Ρογκαβόπουλος στο Gazzetta: «Δεν καβάλησα ποτέ καλάμι»

• «Δεν μπορούσα να σταθώ ούτε στην προπόνηση όταν πήγα στην ΑΕΚ»
• «Τα βρήκα με τον εαυτό μου και πήγα παρακάτω»
• «Όταν μου λένε ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι, με πιάνει εμμονή»!
• «Στον Προμηθέα ανέβηκα επίπεδο»

Η ικανότητα είναι άχρηστη δίχως την ευκαιρία και ο Νίκος Ρογκαβόπουλος έπραξε προς αυτή την κατεύθυνση τον περασμένο Ιούλιο όταν πήρε τα ταλέντα του και μετακόμισε στην Πάτρα για λογαριασμό του Προμηθέα, διεκδικώντας χρόνο συμμετοχής, ψυχολογία και κυρίως, εμπιστοσύνη. Μια λέξη που επαναλαμβάνει κάθε φορά που αναφέρεται στον νέο σταθμό της καριέρας του, δείχνοντας ικανός και σίγουρος για τον εαυτό του ακόμα και σε καταστάσεις για τις οποίες δεν υπάρχει η παραμικρή βεβαιότητα.

Ό,τι συνέβη για παράδειγμα στην πρόσφατη διαμάχη του με την ΑΕΚ, όταν τέθηκε εκτός ομάδας όμως ήταν αποφασισμένος να στηρίξει την απόφασή του. Στο μεσοδιάστημα, κέρδισε μια θέση στη δωδεκάδα της Εθνικής Ανδρών στο Προολυμπιακό τουρνουά της Βικτόρια και πλέον βγάζει αυτοπεποίθηση, παίρνει πρωτοβουλίες και χαίρεται ξανά το παιχνίδι. Ο 20χρονος γκαρντ/φόργουορντ ήταν εκείνος που καθάρισε στο φινάλε του αγώνα με το Περιστέρι στην πρεμιέρα της Basket League και πλέον καλείται να αποκτήσει συνέπεια στην απόδοσή του, εξηγώντας στο Gazzetta πως η αμφισβήτηση είναι η πιο δυνατή ώθηση που υπάρχει μέσα του.

Από το 2017, όταν υπέγραψες στην ΑΕΚ ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στο ελληνικό μπάσκετ, ζεις με έναν προβολέα πάνω σου. Ένιωσες ποτέ να σε κουράζει αυτή η διαδικασία;
«Όχι... Δεν έχω νιώσει ποτέ αυτή την πίεση που λες. Ίσα - ίσα, πάντα είχα μεγάλο κίνητρο. Το ίδιο συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια, όταν πήγα στην ΑΕΚ. Είχα στόχο να ανεβαίνω σιγά - σιγά και να φτάσω στο σημείο να παίξω στην πρώτη ομάδα. Να παίξω και να έχω σημαντικό ρόλο. Έβλεπα τους άλλους και ήθελα να τους φτάσω. Να τους φτάσω και να τους ξεπεράσω κιόλας»!

Σε έπνιξαν ποτέ αυτές οι προσδοκίες; Ένιωσες «παγιδευμένος»;
«Όχι, ποτέ... Ουδέποτε ένιωσα παγιδευμένος. Αντίθετα, ήθελα να αποδείξω πράγματα. Ότι όλα αυτά που λέγονται για μένα δεν είναι απλώς αερολογίες».

«Δεν μπορούσα να σταθώ ούτε στην προπόνηση όταν πήγα στην ΑΕΚ»

Θυμάμαι μάλιστα την ατάκα σου κατά την παρουσίασή σου από την ΑΕΚ... «Ξέρω ότι θα ακουστούν πολλά. Όμως πόσο κουπί έχω να τραβήξω ακόμα».
«Μα έτσι είναι... Ξεκίνησα από το μηδέν. Όταν πήγα στην ΑΕΚ, δεν μπορούσα να σταθώ ούτε στην προπόνηση! Ήμουν ανέτοιμος... Αλλά μέσα από τη δουλειά και με το καλό πρόγραμμα που είχε η ΑΕΚ τα πρώτα δυο χρόνια, έμαθα πολλά πράγματα και βελτιώθηκα πολύ. Απλώς, αυτά τα πράγματα πρέπει κάποια στιγμή να τα δείξεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο...».

