Παναθηναϊκός: Μία ατάκα, όλη η σεζόν του

• Κέρδος οι... ελληνικές πεντάδες
• Υπό άλλες συνθήκες θα είχε γίνει πρόταση ανανέωσης... χθες

Τίποτα στην ζωή και πιο συγκεκριμένα στον αθλητισμό δεν είναι δεδομένο.

Σίγουρα ο Παναθηναϊκός ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί στην αναμέτρηση με τον Ιωνικό Νικαίας και πιθανή ήττα θα αποτελούσε έκπληξη... μεγατόνων στην Basket League. Για την ακρίβεια, πολύ μεγαλύτερη εάν βάλουμε στην άλλη άκρη της ζυγαριάς το ματς στο Αλεξάνδρειο. Παρόλα αυτά η ομάδα της Νίκαιας, έχοντας τα δικά της προβλήματα, προσπάθησε να βάλει -και μάλιστα τα κατάφερε- δύσκολα στους «πράσινους».

Και εδώ που τα λέμε γιατί να μην το έκανε; Είχε τίποτα να χάσει; Στην τελική τώρα ήταν η ευκαιρία της. Για την ακρίβεια θα ήταν μεγάλη ευκαιρία για οποιαδήποτε ομάδα να τους κοντράρει. Αρκεί να το πίστευε. Πότε άλλοτε θα έβρισκε τον Παναθηναϊκό σε τέτοια κατάσταση; Με τόσες πολλές απουσίες, τόσα πολλά προβλήματα και τόσο καιρό χωρίς να έχει κάνει μια προπόνηση της προκοπής.

Για το προπονητικό διπλό επιστρατεύονταν παίκτες από το προπονητικό σταφ. Και όχι δεν είναι υπερβολή, αλλά η πραγματικότητα. Δεν υπήρχε πλέι μέικερ, Ούτε καν «δυάρι». Νομίζετε ότι ήθελε ο Πρίφτης να έχει πεντάδες με μέσο όρο ύψους τα 2.03-2.05 μέτρα; Τον Κασελάκη στο «δύο», τον Οκάρο στο «τρία» ή να χρησιμοποιήσει -αναγκαστικά- τον Μποχωρίδη ο οποίος δεν είχε ξεπεράσει το πρόβλημα στη μέση; Εντελώς ανορθόδοξα σχήματα όπως είπε χαρακτηριστικά και ο 52χρονος προπονητής. Το αξιοπερίεργο στατιστικό του αγώνα δεν ήταν τα +13 ριμπάουντ (σ.σ. αναμενόμενο) ή το κάκιστο ποσοστό στα τρίποντα (σ.σ. επίσης αναμενόμενο από τη στιγμή που δεν υπήρχε σουτέρ) αλλά οι 19 ασίστ! Καλή δημιουργία χωρίς να έχει παραπάνω από... ενάμιση γκαρντ ο Παναθηναϊκός. Δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής.

Κέρδος οι... ελληνικές πεντάδες

Ακόμα και έτσι, ακόμα και με τους εναπομείναντες παίκτες, ποιοτικά υπήρχε μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων και αργά ή γρήγορα θα έβγαινε στο παρκέ. Όπως και βγήκε. Πριν φτάσω στον Παπαγιάννη, ο οποίος το μόνο που παρέλειψε να κάνει ήταν και μια... παρκετέζα στο κλειστό του Πλάτωνα, θέλω να σταθώ στο ελληνικό στοιχείο που παρουσίασε -θέλοντας ή μη- ο Πρίφτης στο παιχνίδι. Πραγματικά ήταν πολύ όμορφη η εικόνα των ελληνικών πεντάδων κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Μποχωρίδης, Κασελάκης, Μαντζούκας, Χουγκάζ και Παπαγιάννης (ή Καββαδάς) πέρασαν χρόνο μαζί στο παρκέ. Δεν εξετάζω ποιο ήταν το +/- της συνύπαρξής τους στο παιχνίδι. Απλά μένω στο ότι έπαιξαν μαζί. Ο Πρίφτης ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου ειδικά για τον Μαντζούκα, λέγοντας ότι πρέπει να παίζει σε αυτά τα παιχνίδια. Θα συμπληρώσω τα λέγόμενα του 52χρονου προπονητή εξηγώντας ότι όχι μόνο αυτός, αλλά και ο Χουγκάζ και ο Καββαδάς και όλοι όσοι βρίσκονται... πίσω στο ευρωπαϊκό rotation.

