Ο ένας πήγε στον πόλεμο και ο άλλος περίπατο στην εξοχή

• Ο ΠΑΟΚ έβαλε τα πιο εύκολα σουτ
• Ο Μάντζαρης ομορφαίνει τον ΠΑΟΚ
• Ας μάθει ο Άρης να διαχειρίζεται

Συνήθως στη στατιστική καθρεπτίζεται η απόλυτη αλήθεια ενός αγώνα και ως ένα βαθμό μπορεί να ισχύει το ίδιο και στο αδιάκοπο σφυροκόπημα που επιφύλαξε ο ΠΑΟΚ, αλλά η μεγαλύτερη αλήθεια αυτού του παιχνιδιού δεν αποτυπώνεται στη μαγεία των αριθμών. Όσο κι αν χαθεί κανείς στην απλότητά τους, θα εξηγήσει ως ένα βαθμό αυτό που έγινε στο PAOK SPORTS ARENA. Οι αριθμοί λειτούργησαν υποστηρικτικά σ’ αυτό που πραγματικά διαμόρφωσε συνθήκες χαώδους απόστασης, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα πρώτα 3-4 αγωνιστικά λεπτά. Η διαφορά ήταν ότι ο ΠΑΟΚ πήγε με το μαχαίρι στα δόντια, σαν τον μπαρουτοκαπνισμένο πεζοναύτη που αφήνεται στο πεδίο μάχης και βλέπει μόνο εχθρούς ενώ ο Άρης (νόμισες ότι) βγήκε για περίπατο στην εξοχή. Χαμπάρι δεν είχαν οι περισσότεροι τι ακριβώς επρόκειτο να συναντήσουν.

Κι έτσι ένα ντέρμπι στα χαρτιά εξελίχθηκε σε ανελέητο σφυροκόπημα καθώς μετά τα πρώτα πέντε αγωνιστικά λεπτά ουσιαστικά ίσχυσαν οι κανόνες του μποξ. Εκεί δεν αφήνεις περιθώριο στον αντίπαλο αλλά επιμένεις για να τον αποτελειώσεις. Κι όσο ματώνει αυτός, όλο και αυξάνεις την έντασή σου. Ο Άρης πιάστηκε στα σχοινιά, ένιωσε ότι θα μπορούσε να ξαποστάσει για μερικά δευτερόλεπτα, στην πραγματικότητα όμως δεν κατάφερε να πάρει ούτε ανάσα γιατί δεν τον άφησε ο ΠΑΟΚ. Και καθώς τον πήρε η κάτω βόλτα, έχασε τη δομή του, στην πραγματικότητα έχασε τα αυγά και τα πασχάλια με συνέπεια την άνευ όρων παράδοσή του στον αντίπαλο. Κι όταν προσπάθησε να βρει μονοπάτι επιστροφής φτάνοντας στην τρομερή επίδοση των 7/11 τριπόντων στο τρίτο δεκάλεπτο, πίσω βαρούσαν τα καμπανάκια. Γιατί στα ντέρμπι κερδίζεις μόνο αν παίζεις άμυνα. Ειδικά όταν είναι το στοιχείο που σε χαρακτηρίζει.

Ο ΠΑΟΚ έβαλε τα πιο εύκολα σουτ

Για την ακρίβεια, έφτασε στο σημείο να είχε 10/15 τρίποντα, ποσοστό εξωπραγματικό σε σχέση με το 33% που είχε πριν από το ντέρμπι, αλλά αυτά τα σουτ ήταν εύκολα. Γιατί όταν σουτάρει ελεύθερος ο Ντέιβιντ ΝτιΛέο του 47% είναι λεφτά στην τράπεζα με επιτόκιο περιόδου… ΠΑΣΟΚ. Όταν ο Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς ή ο Μάρβιν Τζόουνς εκτελούν με 80% από κοντινή απόσταση, ρίξε μια ματιά και ποιους έχουν απέναντί τους.

Επιστρέφοντας δηλαδή στην κουβέντα περί αριθμών, πολλές φορές τους αριθμούς τους προκαλείς εσύ. Ο Άρης έφτασε να είχε 0/13 τρίποντα γιατί η συντριπτική πλειοψηφία αυτών έγιναν υπό καθεστώς τρομερής πίεσης ή από παίκτες οι οποίοι δεν έχουν το μακρινό σουτ. Πριν από το ντέρμπι, ο Έρικ Λόκετ είχε 0/14 και πλέον έχει 0/16. Ο Ζίριους Ουίλιαμς έδωσε την εντύπωση ότι ήταν στο All Star Game και στον διαγωνισμό τριπόντων γιατί δεν σκεφτόταν τίποτε άλλο. Δύο τρίποντα πήρε και ο Τζούστον. Ο Χάνλαν δεν έχει ρυθμό, ο δε Κάουαν εμφανίστηκε μετά το -28 και ο Κέλι κατάλαβε αργά ότι ήταν στον λάκκο των λεόντων.