Καβάλησες ποτέ καλάμι; Ένιωσες ποτέ να βεντετίζεις με όλα αυτά τα σχόλια που γίνονταν για σένα ως ένα μεγάλο project;
«Ποτέ! Ποτέ όμως! Είναι το μόνο πράγμα που δεν θα έκανα στη ζωή μου. Να επαναπαυτώ, δηλαδή και να πω απλώς ότι είμαι ΟΚ με το ταλέντο, ότι δεν χρειάζεται να δουλέψω... Ίσα - ίσα, είμαι ανασφαλής όταν δεν προπονούμαι! Ποτέ δεν καβάλησα καλάμι, ποτέ δεν ένιωσα βεντέτα, ποτέ στη ζωή μου δεν είπα "ωραία, τώρα θα αράξω". Είμαι από τα άτομα που έχω το γνώθι σαυτόν, ξέρω τις αδυναμίες μου και γίνομαι εμμονικός με τη δουλειά. Πολλές φορές υπερβάλω κιόλας. Έχω στερηθεί πάρα πολλά καλοκαίρια, βόλτες, ξενύχτια, οτιδήποτε επειδή απλώς ήθελα να κάνω προπόνηση».

Ο Νίκος πόσο έχει πιέσει τον Ρογκαβόπουλο;
«Όλα αυτά τα χρόνια έχω καταβάλει το 100%. Ιδιαίτερα σε αυτές τις δυο καραντίνες. Έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα όσον αφορά την προπόνηση και την ατομική βελτίωσή μου μαζί με τους προπονητές μου, τον Βαγγέλη Μάγειρα και τον Σταμάτη Λενή. Επίσης, νομίζω ότι βρήκα τον εαυτό μου πνευματικά...».

«Τα βρήκα με τον εαυτό μου και πήγα παρακάτω»

Δεν σε «έριξε» δηλαδή το λουκέτο;
«Η καραντίνα ήταν ένα μεγάλο δώρο για μένα! Από την άποψη ότι είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο να δουλέψω για τον εαυτό μου και να κάνω την αυτοκριτική μου. Τα βρήκα με τον εαυτό μου, συμφιλιώθηκα με τον Νίκο (γέλια). Κατάλαβα πού φταίω και πού όχι, έκανα την αυτοκριτική μου, πήγα παρακάτω και βελτιώθηκα».

Νιώθεις ένα μεγάλο παιδί; Ή υποχρεώθηκες να ωριμάσεις πολύ γρήγορα...
«Δεν βλέπω τον εαυτό μου ούτε σαν νέο, ούτε σαν μεγάλο αλλά σαν έναν έναν παίκτη που θα μπει να κάνει τη δουλειά του σε ένα παιχνίδι».

Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό σου όνειρο;
«Ο πιο κοντινός στόχος είναι το επόμενο παιχνίδι. Τώρα όσον αφορά το πιο μακρινό όνειρο, θέλω η ομάδα μου να έχει κάνει κάτι πολύ καλό στο τέλος της σεζόν. Ίσως κάποιον τίτλο, μια διάκριση... Από κει και πέρα, το ΝΒΑ είναι κάτι που ονειρευόμουν από μικρός. Το απόλυτο όνειρο! Το πιο όμορφο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί».

Σε αυτή την πρώιμη φάση της καριέρας σου, για τι πράγμα ανυπομονείς;
«Ανυπομονώ για το επόμενο παιχνίδι. Γουστάρω να παίζω, ειδικά αυτή την περίοδο, με την ελευθερία και τον βασικό ρόλο που έχω στο παιχνίδι. Μου αρέσει πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι πως θέλω να δω που μπορεί να φτάσει όλο αυτό! Ανυπομονώ να δω που μπορεί να φτάσει πρωτίστως η ομάδα και μετά εγώ»

Σαν τα reality, δηλαδή. Εκεί που οι παίκτες λένε πως μπαίνουν για την εμπειρία και για να τεστάρουν τα όριά τους...
«Ακριβώς! Επειδή είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που αγωνίζομαι σε μια ομάδα έχοντας ρόλο βασικού παίκτη. Που παίρνω ευθύνες και έχω συμμετοχή στα κρίσιμα σημεία του αγώνα. Θέλω να δω τι ψάρια πιάνω, που λένε. Γιατί εγώ μπορεί να πιστεύω ότι κάνω κάτι καλά και τελικά να μην μπορώ να το κάνω. Ή το αντίθετο. Είναι ένα πολύ ωραίο τεστ για μένα όλο αυτό».

«Όταν μου λένε ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι, με πιάνει εμμονή»!

