Τα «πάνω», τα «κάτω» και η... ευθεία γραμμή

Ο «μαραθώνιος» των 26 αγωνιστικών που καθόρισαν την ομάδα που πήρε την άγουσα για την Α2 Κατηγορία (Ηρακλής) και τις οκτώ που θα μπουν στην μάχη της κατάκτησης του τίτλου και των ευρωπαϊκών συμμετοχών, έχει ήδη περάσει στην ιστορία.

Με το πρώτο τζάμπολ της post-season να είναι προγραμματισμένο την ερχόμενη Κυριακή (22/05) και πριν μπούμε σε ρυθμούς Final 4, το οποίο θα μονοπωλήσει το μπασκετικό ενδιαφέρον τις επόμενες μέρες, ας επιχειρήσουμε να κάνουμε ένα μίνι απολογισμό των πεπραγμένων για καθεμία από τις 13 ομάδες που πήραν μέρος στο εφετινό πρωτάθλημα.

Limit up

Στον Ολυμπιακό, που επέστρεψε φουριόζος από την Α2 Κατηγορία και από την αρχή της σεζόν, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Euroleague, τελείωσε την regular season με το απόλυτο 22/22 απέναντι σε όλες τις υποδεέστερες ομάδες και διόρθωσε με τον καλύτερο τρόπο (νίκη με 68-62 στο ΟΑΚΑ), την μοναδική «γκέλα» στην οποία υπέπεσε στο ΣΕΦ με αντίπαλο τους πρωταθλητές (76-81). Οι «ερυθρόλευκοι» εξασφάλισαν το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς μετά από 5 χρόνια και βάσει ποιότητας, πληρότητας, «χημείας» και ψυχολογίας (μετρούν 4 συνεχόμενες νίκες επί του «αιώνιου» αντιπάλου») φαντάζουν ως το φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Στον Κολοσσό Ρόδου, για την εμπιστοσύνη στον προπονητή που τον έβαλε από πέρυσι στην σωστή τροχιά και τις σωστές διορθωτικές κινήσεις που έκανε στο ξεκίνημα της σεζόν με την αστοχία στην επιλογή του Λόουσον. Ο Ηλίας Καντζούρης και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα εξαιρετικό αγωνιστικό πρόσωπο, με μπάσκετ που χαίρεται να βλέπει ο μέσος φίλαθλος και με ολοκληρωτική στόχευση (κέρδιζε μέσα από την άμυνα αλλά και την επίθεση) και από τις 8 νίκες της περυσινής σεζόν και την οριακή είσοδο στα playoffs μέσω της 8ης θέσης, έφτασαν στις 15 και την 3η θέση, που στο ελληνικό πρωτάθλημα ισοδυναμεί με κάτι σαν τίτλο. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν οι Ροδίτες μάθουν να γεμίζουν το γήπεδό τους, τότε έχουν τις προδιαγραφές να συνδυάσουν εγχώριες και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.

Στην ΑΕΚ, που παρά τα δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει (21 ban από την FIBA) και την σχεδόν μόνιμα γεμάτη «λίστα τραυματιών» στην διάρκεια της σεζόν, κατόρθωσε να ξεπεράσει το δράμα του θανάτου του Γέλοβατς και να αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο το νέο σπίτι της. Υπό τις συνθήκες στις οποίες κύλησε η σεζόν, η «Ένωση» θα μπορούσε κάλλιστα να έχει μείνει και εκτός 8άδας. Αντ’ αυτού, έφτασε στο Final 4 του Κυπέλλου και τερμάτισε στην 4η θέση, με προοπτική να διεκδικήσει και την 3η στα playoffs, αποτέλεσμα που θα την καταστήσει κάτι περισσότερο από επιτυχημένη. Πολλά τα εύσημα για την δουλειά του Στέφανου Δέδα, αλλά και για την διαχείριση του Κούρο Σεγούρα.

Στην Λάρισα, που μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετέτρεψε τον «εφιάλτη» των πρώτων 8 αγωνιστικών στο «όνειρο» της συνέχειας. Η οικονομική στήριξη της διοίκησης, που μεσούσης της σεζόν, έφερε πέντε παίκτες και η επιλογή του Φώτη Τακιανού, που ανέλαβε στα τέλη του Νοεμβρίου, αποτέλεσαν τις κινήσεις-κλειδιά που άλλαξαν την μοίρα του συλλόγου που προέρχεται από την κωμόπολη Αγιά, η οποία βρίσκεται 35 χιλιόμετρα ανατολικά της θεσσαλικής πρωτεύουσας. Είναι χαρακτηριστικό, ότι μετά την πιο βαριά εντός έδρας ήττα της σεζόν (70-101 από τον Ολυμπιακό στις 06/12) και το τότε ρεκόρ 1-7, οι Θεσσαλοί τελείωσαν την κανονική περίοδο με ένα σερί 11-5 και συνδύασαν την αποτελεσματικότητα με το όμορφο και ανταγωνιστικό μπάσκετ που έπαιξαν. Η 100% βελτίωση στην τρέχουσα σεζόν (12 νίκες) σε σχέση με πέρυσι (6 νίκες) τα λέει όλα!

