Καιρός να ακούσουμε τους παίκτες!

Στη σκέψη για αλλαγή στον αριθμό των ξένων παικτών που αγωνίζονται στην Basket League ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών αντέδρασε άμεσα δηλώνοντας ρητά και κατηγορηματικά την αντίθεση του.

Καιρός οι παίκτες , οι φυσικοί πρωταγωνιστές του αθλήματος να αντιληφθούν την δύναμη τους και πως ενωμένοι με κύριο γνώμονα το μέλλον του μπάσκετ στη χώρα μας μπορούν, αυτοί και μόνο αυτοί , να αλλάξουν τους συσχετισμούς δυνάμεων , να αλλάξουν τα δεδομένα που οδήγησαν σε αδιέξοδα.

Αν δεν το πράξουν οι παίκτες τότε ποιοι; Κανένας είναι η απάντηση και αυτό αποδεικνύεται πλέον ιστορικά.

Το ζήτημα λοιπόν είναι οι παίκτες να εμμείνουν στις θέσεις τους , να παραμείνουν ενωμένοι μακριά από τις στενόμυαλες και καιροσκοπικές λογικές κάποιων ομάδων. Να φτιάξουν μέτωπο πλειοψηφικό με τους συλλόγους που συμφωνούν με την πολιτική και τα κριτήρια τους ώστε να επιβάλλουν επιτέλους τα θέλω τους.

Το μπάσκετ στη χώρα μας διανύει μια κομβική περίοδο. Ή αλλάζει ή βουλιάζει. Συνεπώς απαιτείται η ανάληψη σοβαρών πρωτοβουλιών για την διάσωση του.

Τώρα αν κάποιοι πιστεύουν ότι η διάσωση και η επανεκκίνηση θα επιτευχθεί με την αθρόα συμμετοχή ξένων παικτών , τότε σίγουρα οι επιδιώξεις τους κινούνται με ανιδιοτελή κριτήρια.

Ο ισχυρισμός τους άλλωστε δεν βρίσκει ιστορική δικαίωση. Όσες φορές το μπάσκετ μεγαλούργησε , κυριάρχησε και μονοπώλησε το ενδιαφέρον της φίλαθλης κοινής γνώμης εντός και εκτός συνόρων , αυτό συντελέστηκε όχι μόνο σε επίπεδο Εθνικής αλλά και σε συλλογικό επίπεδο με τους έλληνες παίκτες σε ρόλο πρωταγωνιστικό , με τους έλληνες παίκτες αξίας να πλειοψηφούν σε αριθμό επί του συνόλου.

Δεν υπάρχει καμία λογική, στο σύνολο των ομάδων, στην αύξηση των ξένων παικτών όσον αφορά στην εξέλιξη του αθλήματος ακόμα κι αν δεχθείς ότι οι δυο ισχυροί του μπάσκετ ,οι εκπρόσωποι στην Εuroleague, έχουν τους δικούς τους λόγους να την επικαλούνται για λόγους ανταγωνισμού.

Αλλά ακόμα κι γι’ αυτούς οι όποιες μεγάλες επιτυχίες τους στο πρόσφατο παρελθόν είχαν κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό παράγοντα το ελληνικό στοιχείο , τον ελληνικό κορμό παικτών.

Ακόμα και αν οι φουρνιές σπουδαίων ελλήνων παικτών δεν είναι συνεχής , γεγονός απόλυτα φυσιολογικό κάτι που συναντάται άλλωστε σε όλες τις προηγμένες μπασκετικά χώρες, καιρός να αντιληφθούμε ότι η αναπλήρωση αυτού του κενού δεν συντελέστηκε από την αθρόα εισαγωγή των ξένων κυρίως επειδή οι ομάδες μας δεν έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις παικτών πρώτης γραμμής.

Για τους υπόλοιπος ούτε κουβέντα. Εκτός αν θέλουμε να φτάσουμε στην θεμελίωση του παραλογισμού.

