Μπορεί ο Ολυμπιακός με «τρία καρπούζια στην ίδια μασχάλη»;

Η 19η στροφή στην κανονική περίοδο της Α1 Κατηγορίας, δεν μας έκανε σε κάτι ιδιαίτερο σοφότερους. Εκτός βέβαια, από το γεγονός ότι η ολική επαναφορά της Λάρισας και το εντυπωσιακό μπάσκετ που παίζει μόνο σε συμπτώσεις και συγκυρίες δεν μπορούν να αποδοθούν.

Αν συνεχίσουν έτσι οι Θεσσαλοί σε λίγο θα επισκιάσουν και τον εξαιρετικό 1ο γύρο που έκανε ο Κολοσσός, ενώ ο Φώτης Τακιανός ήδη έχει θέση σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο του προπονητή της χρονιάς, το οποίο μέχρι πρότινος ανήκε δικαιωματικά στον Ηλία Καντζούρη.

Οι καλύτεροι «οιωνοί» πριν από «αιώνιο» ντέρμπι

Ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός (17-1) συνέχισε την ξέφρενη πορεία του και με την 17η σερί νίκη του (83-69) αυτή την φορά επί της ΑΕΚ (9-10) στο κλειστό των Άνω Λιοσίων, έκανε το καθήκον του κι έφτασε χωρίς δεύτερο στραβοπάτημα (μετά από εκείνο της πρεμιέρας κόντρα στον Άρη) στο ματς που θα κρίνει την πρωτιά στην κανονική περίοδο.

Αν ο Δημήτρης Πρίφτης αισθάνεται καλύτερα σε σχέση με τις δύο προηγούμενες παραμονές ντέρμπι (στο Κύπελλο και την Euroleague), αυτό οφείλεται στην επιστροφή του Ιωάννη Παπαπέτρου, που μετά από απουσία σχεδόν δύο μηνών, από παιχνίδι σε παιχνίδι πατάει καλύτερα στα πόδια του και η προσθήκη του δείχνει ότι σταδιακά βελτιώνει το παιχνίδι της ομάδας σε άμυνα και επίθεση. Αυτό φάνηκε τόσο απέναντι στην Ρεάλ, όσο και κόντρα στην «Ένωση», με το μέγεθός του να κάνει την διαφορά και στις πλευρές του παρκέ.

Το ίδιο ισχύει και με τον Σαντ-Ρος (14π., 5ρ., 4ασ., 3κλ. με 3/4 τριπ. Κόντρα στην πρώην ομάδα του) που στα τελευταία παιχνίδια έχει ανεβάσει ρυθμούς και δείχνει ότι είναι ο παίκτης που προσφέρει το κάτι παραπάνω – σε επίπεδο πληθωρικής παρουσίας – που συνήθως κρίνει τα παιχνίδια.

Αν στα παραπάνω, προσθέσουμε την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Γιώργος Παπαγιάννης, την επιθετική σταθερά που προσδίδει ο Νεμάνια Νέντοβιτς όταν έχει στηρίγματα και τον υψηλό αγωνιστικό ρυθμό που θα τους προσφέρουν τα δύο τελευταία ευρωπαϊκά παιχνίδια που θα προηγηθούν της μάχης (11/04, 20.00) με τον Ολυμπιακό, τότε μπορεί να πει κανείς ότι οι «πράσινοι» βρίσκονται στην πιο ιδανική κατάσταση της εφετινής χρονιάς για να αντιμετωπίσουν τον μεγάλο τους αντίπαλο.

Στην εξίσωση προσθέστε την δύναμη του ΟΑΚΑ (δύσκολα θα γεμίσει, αλλά σίγουρα στις κερκίδες θα βρεθούν για πρώτη φορά φέτος, τουλάχιστον 10.000 φίλαθλοι) και τις λιγοστές πιθανότητες να βοηθήσει έστω και λίγο ο Στέφαν Γιόβιτς (κάνει αγώνα δρόμου για να προλάβει) και έχετε το πλήρες πακέτο.

Με τα συγκεκριμένα δεδομένα, νομίζω ότι οι πρωταθλητές διαθέτουν όλες τις προϋποθέσεις για να ρίξουν στα σχοινιά – μετά από τρεις διαδοχικές ήττες – τους Πειραιώτες και να αποκτήσουν ένα μικρό πλεονέκτημα για τον μεγάλο και μοναδικό εναπομείναντα στόχο της εφετινής σεζόν, που δεν είναι άλλος από την διατήρηση των σκήπτρων τους στην Basket League.

