Ο Κολοσσός είναι το Λαύριο της περυσινής χρονιάς!

Η επιστροφή στην αγωνιστική δραστηριότητα της Α1 Κατηγορίας μετά από 3 εβδομάδες διακοπής για το Final 4 του Κυπέλλου και τις υποχρεώσεις της Εθνικής ομάδας στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δεν έκρυβε εκπλήξεις.

Για την ακρίβεια, μετά και την αλλαγή ημερομηνίας στον αγώνα Προμηθέα-Ολυμπιακού (είχε προγραμματιστεί για τις 14/04, προ του πολέμου στην Ουκρανία, επειδή την Τρίτη οι «ερυθρόλευκοι» θα έπαιζαν με την Ζενίτ), από το μπασκετικό τριήμερο που μας πέρασε, έλλειψε το μεγάλο και συναρπαστικό ματς, αλλά εδραιώθηκε για τα καλά στη συνείδηση φίλαθλου κοινού η νέα μπασκετική «σταθερά» που χαρακτηρίζει το εφετινό πρωτάθλημα.

Ο λόγος για τον Κολοσσό Ρόδου (10-5), που αναμφίβολα αποτελεί την εφετινή εκδοχή του περυσινού αγωνιστικού θαύματος, που έφερε το Λαύριο στους τελικούς των playoffs. Μπορεί η επιστροφή των «ερυθρολεύκων» στα «μεγάλα σαλόνια» να μην αφήνει χώρο αλλά και πιθανότητες για την επανάληψη του περυσινού επιτεύγματος, με άλλη ομάδα στον ίδιο ρόλο, ωστόσο, δεν μειώνει στο ελάχιστο την συνολικά εξαιρετική εικόνα των παικτών του Ηλία Καντζούρη, οι οποίοι έχουν μακράν την πιο σταθερή πορεία μετά τους δύο «αιώνιους αντιπάλους».

Αν εξαιρέσουμε την ήττα της πρεμιέρας στον θεσσαλικό κάμπο (κι αυτή στην παράταση με «αυτοκτονία» στο τέλος της κανονικής διάρκειας), οι Νησιώτες δεν έχουν υποπέσει στην παραμικρή «γκέλα». Οι υπόλοιπες τέσσερις ήττες τους έχουν «έρθει» κόντρα σε «πράσινους» (εκτός) και Πειραιώτες (εντός), αλλά και στην Πάτρα και την Πυλαία.

Από ‘κει και πέρα, δεν έχουν δυσκολευτεί ουσιαστικά σε κανένα εντός έδρας παιχνίδι (ρεκόρ 7-1) και στην Ρόδο κερδίζουν με μέση διαφορά 14,8 πόντους ανά αγώνα και μέσο παθητικό στους 65,6 πόντους. Το σημαντικότερο απ’ όλα, όμως, είναι οτι οι Ροδίτες έχουν ως μεγάλη βάση τους την άμυνα (3οι με μ.ο. 73,6π.), ενώ παίζουν όμορφο, ορθολογιστικό και σύγχρονο μπάσκετ και χωρίς να έχουν κάποιο βαρύ όνομα ή τον παίκτη που τους προσφέρει σταθερά 20 πόντους ανά παιχνίδι (ο Φλόιντ τζούνιορ είναι πρώτος σκόρερ με μ.ο. 13,3π.).

Όλο αυτό οφείλεται στα υλικά που διάλεξε για να φτιάξει το ρόστερ της ομάδας, ο 48χρονος τεχνικός που διανύει την 2η σεζόν του στο «νησί των ιπποτών». Έχοντας θητεύσει 20 χρόνια ως assistant-coach δίπλα σε καταξιωμένους προπονητές στο υψηλότερο επίπεδο (σε Ελλάδα και στο εξωτερικό), ο Ηλίας Καντζούρης άρπαξε από τα μαλλιά την ευκαιρία αλλά και τις συνθήκες που του πρόσφερε ο Κολοσσός και αρχίζοντας από πέρυσι, «έχτισε» σιγά-σιγά μία ομάδα που δεν χαίρεται απλά ο μέσος φίλαθλος να βλέπει...

Αλλά ένα σύνολο που (για μία αγορά όπως αυτή «σμαραγδένιου νησιού και για ένα οργανισμό με αξιοπρόσεκτη οργάνωση), δικαιούται να κοιτάξει ψηλότερα! Κάνοντας τα πρώτα του βήματα εκτός των συνόρων...

