Ολυμπιακός: Τον έχει πιάσει αιχμάλωτο

• Η άμυνα στον Νέντοβιτς
• Το τρικ του Πρίφτη στην άμυνα, έπιασε μόνο για λίγο
• Ο παράγοντας ΜακΚίσικ
• Έδινε το τρίποντο και δικαιώθηκε
• Η διαφορετική αγωνιστική συμπεριφορά στο δεύτερο ημίχρονο
• Πλέον ασχολείται μόνο με την Euroleague

Η διαφορά ποιότητας Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είναι μεγάλη, και ξεκάθαρη. Τόσο ξεκάθαρη που είναι αδιαμφισβήτητη ακόμη κι από μία μεγάλη μερίδα οπαδών των «πράσινων». Στο χθεσινό ντέρμπι περίμενα από την ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη να βγάλει μία αντίδραση μετά τις τρεις διαδοχικές ήττες και κυρίως μετά το 101-73 του ΣΕΦ. Από την άλλη περίμενα τους Πειραιώτες λίγο πιο χαλαρούς, λίγο πιο σβηστούς. Αφενός γιατί δικαιολογημένα έχουν στο μυαλό τους την μεγάλη πρόκληση του Final 4 και αφετέρου γιατί γνωρίζουν πως ανά πάσα ώρα και στιγμή έχουν την ικανότητα να φύγουν με ένα «διπλό» ακόμη κι αν χρειαζόταν να συμβεί στα playoffs.

Έπεσα μέσα κατά 50%. Δεν είδα ιδιαίτερη αντίδραση από τους «πράσινους» ενώ οι «ερυθρόλευκοι» όντως έπαιξαν σβηστά. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός νίκησε παίζοντας τόσο, όσο χρειαζόταν αποτελεί μία επιπλέον απόδειξη για την διαφορά δυναμικότητας και... ψυχολογίας.

Ας δούμε όμως τον μπασκετικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι δύο προπονητές το παιχνίδι. Τουλάχιστον στον βαθμό που τον αντιλήφθηκα εγώ.

Η άμυνα στον Νέντοβιτς

Ο Τόμας Ουόκαπ σε ένα ακόμη παιχνίδι κυριάρχησε στην προσωπική «μονομαχία» με τον Νεμάνια Νέντοβιτς. Ο Σέρβος είναι παικτάρα και ο Πρίφτης έχει στήσει την ομάδα γύρω από αυτόν, ίσως και σε υπερβολικό βαθμό αφού το αποτέλεσμα των παιχνιδιών εξαρτάται εν πολλοίς από την απόδοση του Νέντοβιτς.

Με εξαίρεση το πρώτο τρίποντο, ο Αμερικανός έχει αντιμετωπίσει εντυπωσιακά καλά τον Σέρβο. Στα pick 'n roll τον έπαιζε «σκιά» οδηγώντας τον αν ήθελε στον Φαλ. Στα σκριν μακριά από την μπάλα όταν η έξοδος του Νέντοβιτς ήταν στην κορυφή της επίθεσης, τον έπαιζε επίσης σκιά, μόνο που ο παίκτης της δυνατής πλευράς (δηλαδή αυτός που ήταν φάτσα στον Σέρβο όταν έβγαινε από τα σκριν) πήγαινε απευθείας πάνω του για βοήθεια. Με αυτόν τον τρόπο του αφαιρούσε την άμεση εκτέλεση που τόσο του αρέσει και πετύχαινε τον στόχο της συγκεκριμένης άμυνας που δεν ήταν άλλος από το να διώξει την μπάλα από τα χέρια του.

Ο Πρίφτης πάντως βλέποντας τον Φαλ να μένει μέσα στη ρακέτα του έδωσε την ευκαιρία να σουτάρει με κάποια flare σκριν (δηλ. σκριν στην πλάτη του αμυντικού με τον επιθετικό να βγαίνει κοντά στις γωνίες). Όταν μπήκε ο Μάρτιν ο Ολυμπιακός πίεσε περισσότερο στο καλάθι και στα pick 'n roll.

Ο Νέντοβιτς στη συνέχεια κουράστηκε, εκνευρίστηκε, πήρε κακές αποφάσεις όπως το αχρείαστο αντιαθλητικό φάουλ και έχασε τον ρυθμό του. Η άμυνα του Ολυμπιακού πήρε άριστα και ήταν προϊόν ομαδικής προσπάθειας.