Για την ΑΕΚ (9-10) του μονίμως γεμάτου απουσιολογίου (Λάνγκφορντ, Παππάς, Ανγκόλα, Γκρίφιν), αυτό που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι δικαιολόγησε τον μαχητικό της χαρακτήρα και κατά διαστήματα πίεσε τους «πράσινους», χωρίς όμως να τους απειλήσει ουσιαστικά.

Η ομάδα του Κούρο Σεγούρα (Χάμερ 23π., 4ρ. & 2ασ. με 9/13 σουτ) επικεντρώνει την προσοχή της στα τρία εναπομείναντα εντός έδρας παιχνίδια (με Λαύριο, Ηρακλή και Περιστέρι), καθώς με ισάριθμες νίκες, θα κλειδώσει την 5η θέση και υπό προϋποθέσεις θα αγγίξει την 4η.

Το πιο «εύκολο» ντέρμπι των τελευταίων ετών

Με τις δύο σημαντικές απουσίες (Σλούκας και Φαλ) που είχε την τελευταία εβδομάδα από προπονήσεις και αγώνες, θα μπορούσε κάλλιστα να πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός (16-1) διαχειρίστηκε άψογα τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις.

Ξόδεψε μεγάλη ενέργεια στο τελευταίο παιχνίδι της κανονικής περιόδου της Euroleague με την Μπαρτσελόνα (ανέτρεψε μία διαφορά 9 πόντων και νίκησε με 73-66, έχοντας 17 λιγότερα ριμπάουντ και 59,3% στις βολές) και ζορίστηκε όσο χρειαζόταν για να ξεπεράσει (84-73) το εμπόδιο του ΠΑΟΚ (7-10) στην Basket League και να φτάσει στο 10/10 μετά την ήττα του από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ.

Με δεδομένο ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει την ερχόμενη Δευτέρα (11/04, 20.00) με τον Παναθηναϊκό και τους δύο μεγάλους απόντες στην διάθεσή του (ο Φαλ θα παίξει σίγουρα και με τον Άρη, ενώ για τον Σλούκα δεν υπάρχει ακόμη απόφαση), οι «ερυθρόλευκοι» θα «ανηφορίσουν» στο ΟΑΚΑ πλήρεις και με ιδανικό mindset.

Η μέχρι τώρα πορεία τους, άλλωστε, χαρακτηρίζεται αψεγάδιαστη υπό την έννοια ότι κατέκτησαν το Κύπελλο μετά από 11 χρόνια, επέστρεψαν στα playoffs της Euroleague (μετά από το 2018) και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας (κάτι που πριν την έναρξη της πρώτης σεζόν στην μετά Σπανούλη εποχή, φάνταζε ανήκουστο) και στους τελευταίους δύο μήνες της χρονιάς, θα διεκδικήσουν την είσοδο στο Final 4 και την επιστροφή στον «θρόνο» του ελληνικού μπάσκετ.

Αν με βάση όλα τα παραπάνω, μπορεί να τεθεί ένα σοβαρό ερώτημα, αυτό έχει να κάνει με το αν έχουν «οικοδομήσει» τον χαρακτήρα για να «σηκώσουν και τα τρία καρπούζια στην ίδια μασχάλη». Δηλαδή να έχουν στεφθεί ήδη Κυπελλούχοι, να πάνε στο Βελιγράδι (είναι «υποχρεωμένοι» να κυνηγήσουν την πρόκληση) και ταυτόχρονα να κατακτήσουν και τον μεγάλο στόχο της χρονιάς, που είναι το ελληνικό πρωτάθλημα.

Η απάντηση θα δοθεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Για την ώρα, προετοιμάζονται για ένα «αιώνιο» ντέρμπι, που γι’ αυτούς έχει μικρότερη πίεση από τα τρία προηγούμενα νικηφόρα. Όχι γιατί δεν διακυβεύεται τίποτε (ίσα-ίσα που η πρωτιά του στην κανονική περίοδο δίνει πλεονέκτημα έδρας), αλλά γιατί έχουν την ποιότητα να διεκδικήσουν τον τίτλο ακόμη και σε τρία παιχνίδια στο ΟΑΚΑ. Αρκεί να καταφέρουν να διαχειριστούν το συναισθηματικό «κόστος» που θα προκαλέσει η ευρωπαϊκή τους περιπέτεια, ανεξαρτήτως της όποιας κατάληξης...