Από αυτά τα ματς θα πάρουν παραστάσεις, από αυτά τα ματς θα αποκτήσουν ρυθμό, από αυτά τα ματς θα γεμίσουν με αυτοπεποίθηση, από αυτά τα ματς θα νιώσουν χρήσιμοι στην ομάδα ώστε να αναβαθμίσουν τον ρόλο τους ενόψει και των (θεωρητικά πάντα) πιο δύσκολων παιχνιδιών εντός και εκτός των συνόρων. Προσωπική άποψη; Να παίζουν και στις αναμετρήσεις της EuroLeague. Αν δεν παίξουν φέτος, τότε πότε; Είναι μεγάλη ευκαιρία. Τόσο για εκείνους, όσο και για την ίδια την ομάδα. Τώρα μια νίκη πάνω, μια νίκη κάτω, δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Μοναδικός αστερίσκος η θέση που θα τερματίσει για τα οικονομικά, και μόνο, οφέλη.

Και έρχομαι στον Γιώργο Παπαγιάννη. Έπαιξε στην Εθνική. Ήθελε να παίξει «καπάκι» και μόλις μία ώρα αργότερα και στο ευρωπαϊκό ματς του Παναθηναϊκού. Έπαιξε ξανά στην Εθνική. Την επόμενη έπαιξε ευρωπαϊκό ματς. Ύστερα από δύο ημέρες έπαιξε και πάλι στην EuroLeague. Και ύστερα από άλλες δύο ημέρες μέτρησε 35 λεπτά σε παιχνίδι της Basket League.

«Δεν είμαι κουρασμένος, λατρεύω αυτό που κάνω» ήταν η λακωνική, πλην όμως περιεκτική του δήλωση στην ΕΡΤ λίγο μετά το τέλος του αγώνα. Μέσα σε μια ατάκα αποτύπωσε στο έπακρο τους λόγους για τους οποίους αποτελεί τον καλύτερο (βάσει απόδοσης και αριθμών) παίκτη του Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν. Παραφράζοντας και ένα παλιό διαφημιστικό σλόγκαν «όταν οι άλλοι σταματούν, ο Παπαγιάννης συνεχίζει». Και όχι μόνο συνεχίζει, αλλά κάνει και την μεγάλη διαφορά.

Υπό άλλες συνθήκες θα είχε γίνει πρόταση ανανέωσης... χθες

Εδώ που τα λέμε, δεν ξέρω και πολλούς σέντερ να έχουν 20 πόντους, 17 ριμπάουντ και 3 μπλοκ σε ένα ματς. Και δεν ήταν μόνο αυτό το ματς. Από την αρχή της σεζόν ο «Big Papa» αποτελεί την «κολώνα» του Παναθηναϊκού διανύοντας την καλύτερη και πιο «γεμάτη» σεζόν της καριέρας του. Οι «πράσινοι» τον πίστεψαν από την πρώτη στιγμή. Όταν πήρε την απόφαση να επιστρέψει από το ΝΒΑ στην Ευρώπη του πρόσφεραν απλόχερα πενταετές συμβόλαιο και με γενναίες αυξήσεις τα δύο τελευταία χρόνια. Και εκείνος, χάρη στην πολλή δουλειά και τις αμέτρητες ώρες που περνάει στο γήπεδο (κάνοντας και από μόνος του ατομικές προπονήσεις) «βγάζει» το αποτέλεσμα μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

Αμφισβητεί κανείς ότι αποτελεί έναν από τους καλύτερους σέντερ αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη; Αμφισβητεί κανείς ότι δεν έχουν πέσει ήδη πάνω του τα «μάτια» των πρωτοκλασάτων ομάδων της EuroLeague ή ότι δεν θα απασχολήσει το ΝΒΑ (ειδικά από τη στιγμή που το καλοκαίρι του 2022 έχει ΝΒΑ out στο συμβόλαιό του) με αυτή τη σεζόν που κάνει; Άλλωστε τον γνωρίζουν. Στο νούμερο «13» του draft είχε επιλεγεί. Λέτε να τον έχουν ξεχάσει τόσο εύκολα;

Απλά ο Παναθηναϊκός είναι... άτυχος. Η οικονομική «στενότητα» από τη στιγμή που επικρατεί το «έσοδα-έξοδα» (σ.σ. το οποίο θα συνεχίσει να επικρατεί και την επόμενη και τη μεθεπόμενη σεζόν εάν δεν αλλάξει κάτι δραματικά) έχει δέσει «χειροπόδαρα» τους ιθύνοντες της ΚΑΕ ώστε να προτείνει από τώρα στον Παπαγιάννη την πιθανότητα της πρόωρης επέκτασης για άλλα 3 χρόνια. Δυστυχώς δεν μπορεί να το κάνει από τη στιγμή που δεν γνωρίζει καν το ύψος του μπάτζετ της νέας σεζόν. Μακάρι να μπορούσε...