Παναθηναϊκός: Αποκαταστάθηκε η αδικία με τον Βόβορα

• Τα δύο λάθη που πλήρωσε
• Ο Πεδουλάκης και οι Αλβέρτης Διαμαντίδης που έπρεπε να μείνουν με διαφορετικό ρόλο

Πραγματικά αδυνατώ να θυμηθώ τόσες πολλές εξελίξεις στον μπασκετικό Παναθηναϊκό μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Για την ακρίβεια μέσα σε μία ημέρα!
Πότε ανακοινώθηκε η λύση συνεργασίας με τους Πρίφτη, Διαμαντίδη, Αλβέρτη, Τριαντόπουλου, πότε ανέλαβε ο Πεδουλάκης τεχνικός διευθυντής και πότε ξαναπήρε τα ηνία της ομάδας ο Γιώργος Βόβορας, ούτε που πρόλαβε να το συνειδητοποιήσει κάποιος. Φαντάζομαι ούτε και οι ίδιοι. Τόσο όσοι αποχώρησαν (μεταξύ των οποίων και οι μέχρι πρότινος βοηθοί του Πρίφτη, ο Σίμτσακ με τον Χαραλαμπίδη), οσο και όσοι πήραν το «πράσινο» χρίσμα.

Το αν θα βγει σε καλό ή κακό, κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Θα δείξει το μέλλον. Και όταν λέω «μέλλον» δεν εννοώ το άμεσο, αλλά αναφέρομαι στην «επόμενη ημέρα» και δη στην επόμενη χρονιά. Προς το παρόν στόχος της ομάδας είναι να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο μπορεί απέναντι στον Ολυμπιακό ενόψει των τελικών (σ.σ. εάν δεν έρθουν τα πάνω-κάτω και σημειωθεί κάποια έκπληξη) και γι' αυτόν τον λόγο αναμένονται περισσότερες εξελίξεις καθώς, και βάσει ρεπορτάζ, ο Παναθηναϊκός θα ενισχυθεί ενόψει των playoffs. Σίγουρα με έναν, μπορεί και με δύο παίκτες.

Εδώ που τα λέμε είναι αναγκαία η ενίσχυση εάν ο Παναθηναϊκός θέλει να είναι περισσότερο ανταγωνιστικός απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο, ενώ είναι και δίκαιο να συμβεί. Τουλάχιστον απέναντι στον Γιώργο Βόβορα. Τόσο επειδή δέχθηκε να αναλάβει την ομάδα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, όσο επειδή την περσινή σεζόν οι «πράσινοι» έκαναν δικό τους τον Μάριο Χεζόνια ενάμιση μήνα μετά την αποχώρησή του. Δεν θα θέλει και εκείνος το «κάτι παραπάνω» και μια επιπλέον ενίσχυση ερχόμενος σε μια ομάδα που δεν είχε επιλέξει εκείνος; Οπότε είναι δίκαιο και λογικό να αποκτηθεί, τουλάχιστον, ένας παίκτης.

Τα δύο λάθη που πλήρωσε

Και έρχομαι στην περσινή σεζόν. Το είχα αναφέρει, το πίστευα από τότε και εξακολουθώ να το πιστεύω. Δεν θεωρούσα σωστή την -τότε- απομάκρυνση του 45χρονου προπονητή από την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Για έναν και μοναδικό λόγο. Ήταν μια «πειραματική» χρονιά, μια χρονιά που οι «πράσινοι» δεν θα είχαν την οικονομική στιβαρότητα και σιγουριά όλων των περασμένων ετών, μια χρονιά χωρίς κόσμο στα γήπεδα, μια χρονιά που η αφετηρία έδινε τη δυνατότητα στο «τριφύλλι» να «χτίσει» από την αρχή ώστε μέσα από αυτή τη διαδικασία να βάζει συνέχεια τις βάσεις για την σταδιακή επάνοδο του συλλόγου. Έστω και με έσοδα-έξοδα...

