνια με απόλυτη επιτυχία. Μπορεί οι τωρινές συνθήκες και οι χρονικές προδιαγραφές σχεδιασμού της ομάδας, να είναι διαφορετικές. Υπάρχει, όμως, το «μέταλλο» του συλλόγου, συνολικά και η πολύ βαριά προϊστορία της ομάδας. Το είπα και στους παίκτες. Ο Πανιώνιος, όπου και αν παίζει, είναι ο Πανιώνιος, με ό,τι συνεπάγεται αυτή η νοοτροπία. Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά παίκτες καλούνται να προσφέρουν την εμπειρία τους, ενώ τους μικρότερους τους αντιμετωπίζω ως…άνδρες».

--Στο μικρό χρονικό διάστημα που έχεις αναλάβει την ομάδα, ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που εντόπισες, πέραν των εμποδίων που υπήρχαν με τον αναγκαστικά βιαστικό σχεδιασμό, το εξαιρετικά περιορισμένο περιθώριο ελεύθερων παικτών, την διαμόρφωση οικονομικού προϋπολογισμού στα όρια αντοχών της διοίκησης του ερασιτέχνη και την παντελή έλλειψη προετοιμασίας;

«Όταν ανέλαβα, διαπίστωσα σε όλες τις συζητήσεις που έκανα με τους παίκτες και αυτό που φαινόταν. Υπήρχε απογοήτευση σε όλη την ομάδα, κυρίως λόγω των εμφανίσεων. Το πρόγραμμα των πρώτων αγωνιστικών ήταν δύσκολο και «ανηφορικό». Αυτό ήταν δεδομένο. Τα παιδιά ήθελαν και χρειάζονταν πίστωση χρόνου για να γίνουν ομάδα, αλλά γνώριζαν ταυτόχρονα, ότι δεν υπήρχε αυτή η πίστωση, αφού είχε αρχίσει το πρωτάθλημα. Συγκεντρώθηκαν δέκα παίκτες, μπήκαν στο γήπεδο και άρχισαν να παίζουν με την ατομική αξία τους και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους. Αυτονόητα, η ομοιογένεια ήταν και είναι το ζητούμενο και θέλει τον χρόνο της να αποκτηθεί.

Το ρόστερ ήταν διαμορφωμένο και κατανόησα ότι σχεδιάστηκε σε διάστημα δέκα ημερών. Λόγω μάλιστα της απουσίας βάσης παικτών ανδρικής και του μικρού αριθμού εφήβων, εξαντλήθηκε το περιθώριο των δέκα μεταγραφών. Αυτοί είμαστε, αυτοί θα παίξουμε και είναι ευθύνη μας, όχι απλά να εξαντλήσουμε ατομικά και ομαδικά, τα περιθώρια των δυνατοτήτων μας, αλλά και να τα υπερβούμε για να επιβιώσουμε.

Στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, οι παίκτες έδειξαν ότι ξεπέρασαν αυτό το ψυχολογικό εμπόδιο. Στο ημίχρονο που προηγούμασταν έναν πόντο, πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να νικήσουμε και στο τέλος του αγώνα, υπήρχε στεναχώρια, αλλά σε καμία περίπτωση απογοήτευση, που δεν πέτυχε ο Πανιώνιος, την πρώτη νίκη του. Αυτό το στοιχείο μας δίνει δύναμη και μας πεισμώνει περισσότερο να συνεχίσουμε αποφασισμένοι, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Δεν φοβάμαι την ομάδα και αλίμονο, αν αναλάμβανα, χωρίς να την εμπιστευόμουν. Και οι ίδιοι έδειξαν ότι εμπιστεύονται τον προπονητή τους, στις δυο συζητήσεις που κάναμε και έχουν διαγράψει ό,τι έχει προηγηθεί. Όλοι μαζί, κοιτάμε μόνο μπροστά. Στο «όλοι» συμπεριλαμβάνεται, φυσικά και η διοίκηση του συλλόγου που έχει αναλάβει το οικονομικό βάρος και επαναλαμβάνω ότι αποτελεί τιμή, η δυνατότητα συνεργασίας που μου δόθηκε από τον πρόεδρο, Άρη Μισαηλίδη, τους συνεργάτες του και τα άτομα που με υποδέχτηκαν στο τμήμα μπάσκετ, τον Θανάση Κωνσταντώνη και τον Νίκο Κοψιά που καθημερινά, μας περιβάλλουν με ενδιαφέρον για όλα τα θέματα. Και οι παίκτες έχουν την ίδια εκτίμηση. Η ομοψυχία, εντός και εκτός της ομάδας, είναι το μεγάλο ατού για τον στόχο να παίξουμε καλύτερο μπάσκετ, όπως μπορούμε να το κάνουμε. Δεν υπάρχει ταμπέλα «ξεγραμμένοι»…

--Ο Πανιώνιος δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, την 1η Οκτωβρίου και έπαιξε το πρώτο επίσημο παιχνίδι, ύστερα από 18 ημέρες. Δεν είχε κανέναν παίκτη στην ανδρική ομάδα, πλην της προοπτικής ανόδου εφήβων παικτών. Στις δέκα μεταγραφές που έκανε και εφόσον είχες αναλάβει εξ΄ αρχής, θα υπήρχαν διαφορετικές εισηγήσεις και δεδομένου του ύψους στο οικονομικό κόστος;

«Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι ήταν ορθή και ιστορικά επιβεβλημένη, η απόφαση της διοίκησης και του προέδρου να δηλωθεί συμμετοχή στην Β’ Εθνική. Αφήνω στο κριτήριο κρίσης του καθενός, από τον φανατικότερο οπαδό του Πανιωνίου μέχρι τον μεγαλύτερο «εχθρό» του, το πισωγύρισμα που θα γινόταν, αν ο σύλλογος που εφέτος συμπληρώνει 130 χρόνια ζωής και η ομάδα που συμπληρώνει, επίσης, 40 χρόνια παρουσίας στην Α1 κατηγορία, με την παρένθεση των δυο χρόνων (2015-17), άρχιζε την ανασύσταση του τμήματος μπάσκετ από την Γ’ ΕΣΚΑΝΑ.