Ποια είναι η πιο δυνατή ώθηση που υπάρχει μέσα σου;
«Η αμφισβήτηση! Όταν κάποιος μου λέει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι, αυτόματα κολλάει στο μυαλό μου! Με πιάνει αυτή η εμμονή! Να του αποδείξω, δηλαδή ότι δεν ισχύει αυτό που λέει για μένα. Θυμάμαι, για παράδειγμα που λέγανε παλιά ότι δεν μπορώ να ντριμπλάρω και διάφορα τέτοια... Άρχισα, λοιπόν να δουλεύω σαν τρελός σε αυτό το κομμάτι. Ήθελα να αποδείξω πράγματα, πρώτα σε εμένα τον ίδιο... Απλώς, η αμφισβήτηση με πεισμώνει. Πάρα πολύ! Όχι μόνο στο μπάσκετ. Παντού. Ακόμα και στα video games. Αν μου πεις ότι δεν μπορώ να σε κερδίσω, θα κάνω τα πάντα για να διαλύσω! Είμαι αρκετά πεισματάρης».

Ποιο είναι το πλάνο του κόουτς Λουίς Κασιμίρο για σένα; Είδαμε, για παράδειγμα στον αγώνα με το Περιστέρι ότι η μπάλα πέρασε πολλές φορές από τα χέρια σου στα τελευταία λεπτά.
«Προσπαθώ να παίζω με τον σωστό τρόπο. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Να μην παίρνω, δηλαδή βεβιασμένα σουτ. Είναι κάτι που μου έχει ζητήσει ο κόουτς. Τα σουτ που παίρνω πρέπει να είναι σωστά και όχι βεβιασμένα. Είναι κάτι που επαναλαμβάνει και επιμένει πολύ. Επίσης στο κομμάτι της άμυνας, θέλει να μαρκάρω πολλές θέσεις. Προσπαθώ να είμαι συνέχεια ενεργός μέσα στο παιχνίδι, είτε σαν χειριστής, είτε χωρίς την μπάλα και αυτό μου αρέσε πολύ! Δεν είμαι απλώς ένας spot-up shooter. Κάνω πολλά πράγματα μέσα στο γήπεδο και αυτό μού δίνει αυτοπεποίθηση. Ο κόουτς έχει εντοπίσει πως έχω και άλλες αρετές στο παιχνίδι μου και προσπαθεί να τις αξιοποιήσει».

Αυτός ήταν, λοιπόν και ο λόγος που αποφάσισες να πας στον Προμηθέα το περασμένο καλοκαίρι;
«Σίγουρα! Έπαιξε τεράστιο ρόλο... Μίλησα με τον κόουτς για 10 λεπτά και μου είπε τι ακριβώς σκέφτεται, πώς το βλέπει και τι έχει στο μυαλό του για μένα. Συμφώνησα επιτόπου να πάω στον Προμηθέα. Μου άρεσε πολύ αυτό που άκουσα από τον προπονητή, εμπιστεύτηκα το σκεπτικό του και πήρα την απόφαση να έλθω εδώ».

Σου είπε, δηλαδή αυτά που ήθελες να ακούσεις...
«Δεν είναι ότι μου είπε αυτά που ήθελα να ακούσω. Δεν μπήκε στη διαδικασία να με... γλυκάνει, να μου πει ότι "είσαι ο καλύτερος, ότι είσαι παιχταράς, έλα να παίξεις για μένα" και τέτοια. Απλώς, με "γέμισαν" αυτά που άκουσα. Μου ανέλυσε το πλάνο και τη φιλοσοφία του ενώ μου άρεσε πολύ η προσέγγισή του. Το μόνο που θέλω πλέον και θα προσπαθήσω γι' αυτό είναι να τον δικαιώσω».

«Στον Προμηθέα ανέβηκα επίπεδο»

Τι είναι για σένα ο Προμηθέας Πατρών; Ενδεχομένως μια μεγάλη ευκαιρία ώστε να αποδείξεις πράγματα;
«Αυτή τη στιγμή, είναι ένα μεγάλο βήμα. Για την ακρίβεια, ένα ανοδικό βήμα στην καριέρα μου. Δεν πιστεύω πως η αποχώρησή μου από την ΑΕΚ ήταν πισωγύρισμα ή κάτι τέτοιο. Ίσα-ίσα, πιστεύω πως ανέβηκα επίπεδο! Ο Προμηθέας Πατρών είναι ένας οργανισμός που λειτουργεί άψογα ενώ υπάρχει σεβασμός και ωραίο κλίμα. Δεν σκέφτομαι καν το επόμενο βήμα! Περνάω τέλεια εδώ. Δεν βλέπω, δηλαδή τον Προμηθέα σαν ένα σκαλοπάτι ή κάτι άλλο. Θα κάνω τα πάντα για να πετύχω εδώ».