Το τρικ του Πρίφτη στην άμυνα, έπιασε μόνο για λίγο

Σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχει κακός προπονητής. Μην τρελαθούμε. Υπάρχει καλός και πολύ καλός. Αυτό ναι. Κακός δεν υπάρχει. Ο Πρίφτης φέτος έχει δοκιμάσει πολλά πράγματα για να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ολυμπιακό. Στην αρχή της σεζόν ήταν η άμυνα ζώνης. Την μελέτησε ο Μπαρτζώκας και πλέον δεν αποτελεί πρόβλημα. Για αυτό και δεν την είδαμε χθες.

Αντιθέτως από το ξεκίνημα του παιχνιδιού πήγε σε αμυντικό τρικ. Εβαλε τον Εβανς στον Ντόρσεϊ και αργότερα τον Ουάιτ ή τον Μαντζούκα στον Σλούκα. Και ο Παπαπέτρου μεταφέρθηκε στον Βεζένκοβ.

Στόχος του ήταν να μπερδέψει τον αντίπαλο και να σταματήσει την δημιουργία των «ερυθρόλευκων» γκαρντ και η αλήθεια είναι πως το πέτυχε σε ένα βαθμό. Αποσυντόνισε πλήρως τον Ντόρσεϊ, όχι όμως και τον Σλούκα. Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίσω κάτι. Την συγκεκριμένη άμυνα την είχε επιλέξει σε κάποιο σημείο και στο ΣΕΦ. Δεν ήταν κάτι καινούριο, απλά χθες την εμπιστεύτηκε από νωρίς.

Του γύρισε μπούμερανγκ όμως. Πρώτον γιατί Εβανς και Γουάιτ πήγαν σε μεγαλύτερη φθορά φάουλ και σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα και δεύτερον γιατί όταν ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε καλύτερα την μπάλα, βρήκε πολλές λύσεις από άλλους παίκτες. Σε αρκετές περιπτώσεις περνούσαν τον προσωπικό τους αντίπαλο (σε Εβανς, Ουάιτ και Μαντζούκα αναφέρομαι) και δημιουργούσαν φάσεις για συμπαίκτες τους. Η μπάλα μεταφέρθηκε αλλού και στο «αλλού», η συγκεκριμένη άμυνα είχε κενά. Ειδικά όταν στο παρκέ βρίσκονταν οι Νέντοβιτς και Μέικον τους οποίους «σημάδευαν» με συνέπεια οι επιθέσεις των «ερυθρόλευκων».

Ο παράγοντας ΜακΚίσικ

Ο Αμερικανός ξεκάθαρα αισθάνεται υπέροχα όταν αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό. Είναι μία εξελιγμένη έκδοση του Τρεμέλ Ντάρντεν ο οποίος τη σεζόν που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό έκανε μία κακή χρονιά, αλλά στα ντέρμπι ήταν τρομερός. Η διαφορά είναι πως ο «Σακ» γενικά παίζει πολύ καλά κι όχι μόνο στα ντέρμπι.

Ο ΜακΚίσικ δεν είναι τυχαίο πως παίζει καλά κόντρα στους «πράσινους». Όπως έχω αναφέρει ξανά, εκμεταλλεύεται πλήρως τα αθλητικά του προσόντα έναντι των μη αθλητικών «δυαριών» και «τριαριών» του Παναθηναϊκού. Εχει και την ψυχολογία στο πλευρό του πλέον και όλα γίνονται πιο εύκολα.

Ο Αμερικανός ήταν αυτός που κράτησε την ομάδα του στο κακό πρώτο της ημίχρονο. Με έξι πόντους (τρεις από βολές σε κερδισμένο φάουλ σε τρίποντο και με εύστοχο σουτ από τα 6.75. Με τόσο κακή απόδοση του Ολυμπιακού το ημίχρονο έληξε ισόπαλο και σίγουρα αυτό ήταν μόνο θετικό για τους Πειραιώτες. Βρήκε ρυθμό και στη συνέχεια δεν έχανε μονομαχία και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Έδινε το τρίποντο και δικαιώθηκε

Όπως ανέφερα και πιο πριν, σκοπός της άμυνας ήταν να πάρει την μπάλα από τα χέρια του Νέντοβιτς και τον πέτυχε. Ο Μπαρτζώκας επέλεξε να δώσει το τρίποντο στον Οκάρο Ουάιτ και δικαιώθηκε απόλυτα αφού ο Αμερικανός τα «έσπασε». Ο Παπαπέτρου τελείωσε με 14 πόντους, αλλά οι 9 (τρία τρίποντα) προήλθαν μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Τεράστια «πληγή» για τον Ολυμπιακό αυτό το κομμάτι. Σε φάσεις που ο αρχηγός του Παναθηναϊκού προσπάθησε να επιτεθεί «1on1» δεν τα πήγε καλά με αποκορύφωμα το σουτ του που βρήκε το χρονόμετρο των 24''. Ο Σαντ Ρος με εξαίρεση τους 5 διαδοχικούς πόντους με τους οποίους έκανε το 39-45, δεν πρόσφερε τίποτα.