Στον Άρη, που τα τελευταία χρόνια ξεπερνάει τα όρια του για να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα (λόγω των χρεών που άφησαν προηγούμενες διοικήσεις) και φέτος με τον Γιάννη Καστρίτη έβγαλε ένα πολύ υγιές και ανταγωνιστικό πρόσωπο στο παρκέ, στηριζόμενος σε νέα παιδιά που είχαν φιλοδοξίες και μπορούσαν να υποστηρίξουν το μπάσκετ της σύγχρονης εποχής. Η πεντακάθαρη νίκη της πρεμιέρας επί του Παναθηναϊκού και το 2/2 επί του Περιστερίου και του Προμηθέα, ήταν τα highlights μία χρονιάς που τελείωσε με άκρως θετικό πρόσημο, με τέσσερις περισσότερες νίκες και με επιστροφή στα playoffs.

Στον Απόλλωνα Πάτρας, που χάρη στην εμπειρία, την οξυδέρκεια και τις πετυχημένες επιλογές ξένων του Νίκου Βετούλα, μετά την αποχώρηση του super scorer, Ορλάντο Κόουλμαν, βοήθησαν τους Πατρινούς να νικήσουν τα ματς που έπρεπε. Παρά τις αναμενόμενες (λόγω των χρημάτων που δεν ήρθαν από το «στοίχημα») καθυστερήσεις στις πληρωμές, οι νεοφώτιστοι πέτυχαν τον στόχο τους, έχοντας ως highlights τις νίκες επί της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Περιστερίου.

Στον Ιωνικό Νικαίας, που αν και τελείωσε την σεζόν με δύο νίκες λιγότερες σε σύγκριση με πέρυσι, θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται τώρα στην θέση του Ηρακλή που υποβιβάστηκε στην Α2 Κατηγορία. Ο ιστορικός σύλλογος της Νίκαιας κλυδωνίστηκε σφόδρα από την διοικητική αναταραχή, που έφερε η ξαφνική αποχώρηση του επί χρόνια φερόμενου ως διοικητικού ηγέτη της ομάδας, Βαγγέλη Τσάπα, γεγονός που είχε και σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στην ομάδα. Παρ’ αυτά, το group των ανθρώπων που «τρέχει» την ΚΑΕ πήρε σωστές αποφάσεις και η στήριξη των παικτών επέφερε την ολική επαναφορά των τελευταίων επτά αγωνιστικών, διάστημα στο οποίο οι Νικαιώτες πέτυχαν όσες νίκες είχαν καταγράψει μέχρι τα μέσα του 2ου γύρου.

Στο ύψος του στάθηκε...

Ο Παναθηναϊκός που αντέδρασε εξαιρετικά μετά το σοκ της πρεμιέρας, πετυχαίνοντας 17 συνεχόμενες νίκες. Οι «πράσινοι» δεν επέτρεψαν τα αρνητικά αποτελέσματα της Euroleague να επηρεάσουν την πορεία τους στο πρωτάθλημα, νίκησαν στο Φάληρο και παρ’ ότι έχασαν το πλεονέκτημα της έδρας από τον πιο ποιοτικό Ολυμπιακό, είχαν μακράν την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (μ.ο. 68,5π.), κρατώντας τέσσερις φορές τους αντιπάλους τους κάτω από τους 60 πόντους και 11 κάτω από τους 70! Παρά την απώλεια του Κυπέλλου, ηττήθηκαν στις λεπτομέρειες στη ρεβάνς με τους «ερυθρόλευκους» στο ΟΑΚΑ και δεν έκαναν βήματα προς τα πίσω, ούτε όταν η παρέμβαση του μεγαλομετόχου, «ξήλωσε» εν μία νυκτί τον προπονητή, τους general managers και τον τεχνικό διευθυντή. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι το «τριφύλλι» πήρε αυτό που του αναλογούσε βάσει απόδοσης, δυνατοτήτων αλλά και επιστροφής των Πειραιωτών στην Α1 και στα playoffs και θα κυνηγήσει την υπέρβαση της κατάκτησης του τίτλου.

