H εξήγηση για το «θαύμα» της Λάρισας και την εικόνα των πρωταθλητών

• Τα αίτια της «οπισθοχώρησης»

Το συζητούσα τις προάλλες στον τηλεοπτικό αέρα της εβδομαδιαίας εκπομπής “ΤΖΑΜΠΟΛ” στην ΕΡΤ3, με τον προπονητή του Απόλλωνα Πάτρας, Νίκο Βετούλα και η αλήθεια είναι κανείς από τους δύο μας δεν βλέπαμε ως πιθανό το ενδεχόμενο αποφυγής του “sweep” σε κάποια από τις δύο ημιτελικές σειρές των playoffs.

Έστω κι αν η Λάρισα είχε δείξει δις τα «δόντια» της απέναντι στον Παναθηναϊκό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο πρώτο ματς της περασμένης Κυριακής (29/05) που έληξε με «ζόρικη» νίκη (87-77) του «τριφυλλιού» για το 1-0, ούτε φυσικά στο χθεσινό 84-77 για το 1-1, αλλά και σε εκείνο του περασμένου Φεβρουαρίου στην Νεάπολη, όπου οι «πράσινοι» είχαν χρειαστεί τους «παπάδες» του Νέντοβιτς (38π. με 8/14 τριπ.), για να αποδράσουν νικηφόρα (90-86) και να διατηρήσουν, τότε, το πλεονέκτημα του +5 (από τη νίκη στο ΣΕΦ), στην μάχη για την πρωτιά της κανονικής περιόδου.

Η αλήθεια είναι ότι το αγωνιστικό «θαύμα» των παικτών του Φώτη Τακιανού, που μας εξέπληξαν όλους, έχει εξήγηση και αυτή έχει δύο όψεις. Η πρώτη και σημαντικότερη έχει να κάνει με το εκπληκτικό momentum στο οποίο βρίσκονται οι Θεσσαλοί και το οποίο – πέραν από την εξαιρετική χημεία, αυτοπεποίθηση και διάθεση της ομάδας – τους επιτρέπει να ονειρεύονται και να κυνηγήσουν μέχρι τέλους το «ταβάνι» της διάκρισης.

Όχι μόνο για τον σύλλογο, την πόλη και τους φιλάθλους που ξαφνικά ξύπνησαν, αλλά για μία ξεχωριστή παράγραφό στο βιογραφικό τους, η οποία θα «απογειώσει» το επόμενο συμβόλαιό τους. Το οποίο, όλα δείχνουν ότι δεν θα είναι στην θεσσαλική πρωτεύουσα...

Τεράστια, όμως, είναι και η συμβολή του 53χρονου Θεσσαλονικιού προπονητή, που δεν επέλεξε απλά τους πέντε παίκτες που ήρθαν στα τέλη Νοέμβρη (Μούντι, Μάριτς, Μπέρζινς, Γκριν και Παπαντωνίου) και άλλαξαν όλη την εικόνα της ομάδας, αλλά τους διαχειρίστηκε με μεγάλη επιτυχία και τους οδηγεί σε συνεχείς υπερβάσεις.

Παίζοντας μπροστά σε συγγενείς και φίλους (η χθεσινή εικόνα στο κλειστό της Νεάπολης δεν ανταποκρίνεται στην παρουσία του κόσμου στην διάρκεια όλης της σεζόν), ο πάλαι ποτέ Ερμής Αγιάς μετράει 14 νίκες σε 20 αγώνες από τις 6 Δεκεμβρίου (ηττήθηκε εντός από τον Ολυμπιακό με 70-101) και μετά στην Basket League και το κυριότερο είναι ότι δεν δείχνει να έχει χορτάσει.

Επιπροσθέτως, η επιστροφή του μέχρι πρότινος τραυματία Ντεβόντε Γκριν σε νορμάλ αγωνιστικό ρυθμό (είχε παίξει ελάχιστα στα δύο ματς με τον Κολοσσό και το πρώτο με τον Παναθηναϊκό), αλλά και του Τζέιλεν Χάντσον που απουσίασε για 20 μέρες, προσέδωσε στον έμπειρο coach δύο ακόμη άσους στο μανίκι του. Αλλά και αύξησε τις επιλογές του στους guards, που μπορούν να σουτάρουν αλλά κυρίως μπορούν να βάλουν την μπάλα στο πάτωμα, να «τρυπήσουν» τις αντίπαλες άμυνες κι εκμεταλλευόμενοι την ταχύτητά τους, να φτάσουν μέχρι το lay-up.

Αν υπάρχει ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει την επίθεση της Λάρισας, αυτό έχει να κάνει με την δημιουργία από μέσα προς τα έξω με πολλαπλές επιλογές. Το pick που συνήθως παίρνει ο «πυραυλοκίνητος» Μούντι συνήθως σταματάει στο ύψος της ελεύθερης βολής και αν δεν καταλήξει σε midrange σουτ, στέλνει την μπάλα χαμηλά στην ρακέτα στα χέρια του Τσαϊρέλη ή του Μάριτς.