Όσον αφορά στον ΠΑΟΚ (7-10), η εικόνα που παρουσίασε δεν είχε αρνητικό πρόσημο, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι βάσει budget, η πορεία του είναι απογοητευτική. Ο σχεδιασμός του ρόστερ χωρίς ούτε έναν κανονικό playmaker και με παίκτες που δεν ευνοούσαν την επίτευξη της σωστής «χημείας», οδήγησε στην δημιουργία ενός συνόλου, το οποίο είναι ικανό για το καλύτερο και το χειρότερο και δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη.

Όταν έχεις ψηλούς, μπορείς να πας εκ του ασφαλούς

Στο «Δημήτριος Τόφαλος», η παράταξη μίας 12άδας με πέντε παίκτες κάτω των 20 ετών (Λάγιος, Πλώτας, Τανούλης, Μπαζίνας και Βασιλείου) και τα πολλά προβλήματα τραυματισμών που ταλαιπωρούν εδώ και καιρό την ομάδα της Πάτρας, αντιμετωπίστηκαν με τον πλέον ασφαλή τρόπο της μεταφοράς του παιχνιδιού κοντά στο καλάθι. Ειδικότερα όταν ο αντίπαλος δεν έχει παίκτη για να κοντράρει κορμιά σαν αυτά του Αγραβάνη και του Τζεράι Γκραντ.

Οι δύο ψηλοί του Προμηθέα (11-5) έκαναν party στο «ζωγραφιστό» και συνεισφέροντας συνολικά με 56 πόντους, 16 ριμπάουντ και 24/29 δίποντα, αποτέλεσαν το μοναδικό δυσεπίλυτο πρόβλημα των φιλοξενουμένων.

Ειδικότερα ο 27χρονος διεθνής power-forward είχε την απόλυτη τιμητική του. Πέραν του ότι άγγιξε το triple-double κι έγινε ο πρώτος σκόρερ των Πατρινών στην Α1 Κατηγορία, κατέγραψε ρεκόρ καριέρας στο σκοράρισμα (33π., 9ρ. 8ασ. & 3κλ. με 14/14 διπ.) και κατέρριψε ένα στοιχειωμένο ρεκόρ (13/13 διπ.) που πέτυχε ο Νίκος Γκάλης, σχεδόν 11 μήνες πριν γεννηθεί (16/01/1994).

Η δήλωση που έκανε στο Gazzetta σχετικά με το νέο ρεκόρ της απόλυτης ευστοχίας στα δίποντα αλλά και η εν γένει πολύ ουσιαστική σεζόν που διανύει, αν μη τι άλλο δείχνουν ότι ο “Άγρα” βρίσκεται σε τροχιά αγωνιστικής επαναφοράς στο υψηλότερο επίπεδο.

Η πολύ καλή απόδοση του διδύμου των ψηλών, το 73,8% στα δίποντα και η εξαιρετική δημιουργία (24ασ./10λ.), σταμάτησαν εκεί που έπρεπε την αντεπίθεση των φιλοξενουμένων (από το -12 πλησίασαν στο -3) και διατήρησαν το εντός έδρας αήττητο (88-84) του Ηλία Ζούρου στο πρωτάθλημα (5/5).

Ο Ιωνικός (4-15), που είδε τον 37χρονο Λουκά Μαυροκεφαλίδη (18π., 6ρ. & 3ασ. με 7/10 διπ.) να κάνει ελπιδοφόρο ντεμπούτο, έδειξε ότι έχει την διάθεση να παλέψει όσα ματς του επιτρέψουν οι συνθήκες. Σε ένα ματς που ο Ντάνιελ Χάμιλτον (17π. & 16ρ. & 6ασ.) έβαλε μεγάλη πλάτη στα ριμπάουντ, ωστόσο, ήταν ξεκάθαρο, ότι χωρίς τον Μουσταφά και τον Κίνγκσλεϊ, δεν είχε απάντηση στο μαρκάρισμα του παιχνιδιού ρακέτας. Ειδικότερα όταν ο αντίπαλος έχει ποιοτικούς ψηλούς στο επιθετικό κομμάτι.

Ο Άγγελος Τσίκληρας δεσμεύτηκε ότι η ομάδα του δεν πρόκειται να τα παρατήσει (αυτό φάνηκε και μέσα στο γήπεδο), χωρίς έναν επιπλέον ψηλό, όμως, η ομάδα του δύσκολα θα μπορέσει να αυξήσει τις πιθανότητες αποφυγής του υποβιβασμού.

O ρεαλιστικός στόχος των playoffs και η “4άδα” με Τακιανό!