Οπότε θεωρούσα άδικη την απομάκρυνση του Βόβορα από την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Καλώς ή κακώς κάποια πράγματα δεν γίνονται από τη μία ημέρα στην άλλη. Ειδικά όταν μιλάμε για μια ομάδα η οποία καλείται να ξεκινήσει (σχεδόν) από το μηδέν. Ο ίδιος ο Βόβορας σε αποκλειστική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο Gazzetta, μιλώντας για πρώτη φορά για το «διαζύγιο» με τον Παναθηναϊκό, είχε πει ότι κρίθηκε πολύ γρήγορα. Θα συμφωνήσω. Ουσιαστικά πήρε και... δεν πήρε την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό. Έπρεπε να μείνει έως το τέλος της σεζόν και όχι να φύγει για να αποκτηθεί ο (συμπαθής και άλλοτε παικταράς) Όντεντ Κάτας.

Με την επαναπρόσληψη του Βόβορα θεωρώ ότι αποκαταστάθηκε η περσινή αδικία. Το «εάν και εφόσον» πετύχει θα το δείξει η πορεία. Και δεν αναφέρομαι στη φετινή σεζόν. Θα είναι τεράστιο λάθος να κριθεί φέτος. Από τη νέα σεζόν (εάν παραμείνει φυσικά) θα κριθεί. Εάν είχε κάνει και εκείνος λάθη τα οποία έπαιξαν τον δικό τους ρόλο και του στοίχισαν πέρυσι την παραμονη του; Φυσικά και είχε κάνει. Πρώτο και καλύτερο η επιλογή να μην αποκτηθεί πλέι μέικερ μετά το «κάζο» με τους Λαπροβίτολα και Λορέντζο Μπράουν και δεύτερο η λανθασμένη -σε μεγάλο μέρος της σεζόν- χρησιμοποίηση του Ντίνου Μήτογλου. Και δεν τα λέμε μόνο εμείς, αλλά είναι λάθη τα οποία είχε παραδεχθεί και ο ίδιος ο προπονητής του Παναθηναϊκού στην ίδια συνέντευξη.

Ο Πεδουλάκης και οι Αλβέρτης Διαμαντίδης που έπρεπε να μείνουν με διαφορετικό ρόλο

Από εκεί και πέρα και όσον αφορά τον Αργύρη Πεδουλάκη. Η εν λόγω κίνηση ίσως έπρεπε να είχε γίνει και νωρίτερα. Θεωρώ ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση. Τόσο στο να ανακαλύπτει νέα παιδιά και να δουλεύει με αυτά με απώτερο σκοπό να τα εξελίξει (σ.σ. δεν είναι και λίγα τα παραδείγματα) όσο και στο να βρίσκει ξένους οι οποίοι έχουν το potential για να κάνουν καριέρα. Το κεφάλαιο «προπονητική» είχε κλείσει για εκείνον στον Παναθηναϊκό. Όπως είχε κλείσει και για τον Παναθηναϊκό. Μένει να δούμε τα όσα θα πετύχει, πλέον, από τη θέση του τεχνικού διευθυντή.

Και κάτι τελευταίο. Για όσους αποχώρησαν από την ομάδα. Ο Πρίφτης ίσως να έπρεπε να βγάλει τη χρονιά. Και στο τέλος να γινόταν το (όποιο) ταμείο. Δεν είμαι υπέρ στην αλλαγή προπονητή μεσούσης της χρονιάς, ειδικά όταν η αγωνιστική σεζόν πλησιάζει στο τέλος της.

Για τους Αλβέρτη και Διαμαντίδη; Πλήρωσαν το γεγονός ότι δεν έσφιξαν τα ζωνάρια στο αγωνιστικό τμήμα της ομάδας. Δεν έβαλαν τις φωνές. Δεν πήραν δραστικά μέτρα ώστε να άλλαζαν (αν γινόταν να αλλάξουν) κάποια πράγματα. Ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι δύο σημαίες του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Οι θρύλοι και τα καμάρια του. Εκείνοι οι οποίοι ηγήθηκαν ώστε οι «πράσινοι» να αποτελέσουν μία από τις πιο πετυχημένες ομάδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Προσωπικά θεωρώ ότι έπρεπε να μείνουν. Και οι δύο. Αν όχι από το διοικητικό πόστο όπου έπρεπε να εξαντλούν την αυστηρότητά τους και να παίρνουν (πιο) δραστικά μέτρα, τουλάχιστον από κάποιο άλλο. Δεν ξέρω από ποιο. Τόσο ο Φραγκίσκος Αλβέρτης όσο και ο Δημήτρης Διαμαντίδης πρέπει να είναι μέσα στην ομάδα.