Limit down

Στο Λαύριο, που μετά την περυσινή ονειρική σεζόν της συμμετοχής στους τελικούς και την καλή πορεία στο BCL, έχασε τον πρώτο σκόρερ του (και του πρωταθλήματος), Τάισον Κάρτερ και εκτοτε ουσιαστικά πήρε την κάτω βόλτα, τελειώνοντας την σεζόν με 8 ήττες στα τελευταία 11 παιχνίδια και συνολικά με 11 λιγότερες νίκες από πέρυσι. Με μείον τρεις ποιοτικούς παίκτες σε σχέση με την κορυφαία σεζόν της ιστορίας τους (Ντιαλό, Ντέιβις και Κόζι), οι Λαυριώτες «πλήρωσαν» μία φυσιολογική (κάποια στιγμή) αστοχία στις επιλογές των ξένων, αλλά τουλάχιστον δεν κινδύνευσαν με υποβιβασμό.

Στον Προμηθέα, που πραγματοποίησε την χειρότερη σεζόν (πρώτη φορά στο 50% με ρεκόρ 12-12, μετά από τέσσερα χρόνια με θετικό απολογισμό) μετά την παρθενική του στην Α1 Κατηγορία (2016-2017). Οι Πατρινοί έχουν κάνει άλματα προς το εμπρός κι έχουν δείξει τον δρόμο σε πολλές επαρχιακές ομάδες με την έμφαση που δίνουν στις εγκαταστάσεις και τα τμήματα υποδομής, ωστόσο, θα πρέπει να αποκτήσουν περισσότερη υπομονή όσον αφορά στην διεκδίκηση στόχων, που ακόμη δεν είναι εύκολο να πετύχουν και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη γύρω από τις επιλογές των προσώπων στα οποία έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους. Στα έξι χρόνια τους στην Basket League, έχουν αλλάξει όλους τους προπονητές που δεν ακούν στο όνομα του Μάκη Γιατρά και έχουν προχωρήσει στον μεγαλύτερο αριθμό αλλαγών σε παίκτες. Ο συνδυασμός της πρωταγωνιστικής πορείας σε εγχώριες διοργανώσεις και το ισχυροποιημένο Eurocup (με προοπτική «προαγωγής» στην Euroleague), απαιτεί πολύ πιο προσεκτικές κινήσεις και μεγαλύτερη προσήλωση στο πλάνο.

Στον Ηρακλή, που από την αρχή της σεζόν φάνηκε ότι έχασε το στοίχημα της εφετινής σεζόν από σειρά διοικητικών λαθών, που δεν βοήθησαν την προσπάθεια που κατέβαλε το αγωνιστικό τμήμα. Οι αστοχίες της ΚΑΕ σε πολλά ζητήματα ήταν αδύνατον να αφήσουν ανεπηρέαστους παίκτες και προπονητές και παρά την συγκλονιστική αφοσίωση τους στον στόχο της παραμονής, μέχρι τέλους, η σεζόν ήταν φύσει αδύνατον να μην κλείσει με αρνητικό πρόσημο και με τον υποβιβασμό της ομάδας στην Α2 Κατηγορία.

Στο Περιστέρι, που για 2η συνεχή χρονιά και έχοντας ένα από τα μεγαλύτερα budget του πρωταθλήματος, δεν κατόρθωσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και τους στόχους που είχαν τεθεί το καλοκαίρι. Ο σύλλογος των δυτικών προαστίων τελειώνει τη σεζόν (για 3η σερί χρονιά) με διαφορετικό προπονητή από εκείνον που σχεδίασε την ομάδα, απέτυχε παταγωδώς στο BCL και το Κύπελλο και μπήκε στο τσακ στα playoffs, χάρη στην ισοβαθμία με τον ΠΑΟΚ. Προφανώς κάτι δεν γίνεται καλά κάτω από το ποτάμι, όσον αφορά στην λήψη των αποφάσεων για το αγωνιστικό τμήμα.

Στον ΠΑΟΚ, που ήταν ίσως η μεγαλύτερη απογοήτευση του πρωταθλήματος. Οι ατυχείς επιλογές παικτών είχαν τεράστιο αντίκτυπο στην κάκιστη «χημεία», η έλλειψη ηγέτη, o σχεδιασμός του ρόστερ χωρίς καθαρόαιμο point-guard και το δύσκολο πρόγραμμα στο πρώτο μισό του 1ου και του 2ου γύρου, ήταν οι αιτίες που ο «δικέφαλος» έχασε από νωρίς σημαντικό έδαφος και στην συνέχεια ήταν δύσκολο να αποφύγει τον αποκλεισμό από τα playoffs.