Αν ο Πανιώνιος γνώριζε, έναν μήνα νωρίτερα, ότι θα έπαιζε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, θα είχε την χρονική άνεση να δει τα αγωνιστικά δεδομένα της κατηγορίας και ίσως να είχε και άλλους στόχους, όπως συνέβη και πριν από πέντε χρόνια, με τον πρωταθλητισμό που είχε κάνει. Σε καμία περίπτωση, αυτό δεν σημαίνει ότι οι παίκτες που συμφώνησαν να παίξουν στον Πανιώνιο, δεν θα είχαν επιλεγεί, ακόμα και σε έναν άλλο σχεδιασμό της ομάδας. Στα μέχρι τώρα παιχνίδια μας, είδα ότι υπήρχε αδυναμία στις θέσεις του κλασικού πλέι μέικερ και του σέντερ με βάση την προπονητική μου φιλοσοφία. Στην δεύτερη θέση, είμαστε «καλυμμένοι» με τους υπάρχοντες παίκτες και το στυλ παιχνιδιού που έχουμε, ενώ αναμένουμε να αποθεραπευθεί και να παίξει και ο Κουκουλάς. Στην θέση του πλέι μέικερ, η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη και περιμένουμε να μπει στην ομάδα ο νεαρός Κατσουλάκος, ενώ ελπίζουμε να ξεπεράσει τους περιορισμούς, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και να μας ενισχύσει ο Σπύρος Παναγιωταράς, ένας ποιοτικός παίκτης ο οποίος αποτελεί και παιδί του Πανιωνίου. Επιβάλλεται, όμως και θα δοθεί η καλύτερη δυνατή λύση. Όπως στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ, που δόθηκε σημαντικός χρόνος συμμετοχής στους εφήβους οι οποίοι ανταποκρίθηκαν στον ρόλο τους. Είναι ένα μεγάλο «συν» για την ανδρική ομάδα, τα παιδιά που προέρχονται από την ακαδημία μπάσκετ του συλλόγου, να «βγαίνουν» μπροστά. Αυτοί αποτελούν, εξάλλου και την αυριανή ημέρα της ομάδας.

Το μέλλον όλων των συλλόγων, είναι οι ακαδημίες. Δεν μπορεί, το 2020, να χαρακτηρίζουμε μόνο ταλαντούχο, τον 17χρονο και 18χρονο παίκτη και να μην του δίνουμε την ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο σε υψηλό επίπεδο. Στην Ευρωλίγκα, παίζουν παίκτες αυτής της ηλικίας. Με αυτή την λογική και στον Πανιώνιο, τώρα, τα λάθη «συγχωρούνται», αλλά κι αν «χαθούν» κάποια παιχνίδια, παρά το γεγονός ότι χρειαζόμαστε νίκες, θα είναι σημαντικό το κέρδος του να «βγουν» παίκτες. Προσωπικά, δεν δίνω χρόνο συμμετοχής σε νέο παίκτη, όταν η διαφορά στο σκορ είναι είκοσι πόντοι υπέρ ή κατά της ομάδας. Όταν το παιχνίδι είναι στην «κόψη του ξυραφιού», οι τέσσερις έφηβοι της τωρινής ομάδας Κανελλόπουλος, Κωστακόπουλος, Λάζαρης και Σκαρμούτσος, θα πρέπει να είναι έτοιμοι πνευματικά να παίξουν και να κολυμπήσουν στα «βαθιά νερά» και μακάρι να είχαμε ακόμη περισσότερα παιδιά να μας βοηθήσουν. Ο Πανιώνιος ήταν από τους συλλόγους, ιστορικά που είχε κάνει…σχολή σε αυτόν τον τομέα και τον μιμήθηκαν και άλλοι σύλλογοι».

--Προσωπικά, πως αντιμετωπίζεις τους περιορισμούς της καραντίνας;

«Να ευχηθώ υγεία σ’ όλον τον κόσμο. Η πολιτεία πρέπει να βοηθήσει τους συλλόγους να βιοπορισθούν. Η εικόνα των κλειστών εγκαταστάσεων μιλά από μόνη της και «πληγώνει» κάθε αθλητή και αθλήτρια σε κάθε σπορ. Προσωπικά, το αντιμετωπίζω με θετική σκέψη και ενέργεια. Εύχομαι να μπούμε στο γήπεδο, τον Δεκέμβριο και να αρχίσουμε προπονήσεις. Ακόμα και οι αντίπαλοι μας στο πρωτάθλημα που ήταν πιο έτοιμοι απ’ εμάς, μέχρι την διακοπή και είχαν κάνει κανονική προετοιμασία, θεωρώ ότι θα έχουν χάσει μέρος από αυτό το προβάδισμα τους, όταν και όποτε παίξουμε ξανά επίσημους αγώνες. Προέχει, όμως, η υγεία όλων για να ακούσουμε πάλι τον χτύπο της μπάλας πάνω στα παρκέ».