Αφησα στο τέλος τον Παπαγιάννη. Ο Ελληνας σέντερ δεν μπήκε στον ρυθμό του αγώνα χωρίς να ευθύνεται αυτός. Οι συμπαίκτες του δεν τον τροφοδότησαν και απλά ανεβοκατέβαινε στο παρκέ. Οταν ήταν ξεκούραστος ήταν πολύ καλός στην άμυνα με αλλαγές, αλλά με τόσα λεπτά στην πλάτη του, όταν κουραζόταν τα «έτρωγε» όλα.

Η διαφορετική αγωνιστική συμπεριφορά στο δεύτερο ημίχρονο

Το αγωνιστικό πρόσωπο που έδειξαν οι ομάδες στο δεύτερο ημίχρονο και όσο κυλούσε ο χρόνος προς το τέλος του παιχνιδιού, ήταν διαφορετικό. Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα έβγαζε στο παρκέ δουλεμένες φάσεις ασχέτως αν επαναλαμβάνω, δεν έπαιξε κάποιο σπουδαίο μπάσκετ. Επίσης η συμπεριφορά στα αμυντικά του καθήκοντα ανέβηκε κατακόρυφα. Ο Παναθηναϊκός αντιθέτως έβγαζε κούραση, έβγαζε άγχος και έχασε την συγκέντρωσή του.

Ο Ολυμπιακός υποχρέωσε τους παίκτες του Πρίφτη σε 9 λάθη στο δεύτερο ημίχρονο, έκανε καλύτερη δουλειά στο αμυντικό ριμπάουντ και γενικά έβγαλε τους «πράσινους» από τον ρυθμό τους. Αυτό που μου έκανε άσχημη εντύπωση ήταν ο Μέικον. Ο Αμερικανός στο πρώτο μέρος διέλυσε την άμυνα των «ερυθρόλευκων», αλλά όταν μπήκε στο παρκέ στην τρίτη περίοδο έπιασε κουβεντολόι με τον πάγκο του Ολυμπιακού. Trash talking στην αρχή στον Σλούκα, μετά στον Εισι, στον Λαρεντζάκη κλπ. Πρώτη φορά βλέπω trash talking από κάποιον που προέρχεται από τρεις σερί ήττες, αλλά δικαίωμά του. Απλά όταν ασχολείσαι με όλα αυτά, χάνεις τον προσανατολισμό σου στο παρκέ. Ακριβώς το ίδιο είχε κάνει και στο 4ο δεκάλεπτο στον τελικό Κυπέλλου όταν ο Παναθηναϊκός δεν πέτυχε σουτ εντός πεδιάς και σκόραρε απλά με 6 βολές. Αν ο Μέικον θέλει να μείνει στην Ευρωλίγκα έστω και αν αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται πνευματικά τέτοιες καταστάσεις.

Πλέον ασχολείται μόνο με την Euroleague

Ο Ολυμπιακός θα ασχοληθεί ξανά με το πρωτάθλημα τον Ιούνιο. Για τις επόμενες τρεις εβδομάδες θα σκέφτονται μόνο τη Μονακό και πως θα υπερκεράσουν το εμπόδιο της για να βρεθούν στο Βελιγράδι. Μακάρι να το καταφέρουν και να σκέφτονται την Euroleague μέχρι τις 21 Μαΐου. Η ομάδα θα δουλέψει ήρεμη και το μόνο που επιθυμεί είναι υγεία. Μακάρι κι ο οργανισμός του Ζαν Σαρλ να αντιδράσει καλά και να μην χρειαστεί κάτι περισσότερο.

ΥΓ: Ψάχνω λόγια για να αναφερθώ στον Βεζένκοβ και δεν βρίσκω. Ο τύπος φέτος κάνει απίθανα πράγματα και σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν εντυπωσίασε είχε 13 πόντους και 15 ριμπάουντ. Δεκαπέντε ριμπάουντ σε αγώνα που υπήρχε στο παρκέ ο Παπαγιάννης και ο σούπερ αλτικός Έβανς.

ΥΓ 2: «Κλειδί» οι 4 εύκολοι πόντοι στο τέλος από τα ακατανόητα φάουλ των Εβανς και Ουάιτ στο κέντρο του γηπέδου.

ΥΓ 3: Η αλαζονεία αποτελεί ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα. Καλό είναι η ταπεινότητα να παραμείνει οδηγός στον φετινό Ολυμπιακό. Από όλους. Απρίλιο έχουμε.