Η άνετη νίκη (77-64) και 6η διαδοχική στο πρωτάθλημα επί του Άρη (6-9), ίσως και να παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, αν αναλογιστεί κανείς ότι επετεύχθη σε ένα πολύ άστοχο απόγευμα (43,5% εντός πεδιάς), χωρίς τον έμπειρο Κιμ Τιλί και με τους δύο πιο παραγωγικούς παίκτες της ομάδες (ο Φλόιντ τζούνιορ είχε 8π. με 3/16 σουτ και ο Ουίλιαμς 10π. με 4/16 σουτ), να τελειώνουν το ματς με 7/32 σουτ (21,8%).

Αυτό δεν εμπόδισε τους γηπεδούχους να βγάλουν ενέργεια στην άμυνα, να κερδίσουν την μάχη των ριμπάουντ, «κατεβάσουν» κατά 15 πόντους την παραγωγικότητα των αντιπάλων τους και να πάρουν περισσότερα πράγματα από παίκτες που συνήθως δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όπως ο Σον Μίλερ (17π., 11ρ., 3ασ. & 2κοψ. με 7/8 διπ. ) και ο Στέφαν Μομίροφ (14π & 3ρ. με 4/4 τριπ.). Αυτή, άλλωστε, είναι και η φιλοσοφία πάνω στην οποία «δομήθηκε» η εφετινή ομάδα, που διαθέτει ανά πάσα στιγμή ένα rotation 12 παικτών, οι μπορούν όταν χρειαστεί μπορούν να ανταποκριθούν σε πρωταγωνιστικό αλλά και σε συμπληρωματικό ρόλο.

Ο «πάλαι ποτέ αυτοκράτωρ» του ελληνικού μπάσκετ, χωρίς το σκορ, το ριμπάουντ, το μέγεθος και την αθλητικότητα που προσδίδουν ο Τζέιμς Κέλι (μ.ο. 16,9π. & 10,1ρ.) και ο Ζίριους Ουίλιαμς (μ.ο. 11,3π. & 4,6ρ.), δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι περισσότερο από μία αξιοπρεπή ήττα, που ήταν η 4η συνεχόμενη μακριά από την Θεσσαλονίκη. Με 38,2% εντός πεδιάς και με μόλις 7 ασίστ έναντι 22 λαθών, ο Γιάννης Καστρίτης μάλλον θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος από το ύψος της διαφοράς και την αξιοπρέπεια της εμφάνισης.

Και μόνο που στέκεται η ΑΕΚ, είναι επιτυχία!

Στο κλειστό των Άνω Λιοσίων, τα καλά νέα για τον Στέφανο Δέδα ήταν η επιστροφή του Νίκου Παππά (17π. & 2κλ.) μετά από 1,5 μήνα απουσίας. Με τον 31χρονο έμπειρο guard στο παρκέ, τον πληθωρικό εργάτη πολυτελείας Ίαν Χαμερ (17π., 5ρ., 3ασ. & 2κλ.), τον μαέστρο της δημιουργίας, Κίνο Κολόμ (12π. & 12ασ.) και τον αθλητικό ψηλό, Γιάννη Κουζέλογλου (13π. & 8ρ.), ο προπονητής της ΑΕΚ (7-8) είχε τουλάχιστον τέσσερις παίκτες σημεία αναφοράς για να στήσει το πλάνο της νίκης (77-75).

Και τα κατάφερε, παρ’ότι στο σημείο που έκανε την ολική επαναφορά και φάνηκε να «καθαρίζει» το παιχνίδι («έτρεξε ένα σερί 27-9 και μετέτρεψε το -3 του 25ου λεπτού σε +15 στο 35’), λίγο έλλειψε να έρθουν τα πάνω κάτω. Και λόγω κούρασης και χαλάρωσης, αλλά και λόγω της άρνησης του Απόλλωνα (5-10) να παραδοθεί.

Αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία για την «Ένωση», πέρα από την επιστροφή στις νίκες μετά από 1,5 μήνα, είναι η υποδειγματική νοοτροπία που παρουσιάζουν όσοι παίκτες ρίχνονται στην μάχη. Δεν βλέπεις συχνά μία ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ – από αστάθμητους παράγοντες αλλά και από δικά της λάθη και λανθασμένο διοικητικό προγραμματισμό που έχουν προκαλέσει μεγάλη στενότητα στο οικονομικό – να παλεύει τα περισσότερα ματς, να δυσκολεύει ανώτερους αντιπάλους (δις τον Ολυμπιακό) και να κερδίζει αντιπάλους με ποιοτικότερο ρόστερ, χάρη στην τεράστια επιθυμία του συνόλου για τη νίκη.

Όλο αυτό που περιγράφω έχει τεράστιο αντίκτυπο στον 39χρονο τεχνικό από το Κιλκίς, που παρά την μνημειώδη ατυχία που χαρακτηρίζει το ντεμπούτο σαν head-coach στην μεγάλη κατηγορία της πατρίδας, δεν σταματάει να μάχεται και να εξελίσσει την προσπάθεια της ομάδας του, περνώντας την συγκεκριμένη φιλοσοφία στους παίκτες.

Όσον αφορά στους Πατρινούς, πολύ σωστά ο Νίκος Βετούλας «κύκλωσε» το συγκεκριμένο ματς, θέλοντας να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες του αντιπάλου και να κυνηγήσει μία νίκη «εκτός προγράμματος», γνωρίζοντας ότι πήρε έναν παίκτη που με το «καλησπέρα» απέδειξε ότι μπορεί να τον βοηθήσει πάρα πολύ στο σκοράρισμα.

Ο λόγος για τον Τζερέλ Σίμονς (18π., 3ρ. & 3ασ.), ο οποίος πρόσθεσε προσωπικές φάσεις (έχει ευχέρεια στο ένας εναντίον ενός) στο επιθετικό ρεπερτόριο της ομάδας και «έσπρωξε» και τους υπόλοιπους σε σημεία που οι γηπεδούχοι έδειχναν να ξεφεύγουν στο σκορ.

Συμπερασματικά, η απόδοση του Απόλλωνα (Τσαλμπούρης 18π., 13ρ. & 2κλ. με 6/17 σουτ) που έφτασε στο ένα σουτ μακριά από το «διπλό», άφησε καλές εντυπώσεις ενόψει του πολύ καθοριστικού σαββατιάτικου (12/03, 17.00) αγώνα με το Λαύριο, που θα ξεκαθαρίσει αρκετά το τοπίο για το ποια ομάδα θα αρχίσει να ξεφεύγει από την μάχη της παραμονής.

Τα πρώτα δείγματα καλής «χημείας»

Στο Ιβανόφειο, η δουλειά στην προπόνηση κατά την διάρκεια των τριών μη αγωνιστικών εβδομάδων και ο επαναπροσδιορισμός των ρόλων, φαίνεται ότι απέδωσε καρπούς για τον ΠΑΟΚ (7-7), που είχε καλύτερη καθοδήγηση, οργάνωση και πιο ορθολογιστικές αποφάσεις στην επίθεση, στοιχεία που του επέτρεψαν να πετύχει την 3η σερί εκτός έδρας νίκη του (84-73).

Με την αποπομπή του Μάλκολμ Γκρίφιν, ο Άρης Λυκογιάννης βρήκε ισορροπία και διακριτούς ρόλους μεταξύ των θέσεων “1” και “2” και το πρώτο δείγμα φάνηκε στο τοπικό ντέρμπι με τον «Γηραιό», όπου τα τρίποντα του Τολιόπουλου (4/7) και του Γκριν (2/2), η «ελευθερία» του Λοβ (16π. & 2κλ. με 5/5 διπ.) και η σωστή αξιοποίηση του Μάρβιν Τζόουνς (20π. & 7ρ. με 6/10 σουτ), έγειραν προοδευτικά την πλάστιγγα υπέρ του «δικεφάλου του Βορρά».

Με τρεις νέους παίκτες (Έϊμπραμς, Ρότεν και Γουντς), που ήταν φυσιολογικό να μην μπορέσουν να κάνουν την διαφορά (7π. με 2/11 σουτ), ο Ηρακλής (3-11), παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων αμυντικά κι επιθετικά και παρέμεινε χωρίς νίκη μέσα στο 2022 (0/5).

Η δουλειά στην διάρκεια της εβδομάδας και το σαββατιάτικο (12/03) ματς με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, θα αποτελέσουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Κωστα Μέξα, για να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας και να την τεστάρει υπό δύσκολες συνθήκες, ενόψει της 5άδας αγώνων που θα ακολουθήσουν και θα κρίνουν την μάχη των «κυανόλευκων» για την αποφυγή του υποβιβασμού.