Άρα, θέμα συζήτησης είναι το γεγονός ότι στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ο ΠΑΟΚ είχε 70% στο τρίποντο και ο Άρης μόλις 7%, αλλά καλό είναι να ρίξει κανείς μια ματιά στα πρόσωπα που σούταραν. Κι αν αυτή η συντριπτικά μεγάλη ποσοστιαία διαφορά είναι αντικείμενο συζήτησης, η αλήθεια του πρώτου μέρους βρισκόταν και κάπου αλλού. Ο ΠΑΟΚ είχε επτά ασίστ στο τέλος της πρώτης περιόδου. Ο Άρης είχε μία ασίστ και οκτώ λάθη στο αντίστοιχο του ημιχρόνου. Εξ’ ού και το εκκωφαντικό 54-26.

Ο Μάντζαρης ομορφαίνει τον ΠΑΟΚ

Πολυτιμότεροι παίκτες του ανεπανάληπτου θριάμβου του ΠΑΟΚ θεωρούνται οι Ντέιβιντ ΝτιΛέο, Βλαδίμηρος Γιάνκοβιτς γιατί το +23 (29-6) της πρώτης περιόδου αποτέλεσε δικό τους δημιούργημα. Ωστόσο, αυτός που έχει αλλάξει τον ΠΑΟΚ είναι ο Βαγγέλης Μάντζαρης γιατί έδωσε κάτι που έλειπε από το παιχνίδι του. Μυαλό, διάβασμα και συνεργασία κι ας εκνεύρισε την κερκίδα που τήρησε το fair play. Αυτή ήθελε να κυνηγήσει η ομάδα του νέο ρεκόρ διαφοράς. Τελικώς παραμένει το +35 που βαστά από τη σεζόν 2009-10 όταν ο ΠΑΟΚ επιβλήθηκε με 83-48.

Ξαναβάζοντας στην εξίσωση τους αριθμούς, ο Μάντζαρης έχει δώσει 19 ασίστ σε τρία παιχνίδια Πρωταθλήματος. Και επιπλέον 14 κατοχές μέσα από τα μόλις πέντε λάθη στον ίδιο αριθμό αγώνων. Υπολογίστε και τους σημερινούς 13 πόντους με μόλις ένα άστοχο σουτ. Προσφέρει στην ομάδα του πολυτέλεια στην επίθεση, περισσότερη πίεση στον αντίπαλο πλέι μέικερ στην άμυνα, ταυτόχρονα κάλυψε το κενό του Μάλκολμ Γκρίφιν.

Ας μάθει ο Άρης να διαχειρίζεται

Κάθε ομάδα οφείλει να χρησιμοποιεί το μυαλό αλλά να ακολουθεί και την καρδιά της. Ο Άρης δεν έκανε τίποτε από αυτά στο ντέρμπι, ήταν σα νεκρός. Πνευματικά ήταν ανέτοιμος από την πρώτη στιγμή. Δεν του βγήκε η άμυνα με αλλαγές και μέχρι να καταλάβει τι γινόταν βρέθηκε στο -15. Αν είναι αποτέλεσμα συνέπεια κακής έμπνευσης και εκτέλεσης από τους πέντε που ήταν στο παρκέ, το υπόλοιπο ήταν συνέπεια έλλειψης μυαλού και θέτει ζήτημα διαχείρισης. Γιατί κόντρα στον Παναθηναϊκό βρέθηκε στο -19 (στο ημίχρονο) αλλά γύρισε. Όπως έκανε και σε άλλα παιχνίδια. Τούτη τη φορά όμως κλειδώθηκε στο δωμάτιο του πανικού και δεν ήξερε πού πατούσε και πού βρισκόταν.

Ζήτημα διαχείρισης τίθεται με κάθε επισημότητα, γιατί μετά από τη νίκη επί του Παναθηναϊκού ήρθαν διαδοχικές ήττες κι έπειτα από τις τρεις σερί νίκες, ήρθε αυτό το χαστούκι που ακούστηκε μέχρι το Παλέ. Πριν από το ντέρμπι, υπήρχε ένα ερωτηματικό για το επίπεδο ετοιμότητας παιδιών που δεν ξέρουν τι ζημιά μπορείς να πάθεις σε τέτοια παιχνίδια. Τώρα έμαθαν με τον πιο σκληρό τρόπο. Αυτός ο διασυρμός δεν διαγράφει ό,τι έχει προηγηθεί αλλά είναι προς γνώση και συμμόρφωση. Όσοι κάθισαν πάνω σε φρέσκιες δάφνες, ας καταλάβουν ότι αυτές μπαγιάτεψαν κι αυτοί που έχουν μπερδέψει τα γράμματα εντός του Άρη, ας συνετιστούν. Ο Άρης δεν είναι στην εποχή του… «θα πιούμε ένα ποτήρι ουίσκι, δύο, τρία και θα ξεχαστούμε», που είχε πει κάποτε ο Στιβ Γιατζόγλου. Αυτή η ομάδα δημιούργησε προσδοκία, η ίδια απέτυχε να την υπερασπιστεί. Όχι γιατί έχασε, αλλά διότι ηττήθηκε με κάτω τα χέρια.