Νίκο, γιατί δεν πήγε καλά το «παιδομάζωμα» της ΑΕΚ; Εσύ, ο Μωραΐτης, ο Τσαλμπούρης... Γιατί πλέον δεν συνεχίζει κανείς εκεί;
«Δεν είναι δουλειά μου να μοιράσω ευθύνες ή να μπω στη διαδικασία να εξηγήσω ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει. Εξάλλου, ο κάθε προπονητής έχει δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του. Κανείς δεν κερδίζει χρόνο στο παρκέ επειδή είναι ταλέντο ή επειδή πρέπει να παίξει οπωσδήποτε. Όλα κερδίζονται στο γήπεδο. Είναι καλό να υπάρχει πίεση όμως παράλληλα, πρέπει να υπάρχει και ένας ρεαλισμός. Να είμαστε, δηλαδή λίγο ρεαλιστές, να βλέπουμε τι γίνεται γύρω μας».

Πως πέρασαν εκείνοι οι μήνες από τη στιγμή που έμεινες εκτός ομάδας;
«Από τα τέλη Μαρτίου ως και την κλήση μου στην Εθνική ομάδα, δούλευα κάθε μέρα με τη βελόνα στο κόκκινο! Προπονήθηκα πολύ σκληρά αυτό το τρίμηνο - τετράμηνο και αυτή η διαδικασία με βελτίωσε πολύ. Κατά τα άλλα, ήταν περίεργο να βλέπεις τους άλλους να παίζουν και εσύ να είσαι εκτός. Σε κάθε περίπτωση, ήταν μια καθαρά δική μου απόφαση έπειτα από πολύ ώριμη σκέψη. Ήταν μια απόλυτα συνειδητή απόφαση. Δεν ήταν κάτι που συνέβη εν θερμώ. Ένιωσα πως ήταν η καλύτερη επιλογή για μένα και αποφάσισα να το κάνω με οποιοδήποτε κόστος... Είμαστε οι επιλογές μας. Πάντα θα στηρίζω τις επιλογές μου».

Τι κέρδισες από τον Ρικ Πιτίνο;
«Σίγουρα μου έδωσε τρομερή αυτοπεποίθηση! Πως να το πω... Αυτός ο άνθρωπος ξέρει να σε κάνει να νιώθεις πολύ σημαντικός και να σου δίνει μια τρομερή ψυχολογία, είναι φοβερός σε αυτό το κομμάτι. Κυρίως όμως, μου άρεσε ο τρόπος που προσέγγισε όλους τους παίκτες. Ο κόουτς Πιτίνο είναι ένας άνθρωπος που ήλθε να δουλέψει μαζί μας με απόλυτο σεβασμό. Νομίζω πως και εμείς δώσαμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Από τη στιγμή, λοιπόν που με κάλεσε, είχα σκοπό να παραμείνω και να το ζήσω ως το τέρμα! Δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από την Εθνική».

Πως διαχειρίζεσαι την επιτυχία και την απογοήτευση;
«Ούτε που θυμάμαι τι έγινε χθες! Δεν σκέφτομαι, δηλαδή για πολύ ένα καλό ματς. Απλώς νιώθω πως πρέπει να πάω στο επόμενο. Αν, πάλι έχω κάνει ένα κακό ματς, απλώς περιμένω το επόμενο για να παίξω καλά. Σε μια χρονιά με 60 αγώνες, είναι τεράστιο λάθος να μείνεις σε ένα καλό ματς που έκανες στην αρχή».

Το περασμένο σαββατοκύριακο είδαμε παιδιά όπως εσύ, ο Όμηρος Νετζήπογλου στο Άρης - Παναθηναϊκός ή ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης στο Λαύριο να έχουν ρόλο. Απλώς... έτυχε ή είναι ένα καλό σημάδι για το μέλλον;
«Νομίζω δεν έχει να κάνει με την ηλικία και το πόσο χρονών είσαι. Αν σου δίνεται η ευκαιρία, πρέπει να μπαίνεις στο γήπεδο και να παίζεις βγάζοντας τον καλύτερό σου εαυτό. Θεωρώ πως όποιος αξίζει, πρέπει να παίζει».