Οι πληροφορίες που έρχονται από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, πάντως, δεν είναι ευοίωνες για την ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης (υπάρχει έντονη φημολογία ότι κινδυνεύει με ανάκληση του πιστοποιητικού λόγω «ατασθαλιών» που έχουν να κάνουν με την μετοχική της σύνθεση) και η εικόνα των υπεράριθμων κερκίδων εν μέσω πανδημίας (οι διαιτητές ζήτησαν εκκένωση) αλλά και η εισβολή σκύλου στο παρκέ, δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση το προφίλ του συλλόγου.

Το Όσκαρ και το «βατόμουρο της καλύτερης «μεταμόρφωσης»

Μια ματιά στην βαθμολογική θέση των δύο ομάδων μετά την 8η αγωνιστική και η σύγκρισή τους σε σχέση με την σημερινή εικόνα, μπορεί να αποτυπώσει ανάγλυφα την μέρα με την νύχτα που χαρακτηρίζει την πορεία τους από την 8η Δεκεμβρίου κι εντεύθεν.

Τότε, λοιπόν, οι περυσινοί φιναλίστ του πρωταθλήματος βρίσκονταν εντός 8άδας με ρεκόρ στο 50% (4-4), ενώ οι Θεσσαλοί μετρούσαν 7 σερί ήττες, ήταν στην ουρά της βαθμολογίας και προέβαλαν ως το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό στην Α2 Κατηγορία.

Τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα; Το μεν Λαύριο (5-10) πούλησε τον πρώτο σκόρερ του, Τάϊσον Κάρτερ στην Ζενίτ και «απέτυχε» σχεδόν σε όλες τις εφετινές επιλογές ξένων παικτών, με αποτέλεσμα να έχει μόλις μία νίκη στα τελευταία 10 ματς και να έχει βυθιστεί τόσο πολύ βαθμολογικά, που πλέον βρίσκεται στο γκρουπ των ομάδων που θα παλέψουν για την σωτηρία.

Η δε Λάρισα (6-9), άλλαξε τον προπονητή κι έφερε πέντε νέους παίκτες κι από ‘κει που σκόραρε 69 πόντους και δεχόταν 81 ανά παιχνίδι, πέτυχε την ολική επαναφορά με 5 νίκες σε επτά παιχνίδια, εκ των οποίων 3 εκτός έδρας και μία εξαιρετικά ανταγωνιστική εμφάνιση απέναντι στον Παναθηναϊκό.

Με αυτά και με εκείνα, ο Φώτης Τακιανός άλλαξε άρδην την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας του και ειδικότερα στα δύο τελευταία παιχνίδια που είχε όλους τους παίκτες στην διάθεσή του, πέτυχε δύο πεντακάθαρες νίκες κι έπαιξε μπάσκετ που του επιτρέπει να ελπίζει βάσιμα σε είσοδο στην 8άδα.

Οι φιλοξενούμενοι που είχαν πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων (Χάντσον 19π., 7ρ. 2ας. & 3κλ., Τσαϊρέλης 16π., Μάριτς 14π., 6ρ. & 2κοψ.) και κυριάρχησαν πλήρως στα ριμπάουντ, μετέτρεψαν το -11 του 19ου λεπτού σε +16 στο 39’ και σουτάροντας με 57,4% εντός πεδιάς, πήραν μία ανέλπιστα εύκολη νίκη (77-91).

Η ομάδα του Χρήστου Σερέλη «πληρώνει» την χαμηλή στάθμη ποιότητας του ρόστερ, κυρίως όσον αφορά τους ξένους παίκτες που παραδοσιακά σηκώνουν το βάρος στο σκοράρισμα και έχουν «αδικήσει» και την εφετινή εικόνα του Βασίλη Μουράτου, ο οποίος «μοιραία» δεν μπορεί να έχει την επιρροή και τα νούμερα που είχε πέρυσι.

Μετά την «ελεύθερη πτώση» των τελευταίων 10 αγωνιστικών, οι Λαυριώτες έχουν μπλέξει επικίνδυνα και έχουν μπει στην διαδικασία να αντιμετωπίζουν τα εναπομείναντα ματς της κανονικής περιόδου ως 9 τελικούς.