Πως να λειτουργήσει σε ανταγωνιστικό επίπεδο με περισσότερους ξένους η καταχρεωμένη ΑΕΚ;

Όταν είσαι καταχρεωμένος πόσο ποιοτικοί μπορεί να είναι οι παίκτες που θα επιλέξεις;

Τι να τους κάνουν τους περισσότερους ξένους ο καταστραμμένος και καταχρεωμένος Άρης , ο ταλαιπωρημένος από το παρελθόν του ΠΑΟΚ , που ευτυχώς αντιτίθεται σε αυτή την λογική, ο Ηρακλής , το Λαύριο, ο Κολοσσός , το Περιστέρι , η Λάρισα , ο Προμηθέας , ο Ιωνικός;

Θα γίνουν πιο ανταγωνιστικοί στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις όσοι συμμετέχουν;

Το είδαμε φέτος πόσο πιο ανταγωνιστικοί έγιναν!

Θα μου εξηγήσει επιτέλους κάποιος με σοβαρά επιχειρήματα παρακαλώ, τη διαφορά έχει σε ποια θέση θα τερματίσουν όσες ομάδες δεν συμμετέχουν στην κλειστή Euroleague;

Από το να υποθηκεύουν λοιπόν το μέλλον τους με χρέη και να πυροβολούν τα πόδια τους καλά θα κάνουν οι υπόλοιπες ομάδες να ρίξουν το βάρος στις υποδομές τους , να φροντίσουν να προωθήσουν το ελληνικό στοιχείο , να επιμείνουν ώστε να αλλάξει η δομή και η λειτουργία του πρωταθλήματος μήπως κι έτσι καταφέρουμε και βγούμε από το αδιέξοδο.

Την πρόταση μου την έχω καταθέσει εδώ και καιρό από αυτή την γωνιά. Η πρόταση μια κλειστής Basket League για τα επόμενα χρόνια είναι η μόνη λύση που οδηγεί στην άρση αδιεξόδων , κυρίως οικονομικών, βοηθά δε τις ομάδες να ανασυγκροτηθούν , να διορθώσουν τερατώδη λάθη του παρελθόντος.

Αν συνεχίσουν να πιστεύουν, για τους δικούς τους λόγους, ότι η λύση βρίσκεται στην αρωγή των “ξένων δυνάμεων” πολύ γρήγορα θα πνιγούν στην κινούμενη άμμο στην οποία εδώ και καιρό έχουν περιπέσει.

Νομοτελειακά πλέον εκεί οδηγούνται!

Καιρός να ακούσουμε την κραυγή των ελλήνων παικτών! Γιατί περί κραυγής πρόκειται. Κραυγή αγωνίας για το μέλλον του αθλήματος. Κραυγή που έχει να κάνει και με το μέλλον της Εθνικής που όλοι θέλουν να λένε ότι στηρίζουν!

Τώρα πως στηρίζεις την Εθνική ζητώντας την αύξηση του αριθμού ξένων παικτών , αυτό όσο και να προσπαθήσουν κάποιοι να μου το εξηγήσουν , συγνώμη, αλλά δεν πρόκειται να με πείσουν!

Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο όπου ο τρόπος με τον οποίο διεξάγονται οι προκριματικές φάσεις όλων των μεγάλων διοργανώσεων απαιτεί ακόμα μεγαλύτερο βάθος ικανών παικτών σε επίπεδο Εθνικής.

Το ζήσαμε στο Προολυμπιακό τουρνουά!

Καιρός να ακούσουμε τους παίκτες! Είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Η τελευταία ευκαιρία για το άθλημα! Και όχι μόνο να τους ακούσουμε , αλλά να στηρίξουμε τόσο την άρνηση τους για αύξηση των ξένων παικτών όσο κυρίως να στηρίξουμε την πρόταση τους για μείωση αυτών!

Τέλος ηθικά το χρωστάμε στην σπουδαία γενιά που πρόσφατα αποστρατεύθηκε! Στον Βασίλη , στον Γιάννη, στον Νίκο , στον Στράτο σε τόσους! Ευχαριστούμε παιδιά!