Στο κλειστό “Ανδρέας Παπανδρέου” επιβεβαιώθηκε μία «πραγματικότητα» που αν και είχε γίνει αρκετά αισθητή μεταξύ των απανταχού μπασκετικών, κανένας δεν την βροντοφώναζε. Ίσως γιατί το Περιστέρι (8-10) είχε παρουσιάσει αισθητή βελτίωση επί των ημερών του Τόμιτς και θεωρητικά είχε μεγαλύτερο κίνητρο από την Λάρισα (8-9), που και πολλές εκτός έδρας νίκες είχε κάνει και τον στόχο της παραμονής είχε πετύχει.

Η εικόνα μέσα στις τέσσερις γραμμές, όμως, ανάγκασε πολλούς να αναθεωρήσουν και έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αξία στο άκρως επιτυχημένο εγχείρημα του Φώτη Τακιανού στον θεσσαλικό κάμπο.

Η 4η σερί νίκη (77-71) των Θεσσαλών και 3η διαδοχική μακριά από το συνήθως μισοάδειο κλειστό της Νεάπολης, κατέδειξε ότι οι μέχρι τα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου πρώτοι υποψήφιοι για υποβιβασμό, έχουν κάνει την ολική επαναφορά της χρονιάς και ταυτόχρονα παίζουν και πολύ ελκυστικό μπάσκετ.

Η νέα επιτυχία των φιλοξενουμένων (Κρουμπάλι 16π. & 16ρ.)έκανε μεγάλο θόρυβο, γιατί επετεύχθη χάρη σε μία μεγάλη ανατροπή από το -15 (36-21 στο 14') και το -12 (53-41) στο 24' και σε ένα χρονικό διάστημα που τίποτε δεν προμήνυε το εντυπωσιακό τους φινάλε.

Η κυριαρχία στα ριμπάουντ (+10), ο μονοψήφιος αριθμός λαθών (9) και η επιθετική πολυφωνία (4 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων), ήταν οι παράγοντες της 5ης εκτός έδρας νίκης στα 6 τελευταία ματς της ομάδας του 52χρονου τεχνικού.

Πλέον, η Λάρισα κρατάει την τύχη στα χέρια της όσον αφορά την πρόκριση στην post season, ενώ ιδιαίτερης μνείας χρήζει το γεγονός ότι αν η βαθμολογία μετρούσε από την ημέρα που ο Θεσσαλονικιός προπονητής κάθισε στον πάγκο της, τότε η ομάδα του κάμπου θα βρισκόταν στην 4η θέση (με ρεκόρ 7-4), πίσω από τον Παναθηναϊκό (12-0), τον Ολυμπιακό (9-1) και τον Προμηθέα (6-3).

Το Περιστέρι (8-10) πραγματοποίησε το χειρότερο 2ο μέρος από τότε που ανέλαβε ο 48χρονος Σερβοέλληνας τεχνικός, τελείωσε το ματς με 41,5% σε βολές (5/12) και σουτ εντός πεδιάς (27/65) και «πλήρωσε την επιθετική «καθίζηση» μεταξύ 3ης και 4ης περιόδου (σε 8'35” είχε 1/16 σουτ με 3 λάθη και δέχτηκε ένα σερί 3-22).

Αν και οι «κυανοκίτρινοι» έχουν εύκολο πρόγραμμα και προλαβαίνουν να πετύχουν καλό πλασάρισμα ενόψει των playoffs, η εικόνα που παρουσιάζουν από τον Φεβρουάριο και μετά, παραπέμπει σε ομάδα που δεν μπορεί να αλλάξει πολλά (οι εντάσεις και τα «επεισόδια» εντός αποδυτηρίων βγαίνουν προς τα έξω) και μάλλον περιμένει να τελειώσει η σεζόν για να φτιαχτεί από την αρχή.

Μοναδική όαση η συνεχιζόμενη αγωνιστική ανάπτυξη του Δημήτρη Μωραϊτη (18π. & 5ασ.) που πλέον «ψήνεται» στα δύσκολα και παίρνει τις ευθύνες των αποφάσεων, ανεξάρτητα αν θα υπάρξουν και βραδιές που θα είναι άστοχος (6/18 σουτ).

Η ελληνική «πινελιά» που νομοτελειακά «καθορίζει» τα ντέρμπι

Στο Ιβανόφειο, η απόφαση του αθλητικού δικαστή «έβαλε φωτιά» στην μάχη της παραμονής και η αφαίρεση τριών βαθμών από τον Ηρακλή (5-13), μάλλον πείσμωσε τους γηπεδούχους, που έκαναν τον καλύτερο δεύτερο ημίχρονο στην εφετινή σεζόν κι έδειξαν ότι θα «πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους».

