Παναθηναϊκός: Η αλήθεια του Πρίφτη, ο προβληματισμός και το χαμόγελο

Δεν θα κρυφτώ. Πριν από το παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής στο ΟΑΚΑ μεταξύ Παναθηναικού και Ιωνικού, πίστευα και περίμενα ότι οι «πράσινοι» θα έβγαζαν αντίδραση.

Ότι θα έμπαιναν στο παρκέ για την αναμέτρηση με τον Ιωνικό και θα μάσαγαν σίδερα. Ότι θα προσπαθούσαν να παίξουν κυριαρχικό μπάσκετ μην αφήνοντας κανένα περιθώριο... ανάσας στους παίκτες του Σεγκούρα. Ότι θα «καθάριζαν» από νωρίς με την υπόθεση της νίκης χωρίς να μπουν στην παραμικρή περιπέτεια ή έστω σκέψη ότι μπορεί και να κινδυνεύσουν. Ότι, εν πάσει περιπτώσει θα... ξεμπούκωναν μετά το 0/2 στην Ισπανία κόντρα σε Μπασκόνια και Ρεάλ.

Δεν λέω. Σίγουρα θα υπήρχε και κούραση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν ήταν μόνο τα δύο παιχνίδια στην «διαβολοβδομάδα» της EuroLeague, αλλά και τα ταξίδια που μεσολάβησαν. Από διαφορετική βάση θα μιλούσαμε εάν και εφόσον οι «πράσινοι» είχαν δώσει «back to back» παιχνίδια στο ΟΑΚΑ όπως θα δώσουν την επόμενη εβδομάδα με τις αναμετρήσεις κόντρα σε Εφές (27/10) και Βιλερμπάν (29/10) και από τελείως διαφορετική βάση μιλάμε τώρα.

Τώρα θα μου πείτε «είναι δικαιολογία για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κερδίσει ένα ματς το οποίο υπό κανονικές συνθήκες μοιάζει με ματς προπόνησης;» Φυσικά και όχι. Απλά παραθέτουμε το γεγονός και τίποτε περισσότερο. Από την άλλη ωστόσο δεν γίνεται να μην μπει στο τραπέζι των συζητήσεων η έλλειψη ενέργειας και έντασης που παρατηρήθηκε από πλευράς Παναθηναϊκού. Δεν ξέρω αν την ίδια ώρα ο Γιόγκι Φέρελ (ο οποίος παρεμπιπτόντως καθόταν την περισσότερη ώρα του αγώνα όρθιος δίπλα από τον πάγκο) ήθελε να μπει μέσα στο παρκέ. Σίγουρα το ζούσε το ματς. Δεν κρατιόταν. Έκανε high five με όλους τους παίκτες που επέστρεφαν στον πάγκο μετά από αλλαγή. Χειροκροτούσε τις προσπάθειες. Ε, έρχεται και η δική του σειρά...

Οι αλήθειες του Πρίφτη...

Μετά το τέλος του αγώνα ο Δημήτρης Πρίφτης είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Θα σταθώ σε μερικά από αυτά που μου έκαναν εντύπωση καθώς είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Κυρίως όσον αφορά τον τομέα της δημιουργίας, καθώς έχει γίνει μπόλικος λόγος όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι.

Οι περισσότεροι όταν ακούνε τη λέξη «δημιουργία» το μυαλό πάει περισσότερο σε pick n roll καταστάσεις και το πώς ο γκαρντ θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τον ψηλό. Και ίσως γι' αυτό να υπογραμμίζαμε και να λέγαμε και να επαναλαμβάναμε ότι ο αριθμός των ασίστ είναι σχετικά χαμηλός. Όμως όπως πολύ σωστά ανέφερε ο 52χρονος τεχνικός, «δημιουργία» στο μπάσκετ είναι πολλά πράγματα. Και σίγουρα ο αριθμός των ασίστ θα ήταν πολύ μεγαλύτερος εάν και εφόσον το «τριφύλλι» είχε δείξει μεγαλύτερη συνέπεια στα σουτ.