Αν για κάποιο λόγο οι δύο πολύ ικανοί ψηλοί στο post-up, είτε ντουμπλαριστούν, είτε δεν καταφέρουν να παίξουν με πλάτη, η μπάλα σπάει στην περιφέρεια όπου βρίσκονται οπλισμένοι οι Γκριν, Χάντσον, Μούντι, Μπέρζινς και προηγούμενα ο Ζάρας, οι οποίοι είτε εκτελούν από μακριά είτε αξιοποιούν το κακό αμυντικό transition (o Νέντοβιτς έκανε πολλά λάθη προσπαθώντας να κλέψει) και διεμβολίζουν την αντίπαλη άμυνα έχοντας αρκετές όψιον.

Μεγάλη ελευθερία στην κίνηση και τα εκτελεστικά καθήκοντα του Αμερικανού «κοντορεβιθούλη», έχει προσδώσει η αύξηση της εμπιστοσύνης του Τακιανού στον Ζώη Καράμπελα. Εδώ και ενάμιση, 21χρονος point-guard μένει πολύ περισσότερο χρόνο στο παρκέ, έχοντας την μπάλα στα χέρια του σαν οργανωτής, παίζει καλά το pick'n'roll με συνήθη κατάληξη την ασίστ (έχει μ.ο. 4,7 στα τελευταία 10 ματς) κοντά στο καλάθι και αφαιρεί ένα μεγάλο βάρος από τον Μούντι, το οποίο κεφαλαιοποιεί η ομάδα του από το σκοράρισμά του.

Θα ήταν σοβαρή παράλειψη να παραβλέψουμε ότι το μεγάλο μυστικό της Λάρισας βρίσκεται στην άμυνα και στην μεγάλη ευχέρεια που έχουν τα κορμιά και η αθλητικότητα των παικτών της στα περισσότερα «ματσαρίσματα» αλλά και στα ριμπάουντ, όπου δεσπόζει ο εκπληκτικός Κρουμπάλι, που μαζί με τους Μάριτς, Μπέρζινς και Τσαϊρέλης κάνουν εξαιρετική δουλειά.

Αν περιορίσει τα λάθη της (η αχίλλειος πτέρνα της) και τιθασεύσει τον ενθουσιασμό της, που πολλές φορές την οδηγεί σε βιαστικές επιθέσεις, η ομάδα του θεσσαλικού κάμπου δείχνει ότι διαθέτει τα χαρακτηριστικά για να βάλει ακόμη δυσκολότερα στον Παναθηναϊκό.

Τα αίτια της «οπισθοχώρησης»

Για να λέμε και «του στραβού το δίκιο», άλλωστε, οι «πράσινοι» δεν δείχνουν σε κατάσταση «συναγερμού», έτσι ώστε να υπερασπιστούν το περυσινό τους στέμμα. Όταν έχεις χάσει το Κύπελλο και το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς, έχει υποστεί 4 διαδοχικές ήττες από τον «αιώνιο αντίπαλο» και αντικειμενικά απέχεις ποιοτικά από τον – με φόρα – ερχόμενο Ολυμπιακό, η αλήθεια είναι μόνο ότι μόνο με νοοτροπία «καμικάζι» και με «κλεφτοπόλεμο», μπορείς να περιορίσεις το χάντικαπ.

Η εικόνα των δύο αγώνων με την Λάρισα και ειδικότερα η εξέλιξη του δεύτερου αγώνα, όπου η ομάδα του Γιώργου Βόβορα βρέθηκε ακόμη και στο -26, δεν μπορεί να υποστηρίξει το παραπάνω αφήγημα. Το ίδιο ισχύει και με την ατυχή δήλωση του 45χρονου τεχνικού σχετικά με μία ήττα που κρίθηκε στις λεπτομέρειες...

Εδώ και καιρό είναι εμφανές σε όλους, ότι ο «εξάστερος» μπήκε λάθος στην εφετινή σεζόν και τώρα που εμφανίζεται και ανέτοιμος, φυσιολογικά «πληρώνει» τα βήματα πίσω που έχει κάνει τα δύο τελευταία χρόνια. Απολύτως λογικό στα μάτια μου, μετά την απενεργοποίηση του μεγαλομετόχου της ομάδας, Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Επομένως ας μην μας προκαλεί έκπληξη η οπισθοχώρηση και οι ήττες από Λάρισα και Άρη (φέτος) και από Προμηθέα (εντός) και Λαύριο πέρυσι.

Οι στέρεες βάσεις μπαίνουν τα καλοκαίρια, όπου υπάρχουν ευκαιρίες ακόμη και για ελαφριά πορτοφόλια και οι κόποι – συνήθως – δεν ανταμείβονται με διορθωτικές κινήσεις (προπονητών, τεχνικών διευθυντών και αμφιβόλου ποιότητας παικτών) ενάμιση μήνα πριν τα playoffs.