Το πιο σημαντικό για την ομάδα του Κώστα Μέξα είναι ότι αντιμετώπισε με ψυχραιμία και διαχειρίστηκε σωστά την ολοκληρωτική «καθίζηση» της 2ης περιόδου και το σερί 0-20 που δέχθηκε (έμεινε για 6,5 λεπτά χωρίς πόντο, έχοντας 0/9 σουτ και 3 λάθη).

Δεν είναι καθόλου εύκολο – ειδικότερα για μία ομάδα που βρίσκεται αγωνιστικά και μη στο καναβάτσο και παίζει τα ρέστα της – να προηγηθεί με +11 στο 14ο λεπτό (30-19), λίγο πριν την ανάπαυλα να βρεθεί στο -9 (30-39) και στο 2ο μέρος να βγει με το «μαχαίρι στα δόντια» και να απαντήσει με 8 κολλητά τρίποντα (τα 2/15 στο πρώτο 20λεπτο, έγιναν 10/18 στο δεύτερο). Πολλώ δε μάλλον και σε ένα γειτονικό ντέρμπι.

Πέρα από την μαχητικότητα και την “refuse to lose” νοοτροπία, τα κλειδιά της ολικής επαναφοράς των «κυανόλευκων» (Έϊμπραμς 19π., 2ρ. & 2κλ. & Χένρι 18π., 8ρ. & 2κλ.), βρίσκονται στον μονοψήφιο αριθμό λαθών (8), στο διψήφιο κλεψιμάτων και φυσικά στην ενέργεια και στην αυτοπεποίθηση που έδωσε στην υπόλοιπη ομάδα το επιθετικό κρεσέντο του Κώστα Παπαδάκη (22π. & 3ασ. με 5/5 τριπ.) που «εξαπέλυσε» όλες τις βόμβες του στην 3η περίοδο, ανατρέποντας πλήρως τον ρυθμό του αγώνα.

Η 2η σερί νίκη (91-86) του «Γηραιού» αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσει κανείς το πολύ φτωχό 38,2% εντός πεδιάς (26/68 σουτ), με το οποίο τελείωσε το παιχνίδι καθώς και το γεγονός ότι επετεύχθη απέναντι σε έναν αντίπαλο, που φέτος έχει δεχθεί μόλις 2 φορές πάνω από 90 πόντους σε 40 λεπτά αγώνα (από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ).

Πλέον το σαββατιάτικο ματς (09/04, 17.00) με τον Ιωνικό στη Νίκαια, παίρνει χαρακτήρα τελικού (ο Ηρακλής έχει το πλεονέκτημα του +5 από τον 1ο γύρο), αν και η ομάδα της Θεσσαλονίκης αναμένεται να προσφύγει στο ΑΣΕΑΔ για να πάρει πίσω τους βαθμούς που της αφαιρέθηκαν, ενώ έχει ήδη ξεκινήσει εκστρατεία οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου της, κάνοντας άνοιγμα προς τους φιλάθλους της.

Ο Άρης (8-11) απογοήτευσε όχι τόσο γιατί συμπληρώνει 5 μήνες χωρίς νίκη μακριά από την έδρα του (μετράει 0/6 μετά το «διπλό» της Πάτρας επί του Προμηθέα), αλλά κυρίως γιατί για πολλοστή φορά μεταμορφώνεται αρνητικά (16 λάθη), όταν δέχεται πίεση από την γηπεδούχο ομάδα.

Αυτή τη φορά, ο Γιάννης Καστρίτης δεν πήρε την απαιτούμενη βοήθεια από τους Έλληνες παίκτες, που παραδοσιακά είναι καθοριστικοί (θετικά ή αρνητικά) στα τοπικά ντέρμπι και ο απολογισμός των 16 πόντων (με 5/14 σουτ) που είχαν συνολικά οι Νετζήπογλου, Πουλιανίτης, Καμάρας, Σχίζας (σκόραρε για πρώτη φορά στο εφετινό πρωτάθλημα) και Κώττας, δεν μπόρεσαν ούτε να «ματσάρουν» τους 22 του Παπαδάκη, οι οποίοι επετεύχθησαν μόλις σε 16’34”!

Η αποχώρηση του Ολιβιέ Χάνλαν (24π & 2ρ. με 5/7 τριπ.) που συμφώνησε με την Βαλένθια, δείχνει ότι η σεζόν των «κιτρινόμαυρων», μάλλον τελειώνει πρόωρα, εκτός και αν ο Τζέιμς Κέλι επιστρέψει, οπότε το πράγμα αλλάζει.