«Το καλάθι μπορεί να μην μπαίνει, αλλά η δημιουργία, υπάρχει. Όποιος είναι μόνος του έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να ευστοχήσει. Γι' αυτό και ψάχνουμε τον μόνο του. Η δημιουργία είναι συγκεχυμένος όρος στο μυαλό κάποιου» ήταν η ατάκα του προπονητή του Παναθηναϊκού. Ε, δεν είναι έτσι; Παράδειγμα: Η Μπαρτσελόνα. Είναι δεύτερη στις ασίστ στην EuroLeague (20,2 μ.ο.) και δεύτερη σε ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (42,7%). Πασάρουν και ευστοχούν. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με τις λιγότερες ασίστ στην EuroLeague (12,2μ.ο.) και με τα χειρότερα ποσοστά σε δίποντα (46,6%) και τρίποντα (33,3%). Όπερ και σημαίνει ότι οι πάσες (και μάλιστα οι σωστές πάσες) γίνονται. Τα σουτ δεν μπαίνουν...

Επίσης από τα λεγόμενα του Δημήτρη Πρίφτη υπογράμμισα ότι «μην πιστέψει κάποιος ότι ο Φέρελ ήρθε να μας σώσει από κάτι. Ήρθε να μας βελτιώσει και να μας τονώσει». Και αυτό πρέπει να το έχει όλος ο κόσμος στο μυαλό του. Ο Φέρελ αποκτήθηκε ώστε να βοηθησει την ομάδα του να παρουσιαστεί καλύτερη. Ούτε είναι ο εθνοσωτήρας του μπασκετικού Παναθηναϊκού, ούτε ο Λεμπρόν Τζέιμς σε... μικρογραφία. Και όποιος περιμένει να έχει κατά μέσο όρο 25 ποντους, 10 ασίστ και 45% στα τρίποντα σε κάθε ματς, καλύτερα να... αλλάξει πλευρό. Μακάρι το παιδί να τα προσφέρει όλα αυτά. Θα αποδειχθεί λαχείο. Και ας τσιμπιούνται μετά όλοι να δουν αν ονειρεύονται. Αρχής γενομένης από το παιχνίδι με την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ όπου θα κάνει ντεμπούτο...

Ο προβληματισμός...

Το ανέφερα και πριν. Με όλον τον σεβασμό στην ομάδα του Ιωνικού που κάνει τη δική της προσπάθεια και χίλια μπράβο και για την πρώτη ευρωπαϊκή της νίκη, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να επικαλείται ούτε κούραση, ούτε τίποτα για να νικήσει ομάδας αντίστοιχου βεληνεκούς. Μέχρι στιγμής ο Παναθηναϊκός δεν βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Μάλλον να το θέσω καλύτερα. Δεν έχει ξεκινήσει καθόλου καλά και δεν αποδίδει πειστικό μπάσκετ. Σε καμία περίπτωση. Είτε παίζει με τον Ιωνικό και τον Άρη, είτε με τη Φενέρ, τη Μονακό, την Μπασκόνια και τη Ρεάλ.

Γιατί και για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, οι «πράσινοι» από... σπόντα νίκησαν τη Φενέρ ή αν προτιμάτε από ξεκάθαρη αυτοκτονία των παικτών της τουρκικής ομάδας. Αν μπορεί να παίξει καλύτερα; Σαφέστατα και μπορεί. Το πιστεύω ότι μπορεί. Άλλωστε από τη στιγμή που το πιστεύει ο ίδιος ο αρχηγός της ομάδας όπως είπε μετά το τέλος του αγώνα με τον Ιωνικό, έχω κανέναν λόγο να μην το πιστέψω εγώ; Το κλειδί, όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Πρίφτης, είναι τα αποτελέσματα. Δυο-τρία καλά αποτελέσματα και ένα μικρό σερί νικών, θα αλλάξει το κλίμα και θα απελευθερώσει περισσότερο και τους παίκτες.

Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει ξεκινήσει τη σεζόν με τέσσερα εκτός έδρας ματς ύστερα από τις πρώτες πέντε αγωνιστικές. Που να έβρισκε τα ματς που έψαχνε και ήθελε ώστε να πάρει λίγο τα πάνω του; Και επίσης ο προβληματισμός εστιάζεται και στο μπάσκετ που παίζει η ομάδα. Ενίοτε βαρετό, μονότονο, σαν να ξέρει κάποιος που βρίσκεται στην εξέδρα, πώς θα καταλήξει η φάση. Για να μην αδικήσω τον Παναθηναϊκό, στο πρώτο ημίχρονο υπήρξαν τρεις επιθέσεις όπου το passing game ήταν εξαιρετικό και η ομάδα προσπάθησε να δείξει κάτι διαφορετικό. Βέβαια σε καμία από τις τρεις περιπτώσεις δεν σημειώθηκε καλάθι. Κλέψιμο οι αντίπαλοι, άστοχο σουτ και λήξη του χρόνου επίθεσης...

Τα χαμόγελα...

Σε τρία πρόσωπα θα μείνω όσον αφορά την αναμέτρηση με τον Ιωνικό. Το πρώτο η παρουσία του Τζεχάιβ Φλόιντ. Ιδιαίτερα κυριαρχικός, έβγαλε ενέργεια και ένταση στο παιχνίδι του, επιδίωκε τα «contact dunks», είναι δυνατός, είχε πολύ καλές τοποθετήσεις στα επιθετικά ριμπάουντ και σε γενικές γραμμές έδειξε ένα πρόσωπο που θα χρειαστεί ο Παναθηναϊκός. Σίγουρα άλλο... EuroLeague και άλλο Basket League, αλλά μέσα από τα παιχνίδια και τον χρόνο συμμετοχής θα μπορέσει να πιστέψει και εκείνος περισσότερο στον εαυτό του. Έχει προσόντα. Απλά είναι άγουρος και στερείται ποιότητας.

Το δεύτερο ο Λευτέρης Μαντζούκας. Είχα γράψει και σε προηγούμενο blog ότι θα εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που -δεδομένα- θα του δίνει ο Δημήτρης Πρίφτης. Απλά έψαχνε ένα μακρινό σουτ να... ξεμπουκώσει. Το πρώτο τρίποντο που επιχείρησε κόντρα στον Ιωνικό βρήκε σίδερο. Το δεύτερο μπήκε. Όπως και το τρίτο! Και μάλιστα από 7,5 μέτρα. Επίσης βοηθάει σε άμυνα και ριμπάουντ, χρειάζεται σίγουρα περισσότερες παραστάσεις αλλά σίγουρα αποτελεί μια πολύτιμη μονάδα για τον Παναθηναϊκό, τόσο μακροπρόθεσμα, όσο και βραχυπρόθεσμα. Ο Πρίφτης τον πιστεύει. Και το απέδειξε και στα δύο ματς της EuroLeague όπου έδωσε το «παρών».

Το τρίτο έχει... πολύ δρόμο ακόμα μπροστά του. Ο Νεοκλής Αβδάλας έδωσε άλλο «χρώμα» και άλλη νότα στο παιχνίδι με τον Ιωνικό. Πρόκειται για ένα ακατέργαστο διαμάντι του Παναθηναϊκού, το οποίο αν δουλευτεί και δουλευτεί σωστά, μπορεί να γίνει θέμα συζήτησης για πολλά χρόνια. Άλλωστε τυχαία του έδωσε ο Πρίφτης ψήφο εμπιστοσύνης για την πρώτη ομάδα και αν και 15,5 χρονών; Δεν το νομίζω...